فصل ۱۸

درسهایی دربارهٔ عدم وفاداری

اِشَعْیا ۲۲:‏⁠۱-‏۲۵

۱.‏ بودن در یک شهر تحت محاصره در دوران باستان احتمالاً به چه صورتی بوده است؟‏

تصور کن که در زمان باستان در شهری تحت محاصره به دام افتاده‌ای.‏ پشت دیوارهای شهر سپاهیان دشمن با قدرت و بی‌رحمی تمام در انتظارند.‏ آنها که بر شهرهای دیگر غلبه یافته‌اند حال مصمم‌اند شهر تو را تسخیر و غارت کنند و به اهالی آن تجاوز نموده آنها را به قتل برسانند.‏ این افراد بسیار نیرومندتر از آنند که بتوان با آنها مستقیماً وارد نبرد شد؛‏ تنها می‌توان امید داشت که دیوارهای شهر در مقابل آنها استقامت کنند.‏ وقتی از بالای دیوارها به بیرون نظر می‌افکنی برجهایی جنگی را می‌بینی که افراد دشمن برای محاصرهٔ شهر با خود به همراه آورده‌اند.‏ به علاوه به کمک منجنیق‌های خود می‌توانند با پرتاب سنگهای بزرگ،‏ تسلیحات دفاعی شهر را در هم بکوبند.‏ دژکوب‌ها،‏ نردبانها،‏ کمانگیران،‏ ارابه‌ها،‏ و فوج‌های سربازان همگی در جلوی چشمانت حاضر هستند.‏ چه منظرهٔ دهشتناکی!‏

۲.‏ محاصره‌ای که در اِشَعْیا باب ۲۲ توصیف شده است چه وقت روی می‌دهد؟‏

^۲ در کتاب اِشَعْیا باب ۲۲‏،‏ از چنین محاصره‌ای سخن به میان آمده است؛‏ محاصرهٔ اورشلیم.‏ این محاصره چه وقت روی می‌دهد؟‏ نمی‌توان یقین داشت که همهٔ مشخصات مذکور در یک محاصره تحقق یافته باشند.‏ از قرار معلوم،‏ این نبوت را هنگامی می‌توانیم بهتر درک کنیم که آن را به صورت توصیفی کلی از محاصره‌های متعدد اورشلیم و هشداری کلی در مورد آیندهٔ آن در نظر بگیریم.‏

۳.‏ اهالی اورشلیم در مقابل محاصره‌ای که اِشَعْیا توصیف می‌کند چه واکنشی از خود نشان می‌دهند؟‏

^۳ اهالی اورشلیم در مقابل محاصره‌ای که اِشَعْیا توصیف می‌کند چه واکنشی از خود نشان می‌دهند؟‏ آیا آنها به عنوان قوم عهدِ یَهُوَه،‏ از وی یاری  خواهند طلبید؟‏ خیر،‏ قوم با بی‌خردی عمل می‌کند،‏ همان بی‌خردیی که امروزه بسیاری از کسانی که مدعی پرستش خدا هستند از خود نشان می‌دهند.‏

شهری در محاصره

۴.‏ الف)‏ منظور از «وادی رؤیا» چیست و چرا چنین نامی بر آن نهاده شده است؟‏ ب)‏ وضعیت روحانی اهالی اورشلیم چگونه است؟‏

^۴ در باب ۲۱ کتاب اِشَعْیا‏،‏ هر سه پیام داوری با کلمهٔ «وحی» آغاز می‌شوند.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۱:‏⁠۱،‏ ۱۱،‏ ۱۳‏)‏ باب ۲۲ کتاب اِشَعْیا نیز به همین شکل آغاز می‌شود:‏ ‏«وحی دربارهٔ وادی رؤیا:‏ الآن تو را چه شد که کلّیّةً بر بامها برآمدی؟‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱ ‏)‏ منظور از «وادی رؤیا،‏» اورشلیم است.‏ این شهر با وجود آنکه بر ارتفاعات واقع است وادی خوانده می‌شود،‏ زیرا کوههای بلندی آن را احاطه کرده‌اند.‏ دلیل استفاده از کلمهٔ «رؤیا» آن است که بسیاری از رؤیاها و مکاشفه‌های الهی در آن شهر الهام شده‌اند.‏ به همین دلیل،‏ اهالی شهر باید از کلام یَهُوَه پیروی کنند.‏ اما آنها به او اعتنایی نکرده،‏ به پرستش کاذب روی آورده‌اند.‏ دشمنی که شهر را در محاصرهٔ خود دارد وسیله‌ایست که خدا برای اِعمال داوری بر قوم نافرمانش استفاده می‌کند.‏ —‏ تثنیه ۲۸:‏۴۵،‏ ۴۹،‏ ۵۰،‏ ۵۲‏.‏

