عیسی هنگامی که برای عید پِسَح سال ۳۰ میلادی به اورشلیم رفته بود،‏ «نشانه‌هایی» حیرت‌انگیز به ظهور رساند.‏ بسیاری از مردم با دیدن این نشانه‌ها یا معجزات به او ایمان آوردند.‏ نیقودیموس که فَریسی و از اعضای سَنهِدرین (‏دیوان عالی یهود)‏ بود،‏ نیز تحت تأثیر قرار گرفت.‏ او که می‌خواست مطالب بیشتری بیاموزد،‏ به دیدار عیسی رفت.‏ او احتمالاً از ترس این که دیگر رهبران یهودی او را ببینند و به وجهه و اعتبارش لطمه وارد شود،‏ شب‌هنگام نزد عیسی رفت.‏

نیقودیموس گفت:‏ «ای استاد،‏ می‌دانیم تو معلّمی هستی که از جانب خدا آمده است؛‏ زیرا کسی نمی‌تواند معجزاتی که تو به ظهور می‌رسانی،‏ انجام دهد،‏ مگر این که خدا با او باشد.‏» عیسی در پاسخ به نیقودیموس گفت که اگر کسی بخواهد به پادشاهی خدا راه یابد،‏ باید «دوباره متولّد» شود.‏—‏یوحنا ۳:‏۲،‏ ۳‏.‏

اما برای نیقودیموس این سؤال پیش آمد که چطور ممکن است شخص بار دیگر متولّد شود؛‏ مگر می‌تواند به رَحِم مادرش بازگردد و بار دیگر زاده شود!‏—‏یوحنا ۳:‏۴‏.‏

منظور عیسی از تولّد دوباره این نبود.‏ عیسی در این خصوص چنین توضیح داد:‏ «تا کسی از آب و روح متولّد نشود،‏ نمی‌تواند به پادشاهی خدا راه یابد.‏» (‏یوحنا ۳:‏۵‏)‏ هنگامی که عیسی تعمید گرفت و روح‌القدس بر او پایین آمد،‏ از «آب و روح» متولّد شد.‏ همزمان صدایی نیز از آسمان شنیده شد که اعلام کرد:‏ «این است پسر من،‏ محبوب من که از او خشنودم.‏» (‏مَتّی ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ خدا با بیان این سخن اعلام کرد که عیسی،‏ به عنوان پسری روحانی مولود شده است و جزو کسانی به شمار می‌رود که چشم‌انداز راه یافتن به پادشاهی آسمان‌ها را پیش رو دارند.‏ بعدها،‏ هنگام پِنتیکاست ۳۳ میلادی روح‌القدس بر دیگر تعمیدیافتگان ریخته شد و آنان نیز از روح متولّد شدند و بدین طریق به صورت پسران خدا تولّد دوباره یافتند.‏—‏اعمال ۲:‏۱-‏۴‏.‏

برای نیقودیموس درک تعالیم عیسی در مورد پادشاهی خدا دشوار بود.‏ از این رو،‏ عیسی توضیحات بیشتری در مورد نقش خاص خود به عنوان پسر انسانی خدا داد.‏ عیسی گفت:‏ «همان طور که موسی مار را در بیابان بر تیر بالا برد،‏ پسر انسان نیز باید بالا برده شود تا هر که به او ایمان آوَرَد،‏ زندگی جاودان یابد.‏»—‏یوحنا ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

قرن‌ها پیش اسرائیلیانی که مارهای سمی آنان را گزیده بودند،‏ باید به ماری برنجین می‌نگریستند تا زنده بمانند.‏ (‏اعداد ۲۱:‏۹‏)‏ به همین شکل،‏ همهٔ انسان‌ها برای رهایی از مرگ و دست یافتن به زندگی جاودان،‏ باید به پسر خدا ایمان بورزند.‏ عیسی بر محبت خدا در این مورد نیز تأکید کرد و به نیقودیموس گفت:‏ «زیرا خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد،‏ نابود نگردد،‏ بلکه زندگی جاودان یابد.‏» (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏ از این رو،‏ عیسی شش ماه پس از آغاز خدمتش،‏ در اورشلیم روشن ساخت که او راه نجات بشر است.‏

عیسی به نیقودیموس گفت:‏ «خدا پسر خود را به دنیا نفرستاد تا او مردم دنیا را محکوم کند.‏» به این مفهوم که عیسی نیامد تا مردم دنیا را محکوم به نابودی کند،‏ بلکه فرستاده شد «تا از طریق وی مردم دنیا نجات یابند.‏»—‏یوحنا ۳:‏۱۷‏.‏

نیقودیموس در پناه تاریکی شب با ترس نزد عیسی آمده بود و جالب آنکه عیسی سخنش را اینچنین به پایان رساند:‏ «مبنای داوری و محکومیت این است که نور [یعنی عیسی که با شیوهٔ زندگی و تعالیمش همچون نور بود] به دنیا آمد،‏ اما مردم تاریکی را دوست داشتند نه نور را،‏ چون اعمال آنان شریرانه بود؛‏ زیرا هر که اعمال زشت  پیشه می‌کند،‏ از نور نفرت دارد و به سوی نور نمی‌آید،‏ مبادا اعمالش برملا شود.‏ اما هر که راستی را به جا می‌آورد،‏ به سوی نور می‌آید تا آشکار شود که اعمالش هماهنگ با خواست خداست.‏»—‏یوحنا ۳:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

حال نیقودیموس که معلّم قوم اسرائیل و فَریسی بود،‏ باید بر آنچه در آن شب در مورد نقش عیسی در مقصود خدا شنیده بود،‏ تعمّق می‌کرد.‏