فصل ۱۳

نجات و شادی زیر سایهٔ سلطنت مسیح

اِشَعْیا ۱۱:‏۱–‏​۱۲:‏۶

۱.‏ وضعیت روحانیِ مردمِ عهد خدا را در روزگار اِشَعْیا توصیف کن.‏

در روزگار اِشَعْیا،‏ قومِ عهدِ خدا در وضعیت روحانی بدی به سر می‌برد.‏ بسیاری از افراد قوم حتی هنگامی که پادشاهان وفاداری همچون عُزِّیّا و یوتام بر سر کار بودند،‏ در مکانهای بلند به عبادت می‌پرداختند.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۵:‏⁠۱-‏۴،‏ ۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۲تواریخ ۲۶:‏⁠۱،‏ ۴‏)‏ هنگامی که حِزْقیّا به پادشاهی رسید،‏ بایستی مظاهر پرستش بَعْل را از آن سرزمین پاک می‌ساخت.‏ (‏ ۲تواریخ ۳۱:‏۱‏)‏ تعجبی ندارد که یَهُوَه قومش را ترغیب کرد تا به سوی او بازگردند و به آنها هشدار داد که در غیر این صورت تأدیب خواهند شد!‏

۲،‏ ۳.‏ با وجود بی‌ایمانی گسترده،‏ یَهُوَه به کسانی که خواهان خدمت به او هستند چه دلگرمیی می‌دهد؟‏

^۲ با وجود این،‏ همه افراد قوم به طور کامل به سرکشی نپرداختند.‏ یَهُوَه انبیای وفاداری داشت و به احتمال زیاد برخی از یهودیان به سخنان آن انبیا ترتیب اثر می‌دادند.‏ یَهُوَه برای آن دسته از افراد سخنان دلگرم‌کننده‌ای بیان داشت.‏ اِشَعْیای نبی پس از توصیف خسارات و صدمات مهیبی که یهودا در طی تهاجم آشور متحمل می‌شد،‏ تحت الهام الهی یکی از زیباترین بخشهای کتاب مقدس را که توصیفی است از برکات سلطنت مسیح،‏ به رشتهٔ تحریر درآورد.‏ * برخی از جنبه‌های این برکات در مقیاس کوچک هنگامی که یهودیان از اسارت رها گشته،‏ از بابل بازگشتند تحقق یافت.‏ اما این نبوت به طور کلی  امروزه تحققی عظیم می‌یابد.‏ درست است که اِشَعْیا و یهودیان وفادار روزگار او پیش از دیدن این برکات جان سپردند،‏ اما آنها با چشم ایمان به برکات آینده می‌نگریستند و پس از رستاخیز،‏ تحقق کلام اِشَعْیا را به عین خواهند دید.‏ —‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۵‏.‏

^۳ قوم یَهُوَه در روزگار ما نیز به دلگرمی نیاز دارد،‏ زیرا با دشواریهایی همچون زوال سریع معیارهای اخلاقی دنیا و مخالفت بی‌رحمانه با پیام ملکوت روبرو هستند،‏ و در ضمن باید با ناکاملیهایی که در شخصیتشان وجود دارد نیز بجنگند.‏ سخنان شگرف اِشَعْیا دربارهٔ مسیح و سلطنت وی می‌تواند قوم خدا را تقویت کند و به آنها کمک کند تا بر این دشواریها غالب آیند.‏

 مسیح —‏ رهبری لایق

۴،‏ ۵.‏ اِشَعْیا در مورد آمدن مسیح چه نبوتی می‌کند،‏ و متّیٰ ظاهراً بعدها سخنان اِشَعْیا را چگونه به کار گرفت؟‏