۵.‏ به احتمال زیاد،‏ افراد قوم به چه منظوری به بامهای خانه‌های خود برآمده‌اند؟‏

 ^۵ در این نبوت آمده است که اهالی اورشلیم ‹کلّیّةً بر بام› خانه‌هایشان برآمده‌اند.‏ در روزگار باستان،‏ بام خانه‌های اسرائیل مسطح بود و خانواده‌ها اغلب در آنجا گرد می‌آمدند.‏ اِشَعْیا دلیل این کار آنان را در اینجا شرح نمی‌دهد،‏ اما از سخنانش بوی نارضایتی برمی‌آید.‏ پس به احتمال زیاد آنها به بامها رفته‌اند تا خدایان کاذب خویش را خشنود سازند.‏ آنها از مدتها پیش از سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ که سال نابودی اورشلیم است،‏ این رسم را به جا می‌آورده‌اند.‏—‏ اِرْمیا ۱۹:‏۱۳؛‏ صَفَنْیا ۱:‏۵‏.‏

۶.‏ الف)‏ اوضاع داخل اورشلیم چگونه است؟‏ ب)‏ چرا برخی مفتخر و خوشحالند،‏ اما چه چیزی در انتظار آنان است؟‏

^۶ اِشَعْیا در ادامه می‌گوید:‏ ‏«ای که پر از شورشها هستی و ای شهر پر  غوغا و ای قریه مفتخر.‏ کشتگانت کشتهٔ شمشیر نیستند و در جنگ هلاک نشده‌اند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۲ ‏)‏ توده‌های مردم دسته‌دسته به شهر وارد می‌شوند و غوغایی برپاست.‏ مردم در کوچه‌ها و خیابانها پرهیاهو و وحشت‌زده در رفت و آمدند.‏ اما برخی در میان آنها مفتخر و خوشحالند،‏ شاید به این دلیل که احساس امنیت می‌کنند یا تصور می‌کنند که خطر در حال رفع شدن است.‏ * اما خوشحالی در چنین وقتی کاریست ابلهانه.‏ مرگی که در انتظار بسیاری از اهالی شهر است بسیار سخت‌تر از مردن به زخم شمشیر است.‏ شهری که محاصره می‌شود از منابع غذایی بیرون محروم می‌ماند.‏ آذوقهٔ درون شهر رو به کاهش می‌رود.‏ گرسنگی و تراکم شدید جمعیت در شهر موجب بروز بیماریهای واگیردار می‌شود.‏ بدین علت بسیاری از مردم در اورشلیم از قحطی و بیماری هلاک خواهند شد.‏ چنین وضعیتی هم در سال  ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ و هم در سال ۷۰ د.‏م.‏ روی می‌دهد.‏ —‏ ۲پادشاهان ۲۵:‏۳؛‏ مراثی ۴:‏⁠۹،‏ ۱۰‏.‏ *

۷.‏ حکمرانان اورشلیم در طی محاصره چه می‌کنند،‏ و چه بر سر آنها می‌آید؟‏

^۷ در این دوران بحرانی،‏ حکمرانان اورشلیم چگونه رهبری را به دست می‌گیرند؟‏ اِشَعْیا پاسخ می‌دهد:‏ ‏«جمیع سرورانت با هم گریختند و بدون تیراندازان اسیر گشتند.‏ همگانی که در تو یافت شدند با هم اسیر گردیدند و به جای دور فرار کردند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۳ ‏)‏ حکمرانان و بزرگان شهر می‌گریزند اما گرفتار می‌شوند!‏ بدون آنکه تیری به سوی آنها پرتاب شود،‏ دستگیر و اسیر می‌گردند.‏ این واقعه در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ روی می‌دهد.‏ پس از آنکه دیوار اورشلیم شکافته می‌شود،‏ صِدِقیّا شبانه به همراه بزرگانش می‌گریزد.‏ اما دشمن باخبر می‌شود،‏ آنها را تعقیب می‌کند و در بیابان اَریحا گرفتار می‌سازد.‏ بزرگان پراکنده شده به هر سو می‌گریزند.‏ صِدِقیّا دستگیر می‌شود.‏ او را کور می‌سازند و با زنجیر مسی می‌بندند و به بابل می‌برند.‏ (‏ ۲پادشاهان ۲۵:‏⁠۲-‏۷‏)‏ اینها همه پیامد فاجعه‌آمیز عدم وفاداریست!‏

