مراجعه به متن

مراجعه به فهرست مطالب

قدرت و اختیار چه کسی را باید به رسمیت بشناسید؟‏

قدرت و اختیار چه کسی را باید به رسمیت بشناسید؟‏

فصل ۱۴

قدرت و اختیار چه کسی را باید به رسمیت بشناسید؟‏

۱،‏ ۲.‏ آیا همهٔ اشکال قدرت زیان‌بخش هستند؟‏ توضیح دهید.‏

‏«قدرت و اختیار» برای بسیاری از مردم عبارت ناخوشایندی است.‏ این امری قابل درک است،‏ زیرا قدرت و اختیار غالباً مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد —‏ در محل کار،‏ در خانواده،‏ و توسط حکومتها.‏ کتاب مقدس با واقع‌بینی می‌گوید:‏ «انسان بر انسان بجهة ضررش حکمرانی میکند.‏» (‏جامعه ۸:‏⁠۹‏)‏ آری،‏ بسیاری به نحوی دیکتاتورمنشانه و خودخواهانه بر دیگران حکمرانی می‌کنند.‏

۲ اما همهٔ گونه‌های قدرت و اختیار مضر نیستند.‏ به عنوان مثال،‏ ممکن است گفته شود که بدن ما بر ما قدرت و اختیار دارد.‏ بدن ما به ما «دستور می‌دهد» که تنفس کنیم،‏ غذا بخوریم،‏ بیاشامیم،‏ و بخوابیم.‏ آیا این ظالمانه است؟‏ خیر.‏ پیروی از این درخواستها به صلاح ماست.‏ ما به طور غیرارادی مطیع نیازهای اولیهٔ جسمی خود هستیم،‏ اما گونه‌های دیگری از قدرت نیز وجود دارند که مستلزم تابعیت اختیاری ما هستند.‏ به برخی از نمونه‌ها توجه کنید.‏

صاحب‌اختیار مطلق

۳.‏ چرا شایسته است که یَهُوَه «سلطان تعالی خداوند» خوانده شود؟‏

۳ در کتاب مقدس،‏ یَهُوَه بیش از ۳۰۰ بار «سلطان تعالی خداوند» خوانده شده است.‏ سلطان به معنای کسی است که دارای قدرت و اختیار مطلق است.‏ به چه دلیل یَهُوَه حق داشتن چنین مقامی را داراست؟‏ مکاشفه ۴:‏⁠۱۱ چنین پاسخ می‌دهد:‏ «ایخداوند مستحقّیکه جلال و اکرام و قوّترا بیابی زیرا که تو همهٔ موجوداترا آفریدهٔ و محض ارادهٔ تو بودند و آفریده شدند.‏»‏

۴.‏ یَهُوَه چگونه از قدرت و اختیار خود استفاده می‌کند؟‏

۴ یَهُوَه به عنوان آفریدگار ما،‏ حق دارد که قدرت و اختیار خود را به هر نحوی که بخواهد اعمال کند.‏ این امر ممکن است باعث وحشت ما شود بویژه هنگامی که «کثرت قوّت و .‏ .‏ .‏ عظمت توانائئ» خدا را در نظر می‌آوریم.‏ او «قادر مطلق» خوانده می‌شود —‏ عبارتی که در زبان عبری بر قدرت سرشار دلالت می‌کند.‏ (‏اشعیا ۴۰:‏⁠۲۶؛‏ پیدایش ۱۷:‏⁠۱‏)‏ با این حال،‏ یَهُوَه قدرت خویش را با مهربانی نشان می‌دهد،‏ زیرا خصوصیت اصلی وی محبت است.‏ —‏ ۱یوحنا ۴:‏⁠۱۶‏.‏

