فصل ۴

خانهٔ یَهُوَه افراشته می‌شود

اِشَعْیا ۲:‏⁠۱-‏۵

۱،‏ ۲.‏ چه کلماتی بر دیواری در محوطهٔ سازمان ملل متحد حک شده‌اند،‏ و از چه منبعی اقتباس شده‌اند؟‏

‏«آنان شمشیرهایشان را به گاوآهن و نیزه‌هایشان را به داس هَرَس تبدیل خواهند نمود:‏ هیچ ملتی بر ملت دیگر شمشیر نخواهد کشید و دیگر جنگ را نخواهند آموخت.‏» این کلمات بر دیواری در محوطهٔ سازمان ملل متحد در شهر نیویورک حک شده‌اند.‏ دهها سال بود که مشخص نبود این کلمات از کجا اقتباس شده‌اند و از آنجایی که هدف سازمان ملل تلاش در راه برقراری صلح جهانی است،‏ می‌شد گمان کرد که منبع این کلمات کسانی هستند که سازمان ملل را در سال ۱۹۴۵ بنیان نهادند.‏

^۲ در سال ۱۹۷۵،‏ در زیر این کلمات نام اِشَعْیا بر روی دیوار حک شد.‏ در آن وقت آشکار شد که این گفته از یک منبع معاصر نیست،‏ بلکه در واقع بیش از ۲۷۰۰ سال پیش به صورت نبوت در کتاب اِشَعْیا (‏ در تقسیم‌بندی کنونی در باب دوم‏)‏ آمده است.‏ عاشقان صلح هزاران سال است که در مورد چگونگی و زمان تحقق پیشگویی اِشَعْیا تعمق می‌کنند.‏ حال دیگر دوران حیرت و سردرگمی به سر آمده،‏ چرا که امروز ما تحقق چشمگیر این نبوت باستانی را به چشم خود می‌بینیم.‏

۳.‏ ملتهایی که شمشیرهایشان را برای گاوآهن می‌شکنند چه کسانی هستند؟‏

^۳ منظور از ‹ملتهایی› که شمشیرهایشان را به گاوآهن تبدیل خواهند کرد چیست؟‏ به طور حتم منظور ملتها و حکومتهای سیاسی معاصر نیست.‏ زیرا شیوهٔ عمل این ملتها تا بحال آن بوده است که شمشیر یا به عبارت دیگر تسلیحات تولید کنند،‏ و با قدرت این تسلیحات هم به جنگ می‌روند و هم  ‏«صلح» برقرار می‌کنند.‏ در حقیقت آنان بیشتر تمایل دارند گاوآهنهایشان را به شمشیر تبدیل کنند تا شمشیرهایشان را به گاوآهن!‏ تحقق نبوت اِشَعْیا را در ملتها نمی‌یابیم بلکه در نمایندگانی از همهٔ آنها می‌یابیم که یَهُوَه،‏ «خدای آرامش» و صلح را می‌پرستند.‏ —‏ فیلپّیان ۴:‏⁠۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

ملتهایی که برای پرستش پاک روان می‌شوند

۴،‏ ۵.‏ آیه‌های آغازین باب ۲ کتاب اِشَعْیا چه موضوعی را پیشگویی می‌کنند،‏ و چه امری بر اعتبار این گفته‌ها تأکید می‌کند؟‏

^۴ اِشَعْیا باب ۲ با این کلمات آغاز می‌شود:‏ ‏«کلامی که اِشَعْیا ابن آموص دربارهٔ یهودا و اورشلیم دید.‏ و در ایّام آخر واقع خواهد شد که کوه خانهٔ خداوند بر قلّهٔ کوهها ثابت خواهد شد و فوق تلّها برافراشته خواهد گردید و جمیع امّت‌ها به سوی آن روان خواهند شد.‏» —‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۱،‏ ۲‏.‏

^۵ توجه داشته باش که پیشگویی اِشَعْیا فقط حدس و گمان نیست.‏ اِشَعْیا رویدادهایی را به قلم آورده است که بدون تردید ‏«واقع خواهند شد.‏» یَهُوَه در مورد همهٔ مقاصدش «کامران» و کاملاً موفق است.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱‏)‏ او ظاهراً برای تأکید بر اعتبار وعده‌اش،‏ به میکاه،‏ یکی از معاصران اِشَعْیا،‏ همان نبوتی را که در اِشَعْیا ۲:‏⁠۲-‏۴ آمده است الهام کرد تا در کتابش به رشتهٔ تحریر درآورد.‏ —‏ میکاه ۴:‏⁠۱-‏۳‏.‏

