فصل ۱۶

برای راهنمایی و حمایت به یَهُوَه توکل کنیم

اِشَعْیا ۲۰:‏⁠۱-‏۶

۱،‏ ۲.‏ قوم خدا در قرن هشتم ق.‏د.‏م.‏ با چه خطری روبرو است،‏ و بسیاری از آنها برای دفاع از خود به چه سمتی گرایش دارند؟‏

همانطور که در فصلهای پیشین این کتاب دیدیم،‏ قوم خدا در قرن هشتم ق.‏د.‏م.‏ با خطری هراس‌انگیز روبرو می‌باشد.‏ آشوریان خون‌آشام سرزمینهای بسیاری را یکی پس از دیگری غارت و چپاول می‌کنند و نوبت پادشاهی جنوبی یهودا نیز فرا خواهد رسید.‏ اهالی این سرزمین برای دفاع از خود به چه کسی روی خواهند آورد؟‏ آنان مطابق عهدی که با یَهُوَه بسته‌اند باید به او توکل کنند.‏ (‏ خروج ۱۹:‏⁠۵،‏ ۶‏)‏ داود چنین کرد و گفت:‏ ‏«خداوند صخرهٔ من و قلعهٔ من و رهانندهٔ من است.‏» (‏ ۲سموئیل ۲۲:‏۲‏)‏ اما از قرار معلوم بسیاری در قرن هشتم ق.‏د.‏م.‏ یَهُوَه را قلعهٔ خود ندانسته و به او توکل نمی‌کنند.‏ آنها به مصر و اتیوپی گرایش دارند و امیدوارند که این دو کشور همچون سپری محافظ از آنها در مقابل خطر تهاجم آشوریان دفاع کنند.‏ اما اشتباه می‌کنند.‏

^۲ یَهُوَه از طریق نبی خود اِشَعْیا به آنها هشدار می‌دهد که پناه بردن به مصر یا اتیوپی برایشان فاجعه‌بار خواهد بود.‏ سخنانی که به این نبی الهام شده است درس آموزنده‌ایست برای معاصران وی و در عین حال درسی گرانبها است برای ما در مورد اهمیت توکل به یَهُوَه.‏

سرزمین خون‌ریز

۳.‏ اهمیتی را که آشوریان برای قدرت نظامی قائل بودند توصیف کن.‏

^۳ قدرت نظامی آشوریان شهرهٔ خاص و عام بود.‏ در کتاب «شهرهای باستانی» (‏ انگل‍.‏)‏ آمده است:‏ «این مردم قدرت را می‌ستودند،‏ و فقط در مقابل  بتهای سنگی عظیم سر دعا فرود می‌آوردند،‏ بتهایی به شکل شیر و گاو نر با دست و پای حجیم،‏ بال عقاب،‏ و سر انسان که مظهر قدرت،‏ شجاعت،‏ و پیروزی بود.‏ حرفهٔ این قوم جنگ و نبرد بود،‏ و کاهنانشان بی‌وقفه به شعله‌های جنگ دامن می‌زدند.‏» بی‌جهت نیست که ناحُوم،‏ یکی از انبیای کتاب مقدس،‏ نِینَوا پایتخت آشور را «شهر خون‌ریز» خواند.‏ —‏ ناحُوم ۳:‏۱‏.‏

۴.‏ آشوریان چگونه در دل ملتهای دیگر وحشت می‌افکندند؟‏

^۴ ترفندهای جنگی آشوریان به نحو عجیبی با بی‌رحمی همراه بود.‏ کنده‌کاریهای باقیمانده از آن زمان نشان می‌دهد که جنگجویان آشور اُسرای خود را با قلابهایی که از بینی یا لبهای آنها می‌گذراندند با خود می‌کشیدند.‏ چشمهای برخی از اُسرا را با نیزه کور می‌کردند.‏ در کتیبه‌ای در مورد یکی از فتوحات سپاه آشور آمده است که بدن اُسرای خود را قطعه‌قطعه کردند و از آنها دو تل در بیرون شهر ساختند؛‏ یک تل از سر بریدهٔ اُسرا و تل دیگری از دست و پای آنها.‏ کودکانِ سرزمین مغلوب را در آتش می‌سوزاندند.‏ رعب و  وحشتی که بی‌رحمیهای آشوریان در دل اقوام دیگر می‌افکند از لحاظ نظامی به نفع آشوریان بود زیرا کسی به خود جرأت مقاومت در مقابل سپاهیان آنها را نمی‌داد.‏

