۱-‏۶.‏ شاهدان یَهُوَه در چه شرایطی خبر خوش را موعظه کرده‌اند؟‏

 رِبِکا خواهری نوجوان از غنا قبل از این که به مدرسه برود،‏ همیشه چند نشریه در کیفش می‌گذاشت.‏ در زنگ تفریح سعی می‌کرد به هم‌کلاس‌هایش موعظه کند.‏ رِبِکا با چند نفر از آن‌ها مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کرد.‏

^۲ دو پیشگام در جزیرهٔ ماداگاسکار در روستایی دورافتاده مطالعه‌های زیادی داشتند.‏ آن‌ها هر بار ۲۵ کیلومتر در هوایی گرم و شرجی راه می‌رفتند تا به آنجا برسند.‏

^۳ شاهدان یَهُوَه در پاراگوئه به همراه برادران و خواهرانشان از ۱۵ کشور دیگر یک قایق ساختند.‏ وزن این قایق ۴۵ تن بود و ۱۲ نفر می‌توانستند در آن زندگی کنند.‏ به این شکل آن‌ها به مردمی که کنار رود پاراگوئه و پارانا زندگی می‌کردند،‏ موعظه کردند.‏ این برادران و خواهران با شور و اشتیاق خبر خوش را به مناطق دورافتاده رساندند.‏

^۴ در تابستان گردشگرهای زیادی از کشورهای مختلف با کشتی تفریحی به شمال آلاسکا سفر می‌کردند.‏ شاهدان یَهُوَه از این فرصت طلایی استفاده می‌کردند و نشریاتی را به زبان‌های مختلف در معرض دید مسافران قرار می‌دادند.‏ همین طور با هواپیما به روستاهای دورافتاده می‌رفتند و خبر خوش را به بومی‌های آلیوت،‏ اَتابَسکان،‏ تسیمشیان و تلینگیت می‌رساندند.‏

^۵ لِری بعد از یک تصادف فلج شد و باید از صندلی چرخدار استفاده می‌کرد.‏ او در تگزاس در خانهٔ سالمندان زندگی می‌کرد و سعی می‌کرد در آنجا به همه موعظه کند.‏ لِری به آن‌ها می‌گفت که در دنیای جدید از سلامت کامل برخوردار می‌شود و می‌تواند دوباره راه برود.‏—‏اشع ۳۵:‏۵،‏ ۶‏.‏

^۶ یک گروه از شاهدان یَهُوَه برای شرکت در مجمع،‏ با قایق از مرکز میانمار به شمال این کشور می‌رفتند.‏ سفرشان سه روز طول می‌کشید.‏ آن‌ها با خودشان چند نشریه بردند تا به مسافران دیگر موعظه کنند.‏ هر جا که قایق توقف می‌کرد،‏ پیاده می‌شدند و خبر خوش را به مردم می‌رساندند.‏ وقتی به قایق برمی‌گشتند به مسافران جدیدی که سوار قایق شده بودند هم موعظه می‌کردند.‏

۷.‏ شاهدان یَهُوَه با چه روش‌هایی موعظه می‌کنند و هدفشان چیست؟‏

 ^۷ همان طور که در این تجربه‌ها دیدیم شاهدان یَهُوَه در سراسر دنیا ‹دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل می‌دهند.‏› (‏اعما ۲۸:‏۲۳‏)‏ آن‌ها خانه به خانه،‏ در خیابان،‏ از طریق نامه یا تلفن به این فعالیت مشغولند.‏ این شاهدان در هر فرصتی موعظه می‌کنند؛‏ مثلاً در اتوبوس،‏ در پارک یا در وقت استراحتشان در محل کار.‏ هدف از این فعالیت،‏ رساندن خبر خوش به دیگران است.‏​—‏مت ۱۰:‏۱۱‏.‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چرا پیشرفت فعالیت موعظه یک معجزه است؟‏ ب)‏ ممکن است چه سؤالی پیش آید و چطور می‌توانیم به آن جواب دهیم؟‏