۶.‏ نبوت اِشَعْیا چه وقت تحقق می‌یابد؟‏

^۶ نبوت اِشَعْیا چه وقت تحقق می‌یابد؟‏ در «ایّام آخر.‏» در ترجمهٔ تفسیری آمده است:‏ «روزهای آخر.‏» در نوشته‌های یونانی مسیحی علایمی برای شناسایی این دوره پیشگویی شده‌اند.‏ از میان آنها می‌توان به این علایم اشاره کرد:‏ جنگ،‏ زمین‌لرزه،‏ بیماری،‏ قحطی و «زمانهای سخت.‏»‏ * (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱-‏۵؛‏ لوقا ۲۱:‏⁠۱۰،‏ ۱۱‏)‏ تحقق یافتن چنین نبوتهایی دلیل محکمی است بر اینکه ما در «ایّام آخر» یعنی روزهای آخر این سیستم به  سر می‌بریم.‏ از اینرو منطقاً می‌توان انتظار داشت که پیشگوییهای اِشَعْیا در دوران ما تحقق یابند.‏

کوهی که مکان پرستش است

۷.‏ اِشَعْیا چه تصویر نبویی را ارائه می‌دهد؟‏

^۷ اِشَعْیا فقط در چند کلمه تصویرِ نبویِ زنده‌ای به ما ارائه می‌دهد.‏ کوهی سر به آسمان کشیده که بر سر آن خانه‌ای باشکوه یعنی معبد یَهُوَه قرار دارد.‏ قلهٔ آن از همهٔ کوهها و تپه‌های مجاور رفیع‌تر است.‏ با وجود این نه تنها حالت هراس‌آور ندارد بلکه گیرا و خوشایند است.‏ مردمانی از همهٔ ملتها آرزو دارند از کوه خانهٔ یَهُوَه بالا روند و به سوی آن روان شوند.‏ این صحنه را براحتی می‌توان در ذهن مجسم کرد،‏ ولی مفهوم آن چیست؟‏

۸.‏ الف)‏ در روزگار اِشَعْیا،‏ تپه‌ها و کوهها چه نقشی ایفا می‌کردند؟‏ ب)‏ روان شدن ملتها به «کوه خانهٔ خداوند» نمودار چیست؟‏

^۸ در روزگار اِشَعْیا تپه‌ها و کوهها غالباً در مراسم پرستش نقش ویژه‌ای ایفا می‌کردند مثلاً به عنوان محل عبادت بت‌پرستان و جایگاه خدایان کاذب از آنها استفاده می‌شد.‏ (‏ تثنیه ۱۲:‏۲؛‏ اِرْمیا ۳:‏۶‏)‏ اما خانه یا معبد یَهُوَه،‏ قلهٔ کوه موریا در اورشلیم را زینت می‌بخشید.‏ مؤمنان اسرائیل سه بار در سال به اورشلیم سفر می‌کردند و برای پرستش خدای حق از کوه موریا بالا می‌رفتند.‏ (‏ تثنیه ۱۶:‏۱۶‏)‏ از اینرو،‏ روان شدن ملتها به «کوه خانهٔ خداوند» نمودار گردهمایی مردمان بسیار برای پرستش پاک است.‏

۹.‏ «کوه خانهٔ خداوند» مظهر چیست؟‏

^۹ امروزه امّت خدا دیگر بر روی یک کوه حقیقی با معبدی سنگی گرد نمی‌آیند.‏ معبد یَهُوَه در اورشلیم در سال ۷۰ د.‏م.‏ به دست سپاهیان روم ویران گشت.‏ در ضمن،‏ پولس رسول روشن ساخت که معبد اورشلیم و خیمه‌ای که پیش از آن برپا بود همگی حالت تجسمی داشتند.‏ آنها نمایندهٔ یک واقعیت روحانی یعنی ‹آن خیمهٔ حقیقی بودند که خداوند آن را برپا نمود نه انسان.‏› (‏ عبرانیان ۸:‏⁠۲‏)‏ این خیمهٔ روحانی ترتیبی است برای نزدیک شدن  به یَهُوَه در پرستش او که بر مبنای قربانی فدیهٔ عیسی مسیح است.‏ (‏ عبرانیان ۹:‏⁠۲-‏۱۰،‏ ۲۳‏)‏ مطابق این امر «کوه خانهٔ خداوند» که در اِشَعْیا ۲:‏۲ آمده است مظهر پرستش پاک یَهُوَه در زمان ماست.‏ کسانی که پرستش پاک را می‌پذیرند در هیچ نقطهٔ جغرافیایی بخصوص گرد نمی‌آیند،‏ بلکه در حقیقت وحدتی که در پرستش دارند آنها را گرد هم می‌آورد.‏