^۴ قرنها پیش از روزگار اِشَعْیا،‏ تعدادی از نویسندگان عبرانی کتاب مقدس به آمدن مسیح،‏ یعنی رهبر حقیقیی که یَهُوَه برای اسرائیل خواهد فرستاد،‏ اشاره کرده بودند.‏ (‏ پیدایش ۴۹:‏۱۰؛‏ تثنیه ۱۸:‏۱۸؛‏ مزمور ۱۱۸:‏۲۲،‏ ۲۶‏)‏ یَهُوَه در روزگار اِشَعْیا جزییات بیشتری از طریق وی در این مورد ارائه می‌دهد.‏ اِشَعْیا می‌نویسد:‏ ‏«نهالی از تنهٔ یَسِّی بیرون آمده،‏ شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواهد شکفت.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱‏؛‏ با مزمور ۱۳۲:‏۱۱ مقایسه شود.‏)‏ ‹نهال› و ‹شاخه› هر دو نشانگر آن هستند که مسیح از اخلاف یَسِّی [یَسّا] و از دودمان پسرش داود که به عنوان پادشاه اسرائیل با روغن مسح شده بود،‏ خواهد بود.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۶:‏۱۳؛‏ اِرْمیا ۲۳:‏۵؛‏ مکاشفه ۲۲:‏۱۶‏)‏ هنگامی که مسیح حقیقی بیاید،‏ این ‹شاخه› از خاندان داود،‏ میوهٔ خوب بار خواهد آورد.‏

^۵ مسیح موعود،‏ عیسی می‌باشد.‏ متّای انجیل‌نگار هنگامی که گفت عیسی که «ناصری» خوانده می‌شود کلام انبیا را به تحقق رساند،‏ تلویحاً به کلمات اِشَعْیا ۱۱:‏۱ اشاره کرد.‏ عیسی به دلیل آنکه در شهر ناصره پرورش یافته بود،‏ ناصری خوانده می‌شد؛‏ نامی که ظاهراً به واژهٔ عبری که در اِشَعْیا ۱۱:‏۱ برای ‹شاخه› استفاده شده است مربوط می‌شود.‏ * —‏ متّیٰ ۲:‏⁠۲۲؛‏ لوقا ۲:‏⁠۳۹،‏ ۴۰‏.‏

۶.‏ نبوت مربوط به مسیح او را چگونه حاکمی معرفی می‌کند؟‏

^۶ مسیح چه نوع حاکمی خواهد بود؟‏ آیا همانند آشوریان که پادشاهیِ شمالیِ اسباط دهگانهٔ اسرائیل را نابود می‌سازند،‏ بی‌رحم و خودسر خواهد بود؟‏ به هیچ وجه.‏ اِشَعْیا دربارهٔ مسیح می‌گوید:‏ ‏«روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت،‏ یعنی روح حکمت و فهم و روح مشورت و قوّت و روح معرفت و ترس خداوند.‏ و خوشی او در ترس خداوند خواهد بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا  ۱۱:‏⁠۲،‏ ۳الف ‏)‏ مسیح با روغن مسح نشده است بلکه با روح‌القدس خدا.‏ او در هنگام تعمید خود مسح می‌شود،‏ یعنی وقتی که یحیای تعمیددهنده روح‌القدس خدا را می‌بیند که به شکل کبوتری بر عیسی فرو می‌آید.‏ (‏ لوقا ۳:‏⁠۲۲‏)‏ روح یَهُوَه ‹بر عیسی قرار می‌گیرد› و تجلی آن را می‌توان در اعمال او که حاکی از حکمت و همدردی،‏ قدرت و معرفت و پند است مشاهده کرد.‏ براستی که اینها همه محاسنی است عالی و برازندهٔ یک حکمران!‏