۵.‏ چرا تسلیم شدن به قدرت و اختیار یَهُوَه کار دشواری نیست؟‏

۵ با اینکه یَهُوَه هشدار داد که خطاکارانی را که توبه نمی‌کنند سزا خواهد داد،‏ موسی او را در درجهٔ اول به صورت «خدای امین که عهد و رحمت خود را با آنانیکه او را دوست می‌دارند و اوامر او را بجا می‌آورند .‏ .‏ .‏ نگاه میدارد،‏» می‌شناخت.‏ (‏تثنیه ۷:‏⁠۹‏)‏ فقط تصورش را بکنید!‏ صاحب‌اختیار مطلق عالم،‏ ما را مجبور نمی‌کند که به او خدمت کنیم.‏ بلکه،‏ ما به دلیل محبت او به طرف او کشیده می‌شویم.‏ (‏رومیان ۲:‏⁠۴؛‏ ۵:‏⁠۸‏)‏ تسلیم شدن به قدرت و اختیار یَهُوَه دلپذیر است،‏ زیرا قوانین او همیشه برای ما نهایت فایده را دارند.‏ —‏ مزمور ۱۹:‏⁠۷،‏ ۸‏.‏

۶.‏ چگونه موضوع قدرت و اختیار در باغ عدن مطرح شد،‏ و با چه نتیجه‌ای؟‏

۶ نخستین والدین ما حاکمیت خدا را رد کردند.‏ آنان می‌خواستند خود تصمیم بگیرند که چه چیزی خوب است و چه چیزی بد.‏ (‏پیدایش ۳:‏⁠۴-‏۶‏)‏ در نتیجه،‏ از خانهٔ بهشتی خود رانده شدند.‏ یَهُوَه از آن پس به انسانها اجازه داد که تشکیلات حکومتیی پدید آورند که زندگی در جامعه‌ای منظم ولی در عین حال ناکامل را برای آنان میسر می‌ساخت.‏ برخی از این اختیارداران کدامند،‏ و خدا تا چه حدی از ما توقع فرمانبرداری از آنان را دارد؟‏

‏«قدرتهای برتر»‏

۷.‏ «قدرتهای برتر» چه کسانی هستند و مقام آنها چه ارتباطی با قدرت و اختیار خدا دارد؟‏

۷ پولس رسول چنین نوشت:‏ «هر شخص مطیع قدرتهای برتر بشود زیرا که قدرتی جز از خدا نیست.‏» «قدرتهای برتر» چه کسانی هستند؟‏ سخنان پولس در آیه‌های بعدی نشانگر آن است که منظور،‏ اولیای امور در دولتهای بشری است.‏ (‏رومیان ۱۳:‏⁠۱-‏۷؛‏ تیطس ۳:‏⁠۱‏)‏ یَهُوَه قدرتهای دولتی را خلق نکرد،‏ اما اینها به اجازهٔ او به وجود آمدند.‏ بنابراین پولس می‌توانست چنین بنویسد:‏ «[قدرتهایی که] هست از جانب خدا مرتّب شده است.‏» این امر چه موضوعی را در مورد چنین قدرتهای زمینی نشان می‌دهد؟‏ اینکه نسبت به قدرت و اختیار خدا در درجهٔ دوم،‏ یا پایین‌تر قرار دارند.‏ (‏یوحنا ۱۹:‏⁠۱۰،‏ ۱۱‏)‏ لذا هنگامی که قانون بشر با قانون خدا تناقض پیدا می‌کند،‏ این وجدان مسیحیان یعنی وجدانی مبتنی بر کتاب مقدس است که باید آنان را هدایت کند.‏ آنان ‹خدا را میباید بیشتر از انسان اطاعت نمایند.‏› —‏ اعمال ۵:‏⁠۲۹‏.‏

۸.‏ صاحبان قدرت چه فایده‌ای به شما می‌رسانند،‏ و چگونه می‌توانید تابعیت خویش را نمایان سازید؟‏