ترفیع پرستش پاک

۱۰،‏ ۱۱.‏ پرستش یَهُوَه از چه نظر در روزگار ما ترفیع یافته است؟‏

^۱۰ اِشَعْیای نبی می‌گوید که «کوه خانهٔ خداوند» یا به عبارت دیگر پرستش پاک،‏ «بر قلّهٔ کوهها ثابت خواهد شد» و «فوق تلّها [یا تپه‌ها]  برافراشته خواهد گردید.‏» مدتها پیش از روزگار اِشَعْیا،‏ داود پادشاه صندوق عهد را به کوه صهیون در اورشلیم که ۷۶۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد،‏ آورد.‏ صندوق عهد در آنجا باقی ماند تا اینکه پس از اتمام ساختمان معبد بر روی کوه موریا،‏ به آن معبد منتقل شد.‏ (‏ ۲سموئیل ۵:‏۷؛‏ ۶:‏⁠۱۴-‏۱۹؛‏ ۲تواریخ ۳:‏۱؛‏ ۵:‏⁠۱-‏۱۰‏)‏ بدین خاطر،‏ در روزگار اِشَعْیا،‏ صندوق مقدس واقعاً در جایی رفیع و در معبد قرار داده شده بود،‏ در محلی مرتفع‌تر از تپه‌های اطراف آنکه برای پرستش کاذب استفاده می‌شدند.‏

^۱۱ البته،‏ پرستش یَهُوَه،‏ از لحاظ روحانی،‏ همواره بر آداب و رسوم دینی خادمان خدایان کاذب برتری داشته است.‏ ولی در روزگار ما،‏ یَهُوَه پرستش خویش را تا آسمان تعالی بخشیده است،‏ یعنی بالاتر از همه گونه  پرستش ناپاک؛‏ آری،‏ بسی بالاتر از «تلّها» و «بر قلّهٔ کوهها.‏» چگونه؟‏ عمدتاً با گردآوری کسانی که خواهان پرستش او «به روح و راستی» هستند.‏ —‏ یوحنّا ۴:‏⁠۲۳‏.‏

۱۲.‏ «ابنای ملکوت» چه کسانی هستند و چه گردهمایی صورت گرفته است؟‏

^۱۲ مسیح عیسی «عاقبت این عالم» را زمان «حصاد» یا درو خوانده است،‏ زمانی که فرشتگان،‏ «ابنای ملکوت» یا پسران ملکوت را گرد می‌آورند —‏ این پسران امید دارند که در جلال آسمانی و در کنار عیسی حکومت کنند.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۳۶-‏۴۳‏)‏ از سال ۱۹۱۹،‏ یَهُوَه به «باقی‌ماندگانِ» این پسران اختیار داده است که در کار درو با فرشتگان همکاری کنند.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۷‏)‏ از اینرو نخست «ابنای ملکوت» یعنی برادران مسح‌شدهٔ عیسی گرد می‌آیند.‏ پس از آن،‏ آنها به نوبهٔ خود در گردآوری دیگران سهیم می‌شوند.‏