۷.‏ عیسی چه وعده‌ای به پیروان وفادارش داد؟‏

^۷ پیروان عیسی نیز می‌توانند روح‌القدس را دریافت دارند.‏ عیسی در یکی از سخنرانیهایش اعلام داشت:‏ «اگر شما با آنکه شریر هستید می‌دانید چیزهای نیکو را به اولاد خود باید داد،‏ چند مرتبه زیادتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را خواهد داد به هر که از او سؤال کند!‏» (‏ لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ بدین سبب هیچگاه نباید در طلبیدن روح‌القدس از خدا تردیدی به دل راه دهیم،‏ و نباید از پرورش ثمرات مفید آن غافل بمانیم که عبارتند از:‏ «محبّت و خوشی و سلامتی و حلم و مهربانی و نیکویی و ایمان و تواضع و پرهیزکاری.‏» (‏ غَلاطیان ۵:‏⁠۲۲،‏ ۲۳‏)‏ یَهُوَه وعده می‌دهد که به درخواست پیروان عیسی برای کسب ‹حکمتی که از بالا است› پاسخ گوید تا بدین ترتیب دشواریهای زندگی را با موفقیت پشت سر بگذارند.‏ —‏ یعقوب ۱:‏۵؛‏ ۳:‏⁠۱۷‏.‏

۸.‏ چگونه است که عیسی در ترس از یَهُوَه شادی می‌یابد؟‏

^۸ ترسی که مسیح از یَهُوَه دارد،‏ چه نوع ترسی است؟‏ بی‌شک عیسی از خدا وحشت ندارد و از اینکه مورد نکوهش او قرار گیرد هراسناک نیست.‏ بلکه،‏ از خدا ترسی توأم با احترام دارد به عبارت دیگر برای او حرمتی مهرآمیز قائل است.‏ شخص خداترس همیشه آرزو دارد ‹کارهای پسندیدهٔ خدا را› به جا آورد همانطور که عیسی چنین می‌کند.‏ (‏ یوحنّا ۸:‏⁠۲۹‏)‏ عیسی با سخنان خود و سرمشقی که از خود به جای گذاشته است به ما می‌آموزد که هیچ شادیی والاتر از آن نیست که شخص هر روز زندگی خویش را با ترسی سالم از یَهُوَه سپری کند.‏

 داوری عادل و رحیم

۹.‏ عیسی به کسانی که داوری در مورد مسائل جماعت مسیحی را بر عهده دارند چه سرمشقی می‌دهد؟‏

^۹ اِشَعْیا سپس خصوصیات دیگر مسیح را پیشگویی می‌کند و می‌گوید:‏ ‏«موافق رؤیت چشم خود داوری نخواهد کرد و بر وفق سمع گوشهای خویش تنبیه نخواهد نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۳ب ‏)‏ اگر مجبور باشیم در مقابل یک دادگاه قضایی حاضر شویم،‏ آیا مایل نیستیم که چنین داوری قضاوت دربارهٔ ما را بر عهده بگیرد؟‏ مسیح در مقام داورِ همهٔ انسانها تحت تأثیر شواهد دروغ،‏ ترفندهای ماهرانهٔ قضایی،‏ شایعات،‏ یا ظواهر امر همچون ثروت افراد قرار نمی‌گیرد.‏ او هر گونه تقلبی را تشخیص می‌دهد و ظاهر نامطلوب افراد تأثیری بر روش داوری‌اش ندارد بلکه «انسانیّتِ باطنیِ قلبی» یا «شخص پنهان» را می‌بیند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۴‏،‏ پاورقی د ج ‏)‏ الگوی ممتازی که عیسی به جای گذاشت نمونه‌ایست برای همهٔ کسانی که داوری در مورد مسائل جماعت مسیحی به آنها واگذار می‌شود.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏⁠۱-‏۴‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ عیسی از چه نظر پیروانش را اصلاح می‌کند؟‏ ب)‏ عیسی در مورد شریران چگونه داوری می‌کند؟‏

^۱۰ خصوصیات ممتاز مسیح چه تأثیری بر داوریهای او خواهد داشت؟‏ اِشَعْیا توضیح می‌دهد:‏ ‏«مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومانِ زمین براستی حکم خواهد نمود.‏ و جهان را به عصای دهان خویش زده،‏ شریران را به نفخهٔ لبهای خود خواهد کُشت.‏ و کمربند کمرش عدالت خواهد بود و کمربند میانش امانت.‏» —‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۴،‏ ۵‏.‏

