فصل ۲۷

غضب یَهُوَه بر ملتها

اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۱-‏۱۷

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ در مورد انتقام یَهُوَه از چه چیز می‌توان اطمینان داشت؟‏ ب)‏ مقصود خدا از انتقام چیست؟‏

یَهُوَه خدا نه تنها در مقابل خادمانش بلکه در مقابل دشمنانش نیز صبر نشان می‌دهد در صورتی که مطابق مقصودش باشد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏⁠۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۲پِطْرُس ۳:‏⁠۱۵‏)‏ مخالفان یَهُوَه ممکن است دلیل صبر او را درک نکنند و آن را حمل بر ناتوانی یا عدم تمایل وی بدانند.‏ اما،‏ همانطور که باب سی و چهارم کتاب اِشَعْیا نشان می‌دهد،‏ نهایتاً دشمنان یَهُوَه همیشه تقاص کارهایشان را به او پس می‌دهند.‏ (‏ صَفَنْیا ۳:‏۸‏)‏ خدا برای مدتی به اَدوم و ملتهای دیگر رخصت داد تا بی‌مانع با قومش مخاصمه کنند.‏ اما یَهُوَه زمان جزای آنان را نیز تعیین کرده بود.‏ (‏ تثنیه ۳۲:‏۳۵‏)‏ به همین شکل،‏ یَهُوَه در زمانی که خود تعیین می‌کند از همهٔ ارکان دنیای شریر کنونی که در برابر سلطنت وی گردنکشی می‌کنند،‏ انتقام خواهد گرفت.‏

^۲ مقصود اصلی خدا از این انتقام،‏ اثبات سلطنتش و جلال بخشیدن به نامش می‌باشد.‏ (‏ مزمور ۸۳:‏۱۳-‏۱۸‏)‏ از سوی دیگر مجازاتی که او اعمال می‌کند حقانیت خادمانش را به عنوان نمایندگان حقیقی وی به ثبوت می‌رساند و آنان را از موقعیتهای نامطلوب رهایی می‌دهد.‏ گذشته از اینها،‏ انتقام یَهُوَه همیشه کاملاً مطابق عدالت وی است.‏ —‏ مزمور ۵۸:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

ای ملتها بشنوید

۳.‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا چه دعوتی از ملتها به عمل می‌آورد؟‏

^۳ یَهُوَه پیش از آنکه به مجازات اَدوم بپردازد،‏ از طریق اِشَعْیا از همهٔ ملتها دعوتی مهم به عمل می‌آورد:‏ ‏«ای امّت‌ها نزدیک آیید تا بشنوید!‏ و  ای قوم‌ها اصغا نمایید!‏ جهان و پری آن بشنوند،‏ ربع مسکون و هرچه از آن صادر باشد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۴:‏۱ ‏)‏ اِشَعْیای نبی بارها بر ضد ملتهای خدانشناس سخن گفته است.‏ اما حالا خلاصه‌ای از اتهاماتی را که یَهُوَه علیه آنان اعلام کرده است ارائه می‌دهد.‏ آیا این هشدارها ارتباطی با روزگار ما دارند؟‏

۴.‏ الف)‏ مطابق آنچه در اِشَعْیا ۳۴:‏۱ آمده است،‏ چه درخواستی از ملتها می‌شود؟‏ ب)‏ آیا اعلام داوری یَهُوَه در مورد ملتها ثابت می‌کند که او خدایی بی‌رحم است؟‏ (‏ به کادر صفحهٔ ۳۶۳ مراجعه شود.‏)‏

^۴ آری.‏ سلطان عالم با همهٔ ارکان این سیستم خدانشناس مناقشه دارد.‏ به همین دلیل است که به «قوم‌ها» و «جهان» گفته می‌شود که به پیام مبتنی بر کتاب مقدس که یَهُوَه در سراسر جهان موجبات اعلام آن را فراهم آورده است،‏ گوش فرا دهند.‏ اِشَعْیا با سخنانی که یادآور مزمور ۲۴:‏۱ است،‏ می‌گوید که این پیام در تمامی زمین پخش خواهد شد.‏ این نبوت در روزگار ما تحقق یافته است زیرا شاهدان یَهُوَه «تا اقصای جهان» موعظه کرده‌اند.‏ (‏ اعمال ۱:‏۸‏)‏ اما ملتها به این پیام گوش فرا نمی‌دهند.‏ آنها هشدار در مورد سقوط آینده‌شان را جدی نمی‌گیرند،‏ که البته این امر مانعی بر سر راه یَهُوَه برای به تحقق رساندن کلامش نخواهد بود.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ خدا به چه دلیل از ملتها تقاص می‌طلبد؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که «از خون ایشان کوهها گداخته می‌گردد»؟‏