۸ با این حال،‏ در اغلب موارد،‏ قدرتهای دولتی به صورت ‹خادم خدا و برای خیریت ما› عمل می‌کنند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏⁠۴‏،‏ انجیل شریف‏)‏ از چه راههایی؟‏ خدمات متعددی را که آنها فراهم می‌آورند در نظر بگیرید؛‏ خدماتی از قبیل،‏ پست،‏ پلیس و آتش نشانی،‏ بهداشت،‏ و آموزش و پرورش.‏ پولس نوشت:‏ «بهمین سبب است که شما مالیات میپردازید زیرا اولیاء امور،‏ خادمین خدا هستند و به این دلیل مشغول انجام وظایف خود می‌باشند.‏» (‏رومیان ۱۳:‏⁠۶‏،‏ ا ش‏)‏ در مورد مالیات و همینطور هر تعهد قانونی دیگر،‏ باید «رفتار نیکو نمائیم.‏» —‏ عبرانیان ۱۳:‏⁠۱۸‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ نقش صاحبان قدرت در ترتیبات خدا چیست؟‏ ب)‏ چرا مخالفت با صاحبان قدرت کار اشتباهی است؟‏

۹ در بعضی موارد،‏ قدرتمندان از قدرت خویش سوءاستفاده می‌کنند.‏ آیا این امر مسئولیت تابعیت از آنان را از دوش ما برمی‌دارد؟‏ خیر،‏ چنین نیست.‏ یَهُوَه خلافکاریهای این صاحبان قدرت را می‌بیند.‏ (‏امثال ۱۵:‏⁠۳‏)‏ این امر که خدا حکمرانی بشر را تحمل می‌کند به معنای آن نیست که چشمان خویش را در مقابل فساد آن می‌بندد،‏ و از ما نیز چنین انتظاری ندارد.‏ در واقع،‏ خدا بزودی «تمامئ آن سلطنتها را خورد کرده مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند»،‏ و حکومت عادل خویش را بر جای آنان خواهد نشانید.‏ (‏دانیال ۲:‏⁠۴۴‏)‏ تا فرا رسیدن آن زمان،‏ صاحبان قدرت نقش مفیدی را ایفا می‌کنند.‏

۱۰ پولس چنین توضیح داد:‏ «هر که با قدرت مقاومت نماید مقاومت با ترتیب خدا نموده باشد.‏» (‏رومیان ۱۳:‏⁠۲‏)‏ صاحبان قدرت،‏ از آن جهت «ترتیب» خدا هستند که تا حدی نظم را پدید می‌آورند،‏ نظمی که بدون آن اغتشاش و هرج و مرج حکمفرما خواهد شد.‏ مخالفت با آنان خلاف کتاب مقدس و بی‌معنی است.‏ برای مثال:‏ تصور کنید که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید و برای بهبود جای جراحت،‏ آن را بخیه زده‌اند.‏ با وجود آنکه بخیه‌ها جزئی از بدن نیستند،‏ اما برای مدت محدودی نقش مفیدی را ایفا می‌کنند.‏ باز کردن آنان پیش از موقع می‌تواند خطرناک باشد.‏ به همین شکل،‏ انسانهای صاحب قدرت نیز بخشی از مقصود اولیهٔ خدا نبودند.‏ اما تا هنگامی که ملکوت او به طور کامل بر زمین حکمفرما نشود،‏ حکومتهای بشری انسجام جامعه را حفظ می‌کنند،‏ و کاری را انجام می‌دهند که مطابق ارادهٔ کنونی خداست.‏ لذا ما باید تابع قدرتهای برتر باقی بمانیم و در عین حال برای قانون و اختیار خدا اولویت قائل شویم.‏