^۱۱ عیسی در صورت احتیاج پیروانش را به سودمندترین وجهی اصلاح و تأدیب می‌کند.‏ او نمونهٔ عالیی است برای پیران جماعت مسیحی.‏ از سوی دیگر،‏ شریران را بشدت مجازات می‌کند.‏ هنگامی که خدا سیستم کنونی را به محاکمه کشد،‏ مسیح زمین را با آوای مقتدر خویش ‹خواهد زد› و همهٔ شریران را به نابودی محکوم خواهد کرد.‏ (‏ مزمور ۲:‏۹‏؛‏ با مکاشفه ۱۹:‏۱۵ مقایسه شود.‏)‏ در آخر،‏ دیگر هیچ فرد شریری باقی نخواهد ماند تا آرامش  انسانها را بر هم زند.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ عیسی،‏ قدرت انجام این کار را دارد و بر رانهای خویش عدالت و امانت را بسته است.‏ —‏ مزمور ۴۵:‏⁠۳-‏۷‏.‏

اوضاعی متفاوت بر روی زمین

۱۲.‏ فرد یهودی هنگامی که در مورد ترک بابل و بازگشت به سرزمین موعود تصمیم‌گیری می‌کند چه نگرانیهایی ممکن است داشته باشد؟‏

^۱۲ فرد اسرائیلی را تجسم کن که بتازگی از فرمان کورش برای بازگشت یهودیان به اورشلیم و بازسازی معبد آگاه شده است.‏ آیا او از امنیتی که در بابل از آن برخوردار است چشم‌پوشی کرده،‏ تن به این سفر دراز به سوی وطنش خواهد داد؟‏ در طی غیبت هفتادسالهٔ اسرائیل،‏ مزارع را علفهای هرز پوشانده‌اند.‏ گرگ،‏ پلنگ،‏ شیر،‏ و خرس در کمال آزادی در آن مزارع در پی شکارند.‏ افعی‌ها در آنجا سکنی گزیده‌اند.‏ یهودیانی که باز می‌گردند برای امرار معاش به حیوانات اهلی متکی خواهند بود؛‏ گله‌ها و رمه‌ها،‏ شیر،‏ پشم و گوشت آنها را تأمین خواهند کرد و گاوهای نر برای شخم‌زنی به کار گرفته خواهند شد.‏ آیا این حیوانات اهلی طعمهٔ حیوانات وحشی خواهند گشت؟‏ آیا مارها و افعی‌ها کودکان خردسال را نیش خواهند زد؟‏ آیا افراد قوم در طی سفر مورد حمله قرار خواهند گرفت؟‏

۱۳.‏ الف)‏ اِشَعْیا چه تصویر دلگرم‌کننده‌ای ارائه می‌دهد؟‏ ب)‏ از کجا می‌دانیم که صلح و آرامشی که اِشَعْیا توصیف می‌کند به مصونیت در مقابل گزند حیوانات وحشی محدود نمی‌شود؟‏

^۱۳ اِشَعْیا حال تصویری دلگرم‌کننده از اوضاعی که خدا در آن سرزمین برقرار خواهد ساخت ارائه می‌دهد.‏ او می‌گوید:‏ ‏«گرگ با بره سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و پرواری با هم،‏ و طفل کوچک آنها را خواهد راند.‏ و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد.‏ و طفل شیرخواره بر سوراخ مار بازی خواهد کرد و طفلِ از شیر باز داشته شده دست خود را بر خانهٔ افعی خواهد گذاشت.‏ و در تمامی کوه مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند کرد زیرا که جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایی  که دریا را می‌پوشاند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏⁠۶-‏۹ ‏)‏ آیا اینها کلماتی دلنشین نیستند؟‏ باید توجه داشت که صلح و آرامشی که در اینجا توصیف شده است ثمرهٔ معرفت یَهُوَه است.‏ از اینرو،‏ فقط مربوط به مصونیت در مقابل گزند حیوانات درنده نمی‌باشد.‏ معرفت یَهُوَه در حیوانات تغییری ایجاد نمی‌کند بلکه بر انسانها تأثیر می‌گذارد.‏ اسرائیلیان در راه رسیدن به وطن و در سرزمین بازسازی‌شده‌شان دیگر از حیوانات درنده یا انسانهای درنده‌خو هراسی نخواهند داشت.‏ —‏ عَزْرا ۸:‏⁠۲۱،‏ ۲۲؛‏ اِشَعْیا ۳۵:‏⁠۸-‏۱۰؛‏ ۶۵:‏۲۵‏.‏

