عیسی هنوز در سامره یا در جلیل بود که فَریسیان نزدش آمده،‏ از او در مورد آمدن پادشاهی خدا سؤال کردند.‏ آنان تصوّر می‌کردند که آمدن پادشاهی خدا با جشن و سُرور فراوان همراه خواهد بود.‏ اما عیسی گفت:‏ «پادشاهی خدا به نحوی نمی‌آید که برای همگان قابل رؤیت باشد.‏ همچنین مردم نخواهند گفت:‏ ‹اینجاست!‏› یا ‹آنجاست!‏› زیرا در واقع پادشاهی خدا در میان شماست.‏»—‏لوقا ۱۷:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

برخی از این سخن عیسی چنین برداشت می‌کنند که پادشاهی خدا در دل خادمان خداست‏.‏ اما این برداشت نمی‌تواند درست باشد.‏ چرا؟‏ زیرا سخن عیسی خطاب به فَریسیان بود و مسلّماً پادشاهی خدا در دل آنان نبود.‏ در واقع،‏ پادشاهی خدا از این جهت «در میان» آنان بود که عیسی،‏ پادشاه منتخب آن حکومت الٰهی در میان آنان حضور داشت.‏—‏مَتّی ۲۱:‏۵‏.‏

سپس فَریسیان احتمالاً آنجا را ترک کردند و عیسی برای شاگردانش جزئیات بیشتری در مورد آمدن پادشاهی خدا نقل کرد.‏ او نخست در مورد حضور خود در مقام پادشاه،‏ این تذکر را داد:‏ «ایّامی خواهد آمد که آرزو خواهید کرد،‏ یکی از روزهای پسر انسان را ببینید،‏ اما نخواهید دید.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۲۲‏)‏ در واقع،‏ عیسی به شاگردانش نشان داد که حکمرانی پسر انسان در پادشاهی آسمان‌ها در آینده خواهد بود.‏ همچنین نشان داد که تا آن زمان،‏ برخی از پیروانش بی‌صبرانه در انتظار آمدن آن خواهند بود،‏ اما باید تا زمانی که یَهُوَه برای آمدن پسر انسان مقرّر کرده است،‏ صبر کنند.‏

عیسی چنین ادامه داد:‏ «مردم به شما خواهند گفت:‏ ‹آنجا را ببین!‏› یا ‹اینجا را ببین!‏› بیرون مروید یا آنان را دنبال مکنید.‏ درست مثل صاعقه‌ای که از یک بخش آسمان تا بخش دیگر آن را روشن می‌کند،‏ پسر انسان نیز در روز خود چنین خواهد بود.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ چه چیز به شاگردان عیسی کمک می‌کرد که از دنباله‌روی از مسیح‌های دروغین،‏ اجتناب کنند؟‏ عیسی گفت که آمدن مسیح واقعی همچون صاعقه‌ای که در منطقه‌ای وسیع دیده می‌شود،‏ قابل رؤیت خواهد بود.‏ پس،‏ از سخنان عیسی پی می‌بریم که شواهد حضور او در مقام پادشاه برای همهٔ کسانی که با هوشیاری آن را نظاره کنند،‏ قابل تشخیص خواهد بود.‏

سپس عیسی با اشاره به چند واقعهٔ تاریخی،‏ روحیهٔ مردم در دوران حضورش را چنین توصیف کرد:‏ «روزهای پسر انسان همچون روزگار نوح خواهد بود.‏.‏ روزگار لوط نیز چنین بود؛‏ مردم مشغول خوردن،‏ نوشیدن،‏ خرید و فروش،‏ کشت و کار و خانه‌سازی بودند.‏ اما روزی که لوط از سُدوم بیرون رفت،‏ آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را نابود کرد.‏ روز ظاهر شدن پسر انسان به این گونه خواهد بود.‏»—‏لوقا ۱۷:‏۲۶-‏۳۰‏.‏

منظور عیسی آن نبود که مردم زمان نوح و زمان لوط به خاطر پرداختن به اموری همچون خوردن و نوشیدن،‏ خرید و فروش،‏ کشت و کار و خانه‌سازی نابود شدند.‏ نوح،‏ لوط و خانوادهٔ آنان نیز تا حدودی به این امور می‌پرداختند.‏ اما تفاوتشان در این بود که افراد دیگر بدون توجه به خواست خدا و زمان حساسی که در آن به سر می‌بردند،‏ چنین می‌کردند.‏  پس منظور عیسی از سخنانش آن بود که شاگردان او باید خواست خدا را مد نظر داشته باشند و به آن عمل کنند.‏ بدین سان آنان می‌توانند هنگامی که خدا بدکاران را نابود می‌کند،‏ محفوظ و زنده بمانند.‏

شاگردان عیسی باید مراقب می‌بودند که افکارشان بر مال و منال و امور دنیوی معطوف نشود؛‏ چیزهایی که آنان «پشت سر» گذاشته بودند.‏ عیسی گفت:‏ «در آن روز کسی که بر بام است و اموالش در خانه،‏ برای برداشتن آن‌ها پایین نیاید و همچنین کسی که در مزرعه است،‏ نباید به آنچه پشت سر گذاشته،‏ بازگردد.‏ زن لوط را به خاطر آورید.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ او به ستونی از نمک مبدّل شد.‏

عیسی در ادامهٔ توضیحات خود در مورد موقعیت مردم هنگام حکمرانی پسر انسان گفت:‏ «در آن شب از دو نفر که در یک بسترند،‏ یکی گرفته و دیگری به حال خود واگذاشته خواهد شد.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۳۴‏)‏ آری،‏ برخی نجات می‌یابند و برخی دیگر واگذاشته می‌شوند،‏ یعنی جانشان را از دست می‌دهند.‏

شاگردان از عیسی پرسیدند:‏ «ای سَرور،‏ یعنی کجا؟‏» او پاسخ داد:‏ «هر جا که لاشه‌ای باشد،‏ عقاب‌ها گرد آن جمع خواهند شد.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۳۷‏)‏ آری،‏ در دوران حکمرانی پسر انسان برخی همچون عقاب،‏ تیزبین یا به عبارت دیگر دوراندیش می‌باشند.‏ آنان به دور مسیح واقعی،‏ یعنی پسر انسان جمع می‌شوند.‏ در آن زمان،‏ عیسی حقایق نجات‌بخشی را که مختص ایمانداران است،‏ در اختیار پیروانش قرار می‌دهد.‏