قدرت و اختیار در محفل خانواده

۱۱.‏ شما چگونه اصل سروری را توضیح می‌دهید؟‏

۱۱ خانواده بخش بنیانی جامعهٔ بشری است.‏ در آغوش آن زن و شوهر می‌توانند از همنشینی سودمند یکدیگر برخوردار شوند و همینطور در پناه آن فرزندان محافظت می‌شوند و برای دوران بزرگسالی تعلیم می‌بینند.‏ (‏امثال ۵:‏⁠۱۵-‏۲۱؛‏ افسسیان ۶:‏⁠۱-‏۴‏)‏ چنین ترتیبات اصیلی مستلزم سازماندهی است،‏ به طریقی که اعضای خانواده را قادر سازد تا در صلح و آرامش و توافق با یکدیگر به سر برند.‏ طریق یَهُوَه برای دستیابی به این منظور،‏ اصل سروری است که در ۱قرنتیان ۱۱:‏⁠۳ در این سخنان خلاصه شده است:‏ «سر هر مرد مسیح است و سر زن مرد و سر مسیح خدا.‏»‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ سر خانواده کیست،‏ و از روشی که عیسی سروری خویش را اعمال می‌کرد چه می‌توان آموخت؟‏

۱۲ شوهر سر خانواده است.‏ اما سر دیگری در بالای سر او قرار دارد —‏ عیسی مسیح.‏ پولس نوشت:‏ «ای شوهران زنان خود را محبّت نمائید چنانکه مسیح هم کلیسا را محبّت نمود و خویشتنرا برای آن داد.‏» (‏افسسیان ۵:‏⁠۲۵‏)‏ شوهر هنگامی تابعیت خود را به مسیح نمایان می‌سازد که با همسر خود همانگونه رفتار کند که عیسی همواره با جماعت رفتار می‌کرد.‏ (‏۱یوحنا ۲:‏⁠۶‏)‏ به عیسی قدرت و اختیار عظیمی واگذار شده است،‏ اما وی آن را در نهایت مهربانی،‏ محبت و به نحو معقولی به کار می‌گیرد.‏ (‏متی ۲۰:‏⁠۲۵-‏۲۸‏)‏ عیسی،‏ به صورت یک انسان،‏ هرگز از قدرت و اختیار خود سوءاستفاده نکرد.‏ او «حلیم و افتاده‌دل» بود و پیروان خویش را به جای «بنده»،‏ «دوست» می‌خواند.‏ او به آنان وعده داد که «شما را آرامی خواهم بخشید»،‏ و همین کار را نیز کرد.‏ —‏ متی ۱۱:‏⁠۲۸،‏ ۲۹؛‏ یوحنا ۱۵:‏⁠۱۵‏.‏

۱۳ سرمشق عیسی به شوهران می‌آموزد که مقام سروری مسیحی به معنی سلطه‌جویی و حکمرانی خشن نیست.‏ بلکه،‏ مقام احترام و محبت همراه با از خودگذشتگی است.‏ این امر جای هیچگونه بدرفتاری را چه بدنی و چه لفظی باقی نمی‌گذارد.‏ (‏افسسیان ۴:‏⁠۲۹،‏ ۳۱،‏ ۳۲؛‏ ۵:‏⁠۲۸،‏ ۲۹؛‏ کولسیان ۳:‏⁠۱۹‏)‏ از اینرو اگر مرد مسیحی با همسر خود بدرفتاری کند،‏ کارهای نیکوی او بی‌ارزش خواهد بود،‏ و دعاهایش مستجاب نخواهند شد.‏ —‏ ۱قرنتیان ۱۳:‏⁠۱-‏۳؛‏ ۱پطرس ۳:‏⁠۷‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چگونه معرفت خدایی می‌تواند به زن کمک کند تا از شوهر خود اطاعت کند؟‏

