۱-‏۳.‏ پِطرُس چه رؤیایی دید و چرا درک آن برای ما مهم است؟‏

 سال ۳۶ میلادی بود.‏ پِطرُس در شهر یافا برای چند روز مهمان مردی به اسم شمعون بود.‏ شمعون کنار دریا زندگی می‌کرد و از پوست حیوانات چرم می‌ساخت.‏ a یهودیان این حرفه را بد می‌دانستند و بیشتر آن‌ها خانهٔ کسی که این شغل را داشت،‏ نمی‌ماندند.‏ اما پِطرُس مثل آن‌ها فکر نمی‌کرد.‏ با این حال یَهُوَه می‌خواست موضوعی را برای او روشن‌تر کند؛‏ این که او تبعیض قائل نمی‌شود.‏ برای همین وقتی پِطرُس روی پشت‌بام خانهٔ شمعون دعا می‌کرد،‏ درس مهمی به او یاد داد.‏

^۲ وقتی پِطرُس دعا می‌کرد،‏ در حالت خواب و بیداری یک رؤیا دید.‏ هر یهودی دیگری این رؤیا را می‌دید حتماً شوکه می‌شد.‏ پِطرُس دید که آسمان باز شد و چیزی شبیه سفره‌ای بزرگ پایین آمد.‏ در آن سفره انواع حیواناتی بود که در شریعت ناپاک بودند.‏ صدایی از آسمان به پِطرُس گفت که هر کدام را که می‌خواهد سر ببرد و بخورد.‏ پِطرُس جواب داد:‏ «هیچ وقت چیز ناپاکی نخورده‌ام که خوردنش ممنوع است!‏» او نه یک بار بلکه سه بار همان صدا را شنید که گفت:‏ «چیزهایی که قبلاً از دید خدا ناپاک بودند،‏ حالا پاک هستند؛‏ دیگر آن‌ها را ناپاک ندان!‏» (‏اعما ۱۰:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ این رؤیا پِطرُس را گیج و سردرگم کرد،‏ اما یَهُوَه به او کمک کرد که معنی آن را بفهمد.‏

^۳ ما هم امروزه می‌خواهیم درک کنیم که معنی رؤیای پِطرُس چه بوده است،‏ چون به ما هم کمک می‌کند که دید یَهُوَه را نسبت به مردم یاد بگیریم و به آن‌ها شهادتی کامل بدهیم.‏ برای درک رؤیای پِطرُس باید ببینیم که قبل و بعد از آن،‏ چه اتفاقاتی افتاد.‏

۴،‏ ۵.‏ کُرنِلیوس که بود و وقتی دعا می‌کرد چه اتفاقی افتاد؟‏

^۴ پِطرُس خبر نداشت که ۵۰ کیلومتر دورتر در قیصریه چه اتفاقی افتاده بود.‏ مردی به اسم کُرنِلیوس هم رؤیایی دیده بود.‏ او افسری رومی،‏ دیندار و خداترس بود.‏ b کُرنِلیوس از خانواده‌اش خوب مراقبت می‌کرد و آن‌ها هم خداترس بودند.‏ او یهودی نبود و قوانین شریعت را دنبال نمی‌کرد.‏ با این حال،‏ دلش به حال یهودیان نیازمند می‌سوخت و به آن‌ها کمک می‌کرد.‏ کُرنِلیوس «از دعا و التماس به خدا دست نمی‌کشید.‏»​—‏اعما ۱۰:‏۲‏.‏

^۵ حدود ساعت ۳ بعدازظهر بود که کُرنِلیوس موقع دعا رؤیایی دید.‏ فرشتهٔ یَهُوَه به او گفت:‏ «خدا دعاهای تو را شنیده و از کمک‌هایی که به نیازمندان می‌کنی باخبر است و همهٔ آن‌ها را به یاد دارد.‏» (‏اعما ۱۰:‏۴‏)‏ فرشته به او گفت که چند نفر را به یافا بفرستد تا پِطرُس رسول را پیش او بیاورند.‏ کُرنِلیوس اولین غیریهودی‌ای بود که مسیحی می‌شد.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ با نمونه‌ای نشان دهید که یَهُوَه چطور به دعای کسانی که صادقانه دنبال او می‌گردند جواب می‌دهد؟‏ ب)‏ ما از چنین تجربه‌هایی چه یاد می‌گیریم؟‏