۱۴.‏ اِشَعْیا ۱۱:‏⁠۶-‏۹ چگونه تحقق وسیعتری می‌یابد؟‏

^۱۴ اما نبوت فوق به طور وسیعتری نیز به وقوع می‌پیوندد.‏ در سال ۱۹۱۴،‏ عیسی،‏ یعنی مسیح،‏ بر کوه صهیون آسمانی بر تخت پادشاهی نشست.‏ در سال ۱۹۱۹ بازماندگان «اسرائیل خدا» از اسارت بابلیان به در آمدند و در کار برقراری پرستش حقیقی شرکت کردند.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏⁠۱۶‏)‏ در نتیجه،‏ راه برای تحقق نبوت اِشَعْیا دربارهٔ بهشت در دوران ما باز شد.‏ «معرفت کامل» یا به عبارت دیگر معرفت یَهُوَه،‏ شخصیت افراد را تغییر داده است.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏⁠۹،‏ ۱۰‏)‏ افرادی که پیشتر بی‌رحم و خطرناک بودند به افرادی صلح‌دوست تبدیل شده‌اند.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۲؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏⁠۱۷-‏۲۴‏)‏ این تغییر و تحولات در میلیونها نفر پدید آمده است،‏ زیرا نبوت اِشَعْیا تعداد روزافزونی از مسیحیانی را که امید به زندگی بر روی زمین دارند،‏ در بر می‌گیرد.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲۲‏)‏ این افراد آموخته‌اند تا در انتظار زمانی باشند که مطابق مقصود اولیهٔ خدا تمامی زمین به صورت بهشتی امن و آرام درمی‌آید.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۲پِطْرُس ۳:‏⁠۱۳‏.‏

۱۵.‏ آیا منطقی است که انتظار داشته باشیم سخنان اِشَعْیا در دنیای جدید تحققی حقیقی پیدا کند؟‏ توضیح داده شود.‏

^۱۵ آیا در آن بهشت احیاشده نبوت اِشَعْیا به صورت وسیعتر یا حقیقی‌تر تحقق خواهد یافت؟‏ پاسخ این پرسش منطقاً مثبت است.‏ این نبوت به همهٔ کسانی که تحت حکومت مسیح زندگی خواهند کرد همان اطمینانی را می‌دهد که به اسرائیلیانی که به وطن خود بازگشتند داد؛‏ انسانها و حیوانات به آنها و  فرزندانشان آسیبی نخواهند رساند.‏ در حکومت مسیحایی،‏ همهٔ ساکنان زمین از همان وضعیت آرام و صلح‌آمیزی برخوردار خواهند شد که آدم و حَوّا در باغ عدن از آن برخوردار بودند.‏ البته کتاب مقدس همهٔ جزئیات مربوط به زندگی در عدن یا همان بهشت آینده را برای ما روشن نمی‌سازد.‏ با وجود این می‌توان اطمینان داشت که تحت حکومت حکیمانه و پرمهر عیسی مسیح پادشاه،‏ همه چیز به شکلی شایسته خواهد بود.‏

مسیح پرستش پاک را مجدداً برقرار می‌سازد

۱۶.‏ در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ چه عَلَمی برای قوم خدا بر پا شد؟‏