۱۴ هنگامی که شوهر بر طبق سرمشق مسیح عمل کند،‏ برای همسر او پیروی از آنچه در افسسیان ۵:‏⁠۲۲،‏ ۲۳ آمده است آسانتر خواهد بود:‏ «ای زنان شوهران خود را اطاعت کنید چنانکه خداوند را،‏ زیرا که شوهر سر زن است چنانکه مسیح نیز سر کلیسا و او نجات‌دهندهٔ بدنست.‏» همانطور که شوهر باید مطیع مسیح باشد،‏ زن نیز باید مطیع شوهر خویش باشد.‏ کتاب مقدس همچنین نشان می‌دهد که زنان لایق،‏ به دلیل حکمت خداپسندانه و سخت‌کوشی خود شایستهٔ احترام و تمجید هستند.‏ —‏ امثال ۳۱:‏⁠۱۰-‏۳۱‏.‏

۱۵ اطاعت زن از شوهرش نسبی است.‏ این بدان معناست که اگر اطاعت از امری به شکستن قانون الهی انجامد باید از خدا اطاعت کرد و نه از انسان.‏ حتی در آن صورت نیز استواری زن باید با «روحِ حلیم و آرام» همراه باشد.‏ این امر که معرفت خدا او را زن بهتری ساخته است باید آشکار باشد.‏ (‏۱پطرس ۳:‏⁠۱-‏۴‏)‏ همین موضوع در مورد مرد مسیحی که همسر بی‌ایمان دارد نیز صادق است.‏ رعایت اصول کتاب مقدس باید از او شوهری بهتر بسازد.‏

۱۶.‏ فرزندان چگونه می‌توانند از سرمشقی که عیسی در هنگام کودکی به جای گذاشت پیروی کنند؟‏

۱۶ در افسسیان ۶:‏⁠۱ که نقش فرزندان را گوشزد می‌کند،‏ آمده است:‏ «والدین خود را در خداوند اطاعت نمائید زیرا که این انصاف است.‏» فرزندان مسیحی سرمشق عیسی را دنبال می‌کنند.‏ او تا هنگام بزرگسالی تابع والدین خود باقی ماند.‏ به صورت پسری مطیع،‏ «در حکمت و قامت و رضامندی نزد خدا و مردم ترقّی میکرد.‏» —‏ لوقا ۲:‏⁠۵۱،‏ ۵۲‏.‏

۱۷.‏ طریقی که پدران و مادران از قدرت و اختیار خود استفاده می‌کنند،‏ چه تأثیری بر فرزندان آنان دارد؟‏

۱۷ طرز برخورد والدین با مسئولیتهایشان،‏ می‌تواند بر این امر که آیا فرزندانشان به اولیای امور احترام می‌گذارند و یا بر ضد آنان دست به شورش می‌زنند،‏ تأثیر بگذارد.‏ (‏امثال ۲۲:‏⁠۶‏)‏ به همین دلیل پدر و مادرها باید از خود بپرسند،‏ ‹آیا من قدرت و اختیار خود را با محبت اعمال می‌کنم و یا با سختگیری؟‏ آیا بی‌قیدی از خود نشان می‌دهم؟‏› پدر یا مادر خداترس،‏ مهربان و دلسوز با استواری به اصول خدایی پای‌بند می‌ماند.‏ پولس به شایستگی نوشت:‏ «ای پدران فرزندان خود را بخشم میاورید بلکه ایشانرا بتأدیب و نصیحت خداوند تربیت نمائید.‏» —‏ افسسیان ۶:‏⁠۴؛‏ کولسیان ۳:‏⁠۲۱‏.‏

۱۸.‏ چگونه تأدیب یا تنبیه باید توسط پدران و مادران انجام شود؟‏

۱۸ پدرها و مادرها باید روشهای تربیتی خود را مورد رسیدگی دقیق قرار دهند،‏ بخصوص اگر مایل باشند که فرزندانشان مطیع بوده و در نتیجه باعث خوشی آنان شوند.‏ (‏امثال ۲۳:‏⁠۲۴،‏ ۲۵‏)‏ تأدیب یا تنبیه در کتاب مقدس اساساً شکلی از تعلیم است.‏ (‏امثال ۴:‏⁠۱؛‏ ۸:‏⁠۳۳‏)‏ با محبت و ملایمت همراه است،‏ نه خشونت و بی‌رحمی.‏ بنابراین پدرها و مادرهای مسیحی باید با حکمت رفتار کنند و هنگام تنبیه فرزندانشان از خود خویشتنداری نشان دهند.‏ —‏ امثال ۱:‏⁠۷‏.‏