^۶ آیا امروزه هم خدا جواب دعای انسان‌های صادق را که دنبال حقیقتند،‏ می‌دهد؟‏ به نمونه‌ای توجه کنید.‏ در آلبانی خواهری در موعظهٔ خانه به خانه به خانمی یک مجلّهٔ برج دیده‌بانی در مورد تربیت فرزند داد.‏ آن خانم گفت:‏ «باورتان می‌شود الآن داشتم دعا می‌کردم که خدا در تربیت دخترهایم کمکم کند.‏ خدا،‏ شما را فرستاده!‏ این دقیقاً همان چیزی بود که لازم داشتم.‏» آن خانم و دخترهایش مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کردند.‏ بعدها شوهر آن خانم هم مطالعه را شروع کرد.‏

^۷ چنین اتفاق‌هایی نمی‌تواند تصادفی باشد.‏ برادران و خواهرانمان در کل دنیا بارها و بارها چنین تجربه‌هایی  داشته‌اند.‏ پس چه نتیجه‌ای می‌گیریم؟‏ اول،‏ یَهُوَه به دعای کسانی که صادقانه دنبال او می‌گردند،‏ جواب می‌دهد.‏ (‏۱پاد ۸:‏۴۱-‏۴۳؛‏ مز ۶۵:‏۲‏)‏ دوم،‏ فرشته‌ها در فعالیت موعظه با ما همکاری می‌کنند.‏​—‏مکا ۱۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۸،‏ ۹.‏ روح‌القدس به پِطرُس چه گفت و واکنش او چه بود؟‏

^۸ پِطرُس همچنان گیج و سردرگم روی پشت‌بام خانهٔ شمعون بود که مردان کُرنِلیوس به دم در خانه رسیدند.‏ (‏اعما ۱۰:‏۱۷‏)‏ پِطرُس قبلاً سه بار گفته بود به این چیزهای ناپاک لب نمی‌زند.‏ آیا حالا حاضر می‌شد با این مردان برود و وارد خانهٔ یک غیریهودی شود؟‏ روح‌القدس به پِطرُس کمک کرد که خواست یَهُوَه را بفهمد و به او گفت:‏ «نگاه کن!‏ سه نفر آمده‌اند و سراغ تو را می‌گیرند.‏ بلند شو و پایین برو و بدون این که شک و تردید داشته باشی همراهشان برو،‏ چون من آن‌ها را فرستاده‌ام.‏» (‏اعما ۱۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ رؤیایی که پِطرُس دید او را آماده کرد تا خواست یَهُوَه را انجام بدهد.‏

^۹ وقتی پِطرُس فهمید که فرشتهٔ یَهُوَه از کُرنِلیوس خواسته که این مردان را بفرستد،‏ آن‌ها را به خانه دعوت کرد و «از آن‌ها پذیرایی کرد.‏» (‏اعما ۱۰:‏۲۳الف‏)‏ پِطرُس نشان داد که خودش را با تغییرات جدید که خواست یَهُوَه بود،‏ تطبیق داده است.‏

۱۰.‏ یَهُوَه چطور خادمانش را راهنمایی می‌کند و ما چه سؤالاتی می‌توانیم از خودمان بپرسیم؟‏