وحشت از فاجعه

۸.‏ الف)‏ اِشَعْیا چگونه در مقابل نبوتی که مصیبت آیندهٔ اورشلیم را توصیف می‌کند واکنش نشان می‌دهد؟‏ ب)‏ اورشلیم در چه وضعی خواهد بود؟‏

^۸ این نبوت بشدت اِشَعْیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ او می‌گوید:‏ ‏«نظر خود را از من بگردانید زیرا که با تلخی گریه می‌کنم.‏ برای تسلّی من دربارهٔ خرابی دختر قومم الحاح مکنید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۴ ‏)‏ اِشَعْیا از سرنوشتی که برای موآب و بابل نبوت شده است متأثر شده است.‏ (‏ اِشَعْیا ۱۶:‏۱۱؛‏ ۲۱:‏۳‏)‏ از فکر مصیبتی که در انتظار قومش است،‏ وحشت و تأسف او افزون می‌گردد و تسلّی نمی‌پذیرد.‏ به چه دلیل؟‏ ‏«زیرا خداوند یَهُوَه صبایوت روز آشفتگی  و پایمالی و پریشانی‌ای در وادی رؤیا دارد.‏ دیوارها را منهدم می‌سازند و صدای استغاثه تا به کوهها می‌رسد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۵ ‏)‏ اورشلیم را آشفتگی و هرج و مرج فرا خواهد گرفت.‏ مردم سراسیمه و بی‌هدف سرگردان خواهند شد.‏ هنگامی که دشمن شروع به شکافتن دیوارهای شهر کند،‏ ‹صدای استغاثه تا به کوهها خواهد رسید.‏› آیا این امر به این معناست که اهالی شهر در معبد مقدس واقع بر بالای کوه موریا به سوی خدا استغاثه خواهند کرد؟‏ شاید چنین باشد،‏ اما با توجه به عدم وفاداری آنها،‏ بیشتر احتمال دارد که صدای استغاثهٔ آنان در واقع فریادهایی از روی هراس باشد که در کوههای اطراف منعکس می‌شوند.‏

۹.‏ سپاهی را که بر ضد اورشلیم برخاسته است توصیف کن.‏

^۹ اورشلیم را چه نوع دشمنی تهدید می‌کند؟‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«عیلام با افواج مردان و سواران ترکش را برداشته است و قیر سپر را مکشوف نموده است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۶ ‏)‏ سپاهیان دشمن تا دندان مسلح‌اند.‏ تیراندازانی در میان آنان وجود دارند که ترکششان پر از تیر است.‏ جنگجویان سپرهای خود را برای نبرد آماده ساخته‌اند.‏ ارابه‌ها و اسبهای تعلیم‌دیده جنگی به صحنهٔ نبرد آمده‌اند.‏ سربازانی از عیلام (‏ که منطقه‌ای است در شمال خلیج فارس کنونی)‏ و از قیر (‏ که احتمالاً در نزدیکی عیلام می‌باشد)‏ در میان سپاه وجود دارند.‏ آوردن نام این سرزمینها از یک سو نشانگر آن است که مهاجمان از سرزمینهای دوردست می‌آیند و از سوی دیگر نشان می‌دهد که احتمالاً کمانگیران عیلامی بخشی از سپاهی را که در روزگار حِزْقیّا به اورشلیم حمله‌ور شد،‏ تشکیل می‌دادند.‏