^۸ برادر یا خواهر عزیز،‏ آیا شما هم همراه با هم‌ایمانانتان خبر خوش را در بیشتر از ۲۳۵ سرزمین موعظه می‌کنید؟‏ در این صورت باید شاد باشید.‏ چون در این فعالیت نقش دارید.‏ این فعالیت جهانی واقعاً یک معجزه است!‏ شاهدان یَهُوَه با وجود سختی،‏ ممنوعیت و آزار و اذیت همچنان خبر خوش را اعلام می‌کنند.‏

^۹ چرا شیطان و مشکلات این دنیا نتواسته‌اند جلوی کار موعظه را بگیرند؟‏ برای جواب این سؤال باید ببینیم که در قرن اول چه اتفاقاتی افتاد.‏ در واقع فعالیت امروز ما ادامهٔ همان کاری است که در آن زمان شروع شد.‏

۱۰.‏ مهم‌ترین کار در زندگی عیسی چه بود و در این مورد چه می‌دانست؟‏

^۱۰ عیسی بنیان‌گذار جماعت مسیحی بود.‏ موعظهٔ خبر خوش مهم‌ترین کار در زندگی‌اش بود.‏ او گفت:‏ ‹من در شهرهای دیگر نیز باید بشارت پادشاهی خدا را اعلام کنم؛‏ زیرا برای همین فرستاده شده‌ام.‏› (‏لو ۴:‏۴۳‏)‏ عیسی موعظهٔ خبر خوش را شروع کرد،‏ اما می‌دانست که نمی‌تواند این کار را خودش ادامه بدهد.‏ او کمی قبل از مرگش گفت:‏ «باید خبر خوش پادشاهی خدا به همهٔ ملت‌ها موعظه شود.‏» (‏مرق ۱۳:‏۱۰‏)‏ پس این فعالیت چطور باید انجام می‌شد و چه کسانی باید آن را انجام می‌دادند؟‏

۱۱.‏ عیسی چه مسئولیت مهمی به شاگردانش داد و آن‌ها از چه حمایتی برخوردار می‌شدند؟‏

^۱۱ عیسی بعد از مرگ و رستاخیزش به شاگردانش مسئولیت مهمی داد.‏ او گفت:‏ «پس بروید و از مردم همهٔ ملت‌ها شاگرد بسازید و آن‌ها را به اسم پدر و پسر و روح‌القدس تعمید بدهید.‏ همین طور به آن‌ها تعلیم بدهید تا به تمام چیزهایی که به شما گفته‌ام عمل کنند.‏ مطمئن باشید که من هر روز تا آخر این دنیا با شما هستم.‏» (‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ عبارت «با شما هستم» نشان  می‌داد که عیسی در این فعالیت از شاگردانش حمایت می‌کند.‏ آن‌ها به حمایت او نیاز داشتند،‏ چون پیشگویی کرده بود که ‹تمام ملت‌های دنیا از آن‌ها متنفر می‌شوند.‏› (‏مت ۲۴:‏۹‏)‏ عیسی قبل از این که به آسمان برود به آن‌ها قول داد که به شکل دیگری هم از آن‌ها حمایت می‌کند.‏ او گفت:‏ ‹وقتی روح‌القدس به شما داده شود،‏ قدرت می‌گیرید که تا دورافتاده‌ترین جاهای زمین شاهدان من باشید.‏›—‏اعما ۱:‏۸‏.‏

۱۲.‏ ما می‌توانیم از خودمان چه سؤالاتی بپرسیم و چرا مهم است جواب آن‌ها را بدانیم؟‏

^۱۲ شاید از خودمان بپرسیم:‏ آیا رسولان عیسی و شاگردان دیگرش در قرن اول این مسئولیت را جدی گرفتند؟‏ آیا با وجود آزار و اذیت شدید،‏ این گروه کوچک توانستند دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل دهند؟‏ آیا آن‌ها در این فعالیت از حمایت یَهُوَه و روح مقدّسش برخوردار بودند؟‏ کتاب اعمال به این سؤالات جواب می‌دهد.‏ چرا ما باید جواب این سؤالات را بدانیم؟‏ عیسی فرمان داد که تمام پیروان حقیقی‌اش باید موعظهٔ خبر خوش را «تا آخر این دنیا» ادامه دهند.‏ پس همهٔ ما مسیحیان که در روزهای آخر زندگی می‌کنیم،‏ باید از این فرمان عیسی اطاعت کنیم.‏ برای همین مشتاقیم که کتاب اعمال را مطالعه کنیم و ببینیم که در قرن اول چه اتفاقاتی افتاد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چه کسی کتاب اعمال را نوشت و چطور اطلاعاتش را جمع‌آوری کرد؟‏ ب)‏ در کتاب اعمال چه اطلاعاتی آمده است؟‏