^۵ این نبوت سپس آیندهٔ تیره و تار ملتهای خدانشناس را توصیف می‌کند،‏ آینده‌ای که با امید نشاط‌بخش قوم خدا که بعدها وصف می‌شود،‏ مغایرت کامل دارد.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۵:‏⁠۱-‏۱۰‏)‏ اِشَعْیای نبی اظهار می‌دارد:‏ ‏«غضب خداوند بر تمامی امّت‌ها و خشم وی بر جمیع لشکرهای ایشان است.‏ پس ایشان را به هلاکت سپرده،‏ بقتل تسلیم نموده است.‏ و کشتگان ایشان دور افکنده می‌شوند و عفونت لاشهای ایشان برمی‌آید.‏ و از خون ایشان کوهها گداخته می‌گردد.‏» —‏ اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۲،‏ ۳‏.‏

 ^۶ در اینجا به خونهایی که به دست ملتها ریخته شده‌اند اشاره می‌شود.‏ امروزه ملل جهان مسیحیت بیش از ملتهای دیگر خون انسانها را به گردن دارند.‏ آنان در طی دو جنگ جهانی و بسیاری از زدوخوردهای کوچکتر،‏ زمین را از خون انسانها سیراب ساخته‌اند.‏ چه کسی حقاً باید به دلیل همهٔ این خونریزیها خواهان اجرای عدالت باشد؟‏ تردیدی نیست که آفریدگار،‏ چرا که او زندگی‌بخش اعظم است.‏ (‏ مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ «جان به عوض جان،‏» معیاری است که در قانون یَهُوَه آمده است.‏ (‏ خروج ۲۱:‏۲۳-‏۲۵؛‏ پیدایش ۹:‏⁠۴-‏۶‏)‏ یَهُوَه مطابق این قانون عمل کرده،‏ کاری می‌کند که خون آن ملتها جاری گردد و جان بدهند.‏ بوی تعفن اجساد دفن‌نشدهٔ آنان مشام را پر خواهد ساخت.‏ براستی که چه مرگ شرم‌آوری!‏ (‏ اِرْمیا ۲۵:‏۳۳‏)‏ خونی که برای خون‌بها می‌پردازند بقدری است که گویی کوهها را گداخته یا ذوب می‌کند.‏ (‏ صَفَنْیا ۱:‏⁠۱۷‏)‏ دولتها در نبوتهای کتاب مقدس گاهی به کوهها تشبیه می‌شوند.‏ ملل دنیا با نابودی کامل نیروهای نظامی‌شان شاهد سقوط دولتهایشان خواهند بود.‏ —‏ دانیال ۲:‏⁠۳۵،‏ ۴۴،‏ ۴۵؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۹‏.‏

۷.‏ منظور از «آسمان» و «لشکر آسمان» چیست؟‏

^۷ اِشَعْیا سپس با استفاده از تصویری گویا به سخنان خود چنین ادامه می‌دهد:‏ ‏«تمامی لشکر آسمان از هم خواهند پاشید و آسمان مثل طومار پیچیده خواهد شد.‏ و تمامی لشکر آن پژمرده خواهند گشت،‏ بطوریکه برگ از مو بریزد و مثل میوهٔ نارس از درخت انجیر.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۴:‏۴ ‏)‏ منظور از عبارت «تمامی لشکر آسمان،‏» ستارگان و سیاره‌ها نیست.‏ آیه‌های پنجم و ششم به شمشیری اشاره می‌کنند که در این «آسمان» به خون آغشته می‌شود.‏ از اینرو،‏ این عبارت باید سمبل چیزی در قلمرو انسانی باشد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۰‏)‏ دولتهای بشری که برتری قدرت به آنان مقامی رفیع بخشیده،‏ به آسمان تشبیه شده‌اند که بر جامعهٔ بشر خاکی حکمروایی  می‌کند.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏⁠۱-‏۴‏)‏ بدین ترتیب «لشکر آسمان» نمایندهٔ مجموعهٔ لشکرهای دولتهای بشری است.‏

