پِطرُس و یوحنا به دستور عیسی برای آماده کردن شام پِسَح،‏ به اورشلیم رفته بودند.‏ سپس عیسی به همراه ده تن دیگر از رسولانش راهی آن شهر شد.‏ عصر بود.‏ آفتاب رفته‌رفته در افق پایین می‌رفت و عیسی و شاگردانش از کوه زیتون پایین می‌آمدند.‏ این آخرین بار بود که عیسی پیش از رستاخیزش از بالای این کوه،‏ اورشلیم را در نور روز نظاره می‌کرد.‏

چیزی نگذشت که عیسی و شاگردانش به اورشلیم رسیدند و به سمت خانه‌ای رفتند که می‌خواستند شام پِسَح را در آن صرف کنند.‏ از پله‌های خانه بالا رفتند و به اطاقی بزرگ وارد شدند.‏ همه چیز از پیش برای آن مراسم تدارک دیده شده بود؛‏ مراسمی که عیسی می‌خواست تنها با رسولانش برگزار کند.‏ او چشم انتظار آن شب بود؛‏ زیرا گفت:‏ «من بسیار مشتاق بودم که پیش از عذاب دیدنم،‏ این شام پِسَح را با شما بخورم.‏»—‏لوقا ۲۲:‏۱۵‏.‏

سال‌ها پیش از آن در میان یهودیان مرسوم شده بود که تعدادی جام شراب را در مراسم پِسَح بین خود دست‌به‌دست بگردانند.‏ عیسی نیز جام شرابی را گرفت و پس از دعای شکرگزاری گفت:‏ «این را بگیرید و بین خود دست‌به‌دست بگردانید؛‏ زیرا به شما می‌گویم،‏ از این پس،‏ من دیگر از محصول مو نخواهم نوشید تا زمانی که پادشاهی خدا بیاید.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ رسولان یقیناً از این سخنان عیسی پی بردند که مرگ او نزدیک است.‏

در آن شب عیسی دست به عملی زد که باعث تعجب رسولانش شد.‏ او از جا برخاست و ردای خود را به کناری گذاشت.‏ دستمالی گرفت.‏ سپس در ظرفی که در آن نزدیکی بود،‏ آب ریخت.‏ در آن زمان،‏ میزبان معمولاً ترتیب شستوشوی پای مهمانان را می‌داد و شاید آن را به خدمتکار خود می‌سپرد.‏ (‏لوقا ۷:‏۴۴‏)‏ اما در آن شب میزبانی در آنجا نبود.‏ پس عیسی خود کمر به خدمت تک‌تک رسولان بست.‏ در واقع،‏ یکی از رسولان می‌توانست در این راه پیشقدم شود،‏ اما هیچ یک از آنان دست به این کار نزد.‏ آیا هنوز بین آنان رقابتی وجود داشت؟‏ آنچه مسلّم است،‏ آنان از این که عیسی پاهایشان را شست،‏ شرمگین شدند.‏

وقتی نوبت به پِطرُس رسید،‏ او با اعتراض گفت:‏ «هرگز نمی‌گذارم پاهای مرا بشویی!‏» پس عیسی گفت:‏ «اگر پاهایت را نشویم،‏ با من سهمی نخواهی داشت.‏» پِطرُس با شنیدن این سخن از او چنین تقاضا کرد:‏ «سَرور،‏ نه فقط پاهایم،‏ بلکه دست‌ها و سرم را هم بشوی.‏» یقیناً پِطرُس از پاسخ عیسی متعجب شد وقتی او گفت:‏ «کسی که استحمام کرده است،‏ تماماً پاک است و تنها پاهایش نیاز به شستن دارد.‏ شما پاک هستید،‏ البته نه همهٔ شما.‏»—‏یوحنا ۱۳:‏۸-‏۱۰‏.‏

عیسی پاهای همهٔ ۱۲ رسولش،‏ از جمله پاهای یهودای اِسخَریوطی را شست.‏ پس از پوشیدن ردای خود،‏ بار دیگر بر سر سفره نشست و از رسولانش پرسید:‏ «آیا درک کردید که من برای  شما چه کردم؟‏ شما مرا ‹استاد› و ‹سَرور› می‌خوانید و درست می‌گویید؛‏ زیرا چنین هستم.‏ پس اگر من که سَرور و استاد شما هستم،‏ پاهای شما را شستم،‏ شما نیز باید پاهای یکدیگر را بشویید؛‏ زیرا من سرمشقی برای شما گذاشتم تا همان طور که من با شما رفتار کردم،‏ شما نیز رفتار کنید.‏ حقیقتاً به شما می‌گویم،‏ نه غلام از ارباب خود بزرگ‌تر است و نه فرستاده‌شده از آن که او را فرستاده است.‏ حال که این‌ها را می‌دانید،‏ خوشا به حال شما اگر آن‌ها را به جا آورید.‏»—‏یوحنا ۱۳:‏۱۲-‏۱۷‏.‏

به‌راستی چه درس بی‌نظیری از تواضع و خدمت به دیگران!‏ پیروان عیسی نباید در پی رتبه و مقام باشند و تصوّر کنند که از دیگران برترند و دیگران باید به آنان خدمت کنند،‏ بلکه باید عیسی را سرمشق قرار دهند.‏ البته منظور این نیست که رسم آن زمان را در پیش گیرند و پاهای دیگران را بشویند،‏ بلکه باید حاضر باشند با تواضع و بدون هیچ تبعیضی به دیگران خدمت کنند.‏