اقدامات دفاعی

۱۰.‏ چه تغییر و تحولاتی نشانهٔ وخامت اوضاع برای شهر هستند؟‏

^۱۰ اِشَعْیا تغییر و تحولات اوضاع را چنین توصیف می‌کند:‏ ‏«وادیهای بهترینت از ارابه‌ها پر شده،‏ سواران پیش دروازه‌هایت صف‌آرایی می‌نمایند،‏ و پوشش یهودا برداشته می‌شود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏⁠۷،‏ ۸الف ‏)‏  ارابه‌ها و اسبها وادیهای بیرون شهر اورشلیم را پر می‌سازند و برای حمله به دروازه‌های شهر مستقر می‌شوند.‏ منظور از «پوشش یهودا» که برداشته می‌شود چیست؟‏ به احتمال زیاد منظور یکی از دروازه‌های شهر است که غلبه یافتن دشمن بر آن نشانهٔ بدی برای مدافعین است.‏ * در صورت برداشته شدن این پوشش دفاعی،‏ شهر به چنگ مهاجمان خواهد افتاد.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ اهالی اورشلیم چه اقداماتی به منظور دفاع از شهر خود به عمل می‌آورند؟‏

^۱۱ اِشَعْیا حال به اقدامات دفاعی قوم اشاره می‌کند.‏ نخستین چیزی که به فکر آنان می‌رسد اسلحه است!‏ ‏«در آن روز به اسلحهٔ خانهٔ جنگل نگاه خواهید کرد.‏ و رخنه‌های شهر داود را که بسیارند خواهید دید و آب برکهٔ تحتانی را جمع خواهید نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۸ب،‏ ۹ ‏)‏ سلاحها در زرادخانهٔ جنگل انبار شده‌اند.‏ این زرادخانه به امر سلیمان از چوب درختان سدر لبنان ساخته شده بود،‏ از اینرو به «خانهٔ جنگل لبنان» معروف شده است.‏ (‏ ۱پادشاهان ۷:‏⁠۲-‏۵‏)‏ شکافهای دیوار اورشلیم بازرسی می‌شوند.‏ افراد قوم به جمع‌آوری آب مشغول می‌شوند،‏ که خود اقدام دفاعی مهمی است.‏ دسترسی به آب حیاتی است،‏ زیرا بدون آن شهر نمی‌تواند روی پای خود بایستد.‏ اما چیزی در مورد اینکه برای نجات خود به یَهُوَه متوسل شده‌اند گفته نمی‌شود.‏ بلکه قوم برعکس به تدابیر خود متوسل می‌شود.‏ باشد که ما هیچگاه مرتکب چنین اشتباهی نشویم!‏ —‏ مزمور ۱۲۷:‏۱‏.‏

^۱۲ در مورد شکافهای دیوار شهر چه می‌توانند بکنند؟‏ ‏«خانه‌های اورشلیم را خواهید شمرد و خانه‌ها را به جهت حصاربندی دیوارها خراب خواهید نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۰ ‏)‏ خانه‌ها را ارزشیابی می‌کنند تا ببینند کدامیک از آنها را می‌توان خراب کرد و از مصالحش برای ترمیم شکافها استفاده کرد.‏ این کار اقدامی است برای آنکه از غلبهٔ کامل دشمن بر دیوار شهر جلوگیری شود.‏

 قومی بی‌ایمان

۱۳.‏ افراد قوم چه اقدامی برای تأمین آب مصرفی خود به عمل می‌آورند اما چه کسی را از یاد برده‌اند؟‏

^۱۳ ‏«در میان دو دیوار حوضی برای آب برکهٔ قدیم خواهید ساخت امّا به صانع آن نخواهید نگریست و به آنکه آن را از ایّام پیشین ساخته است نگران نخواهید شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۱ ‏)‏ اقداماتی که برای جمع‌آوری آب انجام می‌گیرد،‏ که در این آیه و آیهٔ ۹ از آنها سخن به میان می‌آید،‏ یادآور اقداماتی است که حِزْقیّای پادشاه برای مقابله با تهاجم آشوریان انجام داد.‏ (‏ ۲تواریخ ۳۲:‏⁠۲-‏۵‏)‏ اما اهالی شهر در این نبوت اِشَعْیا اصلاً ایمان ندارند.‏ آنها برخلاف حِزْقیّا مادامیکه مشغول تدارکات دفاعی برای شهر خود هستند ابداً به آفریدگار فکر نمی‌کنند.‏

۱۴.‏ با وجود پیام هشداردهندهٔ یَهُوَه،‏ قوم چه طرز رفتار نابخردانه‌ای در پیش می‌گیرد؟‏

