درست پس از آن که یحیی عیسی را تعمید داد،‏ روح خدا عیسی را به بیابان یهودیه هدایت کرد.‏ چرا؟‏ همان طور که به خاطر داریم،‏ هنگام تعمید عیسی،‏ «آسمان شکافته شد.‏» (‏مَتّی ۳:‏۱۶‏)‏ در آن هنگام عیسی تمام آنچه در آسمان آموخته و انجام داده بود،‏ به خاطر آورد.‏ پس واضح است که او در بیابان باید در مورد مسائل بی‌شماری تعمّق می‌کرد!‏

عیسی ۴۰ روز و ۴۰ شب را در بیابان گذراند و در این مدت هیچ چیز نخورد.‏ هنگامی که عیسی بسیار گرسنه شد،‏ شیطان نزد او آمد تا او را وسوسه کند و چنین گفت:‏ «اگر یکی از پسران خدایی،‏ به این سنگ‌ها بگو تا نان شود.‏» (‏مَتّی ۴:‏۳‏)‏ هرچند عیسی می‌توانست چنین معجزه‌ای انجام دهد،‏ در دام وسوسهٔ ابلیس نیفتاد.‏ او می‌دانست که استفاده از این قدرت برای ارضای خواسته‌هایش نادرست است.‏

ابلیس دست از تلاش نکشید و بار دیگر سعی کرد عیسی را وسوسه کند.‏ او به عیسی گفت که خود را از بالای یکی از برج‌های معبد به پایین بیندازد.‏ اما عیسی حاضر نشد با چنین نمایش خارق‌العاده‌ای،‏ دیگران را تحت تأثیر قرار دهد.‏ او با نقل نوشته‌های مقدّس نشان داد که آزمودن خدا بدین شکل عملی نابجاست.‏

ابلیس برای سومین بار عیسی را وسوسه کرد.‏ او به گونه‌ای «تمام حکومت‌های دنیا و شکوه آن‌ها را به او نشان داد و گفت:‏ ‹تمام این‌ها را به تو خواهم بخشید،‏ اگر در برابر من به خاک افتی و مرا یک بار پرستش کنی.‏›» عیسی بار دیگر صریحاً دست رد به سینهٔ شیطان زد و گفت:‏ «دور شو،‏ ای شیطان!‏» (‏مَتّی ۴:‏۸-‏۱۰‏)‏ او تسلیم وسوسه نشد،‏ چون می‌دانست که تنها یَهُوَه شایستهٔ پرستش است.‏ آری،‏ او می‌خواست به یَهُوَه وفادار بماند.‏

وسوسه‌های شیطان و گونه‌ای که عیسی در برابر آن ایستادگی کرد،‏ درس‌های مهمی به ما می‌آموزد.‏ برخلاف ادعای برخی،‏ شیطان خصوصیتی شریرانه در وجود انسان نیست،‏ بلکه موجودی واقعی،‏ اما نادیدنی است؛‏ زیرا از این گزارش پی می‌بریم که عیسی حقیقتاً مورد وسوسه قرار گرفت.‏ این گزارش همچنین نشان می‌دهد که حکومت‌های دنیا به ابلیس تعلّق دارد و او بر آن‌ها مسلّط است؛‏ زیرا در غیر این صورت عرضهٔ آن‌ها به عیسی وسوسه‌ای برای او نبود.‏

به علاوه،‏ ابلیس گفت که اگر عیسی او را تنها یک بار پرستش کند،‏ حاضر است تمام حکومت‌های دنیا را به او ببخشد.‏ ابلیس ممکن است با ما نیز چنین کند.‏ برای مثال،‏ فرصتی وسوسه‌انگیز برای کسب ثروت،‏ قدرت یا مقام در این دنیا پیش روی ما قرار دهد.‏ چقدر عاقلانه است که در مقابل هر وسوسه‌ای،‏ عیسی را سرمشق قرار داده،‏ به خدا وفادار بمانیم.‏ اما می‌دانیم که شیطان عیسی را موقتاً و تنها «تا فرصت مناسب دیگری ترک کرد.‏» (‏لوقا ۴:‏۱۳‏)‏ او ممکن است برای وسوسهٔ ما نیز از فرصت‌های گوناگون استفاده کند.‏ پس باید همواره هوشیار باشیم.‏