۸.‏ آسمان مجازی چگونه ‹مثل طومار پیچیده می‌شود،‏› و چه بر سر ‹لشکریان› آن می‌آید؟‏

^۸ این «لشکر» ‹از هم پاشیده،‏› و همچون جسمی فانی خواهد پوسید.‏ (‏ مزمور ۱۰۲:‏۲۶؛‏ اِشَعْیا ۵۱:‏۶‏)‏ آسمان با چشم غیرمسلح منحنی به نظر می‌آید،‏ همچون طوماری قدیمی که نوشته‌های آن معمولاً در داخل آن نگاشته  می‌شد.‏ وقتی خواننده مطالبی را که در داخل آن نوشته شده بود می‌خواند،‏ طومار را می‌پیچید و کنار می‌گذاشت.‏ به همین شکل،‏ «آسمان مثل طومار پیچیده خواهد شد،‏» یا به معنی دیگر دولتهای بشری منقرض خواهند شد.‏ در طی حارمَجِدّون،‏ آخرین صفحهٔ تاریخ آنان ورق خواهد خورد و نابودی به سراغشان خواهد آمد.‏ ‹لشکرهای› خوف‌انگیزشان همچون برگهای پژمردهٔ درخت مو و یا «مثل میوهٔ نارس از درخت انجیر» فرو خواهند ریخت.‏ دوران اقتدار آنها به سر خواهد آمد.‏ —‏ با مکاشفه ۶:‏⁠۱۲-‏۱۴ مقایسه شود.‏

روز جزا و عقوبت

۹.‏ الف)‏ اَدومیان از نسل چه کسی هستند،‏ و رابطهٔ بین اسرائیل و اَدوم چگونه تغییر می‌یابد؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه حکمی در مورد اَدوم صادر می‌کند؟‏

^۹ در این نبوت سپس به نام یکی از ملتهای معاصر اِشَعْیا یعنی اَدوم،‏ بطور مشخص اشاره می‌شود.‏ اَدومیان نوادگان عیسُو (‏ اَدوم)‏ یعنی کسی بودند که حق نخستزادگی خویش را در ازای نان و آش عدس به برادر دوقلویش یعقوب فروخت.‏ (‏ پیدایش ۲۵:‏۲۴-‏۳۴‏)‏ عیسُو به علت آنکه یعقوب حق نخستزادگی‌اش را صاحب شد،‏ از وی متنفر گردید.‏ بعدها بین دو ملت اَدوم و اسرائیل با اینکه نوادگان دو برادر دوقلو بودند،‏ دشمنی و خصومت افتاد.‏ اَدوم به خاطر مخالفت با قوم یَهُوَه مورد غضب خدا واقع می‌شود.‏ یَهُوَه حال می‌گوید:‏ ‏«شمشیر من در آسمان سیراب شده است.‏ و اینک بر اَدوم و بر قوم مغضوب من برای داوری نازل می‌شود.‏ شمشیر خداوند پر خون شده و از پیه فربه گردیده است یعنی از خون بره‌ها و بزها و از پیه گُردِهٔ قوچها.‏ زیرا خداوند را در بُصْرَه قربانی است و ذبح عظیمی در زمین اَدوم.‏» —‏ اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۵،‏ ۶‏.‏

۱۰.‏ الف)‏ یَهُوَه هنگامی که «در آسمان» شمشیر می‌کشد چه کسانی را نابود می‌سازد؟‏ ب)‏ هنگامی که بابلیان به یهودا حمله‌ور می‌شوند اَدوم چه واکنشی از خود نشان می‌دهد؟‏