جنگ در برابر اَشْدُود

۵.‏ یکی از حاکمان پرقدرت آشور در زمان اِشَعْیا چه نام داشت،‏ و چگونه حقانیت مطالب کتاب مقدس ثابت شد؟‏

^۵ در روزگار اِشَعْیا امپراتوری آشور تحت حکمرانی سرجون (‏ یا سارگن)‏ پادشاه،‏ به قدرتی بی‌سابقه دست یافت.‏ * منتقدان سالها وجود این حکمران را باور نداشتند زیرا در نوشته‌های غیرمذهبی به او اشاره‌ای نشده بود.‏ اما با گذشت زمان باستانشناسان ویرانه‌های قصر سرجون را از دل خاک بیرون آوردند و بدین ترتیب حقانیت مطالب کتاب مقدس تأیید شد.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ احتمالاً به چه دلایلی سرجون فرمان حمله به اَشْدُود را می‌دهد؟‏ ب)‏ سقوط اَشْدُود چه تأثیری بر همسایگان فلسطیا می‌گذارد؟‏

^۶ اِشَعْیا خلاصه‌ای از یکی از فعالیتهای نظامی سرجون را ارائه داده می‌گوید:‏ ‏«تَرْتان به اَشْدُود آمد هنگامی که سرجون پادشاه آشور او را فرستاد،‏ پس با اَشْدُود جنگ کرده،‏ آن را گرفت.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۰:‏۱ ‏)‏ * چرا سرجون فرمان حمله به شهر اَشْدُود واقع در فلسطیا را صادر می‌کند؟‏ زیرا از یک سو،‏ فلسطیا با مصر متحد است،‏ و اَشْدُود یعنی جایگاه معبد داجون،‏ در مسیر جاده‌ای است که در امتداد ساحل از مصر تا داخل فلسطین کشیده شده است.‏ از اینرو این شهر از لحاظ استراتژیکی اهمیت دارد.‏ فتح آن را می‌توان نخستین گام در راه تسخیر مصر شمرد.‏ از سوی دیگر،‏ نوشته‌های آشوری برآنند که آزوری،‏ پادشاه اَشْدُود،‏ مشغول توطئه‌چینی بر ضد آشور بوده است.‏ به این دلیل،‏ سرجون،‏ آزوریِ پادشاه را برکنار می‌کند و برادر کوچکتر او،‏  آهیمیتی را به جای او بر تخت پادشاهی می‌نشاند.‏ ولی قضیه به اینجا ختم نمی‌شود.‏ دوباره شورش سر می‌گیرد و این بار سرجون شدت عمل بیشتری به خرج می‌دهد و فرمان حمله به اَشْدُود را صادر می‌کند که در پی آن محاصره مغلوب می‌شود.‏ به احتمال زیاد،‏ آنچه در اِشَعْیا ۲۰:‏۱ آمده است به این رویداد اشاره می‌کند.‏

^۷ سقوط اَشْدُود سایهٔ شومی بر همسایگانش،‏ بویژه یهودا می‌افکند.‏ یَهُوَه می‌داند که افراد قومش تمایل دارند به «بازوی بشری» یعنی مصر یا اتیوپی در جنوب روی آورند.‏ بنابراین،‏ به اِشَعْیا مأموریت می‌دهد به آنها هشداری شدید بدهد.‏ —‏ ۲تواریخ ۳۲:‏⁠۷،‏ ۸‏.‏