۱۳.‏ یَهُوَه به چه شکلی به باقیماندهٔ مسح‌شدگان برکت داده است؟‏

^۱۳ در طی این دوره از درو،‏ یَهُوَه بتدریج به باقیماندهٔ مسح‌شدگان کمک کرده است تا کلام او،‏ کتاب مقدس را درک کنند و آن را به کار گیرند.‏ این امر نیز در ترفیع پرستش پاک دخیل بوده است.‏ گرچه ‹تاریکی،‏ جهان را و ظلمت غلیظ،‏ طوایف را پوشانیده است،‏› مسح‌شدگان ‹چون نیّر› در میان انسانها می‌درخشند،‏ چرا که به دست یَهُوَه طاهر و اصلاح شده‌اند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲؛‏ فیلپّیان ۲:‏⁠۱۵‏)‏ این مسح‌شدگان به روح که ‹از کمال معرفت ارادهٔ او در هر حکمت و فهم روحانی پُر شده‌اند،‏› ‹ در ملکوت پدر خود مثل آفتاب،‏ درخشان می‌شوند.‏› —‏ کُولُسیان ۱:‏⁠۹؛‏ متّیٰ ۱۳:‏۴۳‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ علاوه بر گردآوری «ابنای ملکوت» چه گردآوری دیگری صورت گرفته است،‏ و حَجِّی چگونه این موضوع را پیشگویی کرده است؟‏

^۱۴ از این گذشته،‏ افراد دیگری نیز هستند که به «کوه خانهٔ خداوند» روان شده‌اند.‏ «گوسفندان دیگر» عیسی که خود آنها را فراخوانده است،‏ امید دارند که در بهشت روی زمین تا ابد زندگی کنند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏  مکاشفه ۲۱:‏⁠۳،‏ ۴‏)‏ گردآوری آنها در دههٔ ۱۹۳۰ آغاز گشت؛‏ ابتدا هزاران نفر،‏ سپس صدها هزار و در حال حاضر چند میلیون نفر!‏ در یکی از رؤیاهایی که به یوحنّای رسول الهام شد،‏ آنان به صورت «گروهی عظیم که هیچ کس ایشان را نتواند شمرد،‏ از هر امّت و قبیله و قوم و زبان،‏» توصیف شده‌اند.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏⁠۹‏.‏

^۱۵ حَجِّی نبی ظهور این گروه عظیم را پیشگویی کرده است.‏ این نبی نوشته است:‏ «یَهُوَه صبایوت چنین می‌گوید:‏ یک دفعهٔ دیگر و آن نیز بعد از اندک زمانی،‏ آسمانها و زمین و دریا و خشکی را متزلزل خواهم ساخت.‏ و تمامی امّت‌ها را متزلزل خواهم ساخت و فضیلت جمیع امّت‌ها [کسانی که در پرستش پاک به مسیحیان مسح‌شده می‌پیوندند] خواهند آمد و یَهُوَه صبایوت می‌گوید که این خانه را از جلال پر خواهم ساخت.‏» (‏ حَجِّی ۲:‏⁠۶،‏ ۷‏)‏ وجود چنین «گروه عظیم» و در حال رشدی و همینطور یاوران مسح‌شدهٔ مسیحی‌شان،‏ پرستش پاک را در خانهٔ یَهُوَه ترفیع و تعالی می‌بخشد.‏ تا به حال در تاریخ چنین تعداد عظیمی،‏ با وحدت به پرستش خدای حق نپرداخته بودند،‏ و همین امر سبب تعالی بخشیدن به یَهُوَه و پادشاهِ بر تخت نشسته‌اش،‏ عیسی مسیح است.‏ سلیمان پادشاه نوشت:‏ «جلال پادشاه از کثرت مخلوق است.‏» —‏ امثال ۱۴:‏⁠۲۸‏.‏

پرستش در زندگی مردم جایی والا می‌یابد

۱۶-‏۱۸.‏ برخی از افراد چه تغییراتی در خود به وجود آورده‌اند تا بتوانند یَهُوَه را به نحو پسندیده بپرستند؟‏

^۱۶ افتخار تعالی یافتن پرستش پاک در روزگار ما فقط برای یَهُوَه است.‏ ولی در عین حال کسانی که به او نزدیک می‌شوند نیز می‌توانند افتخار سهیم شدن در این کار را کسب کنند.‏ همانطور که بالا رفتن از کوه مستلزم تلاش و کوشش است،‏ برای فراگیری معیارهای درست خدا و زندگی بر طبق آنها نیز باید همت کرد.‏ خادمان کنونی خدا،‏ همانند مسیحیان قرن اول،‏ شیوه‌های زندگی و اعمالی را که با پرستش پاک مغایرت دارند،‏ کنار  گذارده‌اند.‏ زناکاران،‏ فاسقان،‏ دزدان،‏ طمعکاران،‏ باده‌گساران،‏ و دیگر گناهکاران روش زندگی‌شان را تغییر داده و در نظر خدا گناهانشان ‹شسته شده› است.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏⁠۹-‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