^۱۶ نخستین حمله‌ای که به پرستش پاک وارد شد،‏ هنگامی بود که شیطان موفق شد در باغ عدن آدم و حوّا را به نافرمانی از یَهُوَه وادارد.‏ شیطان تا امروز از هدف خود که منحرف کردن تعداد هر چه بیشتر انسانها از خداست،‏ دست برنداشته است.‏ اما یَهُوَه هرگز اجازه نخواهد داد که پرستش پاک بر روی زمین نابود شود.‏ این موضوع با نام او مربوط است.‏ علاوه بر این او به خادمان خود اهمیت می‌دهد.‏ از اینرو،‏ از طریق اِشَعْیا وعده‌ای شگرف داده،‏ می‌گوید:‏ ‏«در آن روز واقع خواهد شد که ریشهٔ یَسِّی به جهت عَلَمِ قوم‌ها برپا خواهد شد و امّت‌ها آن را خواهند طلبید و ‏[‏‏«استراحتگاه،‏» د ج] او با جلال خواهد بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱۰ ‏)‏ پیش از آن،‏ در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ اورشلیم،‏ یعنی شهری که داود پایتخت ملی ساخت،‏ همچون عَلَمی بود که باقیماندگان وفاداری را که در بین ملت از هم گسیختهٔ یهود وجود داشتند به آن شهر فراخواند تا معبد را بازسازی کنند.‏

۱۷.‏ چگونه عیسی در قرن اول و در روزگار ما «برای حکمرانی امّت‌ها مبعوث شد»؟‏

^۱۷ اما،‏ این نبوت به اینجا محدود نمی‌شود.‏ همانطور که دیدیم،‏ این نبوت به حکمرانی مسیح یعنی تنها رهبر حقیقی برای افراد همهٔ ملتها،‏ اشاره می‌کند.‏ پولس رسول از اِشَعْیا ۱۱:‏۱۰ نقل قول کرد تا نشان دهد که در روزگار او افراد ملتها در جماعت مسیحی جایی برای خود خواهند داشت.‏ او در حالی که از ترجمهٔ سپتواجینت ‏(‏ سبعینی)‏ این آیه نقل قول می‌کرد،‏ نوشت:‏ «اِشَعْیا نیز می‌گوید که  ‏‹ریشهٔ [یَسِّی] خواهد بود و آنکه برای حکمرانی امّت‌ها مبعوث شود،‏ امید امّت‌ها بر وی خواهد بود.‏› » (‏ رومیان ۱۵:‏۱۲‏)‏ به علاوه،‏ این نبوت حتی دوران ما را نیز در بر می‌گیرد که در طی آن ملتها با حمایت از برادران مسح‌شدهٔ مسیح،‏ محبت خود را به یَهُوَه ابراز می‌کنند.‏ —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏⁠۵-‏۹؛‏ متّیٰ ۲۵:‏۳۱-‏۴۰‏.‏

۱۸.‏ چگونه عیسی در روزگار ما همچون یک محل تجمع بوده است؟‏

^۱۸ ‏‹آن روزی› که اِشَعْیا به آن اشاره می‌کند،‏ در تحقق امروزی این نبوت،‏ زمانی آغاز می‌شود که مسیح در سال ۱۹۱۴ بر تخت پادشاهی می‌نشیند.‏ (‏ لوقا ۲۱:‏۱۰؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱-‏۵؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۰‏)‏ از آن زمان تاکنون،‏ عیسی مسیح برای اسرائیل روحانی و افراد همهٔ ملتها که چشم‌انتظار حکومتی عادل هستند،‏ همچون عَلَم یا محل تجمعی مشخص بوده است.‏ همانطور که عیسی پیشگویی کرد،‏ به راهنمایی مسیح،‏ بشارت ملکوت به همهٔ ملتها رسانیده می‌شود.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴،‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏)‏ این بشارت تأثیری بسزا دارد.‏ «گروهی عظیم که هیچ‌کس ایشان را نتواند شمرد،‏ از هر امّت» با پیوستن به باقیماندهٔ مسح‌شدگان در پرستش پاک،‏ از مسیح فرمانبرداری می‌کنند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹‏)‏ تعداد کثیری که در «خانهٔ عبادت» روحانی یَهُوَه در حال پیوستن به باقیماندگان هستند،‏ به جلالِ «استراحتگاه» مسیح یعنی معبد عظیم روحانی خدا می‌افزایند.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۶:‏۷؛‏ حَجِّی ۲:‏۷‏.‏