قدرت و اختیار در جماعت

۱۹.‏ چگونه خدا نظم خوبی را در جماعت مسیحی تدارک دیده است؟‏

۱۹ از آنجاییکه یَهُوَه خدایی منظم می‌باشد،‏ این امری منطقی است که رهبریی مقتدرانه و سازماندهی‌شده برای مردم خویش فراهم آورد.‏ از این رو،‏ عیسی را به عنوان سر یا رئیس جماعت مسیحی برگزیده است.‏ (‏۱قرنتیان ۱۴:‏⁠۳۳،‏ ۴۰؛‏ افسسیان ۱:‏⁠۲۰-‏۲۳‏)‏ تحت رهبری نادیدنی مسیح،‏ خدا ترتیبی داد تا در هر جماعت پیرانی برگزیده با اشتیاق،‏ داوطلبانه و با مهربانی،‏ شبانی گله را به عهده بگیرند.‏ (‏۱پطرس ۵:‏⁠۲،‏ ۳‏)‏ خادمان کمکی از راههای گوناگون با آنان همیاری می‌کنند و خدمت ارزشمندی در داخل جماعت به انجام می‌رسانند.‏ —‏ فیلپیان ۱:‏⁠۱‏.‏

۲۰.‏ چرا باید از پیران مسیحی برگزیده اطاعت کنیم،‏ و چرا این کار مفید است؟‏

۲۰ پولس در مورد پیران مسیحی نوشت:‏ «مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمائید زیرا که ایشان پاسبانئ جانهای شما را میکنند چونکه حساب خواهند داد تا آنرا بخوشی نه بناله بجا آورند زیرا که این شما را مفید نیست.‏» (‏عبرانیان ۱۳:‏⁠۱۷‏)‏ خدا به نحوی حکیمانه مسئولیت رسیدگی به نیازهای روحانی کسانی را که در جماعت هستند به سرپرستان مسیحی سپرده است.‏ این پیران یک طبقهٔ روحانی نیستند.‏ آنان خادمان و بندگان خدا هستند که در خدمتِ برطرف کردن نیازهای پرستندگان هم‌ایمان خویشند،‏ درست همانطور که سرور ما،‏ عیسی مسیح،‏ بود.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏⁠۱۴،‏ ۱۵‏)‏ آگاهی از این امر که مردانی،‏ با کفایتی مبتنی بر کتاب مقدس،‏ به پیشرفت و رشد روحانی ما علاقمند هستند ما را تشویق می‌کند که از خود مساعدت نشان داده و مطیع باشیم.‏ —‏ ۱قرنتیان ۱۶:‏⁠۱۶‏.‏

۲۱.‏ پیران برگزیده چگونه در پی رساندن کمک روحانی به مسیحیان هم‌ایمان خود هستند؟‏

۲۱ گهگاه ممکن است گوسفندی منحرف شود یا در اثر عوامل دنیوی به خطر بیفتد.‏ تحت رهبری رئیس شبانان،‏ پیران به صورت نایب‌شبانان به نیازهای کسانی که تحت مراقبت آنان هستند واقفند و به نحو پیگیری به تک تک آنان توجه می‌کنند.‏ (‏۱پطرس ۵:‏⁠۴‏)‏ آنان به ملاقات اعضای جماعت می‌روند و به نحوی دلگرم‌کننده با آنان سخن می‌گویند.‏ پیران با آگاهی از این امر که ابلیس در پی برهم زدن صلح و آرامش مردم خداست،‏ در مقابله با مشکلات،‏ حکمت بالا را به کار می‌گیرند.‏ (‏یعقوب ۳:‏⁠۱۷،‏ ۱۸‏)‏ آنها به سختی تلاش می‌کنند تا اتحاد و وحدت ایمان را حفظ کنند،‏ یعنی چیزی که عیسی خود برای آن دعا کرد.‏ —‏ یوحنا ۱۷:‏⁠۲۰-‏۲۲؛‏ ۱قرنتیان ۱:‏⁠۱۰‏.‏