^۱۰ یَهُوَه امروزه هم به خادمانش کمک می‌کند که خواستش را به تدریج بفهمند.‏ (‏امث ۴:‏۱۸‏)‏ او با روح مقدّسش «غلام امین و دانا» را راهنمایی می‌کند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ بعضی وقت‌ها ممکن است درکمان از یکی از تعالیم کتاب مقدّس تغییر کند یا در امور سازمانی تغییراتی داده شود.‏ در این صورت،‏ می‌توانیم از خودمان بپرسیم:‏ ‹واکنش من نسبت به این تغییرات چیست؟‏ آیا حاضرم از این راهنمایی‌ها اطاعت کنم؟‏›‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ پِطرُس در قیصریه چه کرد و چه نکتهٔ مهمی را یاد گرفت؟‏

^۱۱ روز بعد،‏ پِطرُس همراه سه فرستادهٔ کُرنِلیوس و «شش برادر» یهودی‌نژاد به قیصریه رفتند.‏ (‏اعما ۱۱:‏۱۲‏)‏ کُرنِلیوس که منتظر پِطرُس بود،‏ بستگان و دوستان نزدیکش را که ظاهراً همه غیریهودی بودند،‏ در خانه‌اش جمع کرده بود.‏ (‏اعما ۱۰:‏۲۴‏)‏ پِطرُس برای اولین بار وارد خانهٔ یک غیریهودی شد؛‏ کاری که هیچ وقت تصوّرش را هم نمی‌کرد.‏ او به جمع گفت:‏ «شما خوب می‌دانید که برای یک شخص یهودی ممنوع است که با یک غیریهودی معاشرت کند یا به دیدنش برود!‏ اما خدا به من نشان داده که نباید هیچ کس را نجس یا ناپاک بدانم.‏» (‏اعما ۱۰:‏۲۸‏)‏ پِطرُس حالا متوجه  شد که رؤیایی که یَهُوَه به او نشان داده بود،‏ فقط مربوط به خوردن غذا نبوده.‏ او نباید هیچ کس را نجس یا ناپاک می‌دانست،‏ حتی غیریهودیان را.‏

^۱۲ همه در خانهٔ کُرنِلیوس مشتاق شنیدن حرف‌های پِطرُس بودند.‏ کُرنِلیوس گفت:‏ «همهٔ ما در حضور یَهُوَه خدا جمع شده‌ایم تا به پیام تو گوش بدهیم؛‏ پیامی که او به تو فرمان داده تا به ما بگویی.‏» (‏اعما ۱۰:‏۳۳‏)‏ تصوّر کنید که یک علاقه‌مند این را به شما می‌گفت!‏ پِطرُس حرف‌هایش را با این نکتهٔ مهم شروع کرد:‏ «حالا واقعاً می‌فهمم که خدا تبعیض قائل نمی‌شود،‏ بلکه از هر نژاد و قومی،‏ هر کسی که برای خدا احترام قائل باشد و کارهای درست انجام دهد،‏ مورد قبول اوست.‏» (‏اعما ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ پِطرُس فهمیده بود که خدا انسان‌ها را بر اساس نژاد،‏ ملیت یا ظاهرشان قضاوت نمی‌کند.‏ پِطرُس در مورد خدمت،‏ مرگ و رستاخیز عیسی به آن‌ها شهادت داد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چرا واقعهٔ سال ۳۶ میلادی مهم است؟‏ ب)‏ چرا نباید در خدمت موعظه مردم را بر اساس ظاهرشان قضاوت کنیم؟‏

^۱۳ بعد اتفاقی بی‌سابقه افتاد.‏ «پِطرُس هنوز صحبت می‌کرد که روح‌القدس به همهٔ کسانی که پیامش را می‌شنیدند،‏ داده شد!‏» (‏اعما ۱۰:‏۴۴،‏ ۴۵‏)‏ در هیچ گزارش دیگری از کتاب مقدّس نیامده که روح‌القدس،‏ قبل از تعمید یک نفر به او داده شود.‏ پِطرُس تشخیص داد که یَهُوَه آن‌ها را به عنوان خادمانش پذیرفته است و به آن غیریهودیان دستور داد که «تعمید بگیرند.‏» (‏اعما ۱۰:‏۴۸‏)‏ یهودیان بعد از این واقعه در سال ۳۶ میلادی،‏ دیگر قوم برگزیدهٔ خدا نبودند.‏ (‏دان ۹:‏۲۴-‏۲۷‏)‏ این سومین و آخرین کلید پادشاهی خدا بود که پِطرُس از آن استفاده کرد.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۹‏)‏ به این شکل،‏ درِ پادشاهی خدا به روی غیریهودیان هم باز شد تا جزو مسح‌شدگان باشند.‏