‏«عریان و پابرهنه»‏

۸.‏ اِشَعْیا به الهام خدا دست به چه عمل نبویی می‌زند؟‏

^۸ یَهُوَه به اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«برو و پلاس را از کمر خود بگشا و نعلین را از پای خود بیرون کن.‏» اِشَعْیا به فرمان یَهُوَه عمل می‌کند.‏ ‏«او چنین کرده،‏ عریان و پابرهنه راه می‌رفت.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۰:‏۲ ‏)‏ پلاس لباس زبری بود که معمولاً انبیا و در برخی موارد در موقع رساندن پیام هشداردهنده به تن می‌کنند.‏ گاهی نیز در مواقع بحرانی یا هنگام شنیدن اخبار مصیبت‌بار آن را می‌پوشند.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۹:‏۲؛‏ مزمور ۳۵:‏۱۳؛‏ دانیال ۹:‏۳‏)‏ آیا اِشَعْیا واقعاً عریان است و هیچ پوششی در بر ندارد؟‏ خیر،‏ لزوماً چنین نیست.‏ واژهٔ عبری که «عریان» ترجمه شده است ممکن است اشاره به کسی کند که نیمه‌عریان است یا لباس بسیار کمی بر تن دارد.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۹:‏۲۴‏)‏ بنابراین اِشَعْیا شاید فقط لباس رویی خود را از تن به در آورده و پیراهن کوتاهی را که معمولاً به عنوان لباس زیر می‌پوشند در بر دارد.‏ مجسمه‌های آشوری مردان اسیر را غالباً به این شکل نمایش می‌دهند.‏

۹.‏ معنای نبوی عمل اِشَعْیا چیست؟‏

^۹ معنای این عمل غیرعادی اِشَعْیا توضیح داده می‌شود:‏ ‏«خداوند گفت:‏ ‹چنانکه بندهٔ من اِشَعْیا سه سال عریان و پا برهنه راه رفته است تا آیتی و  علامتی دربارهٔ مصر و کوش ‏[‏اتیوپی‏] باشد،‏ بهمان طور پادشاه آشور اسیران مصر و جلاء وطنان کوش ‏[‏اتیوپی‏] را از جوانان و پیران عریان و پابرهنه و مکشوف سرین خواهد برد تا رسوایی مصر باشد.‏› » ‏(‏ اِشَعْیا ۲۰:‏⁠۳،‏ ۴ ‏)‏ آری،‏ اهالی مصر و اتیوپی بزودی به اسارت برده خواهند شد.‏ هیچ کس باقی نخواهد ماند.‏ حتی «جوانان و پیران» —‏ یعنی کودکان و افراد سالخورده —‏ همهٔ اموال خود را از دست داده،‏ به تبعید برده خواهند شد.‏ یَهُوَه به وسیلهٔ این تصویر یأس‌آور به اهالی یهودا هشدار می‌دهد که اطمینان کردن به مصر و اتیوپی کاری بیهوده است.‏ زوال این کشورها به «رسوایی» و شرمساری نهایی آنها منجر خواهد شد!‏

امید بر باد رفته و فخر بی‌رونق

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ یهودا وقتی خبر شکست مصر و اتیوپی را در مقابل آشوریان بشنود چه واکنشی از خود نشان خواهد داد؟‏ ب)‏ چرا اهالی یهودا تمایل دارند که به مصر و اتیوپی اطمینان کنند؟‏

^۱۰ سپس،‏ یَهُوَه نبوت کرده واکنش قومش را در مقابل خبر شکست مصر و اتیوپی (‏ یعنی پناهگاه و ملجای آنها )‏ در مقابل آشوریان توصیف می‌کند.‏ ‏«ایشان به سبب کوش ‏[‏اتیوپی‏] که ملجای ایشان است و مصر که فخر ایشان باشد مضطرب و خجل خواهند شد.‏ و ساکنان این ساحل در آن روز خواهند گفت:‏ ‹اینک ملجای ما که برای اعانت به آن فرار کردیم تا از دست پادشاه آشور نجات یابیم چنین شده است،‏ پس ما چگونه نجات خواهیم یافت؟‏› » —‏ اِشَعْیا ۲۰:‏⁠۵،‏ ۶‏.‏

^۱۱ یهودا در مقابل قدرتهای مصر و اتیوپی،‏ فقط به صورت نوار ساحلی باریک به نظر می‌آید.‏ شاید برخی از ساکنان «این ساحل» شیفتهٔ زیبایی مصر با اهرام باعظمتش،‏ معابد سر به فلک کشیده‌اش،‏ و ویلاهای وسیع‌اش که باغچه‌ها و باغهای میوه و استخرها احاطه‌شان کرده‌اند،‏ شده‌اند.‏ معماری باشکوه مصر ظاهراً حاکی از پایداری و ثبات آن کشور است.‏ نمی‌توان تصور کرد که چنین کشوری روزی از میان برود!‏ علاوه بر این،‏ به احتمال زیاد،‏ یهودیان مجذوب کمانگیران،‏ ارابه‌ها و اسب‌سواران اتیوپی نیز شده‌اند.‏

