فصل ۳۹
وای بر نسل بیاعتنا
مَتّی ۱۱:۱۶-۳۰ لوقا ۷:۳۱-۳۵
-
سرزنش اهالی سه شهر
-
رهایی مردم از زیر فشارهای زندگی
عیسی برای یحیای تعمیددهنده احترام و ارزش فراوان قائل بود. حال دیگران چه دیدی به او داشتند؟ عیسی در این خصوص اعلام کرد: «این نسل . . . مانند بچههایی هستند که در بازارها مینشینند و با صدای بلند به همبازیهایشان میگویند: ‹ما برای شما نی زدیم، اما نرقصیدید؛ نوحه خواندیم، اما بر سینه نزدید.›»—مَتّی ۱۱:۱۶، ۱۷.
این سخنان عیسی به چه مفهوم بود؟ او خود در ادامه گفت: «یحیی آمد که نه میخورَد و نه مینوشد، مردم میگویند: ‹دیو دارد.› اما پسر انسان آمد که هم میخورَد و هم مینوشد و در مورد او میگویند: ‹این مرد، پرخور و میگسار است و دوست خراجگیران و گناهکاران.›» (مَتّی ۱۱:۱۸، ۱۹) آری، یحیی زندگی سادهای را به عنوان «نذیره» پیش گرفته بود و از نوشیدن مشروبات الکلی دوری میجست، اما آن نسل او را دیوزده میخواندند. (اعداد ۶:۲، ۳؛ لوقا ۱:۱۵) از طرف دیگر، عیسی همانند سایر مردم زندگی میکرد و در حد معمول میخورد و مینوشید، اما مردم به او تهمت میزدند که افراطی است. به نظر میرسید که راضی نگاه داشتن مردم ناممکن است.
عیسی آن نسل را همچون «بچههایی» بیاعتنا در بازار خواند که وقتی دیگر بچهها نی میزنند، نمیرقصند و هنگامی که نوحه میخوانند، آنان سوگواری نمیکنند. عیسی با در نظر گرفتن موقعیت خود و یحیی، چنین گفت: «بر حق بودن حکمت از اعمال آن ثابت میشود.» (مَتّی ۱۱:۱۶، ۱۹) آری، «اعمال» یحیی و عیسی گواهی بر این امر بود که تهمتهای مردم بر ضدّ آنان نادرست و اشتباه است.
عیسی پس از این که آن نسل را بیاعتنا توصیف کرد، به سرزنش اهالی شهرهای خورَزین، بیتصِیدا و کَفَرناحوم پرداخت. او در آن شهرها معجزاتی صورت داده بود، اما اکثر اهالی آنها توبه نکردند. عیسی گفت اگر در شهرهای صور و صیدون در نواحی فینیقیه چنین معجزاتی صورت داده بود، مردم آن شهرها توبه میکردند. عیسی بهخصوص به شهر کَفَرناحوم اشاره کرد که برای مدتی مرکز فعالیتهایش بود. قاعدتاً اهالی آن شهر باید توبه میکردند، اما اکثرشان چنین نکردند. عیسی در مورد کَفَرناحوم گفت: «تحمّل روز داوری برای سرزمین سُدوم آسانتر خواهد بود تا برای تو.»—مَتّی ۱۱:۲۴.
عیسی سپس به تمجید پدرش پرداخت که امور پرارزش روحانی را «از خردمندان و اندیشمندان» پنهان میدارد، اما بر فروتنان که همچون کودکانند، آشکار میسازد. (مَتّی ۱۱:۲۵) او این افراد را چنین ترغیب کرد: «بیایید نزد من، ای همهٔ زحمتکشان و گرانباران و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید. یوغ مرا بر دوش گیرید و از من تعلیم یابید؛ زیرا خویی ملایم و دلی افتاده دارم و در جانهای خود نیرویی تازه خواهید یافت؛ زیرا یوغ من راحت و بار من سبک است.»—مَتّی ۱۱:۲۸-۳۰.
عیسی چگونه به مردم نیرویی تازه میبخشید؟ مردم در آن زمان زیر بار رسومی بودند که رهبران مذهبی به آنان تحمیل میکردند؛ برای نمونه، رسوم مربوط به روز سَبَّت که بیش از حد دستوپاگیر بود. اما عیسی با آموزش تعالیم الٰهی که عاری از چنین آداب و رسومی بود، به مردم نیرویی تازه میبخشید. او همچنین به آنانی که زیر فشار ظالمانهٔ دولتمردان سیاسی خرد شده بودند، راه نجات را نشان میداد. عیسی برای آنانی که خود را زیر بار گناه میدیدند، روشن میکرد که چگونه گناهانشان بخشیده خواهد شد و چگونه میتوانند با خدای خود در صلح و آرامش باشند.
آنانی که یوغ راحت عیسی را میپذیرفتند، میتوانستند خود را به خدا وقف کنند و پدر بخشنده و دلسوز آسمانیمان را خدمت کنند. چنین خدمتی باری سنگین نمیبود؛ زیرا احکام خدا باری سنگین نیست.—۱یوحنا ۵:۳.