^۱۰ اَدوم در منطقه‌ای بلند و کوهستانی واقع است.‏ (‏ اِرْمیا ۴۹:‏۱۶؛‏ عُوبَدْیا ۸،‏ ۹،‏ ۱۹،‏ ۲۱‏)‏ با این حال،‏ هنگامی که یَهُوَه شمشیر داوریش را «در آسمان»  به دست می‌گیرد تا حکمرانان اَدوم را از مواضع مرتفعشان به زیر اندازد،‏ حتی این استحکامات طبیعی نیز به یاریشان نخواهد آمد.‏ اَدوم سرزمینی نظامی است،‏ و نیروهای مسلح آن در میان رشته‌کوههای بلند برای حفاظت از آن پاس می‌دهند.‏ با وجود این هنگامی که لشکریان بابل به یهودا حمله می‌کنند اَدومِ قدرتمند نه تنها به مساعدتشان نمی‌رود بلکه از تماشای سقوط پادشاهی یهودا از خوشحالی در پوست نمی‌گنجد و فاتحان یهودا  را تشویق می‌کند.‏ (‏ مزمور ۱۳۷:‏۷‏)‏ اَدوم حتی تا آنجا پیش می‌رود که یهودیانی را که برای نجات جانشان می‌گریزند تعقیب و به بابلیان تسلیم می‌کند.‏ (‏ عُوبَدْیا ۱۱-‏۱۴‏)‏ اَدومیان نقشه می‌کشند که سرزمین اسرائیلیان را که از سکنه خالی گشته،‏ به تصرف خود درآورند و با غرور بر ضد یَهُوَه داد سخن می‌دهند.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۵:‏۱۰-‏۱۵‏.‏

۱۱.‏ یَهُوَه رفتار خیانتگرانهٔ اَدومیان را چگونه پاسخ خواهد داد؟‏

^۱۱ آیا یَهُوَه این رفتار اَدومیان را بر ضد برادرانشان نادیده می‌گیرد؟‏ خیر،‏ زیرا در مورد اَدوم چنین پیشگویی می‌کند:‏ ‏«گاوان وحشی با آنها خواهند افتاد و گوساله‌ها با گاوان نر،‏ و زمین ایشان از خون سیراب شده،‏ خاک ایشان از پیه فربه خواهد شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۷ ‏)‏ یَهُوَه بزرگان و کهتران اَدوم را به گاو وحشی و گوساله و بره و بز تشبیه می‌کند.‏ سرزمین این ملتِ خون‌آشام باید به وسیلهٔ «شمشیر» یَهُوَه با خون خودشان سیراب شود.‏

۱۲.‏ الف)‏ یَهُوَه از چه کسی برای مجازات اَدوم استفاده می‌کند؟‏ ب)‏ عُوبَدْیای نبی در مورد اَدوم چه پیشگویی می‌کند؟‏

^۱۲ یَهُوَه قصد دارد اَدوم را به سبب رفتار موذیانه‌اش با سازمان زمینی خدا که صهیون نام دارد تنبیه کند.‏ در این نبوت آمده است:‏ ‏«‏خداوند را روز انتقام و سال عقوبت به جهت دعوی صهیون خواهد بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۴:‏۸ ‏)‏ یَهُوَه کمی پس از نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ از طریق نَبُوکَدْنَصَّر،‏ پادشاه بابل،‏ انتقام بحق خود از اَدومیان را آغاز می‌کند.‏ (‏ اِرْمیا ۲۵:‏⁠۱۵-‏۱۷،‏ ۲۱‏)‏ هنگامی که لشکریان بابل بر ضد اَدوم به راه بیافتند،‏ هیچ کس به فریاد اَدومیان نخواهد رسید!‏ «سال عقوبت» برای آن سرزمین کوهستانی همین خواهد بود.‏ یَهُوَه از زبان عُوبَدْیای نبی چنین پیشگویی  می‌کند:‏ «به سبب ظلمی که بر برادرت یعقوب نمودی،‏ خجالت تو را خواهد پوشانید و تا به ابد منقطع خواهی شد .‏ .‏ .‏ چنانکه عمل نمودی همچنان به تو عمل کرده خواهد شد و اعمالت بر سرت خواهد برگشت.‏» —‏ عُوبَدْیا ۱۰،‏ ۱۵؛‏ حِزْقِیال ۲۵:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