^۱۷ در اینجا تجربهٔ بسیار متداولی را می‌توان از زبان زنی جوان بازگو کرد:‏ «زمانی بود که هیچ امیدی نداشتم.‏ زندگی‌ام خلاصه شده بود در مشروب و بی‌بندوباری جنسی.‏ به بیماریهای مقاربتی دچار شدم.‏ مواد مخدر می‌فروختم و هیچ چیز برایم اهمیت نداشت.‏» این زن پس از مطالعهٔ کتاب مقدس تغییرات اساسی در زندگی‌اش به وجود آورد تا بتواند خود را با معیارهای خدا تطبیق دهد،‏ و حال می‌گوید:‏ «خاطرم آسوده است و عزّت‌نفس دارم و از امید به آینده و زندگی واقعی خانوادگی برخوردارم و از همه مهمتر،‏ حالا با پدرمان یَهُوَه رابطهٔ خوبی برقرار کرده‌ام.‏»‏

^۱۸ همهٔ ما حتی پس از آنکه در مقابل یَهُوَه وضعیتی مطلوب یافتیم،‏ باید با اولویت دادن به پرستش پاک در زندگی‌مان به آن تعالی ببخشیم.‏ هزاران سال پیش،‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا اظهار اطمینان کرد که در زمان ما توده‌هایی از مردم مشتاق خواهند بود تا پرستش او را مهمترین جنبهٔ زندگی خود بسازند.‏ آیا تو نیز در میان آنها هستی؟‏

قومی که از یَهُوَه تعلیم گرفته‌اند

۱۹،‏ ۲۰.‏ امّت خدا چه تعلیماتی می‌گیرند،‏ و در کجا؟‏

^۱۹ سپس اِشَعْیا مطالب بیشتری در مورد کسانی که امروز به پرستش پاک می‌گرایند ذکر کرده و می‌گوید:‏ ‏«قوم‌های بسیار عزیمت کرده،‏ خواهند گفت:‏ ‹بیایید تا به کوه خداوند و به خانهٔ خدای یعقوب برآییم تا طریق‌های خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوک نماییم.‏› زیرا که شریعت از صهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.‏» —‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۳‏.‏

^۲۰ یَهُوَه نمی‌گذارد که امّتش همچون گوسفندانِ راه گم کرده سرگردان  شوند.‏ بلکه از طریق کتاب مقدس و نشریات مبتنی بر کتاب مقدس،‏ «شریعت» و «کلام» خود را به آنان منتقل می‌کند.‏ این معرفت آنها را آماده می‌سازد تا ‹به راههای وی سلوک نمایند.‏› آنان با دلی آکنده از قدردانی و همگام با هدایت الهی با یکدیگر دربارهٔ طریقهای یَهُوَه سخن می‌گویند.‏ در کنگره‌های بزرگ یا گروههای کوچکتر،‏ مثلاً در سالنهای ملکوت و خانه‌های شخصی،‏ گرد می‌آیند تا طریقهای خدا را بشنوند و بیاموزند.‏ (‏ تثنیه ۳۱:‏⁠۱۲،‏ ۱۳‏)‏ بدین ترتیب از الگوی مسیحیان اولیه پیروی می‌کنند که دور هم گرد می‌آمدند تا یکدیگر را به «محبت» کردن و انجام «اعمال نیکو» تشویق و ترغیب کنند.‏ —‏ عبرانیان ۱۰:‏⁠۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۲۱.‏ خادمان یَهُوَه در چه کاری شرکت دارند؟‏

^۲۱ آنها دیگران را دعوت می‌کردند تا به پرستش والای یَهُوَه خدا ‹برآیند.‏› چقدر این موضوع با فرمانی که عیسی درست پیش از عروجش به آسمان به شاگردانش داد هماهنگی دارد!‏ فرمان او از این قرار بود:‏ «رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید.‏ و ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند.‏» (‏ متّیٰ ۲۸:‏⁠۱۹،‏ ۲۰‏)‏ شاهدان یَهُوَه با حمایت الهی در همهٔ مناطق جهان به تعلیم و شاگردسازی و تعمید این شاگردان اشتغال دارند.‏