۱۲.‏ یهودا باید به چه کسی توکل کند؟‏

 ^۱۲ با توجه به هشدارهای اِشَعْیا و سخنان نبوی یَهُوَه،‏ همهٔ افرادی که ادعا می‌کنند متعلق به قوم خدا هستند اما به سوی مصر و اتیوپی گرایش دارند باید به طور جدی در این مورد تعمق کنند.‏ چقدر بهتر خواهد بود که به جای روی آوردن به انسانهای خاکی به یَهُوَه توکل کنند!‏ (‏ مزمور ۲۵:‏۲؛‏ ۴۰:‏۴‏)‏ اما یهودا به شدت مورد ستم پادشاه آشور قرار می‌گیرد و بعدها معبد و پایتختش به دست بابلیان نابود می‌گردد.‏ با این حال،‏ «عشری» یا به عبارت دیگر یک دهم آن یعنی «ذریّت مقدّس» همچون کُندهٔ درختی تنومند،‏ باقی می‌ماند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶:‏⁠۱۳‏)‏ پیام اِشَعْیا در وقت مناسب ایمان آن گروه کوچک را که همچنان به یَهُوَه توکل دارند،‏ تقویت خواهد کرد!‏

 به یَهُوَه توکل کنیم

۱۳.‏ پرستندگان یَهُوَه و افراد دیگر امروزه با چه فشارها و مشکلاتی روبرو هستند؟‏

^۱۳ هشداری که اِشَعْیا در مورد پوچی توکل به مصر و اتیوپی می‌دهد فقط بخشی از تاریخ منسوخ نیست،‏ بلکه در روزگار ما نیز ارزش عملی دارد.‏ ما در «زمانهای سخت» به سر می‌بریم.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ ناکامیهای اقتصادی،‏ فقر گسترده،‏ بی‌ثباتی سیاسی،‏ ناآرامی مردم،‏ و جنگهای کوچک و بزرگ،‏ نه تنها برای کسانی که حکمرانی خدا را رد می‌کنند بلکه برای پرستندگان یَهُوَه نتایجی ویرانگر داشته‌اند.‏ پرسشی که برای تک تک ما مطرح است آن است که ‹برای دریافت کمک باید به چه کسی روی آورد؟‏›‏

۱۴.‏ چرا باید فقط به یَهُوَه توکل کنیم؟‏

^۱۴ برخی از مردم شاید تحت تأثیر نوابغ امور اقتصادی،‏ سیاستمداران،‏ و دانشمندان امروزی قرار گیرند که مدعی‌اند بشر می‌تواند مشکلاتش را با استفاده از قدرت خلاقیت و تکنولوژی خود حل کند.‏ اما کتاب مقدس با صراحت می‌گوید:‏ «به خداوند پناه بردن بهتر است از توکّل نمودن بر امیران.‏» (‏ مزمور ۱۱۸:‏۹‏)‏ همهٔ ترفندهای بشر برای برقراری صلح و امنیت بی‌فایده خواهند بود،‏ و دلیل این امر را اِرْمیای نبی بخوبی بیان می‌کند:‏ «ای خداوند می‌دانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.‏» —‏ اِرْمیا ۱۰:‏۲۳‏.‏

۱۵.‏ تنها سرچشمهٔ امید برای بشر درمانده چیست؟‏

^۱۵ از اینرو،‏ بسیار اهمیت دارد که خادمان خدا بی‌جهت تحت تأثیر قدرت یا حکمت این جهان قرار نگیرند.‏ (‏ مزمور ۳۳:‏۱۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏⁠۱۹،‏ ۲۰‏)‏ تنها امیدی که برای بشر درمانده وجود دارد آفریدگار یعنی یَهُوَه است.‏ کسانی که به او توکل کنند نجات خواهند یافت.‏ همانطور که یوحنّای رسول تحت الهام الهی نوشت:‏ «دنیا و شهوات آن در گذر است لکن کسی که به ارادهٔ خدا عمل می‌کند،‏ تا به ابد باقی می‌ماند.‏» —‏ ۱یوحنّا ۲:‏⁠۱۷‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰۹]‏

آشوریان برخی از اسیران خود را کور می‌کردند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱۳]‏

برخی ممکن است تحت تأثیر دستاوردهای بشر قرار گیرند اما بهتر است به یَهُوَه توکل کنند