^۱۴ امروزه ما مبشّران پادشاهی خدا می‌دانیم که «خدا تبعیض قائل نمی‌شود.‏» (‏روم ۲:‏۱۱‏)‏ او می‌خواهد که ‹همه نوع انسان‌ها نجات پیدا کنند.‏› (‏۱تیمو ۲:‏۴‏)‏ پس هیچ وقت نباید مردم را بر اساس ظاهرشان قضاوت کنیم.‏ می‌خواهیم به همهٔ مردم از هر نژاد و ملیت و با هر اعتقادی،‏ دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل دهیم.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چرا بعضی از مسیحیان یهودی‌نژاد از پِطرُس انتقاد کردند و او چطور با آن‌ها استدلال کرد؟‏

^۱۵ مطمئناً پِطرُس خیلی مشتاق بود که به اورشلیم برود و خبر این اتفاقات را به برادران برساند.‏ اما ظاهراً آن‌ها شنیده بودند که «غیریهودیان هم به کلام خدا ایمان آورده‌اند.‏» پس وقتی پِطرُس به آنجا رسید،‏ «کسانی که اصرار داشتند غیریهودیان ختنه شوند،‏ از او انتقاد کردند.‏» آن‌ها به خاطر این که پِطرُس به خانهٔ غیریهودیان رفته بود و با آن‌ها همسفره شده بود،‏ ناراحت شدند.‏ (‏اعما ۱۱:‏۱-‏۳‏)‏  مشکل آن‌ها این نبود که غیریهودیان مسیحی شده بودند.‏ اما اصرار داشتند که آن‌ها باید قوانین شریعت را رعایت کنند و ختنه شوند تا مورد قبول یَهُوَه بشوند.‏ واضح است که برای بعضی از برادران یهودی‌نژاد خیلی سخت بود که قوانین شریعت را کنار بگذارند.‏

^۱۶ پِطرُس در اعمال ۱۱:‏۴-‏۱۶‏،‏ به آن برادران ثابت کرد که خواست یَهُوَه بوده که کُرنِلیوس و خانواده‌اش تعمید بگیرند.‏ او به چهار دلیل اشاره کرد:‏ ۱)‏ رؤیایی که پِطرُس دیده بود.‏ (‏آیه‌های ۴-‏۱۰‏)‏؛‏ ۲)‏ روح‌القدس به او فرمان داده بود.‏ (‏آیه‌های ۱۱،‏ ۱۲‏)‏؛‏ ۳)‏ فرشته‌ای که به کُرنِلیوس ظاهر شده بود (‏آیه‌های ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ و ۴)‏ روح‌القدس به غیریهودیان داده شده بود.‏ (‏آیه‌های ۱۵،‏ ۱۶‏)‏ بعد پِطرُس گفته‌هایش را با سؤالی مهم تمام کرد و گفت:‏ «وقتی دیدم خدا به این غیریهودیان همان هدیهٔ رایگانی را داد که به ما هم به خاطر ایمانمان به عیسی مسیحِ سَرور داده بود،‏ به خودم گفتم،‏ من کی هستم که مانع کار خدا بشوم؟‏»​—‏اعما ۱۱:‏۱۷‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ مسیحیان یهودی‌نژاد با چه تصمیم مهمی روبرو بودند؟‏ ب)‏ چرا بعضی وقت حفظ اتحاد جماعت می‌تواند سخت باشد و چه سؤال‌هایی می‌توانیم از خودمان بپرسیم؟‏