تبدیل شمشیرها به گاوآهن

۲۲،‏ ۲۳.‏ چه نبوتی در اِشَعْیا ۲:‏۴ آمده است،‏ و یکی از مقامات سازمان ملل در این باره چه گفته است؟‏

^۲۲ حال به آیه‌ای می‌رسیم که بخشی از آن بر دیواری در محوطهٔ سازمان ملل متحد نوشته شده است.‏ اِشَعْیا در این آیه می‌نویسد:‏ ‏«او امّت‌ها را داوری خواهد نمود و قوم‌های بسیاری را تنبیه خواهد کرد و ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها خواهند شکست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.‏» —‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۴‏.‏

 ^۲۳ دستیابی به چنین هدفی کار آسانی نیست.‏ فِدِریکو مایور،‏ دبیر کل سازمان علمی،‏ فرهنگی و تربیتی ملل متحد اظهار داشت:‏ «همهٔ صحنه‌ها و اخبار فجایع جنگ که وسائل صمعی –‏ بصری امروزه در اختیار ما قرار می‌دهند،‏ ظاهراً نتوانسته‌اند جلوی پیشروی ماشین جنگی غول‌آسایی را که قرنهای متمادی برپا و حفظ شده است،‏ بگیرند.‏ نسل امروز با وظیفهٔ بسیار دشوار که کتاب مقدس بر دوش آنها نهاده روبروست،‏ یعنی ‹تبدیل شمشیرها به گاوآهن› و تغییر غریزهٔ جنگ (‏ که از زمانهای دیرین تحول یافته است)‏ به صلح‌طلبی.‏ دستیابی به این هدف برترین و والاترین عملی خواهد بود که ‹جهانیان› به انجام رسانده،‏ و عالی‌ترین میراث برای فرزندان‌مان به شمار خواهد رفت.‏»‏

۲۴،‏ ۲۵.‏ گفته‌های اِشَعْیا در مورد چه کسانی تحقق می‌یابند،‏ و به چه شکلی؟‏

^۲۴ ملتها به طور کلی هیچگاه به چنین هدف والایی دست نخواهند یافت.‏ چرا که توانایی آن را ندارند.‏ سخنان اِشَعْیا به دست افرادی تحقق می‌یابد که از میان ملتهای بسیار برخاسته‌اند و پرستش پاک در بین آنان وحدت و یکپارچگی به وجود آورده است.‏ یَهُوَه «امور را با آنان مرتب نموده است.‏» او به مردمش آموخته است که با یکدیگر در صلح و آرامش زندگی کنند.‏ حقیقتاً که در دنیای از هم گسیخته و پرنزاع امروز،‏ آنان  ‏«شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها» شکسته‌اند.‏ چگونه؟‏

^۲۵ این افراد در جنگهای بین ملتها جبهه‌گیری نمی‌کنند.‏ اندکی پیش از مرگ عیسی،‏ دسته‌ای از مردان مسلح برای دستگیری وی آمدند.‏ هنگامی که پِطْرُس برای دفاع از سرورش شمشیر کشید،‏ عیسی به او گفت:‏ «شمشیر خود را غلاف کن،‏ زیرا هر که شمشیر گیرد،‏ به شمشیر هلاک گردد.‏» (‏ متّیٰ ۲۶:‏۵۲‏)‏ از آن زمان تاکنون،‏ پیروان عیسی شمشیرهای خود را به گاوآهن تبدیل کرده‌اند و به قصد کشتن همنوعانشان اسلحه به دست نمی‌گیرند و به هیچ شکل دیگری در فعالیتهای مربوط به جنگ شرکت نمی‌کنند.‏ آنها ‹با همهٔ مردم با صلح و سازش رفتار می‌کنند.‏› —‏ عبرانیان ۱۲:‏⁠۱۴‏،‏ انجیل شریف.‏