^۱۴ اِشَعْیا چنین ادامه می‌دهد:‏ ‏«در آن روز خداوند یَهُوَه صبایوت (‏ شما را )‏ به گریستن و ماتم کردن و کندن مو و پوشیدن پلاس خواهد خواند.‏ و اینک شادمانی و خوشی و کشتن گاوان و ذبح کردن گوسفندان و خوردن گوشت و نوشیدن شراب خواهد بود که بخوریم و بنوشیم زیرا که فردا می‌میریم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۲،‏ ۱۳ ‏)‏ اهالی اورشلیم به دلیل نافرمانی‌شان از یَهُوَه به هیچ وجه احساس پشیمانی نمی‌کنند.‏ آنان نه می‌گریند،‏ نه موهای خود را می‌چینند،‏ و نه به نشانهٔ توبه پلاس به تن می‌کنند.‏ اگر چنین می‌کردند،‏ به احتمال زیاد یَهُوَه اجازه نمی‌داد وقایع هولناک آینده برایشان پیش آید.‏ اما در عوض به عیش و نوش می‌پردازند.‏ طرز تفکر و رفتار مشابهی را امروزه نیز می‌توان در میان بسیاری از کسانی که به خدا ایمان ندارند مشاهده کرد.‏ آنها به دلیل آنکه به رستاخیز مردگان و به زندگی در زمین بهشتی آینده امید ندارند،‏ به دنبال لذت‌جویی هستند و می‌گویند:‏ «بخوریم و بیاشامیم چون فردا می‌میریم.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۲‏)‏ براستی که چه دیدگاه کوته‌بینانه‌ای!‏ اگر به یَهُوَه توکل کنند،‏ به امیدی جاودان دست خواهند یافت!‏ —‏ مزمور ۴:‏⁠۶-‏۸؛‏ امثال ۱:‏⁠۳۳‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ یَهُوَه چه حکمی بر ضد اورشلیم صادر می‌کند،‏ و چه کسانی داوری او را به اجرا می‌گذارند؟‏ ب)‏ چرا جهان مسیحیت به سرنوشتی مشابه سرنوشت اورشلیم دچار خواهد گشت؟‏

 ^۱۵ اهالی تحت محاصرهٔ اورشلیم طعم امنیت را نخواهند چشید.‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«یَهُوَه صبایوت در گوش من اعلام کرده است که این گناه شما تا بمیرید هرگز کفّاره نخواهد شد.‏ خداوند یَهُوَه صبایوت این را گفته است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۴ ‏)‏ سنگدلی قوم سبب می‌شود که بخشیده نشوند.‏ مرگ به طور حتم در کمین آنان است،‏ تردیدی در این امر وجود ندارد،‏ زیرا یَهُوَه صبایوت،‏ خداوند تعالی،‏ چنین گفته است.‏ مطابق سخنان نبوی اِشَعْیا،‏ اورشلیمِ بی‌ایمان دو بار به مصیبت دچار می‌شود.‏ بار نخست به دست سپاهیان بابل نابود می‌شود و بار دوم به دست لشکریان روم.‏ به همین ترتیب،‏ جهان مسیحیت بی‌ایمان که اعضایش مدعی پرستش خدا هستند اما در واقع با اعمال خود او را انکار می‌کنند نیز به مصیبت دچار خواهد شد.‏ (‏ تیطُس ۱:‏⁠۱۶‏)‏ گناهان جهان مسیحیت و ادیان دیگر جهان که راه راست خدا را نادیده می‌گیرند،‏ «تا به فلک رسیده» است.‏ خطای آنان نیز مانند خطای اورشلیم فاحش‌تر از آن است که کفاره داده شود.‏ —‏ مکاشفه ۱۸:‏⁠۵،‏ ۸،‏ ۲۱‏.‏

ناظر خودخواه

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ حال چه کسی حالا پیام هشداردهنده‌ای از جانب یَهُوَه دریافت می‌کند،‏ و به چه دلیل؟‏ ب)‏ بلندپروازیهای شِبنا چه بر سر او خواهد آورد؟‏