^۱۷ بعد از این که برادران یهودی‌نژاد گفته‌های پِطرُس را شنیدند با یک تصمیم مهم روبرو بودند.‏ آیا آن‌ها حاضر بودند که پیشداوری را کنار بگذارند و غیریهودیانی را که تعمید گرفته بودند،‏ به عنوان هم‌ایمانشان بپذیرند؟‏ رسولان و بقیهٔ مسیحیان یهودی‌نژاد «وقتی این را شنیدند،‏ دیگر اعتراض نکردند و خدا را تمجید و ستایش کردند و گفتند:‏ ‹پس در واقع خدا به غیریهودیان هم این فرصت را داده که از گناهانشان توبه کنند و به این شکل زندگی ابدی را به دست آورند.‏›» (‏اعما ۱۱:‏۱۸‏)‏ آن‌ها طرز فکرشان را تغییر دادند و به این شکل،‏ اتحاد جماعت را حفظ کردند.‏

^۱۸ امروزه هم ممکن است برای ما حفظ اتحاد در جماعت سخت باشد،‏ چون «از هر ملت و طایفه و قوم و زبان» هستیم.‏ (‏مکا ۷:‏۹‏)‏ در خیلی از جماعت‌ها،‏ برادران و خواهرانمان از فرهنگ‌ها و پیشینه‌های مختلفی هستند.‏ پس می‌توانیم از خودمان بپرسیم:‏ ‹آیا بعضی وقت‌ها دیگران را پیشداوری می‌کنم؟‏ این دنیا پر از وطن‌پرستی و نژادپرستی است.‏ آیا مصمم هستم که این روحیه را در رفتار با هم‌ایمانانم نشان ندهم؟‏› به خاطر دارید که چند سال بعد از این گزارش،‏ پِطرُس چه کرد؟‏ او با مسیحیان  غیریهودی غذا نخورد و دیگر با آن‌ها معاشرت نکرد،‏ چون می‌ترسید مسیحیان یهودی‌نژاد از کارش ایراد بگیرند.‏ به همین دلیل پولُس به او تذکر داد.‏ (‏غلا ۲:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ ما هیچ وقت نمی‌خواهیم در دام تبعیض و پیشداوری بیفتیم.‏

۱۹.‏ مسیحیان یهودی‌نژاد در اَنطاکیه به چه کسانی موعظه کردند و چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۱۹ آیا پیروان عیسی به غیریهودیان موعظه کردند؟‏ ببینید در اَنطاکیهٔ سوریه c چه اتفاقی افتاد؟‏ در این شهر یهودیان زیادی زندگی می‌کردند و با غیریهودیان رابطهٔ خوبی داشتند.‏ پس شهر اَنطاکیه جایی خوب برای موعظه به غیریهودیان بود.‏ در این شهر بود که شاگردان یهودی‌نژاد خبر خوش را «به افراد یونانی‌زبان رساندند.‏» (‏اعما ۱۱:‏۲۰‏)‏ آن‌ها هم به یهودیان یونانی‌زبان و هم به غیریهودیان موعظه کردند.‏ یَهُوَه به تلاش‌های آن‌ها برکت داد و «عدهٔ زیادی ایمان آوردند.‏»​—‏اعما ۱۱:‏۲۱‏.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ بَرنابا چطور فروتنی نشان داد و ما چطور می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۲۰ ظاهراً در شهر اَنطاکیه مردم به کلام خدا علاقهٔ زیادی داشتند.‏ برای همین جماعت اورشلیم بَرنابا را به آن شهر فرستاد.‏ اما او نمی‌توانست به تنهایی از پس این مسئولیت برآید.‏ سولُس بهترین کسی بود که می‌توانست در این کار به بَرنابا کمک کند؛‏ چون سولُس قرار بود رسول ملت‌ها بشود.‏ (‏اعما ۹:‏۱۵؛‏ روم ۱:‏۵‏)‏ بَرنابا فروتن بود و سولُس را رقیب خودش نمی‌دید.‏ او پیشقدم شد و در تارسوس به دنبال سولُس گشت تا او را به اَنطاکیه بیاورد.‏ آن‌ها یک سال در آن جماعت ماندند و هم‌ایمانانشان را تشویق کردند.‏​—‏اعما ۱۱:‏۲۲-‏۲۶الف‏.‏