جویندگان صلح و آرامش

۲۶،‏ ۲۷.‏ امّت خدا چگونه ‹صلح و صفا را می‌جویند›؟‏ مثال بزن.‏

^۲۶ صلح و آرامش امّت خدا فقط به خودداری از دخالت در جنگها محدود نمی‌شود.‏ با وجود آنکه آنها متعلق به بیش از ۲۳۰ کشور مختلف بوده و دارای زبانها و فرهنگهای بی‌شمار می‌باشند،‏ با یکدیگر در صلح و آرامش به سر می‌برند.‏ در میان آنها می‌توان تحقق نوین سخنان عیسی را که خطاب به شاگردانش در قرن اول بیان داشت مشاهده کرد:‏ «به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبّت یکدیگر را داشته باشید.‏» (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۵‏)‏ مسیحیان امروز ‹صلح‌کننده› هستند.‏ (‏ متّیٰ ۵:‏⁠۹‏)‏ آنان ‹صلح و صفا را جسته و آن را دنبال می‌نمایند.‏› (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏⁠۱۱‏،‏ ا ش ‏)‏ یَهُوَه «خدا که سرچشمه آرامش است،‏» از آنها نگاهداری می‌کند.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏⁠۳۳‏،‏ ا ش.‏

^۲۷ نمونه‌هایی شگفت‌آور از کسانی وجود دارد که آموخته‌اند صلح‌جو باشند.‏ مرد جوانی درمورد زندگی گذشتهٔ خود می‌نویسد:‏ «تجربیات تلخ،‏ به من آموخت که چطور از خودم دفاع کنم و باعث شد تندخو و از زندگی بیزار شوم.‏ همیشه کارم به دعوا می‌کشید.‏ روزی نبود که با یکی از بچه‌های  همسایه دعوا نکنم؛‏ گاهی با مشت،‏ بعضی اوقات با سنگ و بطری.‏ خیلی بی‌رحم و خشن بار آمدم.‏» ولی او سرانجام دعوت به «کوه خانهٔ خداوند» را پذیرفت،‏ طریقهای خدا را آموخت،‏ و یکی از خادمان صلح‌طلب او گشت.‏

۲۸.‏ مسیحیان چگونه می‌توانند صلح و آرامش را بجویند؟‏

^۲۸ اغلب خادمان یَهُوَه چنین سابقهٔ خشونتی ندارند،‏ ولی حتی در موارد نسبتاً کم‌اهمیت با نشان دادن مهربانی،‏ بخشش،‏ و دلسوزی،‏ تلاش می‌کنند با دیگران در صلح و آرامش به سر برند.‏ با اینکه ناکامل هستند ولی می‌کوشند پند کتاب مقدس را که می‌گوید،‏ «متحمّل یکدیگر شده،‏ همدیگر را عفو کنید هر گاه بر دیگری ادّعایی داشته باشید،‏» به کار بندند.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏⁠۱۳‏.‏

آینده‌ای صلح‌آمیز

۲۹،‏ ۳۰.‏ چه چشم‌اندازی برای زمین وجود دارد؟‏

^۲۹ یَهُوَه در این «ایّام آخر» کارهای فوق‌العاده‌ای انجام داده است.‏ او از میان همهٔ ملتها کسانی را که مایلند به او خدمت کنند گرد آورده است.‏ به آنها آموخته است تا در راه او یعنی راه صلح و آرامش گام بردارند.‏ اینها از «مصیبت عظیم» که در راه است نجات خواهند یافت و به دنیایی جدید و صلح‌آمیز قدم خواهند نهاد که در آن جنگ و جدال برای همیشه از میان خواهد رفت.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏⁠۱۴‏.‏

^۳۰ شمشیرها یا به عبارت دیگر تسلیحات جنگی دیگر وجود نخواهد داشت.‏ مزمورنویس دربارهٔ آن زمان می‌نویسد:‏ «بیایید کارهای خداوند را نظاره کنید،‏ که چه خرابیها در جهان پیدا نمود.‏ او جنگها را تا اقصای جهان تسکین می‌دهد.‏ کمان را می‌شکند و نیزه را قطع می‌کند و ارابه‌ها را به آتش می‌سوزاند.‏» (‏ مزمور ۴۶:‏⁠۸،‏ ۹‏)‏ با چنین چشم‌اندازی،‏ توصیهٔ اِشَعْیا به اندازهٔ زمان نگارش آن شایسته و بجاست:‏ ‏«ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند سلوک نماییم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲:‏۵ ‏)‏ آری،‏ باشد که نور یَهُوَه راه ما را هم‌اکنون روشن سازد،‏ و ما نیز تا ابد در راه او گام برداریم.‏ —‏ میکاه ۴:‏۵‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