مردمی متحد به یَهُوَه خدمت می‌کنند

۱۹.‏ یَهُوَه دو بار باقیماندگان قومش را که در سراسر زمین پراکنده هستند نجات می‌دهد،‏ آن دو بار کدامند؟‏

^۱۹ اِشَعْیا سپس به اسرائیلیان یادآوری می‌کند که پیش از آن هنگامی که مورد ستم دشمنی قدرتمند قرار داشتند،‏ یَهُوَه یک بار آنها را نجات بخشید.‏ آن بخش از تاریخ اسرائیل،‏ یعنی وقتی که یَهُوَه ملت اسرائیل را از اسارت مصر رهایی بخشید،‏ در قلب همهٔ یهودیان وفادار جایی ویژه دارد.‏ اِشَعْیا می‌نویسد:‏ ‏«در آن روز واقع خواهد گشت که خداوند بار دیگر دست خود را دراز کند تا بقیّهٔ قوم خویش را که از آشور و مصر و فتروس و حَبَش و عیلام و شنعار  و حَمات و از جزیره‌های دریا باقی مانده باشند باز آورد.‏ و به جهت امّت‌ها عَلَمی برافراشته،‏ رانده‌شدگان اسرائیل را جمع خواهد کرد،‏ و پراکندگان یهودا را از چهار طرف جهان فراهم خواهد آورد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱۱،‏ ۱۲ ‏)‏ گویی یَهُوَه دست باقیماندگان وفادار اهل اسرائیل و یهودا را خواهد گرفت و آنها را از میان ملتهایی که در بین آنها پراکنده شده‌اند بیرون آورده،‏ بسلامت به وطنشان راهنمایی خواهد کرد.‏ این واقعه در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ در مقیاس کوچک روی می‌دهد.‏ اما تحقق اعظم آن بسیار باشکوهتر است!‏ در سال ۱۹۱۴،‏ یَهُوَه عیسی مسیح را که بر تخت نشسته،‏ به صورت «عَلَمی» برای ملتها برافراشت.‏ از سال ۱۹۱۹ بازماندهٔ «اسرائیل خدا» به سوی این عَلَم سرازیر شده،‏ با اشتیاق تحت حکومت خدا در پرستش پاک شرکت می‌کنند.‏ این قوم روحانی بی‌همتا از افرادی «از هر قبیله و زبان و قوم و امّت» تشکیل یافته است.‏ —‏ مکاشفه ۵:‏۹‏.‏

۲۰.‏ قوم خدا هنگامی که از بابل باز می‌گردند از چه وحدتی برخوردار خواهند شد؟‏

^۲۰ اِشَعْیا حال وحدت این قوم احیاشده را توصیف می‌کند.‏ او در حالیکه که پادشاهی شمال را اِفرایم و پادشاهی جنوب را یهودا می‌نامد می‌گوید:‏ ‏«حَسَدْ اِفرایم رفع خواهد شد و دشمنان یهودا منقطع خواهند گردید.‏ اِفرایم بر یهودا حسد نخواهد بُرد و یهودا اِفرایم را دشمنی نخواهد نمود.‏ و به جانب مغرب بر دوش فلسطینیان ‏[‏فلسطیان ‏] پریده،‏ بنی‌مشرق را با هم غارت خواهند نمود.‏ و دست خود را بر اَدوم و موآب دراز کرده،‏ بنی‌عَمّون ایشان را اطاعت خواهند کرد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱۳،‏ ۱۴ ‏)‏ یهودیان هنگام بازگشت به بابل دیگر دو ملت جداگانه نخواهند بود.‏ اعضای همهٔ اسباط اسرائیل به طور متحد به سرزمینشان باز خواهند گشت.‏ (‏ عَزْرا ۶:‏⁠۱۷‏)‏ آنان دیگر نسبت به یکدیگر تنفر و دشمنی نخواهند داشت.‏ این مردم متحد با موفقیت در مقابل ملل مخاصم همسایه مقاومت خواهند کرد.‏