آیندهٔ تاریک جهان مسیحیت

۱۳.‏ همتای امروزی اَدوم کیست،‏ و چرا؟‏

^۱۳ در روزگار ما سازمانی وجود دارد که سابقه‌اش مشابه سابقهٔ اَدوم است.‏ این سازمان کدام است؟‏ آیا روحانیان جهان مسیحیت نبوده‌اند که در روزگار ما سرکردگی ناسزاگویی و آزار و اذیت خادمان یَهُوَه را بر عهده داشته‌اند؟‏ آری!‏ جهان مسیحیت خود را در امور دنیا به مقامی رفیع و کوه‌مانند رسانیده است.‏ این سازمان ادعا می‌کند که در سیستم بشری دارای مقامی والا است و مذاهب آن بخش مهمی از بابل عظیم را تشکیل می‌دهند.‏ اما یَهُوَه به دلیل رفتار شرم‌آور اَدوم امروزی در قبال قوم خود یعنی شاهدانش،‏ حکم «سال عقوبت» را برایش صادر کرده است.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ چه بر سر اَدوم و جهان مسیحیت خواهد آمد؟‏ ب)‏ به نظر بعضی قیر سوزنده و دودی که تا ابد برمی‌آید چیست،‏ ولی منظور اصلی از آن چه می‌باشد؟‏

^۱۴ بنابراین،‏ هنگام بررسی باقیماندهٔ این بخش از نبوت اِشَعْیا فقط اَدوم را در نظر نداریم بلکه جهان مسیحیت نیز مورد نظر ماست:‏ ‏«نهرهای  آن به قیر و غبار آن به کبریت مبدّل خواهد شد و زمینش قیر سوزنده خواهد گشت.‏ شب و روز خاموش نشده،‏ دودش تا به ابد خواهد برآمد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۹،‏ ۱۰الف ‏)‏ سرزمین اَدوم بقدری خشک و تشنه است که گویی غبارش به گوگرد (‏ کبریت)‏ مبدل شده است و در نهرهای آن به جای آب قیر جاری است.‏ سپس چنین مواد قابل‌اشتعالی به آتش کشیده می‌شوند!‏ —‏ با مکاشفه ۱۷:‏۱۶ مقایسه شود.‏

^۱۵ به نظر برخی اشاره به آتش و قیر و گوگرد در اینجا گواهی است بر وجود دوزخ آتشین.‏ اما اَدوم به داخل دوزخ آتشینی افسانه‌ای افکنده نمی‌شود که تا ابد بسوزد،‏ بلکه نابود می‌گردد،‏ از صحنهٔ عالم محو می‌شود به نحوی که گویی به آتش و گوگرد سوزانیده شده است.‏ همانطور که در ادامهٔ این نبوت آمده است،‏ نتیجهٔ نهایی،‏ عذاب جاودانی نیست بلکه ‹خرابی،‏ ویرانی› و ‹نیستی› است.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ دودی که «تا به ابد خواهد برآمد» بروشنی نمایشگر این امر است.‏ وقتی خانه‌ای در آتش می‌سوزد،‏ مدتها پس از خاموش شدن شعله‌های آتش،‏ از خاکسترهای آن دود برمی‌خیزد.‏ این دود برای ناظران نشانگر آن است که آتش‌سوزی رخ داده است.‏ از آنجایی که مسیحیان امروز هنوز از نابودی اَدوم درس می‌گیرند،‏ مانند آن است که گویی از خاکسترهای اَدوم همچنان دود برمی‌خیزد.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ وضعیت اَدوم چگونه خواهد بود و این وضعیت تا به کی ادامه خواهد یافت؟‏

^۱۶ در ادامهٔ نبوت اِشَعْیا پیشگویی می‌شود که حیوانات وحشی جایگزین اهالی اَدوم خواهند شد.‏ این گفته تلویحاً به معنای ویرانی آن سرزمین است:‏ ‏«نسلاً بعد نسل خراب خواهد ماند که کسی تا ابدالآباد در آن گذر نکند.‏ بلکه مرغ سقّا و خارپشت آن را تصرّف خواهند کرد و بوم و غراب در آن ساکن خواهند شد و ریسمان خرابی و شاقول ویرانی را بر آن خواهد کشید.‏ و از اشراف آن کسی در آنجا نخواهد بود که او  را به پادشاهی بخوانند و جمیع رؤسایش نیست خواهند شد.‏ و در قصرهایش خارها خواهد رویید و در قلعه‌هایش خسک و شتر خار و مسکن گرگ و خانهٔ شترمرغ خواهد شد.‏ و وحوش بیابان با شغال خواهند برخورد و غول به رفیق خود ندا خواهد داد و عفریت نیز در آنجا مأوا گزیده،‏ برای خود آرامگاهی خواهد یافت.‏ در آنجا تیرمار آشیانه ساخته،‏ تخم خواهد نهاد.‏» —‏ اِشَعْیا ۳۴:‏۱۰ ب-‏۱۵.‏ *