^۱۶ اِشَعْیای نبی حال به جای یک قوم عهدشکن،‏ یک فرد عهدشکن را مخاطب قرار می‌دهد و می‌نویسد:‏ ‏«خداوند یَهُوَه صبایوت چنین می‌گوید:‏ ‹برو و نزد این خزانه‌دار یعنی شِبنا که ناظر خانه است داخل شو و به او بگو:‏ تو را در اینجا چه کار است و در اینجا که را داری که در اینجا قبری برای خود کنده‌ای؟‏ ای کسی که قبر خود را در مکان بلند می‌کَنی و مسکنی برای خویشتن در صخره می‌تراشی.‏› »​ —‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

^۱۷ شِبنا «ناظر خانه» است،‏ شاید منظور از خانه در اینجا خانهٔ حِزْقیّای پادشاه باشد.‏ در این صورت،‏ شِبنا دارای نفوذ فراوان است زیرا پس از پادشاه بالاترین مقام را دارد و از او انتظارات فراوان می‌رود.‏  ‏(‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۲‏،‏ انجیل شریف ‏)‏ با وجود این،‏ به جای آنکه به امور مملکت اولویت بدهد،‏ در پی کسب افتخار برای خود است.‏ او مقبره‌ای پرشکوه‌تر از مقبرهٔ پادشاه،‏ در بالای کمرِ کوه برای خود حفر کرده است.‏ یَهُوَه،‏ با مشاهدهٔ این امر به اِشَعْیا الهام می‌کند تا به ناظر عهدشکن هشدار دهد و بگوید:‏ ‏«اینک ای مرد،‏ خداوند البتّه تو را دور خواهد انداخت و البتّه تو را خواهد پوشانید.‏ و البتّه تو را مثل گویْ سخت خواهد پیچید و به زمین وسیع تو را خواهد افکند و در آنجا خواهی مرد و در آنجا ارابه‌های شوکت تو رسوایی خانهٔ آقایت خواهد شد.‏ و تو را از منصبت خواهم راند و از مکانت به زیر افکنده خواهی شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۱۷-‏۱۹ ‏)‏ شِبنا به دلیل خودپسندیی که از خود نشان می‌دهد حتی صاحب یک گور معمولی در اورشلیم نیز نخواهد شد.‏ بلکه،‏ همچون گوی پرتاب خواهد گشت،‏ تا در سرزمینی دوردست بمیرد.‏ این هشداری است به همهٔ کسانی که در بین قوم خدا دارای مقام و اختیاراتی هستند.‏ سوءاستفاده از قدرت سبب خواهد شد که این اختیارات از آنان گرفته شود و شاید حتی اخراج شوند.‏

۱۸.‏ چه کسی جانشین شِبنا خواهد شد،‏ و منظور از اینکه این شخص لباسهای رسمی شِبنا و کلید خانهٔ داود را دریافت خواهد داشت،‏ چیست؟‏

^۱۸ شِبنا چگونه از مقام خود خلع خواهد شد؟‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا  توضیح می‌دهد:‏ ‏«در آن روز واقع خواهد شد که بندهٔ خویش اِلْیاقیم بن حِلْقیّا را دعوت خواهم نمود.‏ و او را به جامهٔ تو ملبّس ساخته به کمربندت محکم خواهم ساخت و اقتدار تو را به دست او خواهم داد و او ساکنان اورشلیم و خاندان یهودا را پدر خواهد بود.‏ و کلید خانهٔ داود را بر دوش وی خواهم نهاد و چون بگشاید احدی نخواهد بست و چون ببندد،‏ احدی نخواهد گشاد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۲۰-‏۲۲ ‏)‏ اِلْیاقیم جای شِبنا را خواهد گرفت و لباسهای رسمی ناظری و کلید خانهٔ داود را دریافت خواهد داشت.‏ واژهٔ «کلید» در کتاب مقدس مظهر اختیار،‏ حکومت،‏ یا قدرت است.‏ (‏ با متّیٰ ۱۶:‏۱۹ مقایسه شود.‏)‏ در روزگار باستان هنگامی که مشاور پادشاه کلیدها را دریافت می‌داشت،‏ نظارت کلی بر اتاقهای سلطنتی را بر عهده می‌گرفت و حتی تصمیم‌گیری در مورد کسانی که به خدمت پادشاه درمی‌آمدند با او بود.‏ (‏ با مکاشفه ۳:‏⁠۷،‏ ۸ مقایسه شود.‏)‏ از اینرو،‏ مسند ناظری مقامی پراهمیت است و از کسی که در این مقام خدمت می‌کند انتظارات فراوان می‌رود.‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۴۸‏)‏ شِبنا شاید فرد لایقی باشد اما چون وفادار نیست،‏ یَهُوَه فرد دیگری را به جای او می‌نشاند.‏