۲۲.‏ هنگامی که عمل خطایی انجام می‌شود پیران چه کمکی عرضه می‌کنند؟‏

۲۲ چه می‌شود اگر یک مسیحی به سبب ارتکاب گناه زیان ببیند و یا مأیوس و دلسرد شود؟‏ پند آرامش‌بخش کتاب مقدس و دعاهای از صمیم قلب پیران برای او،‏ می‌تواند برای برقراری مجدد سلامت روحانی وی مفید باشد.‏ (‏یعقوب ۵:‏⁠۱۳-‏۱۵‏)‏ این مردان،‏ که برگزیدهٔ روح‌القدس هستند،‏ قدرت و اختیار دارند تا هر که را که طریق خطاکاری را پیش گرفته باشد و یا اینکه پاکیزگی روحانی و اخلاقی جماعت را به مخاطره اندازد،‏ مورد تأدیب و ملامت قرار دهند.‏ (‏اعمال ۲۰:‏⁠۲۸؛‏ تیطس ۱:‏⁠۹؛‏ ۲:‏⁠۱۵‏)‏ برای پاک نگاه داشتن جماعت،‏ ضروری است که افراد خطاکاریهای جدی را گزارش دهند.‏ (‏لاویان ۵:‏⁠۱‏)‏ اگر یک مسیحی که مرتکب گناهی سنگین شده است تأدیب و ملامتی را که مبتنی بر کتاب مقدس است بپذیرد و ثابت کند که واقعاً توبه کرده است،‏ کمک در اختیار او گذاشته خواهد شد.‏ البته،‏ نقض‌کنندگان قانون خدا که از خود سرسختی نشان داده و توبه نمی‌کنند اخراج می‌شوند.‏ —‏ ۱قرنتیان ۵:‏⁠۹-‏۱۳‏.‏

۲۳.‏ سرپرستان مسیحی چه چیزهایی را برای صلاح جماعت فراهم می‌آورند؟‏

۲۳ کتاب مقدس پیشگویی می‌کند که تحت پادشاهی عیسی مسیح،‏ مردانی که از لحاظ روحانی بالغ هستند برگزیده خواهند شد تا برای قوم خدا راحتی،‏ امنیت،‏ و دلگرمی فراهم آورند.‏ (‏اشعیا ۳۲:‏⁠۱،‏ ۲‏)‏ آنها به عنوان مبشر،‏ شبان،‏ و معلم رهبری را به دست گرفته،‏ و باعث رشد روحانی خواهند شد.‏ (‏افسسیان ۴:‏⁠۱۱،‏ ۱۲،‏ ۱۶‏)‏ با اینکه ممکن است سرپرستان مسیحی گاهی هم‌ایمانان خویش را ملامت،‏ توبیخ،‏ و تشویق کنند،‏ اما بکار بستن آموزش مفید پیران که مبتنی بر کلام خداست همه را یاری می‌کند تا در طریق حیات به راه خود ادامه دهند.‏ —‏ امثال ۳:‏⁠۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۶:‏⁠۲۳؛‏ تیطس ۲:‏⁠۱‏.‏