^۱۳ چه کسی کتاب اعمال را نوشت؟‏ در کتاب اعمال اسم نویسندهٔ آن نیامده اما از شروع آن می‌توانیم تشخیص بدهیم که نویسندهٔ آن لوقا است،‏ همان کسی که انجیل لوقا را هم نوشته است.‏ (‏لو ۱:‏۱-‏۴؛‏ اعما ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ قرن‌هاست مردم لوقا را که پزشک و تاریخ‌نگار بود نویسندهٔ این کتاب می‌دانند.‏ (‏کول ۴:‏۱۴‏)‏ کتاب اعمال در مورد وقایعی نوشته شده که طی ۲۸ سال اتفاق افتادند؛‏ یعنی از سال ۳۳ م.‏ که عیسی به آسمان رفت تا حدود سال ۶۱ م.‏ که پولُس رسول در روم زندانی شد.‏ لوقا در خیلی از گزارشات از ضمیر «ما» استفاده کرده که نشان می‌دهد شاهد عینی آن وقایع بوده است.‏ (‏اعما ۱۶:‏۸-‏۱۰؛‏ ۲۰:‏۵؛‏ ۲۷:‏۱‏)‏ او برای این که گزارشاتش را درست و دقیق بنویسد احتمالاً از پولُس،‏ بَرنابا،‏ فیلیپُس و دیگران هم اطلاعاتی گرفت.‏

^۱۴ لوقا اول،‏ انجیلش را نوشت که در مورد گفته‌ها و کارهای عیسی بود.‏ بعد،‏ کتاب اعمال را نوشت که در مورد کارها و گفته‌های پیروان عیسی بود.‏ این کتاب از کسانی صحبت می‌کند که کارهای فوق‌العاده‌ای انجام دادند،‏ با این که دیگران آن‌ها را اشخاصی «تحصیل‌نکرده و معمولی» می‌دانستند.‏ (‏اعما ۴:‏۱۳‏)‏ در این کتاب می‌خوانیم که جماعت مسیحی چطور تشکیل شد و پیشرفت کرد،‏ و مسیحیان قرن اول نسبت به کار موعظه چه دیدی داشتند و از چه روش‌هایی  استفاده کردند.‏ (‏اعما ۴:‏۳۱؛‏ ۵:‏۴۲‏)‏ کتاب اعمال توضیح می‌دهد که روح‌القدس چه نقشی در اعلام خبر خوش پادشاهی خدا داشت.‏ (‏اعما ۸:‏۲۹،‏ ۳۹،‏ ۴۰؛‏ ۱۳:‏۱-‏۳؛‏ ۱۶:‏۶؛‏ ۱۸:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ همچنین نشان می‌دهد که چطور پادشاهی خدا اسم او را از هر نوع بدنامی پاک می‌کند و چطور شاگردان عیسی در قرن اول با وجود مخالفت‌های زیاد پیام پادشاهی خدا را موعظه کردند.‏​—‏اعما ۸:‏۱۲؛‏ ۱۹:‏۸؛‏ ۲۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏.‏

۱۵.‏ بررسی کتاب اعمال چه کمکی به ما می‌کند؟‏

^۱۵ بررسی کتاب اعمال هم شور و شوقمان را به خدمت موعظه بیشتر می‌کند و هم ایمانمان را قوی‌تر می‌کند.‏ وقتی به این فکر می‌کنیم که مسیحیان قرن اول چطور با شور و شوق و شجاعت موعظه کردند،‏ قدردانی‌مان بیشتر می‌شود.‏ همین طور برانگیخته می‌شویم که ایمانشان را سرمشق قرار بدهیم.‏ به این شکل می‌توانیم از فرمان عیسی اطاعت کنیم که گفت:‏ ‹بروید و شاگرد بسازید.‏› این نشریه طوری طراحی شده که بتوانید کتاب اعمال را با دقت بررسی کنید.‏