دو میخ چوبی سمبولیک

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ چگونه اِلْیاقیم موهبتی برای قومش محسوب می‌شود؟‏ ب)‏ بر سر کسانی که همچنان به شِبنا اطمینان کنند چه خواهد آمد؟‏

^۱۹ در آخر،‏ یَهُوَه با استفاده از زبان سمبولیک انتقال قدرت از شِبنا به اِلْیاقیم را توصیف می‌کند و می‌گوید:‏ ‏«‏‏[‏اِلْیاقیم ‏] را در جای محکم مثل میخ خواهم دوخت و برای خاندان پدر خود کرسی جلال خواهد بود.‏ و تمامیِ جلال خاندان پدرش را از اولاد و احفاد و همهٔ ظروف کوچک را از ظروف کاسه‌ها تا ظروف تُنگها بر او خواهند آویخت.‏ و یَهُوَه صبایوت می‌گوید که در آن روز ‏[‏شِبنا ‏] آن میخی که در مکان محکم دوخته شده متحرّک خواهد گردید و قطع شده،‏ خواهد افتاد و باری که بر آن است،‏ تلف خواهد شد زیرا خداوند این را گفته است.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۲:‏۲۳-‏۲۵‏.‏

 ^۲۰ در این آیه‌ها منظور از نخستین میخ اِلْیاقیم است.‏ او برای خانهٔ پدرش،‏ حِلْقیّا،‏ «کرسی جلال» خواهد شد.‏ او برخلاف شِبنا،‏ خانهٔ پدرش را بدنام نخواهد ساخت یا به عبارت دیگر او را بی‌آبرو نخواهد کرد.‏ اِلْیاقیم حامی خوبی برای ظروف خانه یعنی خادمان دیگر پادشاه خواهد بود.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏⁠۲۰،‏ ۲۱‏)‏ در مقابل،‏ میخ دوم مظهر شِبنا است.‏ جایگاه او با اینکه امن و محفوظ به نظر می‌رسد،‏ از او گرفته خواهد شد.‏ هر کسی که همچنان به او اطمینان کند نیز خواهد افتاد.‏

۲۱.‏ در روزگار ما چه کسی مانند شِبنا خلع شده است،‏ به چه دلیل و توسط چه کسی؟‏

^۲۱ آنچه بر سر شِبنا می‌آید،‏ به ما یادآوری می‌کند که کسانی که مدعی پرستش خدا هستند و امتیازاتی را پذیرفته‌اند باید از این امتیازات برای خدمت به دیگران و جلال بخشیدن به یَهُوَه استفاده کنند نه برای کسب ثروت یا افتخار شخصی.‏ برای مثال،‏ جهان مسیحیت مدتهاست که خود را ناظر  منتخب و نمایندهٔ عیسی مسیح بر روی زمین معرفی می‌کند.‏ اما همانطور که شِبنا با دنبال کردن جلال و افتخار خود،‏ مایهٔ بدنامی پدرش شد،‏ رهبران جهان مسیحیت نیز با کسب ثروت و قدرت برای خود مایهٔ بدنامی آفریدگار شده‌اند.‏ از اینرو در وقت داوری یعنی در سال ۱۹۱۸ که ‹از خانهٔ خدا شروع شد،‏› یَهُوَه جهان مسیحیت را بر کنار ساخت.‏ ناظری دیگر یعنی «ناظر امین و دانا» معرفی و بر اهل خانهٔ زمینی عیسی منصوب گردید.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۴:‏⁠۱۷؛‏ لوقا ۱۲:‏۴۲-‏۴۴‏)‏ این طبقهٔ مرکب نشان داده است که شایستهٔ پذیرفتن «کلید» سلطنتی خانهٔ داود می‌باشد.‏ همچون «میخی» قابل اطمینان،‏ نقطهٔ اتکای خوبی است برای همهٔ «ظروف» مختلف یعنی مسیحیان مسح‌شده‌ای که مسئولیتهای مختلفی بر دوش دارند و برای تأمین غذای روحانی خود به آن متکی هستند.‏ «گوسفندان دیگر» نیز همچون ‹مهمانی در اندرون دروازه‌های› اورشلیم باستان،‏ به این «میخ» یعنی اِلْیاقیم امروزی،‏ متکی هستند.‏ —‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏ تثنیه ۵:‏۱۴‏.‏