دیدگاه یَهُوَه را در مورد قدرت و اختیار بپذیرید

۲۴.‏ ما در مورد چه موضوعی هر روزه مورد آزمایش قرار می‌گیریم؟‏

۲۴ نخستین مرد و زن بر سر موضوع تابعیت از قدرت،‏ مورد آزمایش قرار گرفتند.‏ جای تعجب نیست،‏ ما نیز هر روزه مورد آزمایش مشابهی قرار می‌گیریم.‏ شیطان ابلیس روحیهٔ سرکشی را در میان انسانها ترویج داده است.‏ (‏افسسیان ۲:‏⁠۲‏)‏ طریق استقلال به نحو وسوسه‌انگیزی برتر از طریق تابعیت جلوه داده می‌شود.‏

۲۵.‏ چه فوایدی از رد کردن روحیهٔ سرکش دنیا و اطاعت از قدرت و اختیاری که خدا اعمال می‌کند و یا قدرت و اختیاری که وجود آن را مجاز دانسته است،‏ حاصل می‌شود؟‏

۲۵ با این همه،‏ ما باید روحیهٔ سرکش دنیا را رد کنیم.‏ با این کار،‏ درخواهیم یافت که تابعیت خدایی پاداشهایی غنی به همراه دارد.‏ به عنوان مثال،‏ ما از نگرانیها و درماندگیهای کسانی که به علت درگیری با صاحبان قدرت بدانها دچار می‌شوند،‏ در امان خواهیم بود.‏ میزان اختلافاتی را که در بسیاری خانواده‌ها فراوان است کاهش خواهیم داد.‏ و از فواید معاشرت گرم و مهربانانه با هم‌ایمانان مسیحیمان برخوردار خواهیم شد.‏ مهمتر از همه آنکه تابعیت خدایی به رابطهٔ نیکو با یَهُوَه یعنی قادر مطلق می‌انجامد.‏

معرفت خویش را بیازمایید

یَهُوَه چگونه قدرت و اختیار خود را اعمال می‌کند؟‏

‏«قدرتهای برتر» چه کسانی هستند و ما چگونه در تابعیت آنان باقی می‌مانیم؟‏

اصل سروری چه مسئولیتی را بر دوش هر یک از اعضای خانواده می‌گذارد؟‏

چگونه می‌توانیم نشان دهیم که تابع جماعت مسیحی هستیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۱۳۴]‏

مطیع و فرمانبردار،‏ نه مخرب و ویرانگر

شاهدان یَهُوَه با فعالیت موعظهٔ عمومی خود به ملکوت خدا به عنوان تنها امید بشر برای برقراری صلح و امنیت اشاره می‌کنند.‏ اما این اعلام‌کنندگان غیورِ ملکوت خدا به هیچ وجه در مقابل دولتهایی که تحت لوای آنان به سر می‌برند دست به خرابکاری و ویرانگری نمی‌زنند.‏ بر عکس،‏ شاهدان از جمله شهروندانی هستند که بیش از همه مطیع قانون بوده و به آن احترام می‌گذارند.‏ یک مقام دولتی در یک کشور آفریقایی اظهار کرد:‏ «اگر همهٔ فرقه‌های مذهبی مانند شاهدان یَهُوَه بودند نه قاتل،‏ سارق،‏ بزهکار،‏ زندانی وجود داشت و نه بمب اتمی.‏ و ناچار نبودیم درهایمان را روز و شب قفل کنیم.‏»‏

مقامات دولتی بسیاری از کشورها با آگاهی از این موضوع به شاهدان اجازه داده‌اند که بدون مانع به کار موعظه بپردازند.‏ در کشورهای دیگر،‏ هنگامی که اولیای امور دریافتند که شاهدان یَهُوَه تأثیر خوبی بر مردم دارند ممنوعیتها یا محدودیتها را در مورد آنها لغو کردند.‏ همانطور که پولس رسول در مورد اطاعت از قدرتهای برتر نوشت:‏ «نیکوئی کن که از او تحسین خواهی یافت.‏» —‏ رومیان ۱۳:‏⁠۱،‏ ۳‏.‏