۱۶.‏ این نشریه با چه هدفی طراحی شده است؟‏

^۱۶ این نشریه با سه هدف طراحی شده:‏ ۱)‏ به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه از فعالیت موعظه و شاگردسازی حمایت می‌کند،‏ ۲)‏ بررسی نمونهٔ برادران و خواهرانمان در قرن اول شور و شوقمان را برای خدمت موعظه بیشتر می‌کند و ۳)‏ احتراممان را به سازمان یَهُوَه و سرپرستان جماعت عمیق‌تر می‌کند.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ این نشریه چطور طراحی شده و چه ویژگی‌هایی دارد؟‏

^۱۷ این نشریه به هشت بخش تقسیم شده و در هر بخش قسمتی از گزارشات کتاب اعمال بررسی می‌شود.‏ هر بخش به چند فصل تقسیم می‌شود.‏ این فصل‌ها به جای این که کتاب اعمال را آیه به آیه توضیح بدهند به ما کمک می‌کنند از گزارشات آن درس‌هایی بگیریم و آن‌ها را در زندگی بکار ببریم.‏ در شروع هر فصل به موضوع اصلی و آیاتی که در آن فصل بررسی می‌شود اشاره شده است.‏

^۱۸ این نشریه ویژگی‌های دیگری هم دارد که در مطالعهٔ شخصی به ما کمک می‌کند.‏ تصاویر زیبای این نشریه کمکمان می‌کند که وقایع آن زمان را در ذهنمان مجسم کنیم.‏ خیلی از فصل‌ها شامل کادرهایی است که اطلاعات مفیدی در اختیارمان می‌گذارد.‏ مثلاً،‏ کادرهایی در مورد شخصیت‌های کتاب مقدّس که نمونهٔ خوبی برایمان هستند و کادرهایی در مورد مکان‌ها،‏ وقایع،‏ آداب و رسوم و شخصیت‌های دیگر.‏

۱۹.‏ چطور می‌توانیم هر چند وقت یک بار خودمان را محک بزنیم؟‏

 ^۱۹ این نشریه به تک‌تک ما کمک می‌کند که صادقانه خودمان را محک بزنیم.‏ حتی اگر سال‌هاست یَهُوَه را خدمت می‌کنیم،‏ می‌توانیم هر چند وقت یک بار اولویت‌هایمان در زندگی و دیدمان نسبت به خدمت موعظه را بررسی کنیم.‏ (‏۲قر ۱۳:‏۵‏)‏ از خودتان بپرسید:‏ ‹آیا موعظهٔ خبر خوش همان اندازه برایم اهمیت دارد که موقع تعمیدم داشت؟‏ (‏۱قر ۷:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ آیا به چیزی که موعظه می‌کنم اطمینان دارم؟‏ آیا با شور و شوق خبر خوش را به دیگران می‌رسانم؟‏ (‏۱تسا ۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ آیا تا جایی که می‌توانم در فعالیت موعظه و شاگردسازی شرکت می‌کنم؟‏›​—‏کول ۳:‏۲۳‏.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ چرا امروزه باید بیشتر از هر زمان دیگری خبر خوش را به گوش مردم برسانیم و مطالعهٔ این کتاب چه کمکی به ما می‌کند؟‏

^۲۰ فعالیت موعظه و شاگردسازی مهم‌ترین کاری است که به ما سپرده شده.‏ هر روز که می‌گذرد ما به پایان این دنیا نزدیک‌تر می‌شویم.‏ پس مهم است مردم بدانند چطور می‌توانند نجات پیدا کنند.‏ مطمئناً هنوز کسانی هستند که دلی پذیرا برای حقیقت دارند.‏ (‏اعما ۱۳:‏۴۸‏)‏ این وظیفهٔ ماست قبل از این که دیر شود به آن‌ها موعظه کنیم.‏​—‏۱تیمو ۴:‏۱۶‏.‏

^۲۱ خیلی مهم است که از هم‌ایمانانمان در قرن اول سرمشق بگیریم و با شور و شوق موعظه کنیم.‏ مطالعه این کتاب به شما انگیزه می‌دهد که با شور و شوق و شجاعت بیشتری خبر خوش را اعلام کنید.‏ همین طور کمکتان می‌کند تا ‹دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل بدهید.‏›​—‏اعما ۲۸:‏۲۳‏.‏