۲۲.‏ الف)‏ چرا نشاندن فرد دیگری در مقام ناظر به جای شِبنا عمل بجایی بود؟‏ ب)‏ چرا در روزگار ما،‏ انتصاب «ناظر امین و دانا» عمل بجایی بود؟‏

 ^۲۲ اِلْیاقیم هنگامی جانشین شِبنا شد که سَنْخاریب و لشکریانش اورشلیم را مورد تهدید قرار دادند.‏ به همین شکل،‏ «ناظر امین و دانا» نیز منصوب شده است تا در زمان آخر به خدمت بپردازد،‏ دورانی که با حملهٔ نهایی شیطان و نیروهایش به «اسرائیل خدا» و یارانشان یعنی گوسفندان دیگر،‏ پایان خواهد گرفت.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏⁠۱۶‏)‏ همانند روزگار حِزْقیّا،‏ آن حمله نیز به نابودی دشمنان عدالت منجر خواهد شد.‏ کسانی که به ‹میخی که جای محکم› کوبیده شده،‏ یعنی به ناظر امین اتکا کنند،‏ زنده خواهند ماند،‏ درست همانطور که اهالی امین اورشلیم از تهاجم آشور به یهودا نجات یافتند.‏ پس چقدر خردمندانه است که به «میخ» بدنام جهان مسیحیت اتکا نکنیم!‏

۲۳.‏ سرانجام شِبنا چه می‌شود،‏ و از آن چه می‌توان آموخت؟‏

^۲۳ سرانجام شِبنا چه می‌شود؟‏ در مورد تحقق یافتن نبوتی که دربارهٔ او در اِشَعْیا ۲۲:‏۱۸ آمده است،‏ مدرکی در دست نداریم.‏ او هنگامی که به خودستایی می‌پردازد،‏ و سپس بدنام می‌گردد،‏ به جهان مسیحیت شباهت دارد،‏ اما شاید از تأدیب خود درس گرفته باشد.‏ در این حالت با جهان مسیحیت بسیار متفاوت است.‏ هنگامی که رَبْشاقی آشوری خواستار تسلیم اورشلیم می‌شود،‏ اِلْیاقیم،‏ ناظر جدید حِزْقیّا،‏ ریاست هیئتی را که برای ملاقات او می‌روند بر عهده می‌گیرد.‏ شِبنا نیز در مقام کاتب (‏ یا منشی)‏ پادشاه در کنار اوست.‏ از قرار معلوم،‏ شِبنا هنوز در خدمت پادشاه است.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۶:‏⁠۲،‏ ۲۲‏)‏ چه درس نیکویی برای کسانی که رتبهٔ خدمتی خود را در سازمان خدا از دست می‌دهند!‏ خرد حکم می‌کند که به جای آنکه برآشفته و ناخشنود شوند،‏ بهتر است هر سمتی که یَهُوَه به آنها واگذار می‌کند بپذیرند و در خدمت یَهُوَه باقی بمانند.‏ (‏ عبرانیان ۱۲:‏۶‏)‏ با این کار،‏ از فاجعه‌ای که در انتظار جهان مسیحیت است،‏ محافظت و از لطف و برکت یَهُوَه تا ابد برخوردار خواهند شد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳۱]‏

صِدِقیّا می‌گریزد اما دستگیر و کور می‌گردد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳۳ ‏،‏۲۳۲]‏

برای یهودیانی که در اورشلیم به دام افتاده‌اند جای امید نیست

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳۹]‏

حِزْقیّا اِلْیاقیم را «در جای محکم مثل میخ» می‌سازد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴۱]‏

بسیاری از رهبران جهان مسیحیت،‏ همچون شِبنا،‏ با جمع‌آوری مال و ثروت آفریدگار را بدنام ساخته‌اند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴۲]‏

در روزگار ما یک طبقهٔ ناظر امین بر خانهٔ عیسی گمارده شده است