^۱۷ آری،‏ اَدوم به سرزمینی متروک و خالی مبدل خواهد شد و فقط حیوانات وحشی،‏ پرندگان و مارها در آن سکنی خواهند گزید.‏ همانطور که در آیهٔ ۱۰ آمده است این وضعیتِ خشکی و بی‌باری «تا ابدالآباد» ادامه خواهد یافت و علاجی برایش نخواهد بود.‏ —‏ عُوبَدْیا ۱۸‏.‏

تحقق قطعی کلام یَهُوَه

۱۸،‏ ۱۹.‏ «کتاب خداوند» چیست و در این «کتاب» سرنوشت جهان مسیحیت چگونه توصیف شده است؟‏

^۱۸ براستی که این نبوت چه آیندهٔ تاریکی برای همتای امروزی اَدوم یعنی جهان مسیحیت ترسیم می‌کند!‏ جهان مسیحیت با یَهُوَه خدا دشمنی سخت دارد و شاهدان وی را با بی‌رحمی شکنجه و آزار می‌دهد.‏ شکی نیست که یَهُوَه کلام خویش را به اجرا خواهد گذارد.‏ هر گاه کسی این نبوت را با تحققش مقایسه کند شباهت بین آنها را به طور حتم مشاهده می‌کند درست همانطور که موجوداتی که در سرزمین متروک اَدوم به سر می‌برند هر یک «جفت خود» را دارد.‏ اِشَعْیا خطاب به شاگردان آیندهٔ نبوتهای کتاب مقدس می‌گوید:‏ ‏«از کتاب خداوند تفتیش نموده،‏ مطالعه کنید.‏ یکی از اینها گم نخواهد شد و یکی جفت خود را  مفقود نخواهد یافت زیرا که دهان او این را امر فرموده و روح او اینها را جمع کرده است.‏ و او برای آنها قرعه انداخته و دست او آن را به جهت آنها با ریسمان تقسیم نموده است.‏ و تا ابدالآباد متصرّف آن خواهند شد و نسلاً بعد نسل در آن سکونت خواهند داشت.‏» —‏ اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۱۶،‏ ۱۷‏.‏

^۱۹ نابودی قریب‌الوقوع جهان مسیحیت در «کتاب خداوند» پیشگویی شده است.‏ «کتاب خداوند» مفصلاً نشان می‌دهد که یَهُوَه چگونه با دشمنان کینه‌توز خویش و کسانی که با بی‌شرمی به مردمش ستم می‌کنند رفتار خواهد کرد.‏ آنچه که دربارهٔ اَدوم باستان نگاشته شده بود به حقیقت پیوست و این امر به ما اطمینان بیشتری می‌دهد که این نبوت در مورد جهان مسیحیت یعنی همتای امروزی اَدوم نیز به حقیقت خواهد پیوست.‏ «ریسمان» اندازه‌گیری یا به عبارت دیگر شیوهٔ عمل یَهُوَه،‏ تضمین می‌کند که این سازمان که از لحاظ روحانی رو به احتضار است به سرزمینی متروک مبدل خواهد گشت.‏