^۲۱ ما چطور می‌توانیم مثل بَرنابا،‏ در خدمت موعظه فروتن باشیم؟‏ همهٔ ما توانایی‌های متفاوتی داریم.‏ مثلاً شاید بعضی‌ها در موعظهٔ خانه به خانه یا در جاهای عمومی مهارت داشته باشند؛‏ اما برایشان سخت باشد که بازدید انجام بدهند یا مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کنند.‏ اگر شما می‌خواهید در بعضی از این زمینه‌ها پیشرفت کنید،‏ از کسی کمک بخواهید.‏ با این کار می‌توانید کلام خدا را بهتر تعلیم بدهید و در خدمتتان شادتر باشید.‏​—‏۱قر ۹:‏۲۶‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ مسیحیان در شهر اَنطاکیه چطور به برادران و خواهرانشان محبت نشان دادند و ما چطور امروزه مثل آن‌ها عمل می‌کنیم؟‏

^۲۲ در اَنطاکیه بود که «پیروان عیسی تحت هدایت خدا برای اولین بار ‹مسیحی› نامیده شدند.‏» (‏اعما ۱۱:‏۲۶ب‏)‏ این اسم را خدا به آن‌ها داد و به کسانی اشاره می‌کند که روش زندگی‌شان مطابق با  تعالیم عیسی مسیح است.‏ آیا غیریهودیانی که مسیحی می‌شدند و مسیحیان یهودی‌نژاد به هم عشق و محبت داشتند؟‏ این نمونه را در نظر بگیرید.‏ حدود سال ۴۶ میلادی،‏ قحطی شدیدی اتفاق افتاد.‏ d در آن زمان قحطی تأثیر زیادی روی فقرا می‌گذاشت،‏ چون پول و غذای کافی نداشتند.‏ طی این قحطی،‏ خیلی از مسیحیان یهودی‌نژاد در یهودیه نیاز به کمک داشتند.‏ پس برادران و خواهران در اَنطاکیه،‏ از جمله مسیحیان غیریهودی،‏ «برای امدادرسانی» به آن‌ها،‏ هدیه‌هایی فرستادند.‏ (‏اعما ۱۱:‏۲۹‏)‏ واقعاً که چه عشق و محبتی بین آن‌ها بود!‏

^۲۳ امروزه هم ما به برادران و خواهرانمان از هر جای دنیا،‏ با میل و رغبت کمک می‌کنیم.‏ برای نمونه،‏ وقتی برادران و خواهرانمان در فجایع طبیعی مثل توفان،‏ زلزله یا سونامی صدمه می‌بینند،‏ کمیتهٔ شعبه برای کمک به آن‌ها فوراً یک کمیتهٔ امدادرسانی تشکیل می‌دهد.‏ این تلاش‌ها عشق و محبت برادران و خواهرانمان را به همدیگر نشان می‌دهد.‏​—‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۱یو ۳:‏۱۷‏.‏

۲۴.‏ ما چطور می‌توانیم نشان دهیم که معنی رؤیای پِطرُس را درک کرده‌ایم؟‏

^۲۴ برای ما مسیحیان حقیقی مهم است که معنی رؤیای پِطرُس را درک کنیم.‏ ما خدایی را می‌پرستیم که تبعیض قائل نمی‌شود.‏ خواست خدا این است که ما به همهٔ مردم از هر نژاد و ملیت و با هر اعتقادی،‏ دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل دهیم.‏ پس می‌خواهیم به هر کس که گوش شنوا دارد،‏ خبر خوش را برسانیم تا آن‌ها هم یَهُوَه را بشناسند.‏​—‏روم ۱۰:‏۱۱-‏۱۳‏.‏