۲۰.‏ جهان مسیحیت همچون اَدوم باستان دچار چه سرنوشتی خواهد شد؟‏

^۲۰ جهان مسیحیت تمام تلاش خود را می‌کند تا دوستان سیاسی خویش را آرام سازد،‏ اما راه به جایی نمی‌برد!‏ بر طبق بابهای هفده و هجده کتاب مکاشفه‏،‏ خدای قادر مطلق،‏ یَهُوَه در دل آنها خواهد نهاد تا بر ضد همهٔ بابل عظیم،‏ منجمله جهان مسیحیت وارد عمل شوند.‏ در نتیجهٔ این کار،‏ تمامی دنیا از گزند مسیحیت دروغین آسوده می‌گردد.‏ وضعیت جهان مسیحیت مانند وضعیت تیره و تاری خواهد بود که در باب سی و چهارم کتاب اِشَعْیا توصیف شده است.‏ این سازمان پیش از فرا رسیدن «جنگِ [سرنوشت‌ساز] آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق» نابود خواهد گشت!‏ (‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۴‏)‏ جهان مسیحیت نیز همچون اَدوم باستان بکلی و «تا ابدالآباد» از صفحهٔ روزگار پاک خواهد شد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

 ‏[کادر در صفحهٔ ۳۶۳]‏

آیا یَهُوَه خدایی عبوس و غضبناک است؟‏

عباراتی همچون عبارات اِشَعْیا ۳۴:‏⁠۲-‏۷ سبب شده است که بسیاری یَهُوَه را آنطور که در نوشته‌های مقدس عبرانی توصیف شده است،‏ خدایی بی‌رحم و خشن بدانند.‏ آیا حقیقتاً چنین است؟‏

خیر.‏ درست است که خدا در برخی موارد خشمگین می‌شود،‏ اما برای خشم وی همیشه دلیل موجهی وجود دارد و همیشه بر اصول استوار است نه بر احساسات و عواطف لجام‌گسیخته.‏ به علاوه،‏ خشم وی همواره بر این قواعد استوار است که حامی حقیقت و راستی است و در مقام آفریدگار عالم حق دارد از انسانها بخواهد فقط او را پرستش کنند.‏ خشم الهی تابع علاقهٔ خدا به درستی و محبت وی نسبت به درستکاران است.‏ یَهُوَه همهٔ جوانب امر را می‌بیند و در مورد هر موقعیتی اطلاعات وافی و کافی در اختیار دارد.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏⁠۱۳‏)‏ او می‌داند که در دل هر شخص چه می‌گذرد؛‏ میزان جهالت،‏ غفلت یا گناه عمد را در نظر می‌گیرد؛‏ و بی‌غرضانه عمل می‌کند.‏ —‏ تثنیه ۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۷؛‏ اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

یَهُوَه خدا،‏ در عین حال «دیرخشم و کثیراحسان» است.‏ (‏ خروج ۳۴:‏۶‏)‏ کسانی که از او بترسند و درستکاری را پیشهٔ خود نمایند رحمت خواهند یافت،‏ زیرا قادر مطلق ناکاملی موروثی انسانها را در نظر دارد و از اینرو به آنها رحمت نشان می‌دهد.‏ او در حال حاضر از طریق قربانی عیسی رحمت خویش را نمایان می‌سازد.‏ (‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ خشم یَهُوَه هنگامی که شخص به گناه خویش معترف است و از آن توبه می‌کند و حقیقتاً کمر به خدمت به او می‌بندد،‏ از میان می‌رود.‏ (‏ اِشَعْیا ۱۲:‏۱‏)‏ یَهُوَه در اصل خدایی شاد و متبارک است نه عبوس و سرد و نسبت به کسانی که با احترام به درگاهش بیایند با صمیمیت و صلحجویی و آرامش رفتار می‌کند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏⁠۱۱‏)‏ خصوصیات وی درست نقطهٔ مقابل خصوصیات اتلاق‌شده به خدایان کاذبِ بت‌پرستان و تصویرشده در تمثالهای این خدایان است.‏

‏[نقشه در صفحهٔ ۳۶۲]‏

‏(‏برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)‏

دریای بزرگ

دمشق

صیدون

صور

اسرائیل

دان

دریای جلیل

رود اُرْدُن

مَجِدّو

راموت جِلْعاد

سامره

فلسطیا

یهودا

اورشلیم

لِبْنَه

لاخیش

بئرشِبَع

قادِش‌بَرْنیع

دریای نمک

عَمّون

رَبَّه

موآب

قیرحارَسَت

اَدوم

بُصْرَه

تیمان

 ‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۵۹]‏

جهان مسیحیت زمین را از خون پر ساخته است

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۶۰]‏

‏«آسمان مثل طومار پیچیده خواهد شد»‏