۲۱.‏ وحدتی که در میان قوم کنونی خدا برقرار است از چه لحاظ حقیقتاً خارق‌العاده می‌باشد؟‏

^۲۱ نکتهٔ جالبتر وحدتی است که در میان «اسرائیل خدا» وجود دارد.‏ دوازده سِبط مجازی اسرائیلِ روحانی حدود ۲۰۰۰ سال است که از وحدتی  بر مبنای مهر به خدا و محبت نسبت به برادران و خواهران روحانی‌شان برخوردارند.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏⁠۱۴؛‏ مکاشفه ۷:‏⁠۴-‏۸‏)‏ در روزگار ما،‏ قوم یَهُوَه —‏ هم اسرائیلیان روحانی،‏ هم کسانی که امید به زندگی بر روی زمین دارند —‏ تحت حکومت مسیح از آرامش و وحدت جهانی برخوردارند؛‏ وضعیتی که در میان کلیساهای جهان مسیحیت نمی‌توان مشاهده کرد.‏ شاهدان یَهُوَه در مقابل تلاشهای شیطان برای ایجاد اختلال در پرستش آنها جبهه‌ای روحانی و متحد تشکیل داده‌اند.‏ آنان به طور یکپارچه به مأموریتی که عیسی به مسیحیان واگذار کرده است یعنی موعظه و تعلیم بشارت ملکوت مسیح به تمام ملتها مشغولند.‏ —‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

موانع از سر راه برداشته خواهند شد

۲۲.‏ یَهُوَه چگونه ‹زبانهٔ دریای مصر را تباه خواهد ساخت› و ‹ دست خود را بر نهر دراز خواهد کرد›؟‏

^۲۲ اسرائیلیان در راه بازگشت از تبعید با موانع حقیقی و مجازی فراوانی مواجه می‌شوند.‏ این موانع چگونه از سر راه برداشته خواهند شد؟‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«خداوند زبانهٔ دریای مصر را تباه ساخته،‏ دست خود را با بادِ سوزان بر نهر دراز خواهد کرد،‏ و آن را با هفت نهرش خواهد زد و مردم را با کفش به آن عبور خواهد داد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱۵ ‏)‏ یَهُوَه است که همهٔ مشکلات را از سر راه بازگشت قومش بر خواهد داشت.‏ حتی مانعی به عظمت زبانهٔ دریای سرخ (‏ مثلاً خلیج سوئز)‏ یا سد غیرقابل‌عبوری همچون رود قدرتمند فرات خشک خواهند گشت،‏ تا مردم بتوانند بدون آنکه مجبور شوند کفشهایشان را از پای بیرون آورند از آنها بگذرند!‏

۲۳.‏ از چه نظر ‹از آشور شاه‌راهی› به وجود خواهد آمد؟‏

^۲۳ در روزگار موسی،‏ یَهُوَه راهی را برای فرار اسرائیل از مصر و راهپیمایی به سوی سرزمین موعود فراهم ساخت.‏ در اینجا نیز یَهُوَه کاری مشابه انجام می‌دهد:‏ ‏«به جهت بقیّهٔ قوم او که از آشور باقی مانده باشند شاه‌راهی خواهد بود.‏ چنانکه به جهت اسرائیل در روز بر آمدن ایشان از زمین مصر بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۱۶ ‏)‏ یَهُوَه،‏ تبعیدیان در حال بازگشت را طوری راهنمایی  خواهد کرد که گویی در امتداد شاه‌راهی که از محل تبعید تا وطنشان کشیده شده است راه می‌سپارند.‏ مخالفان سعی خواهند کرد که آنها را متوقف سازند،‏ اما خدایشان،‏ یَهُوَه با آنها خواهد بود.‏ مسیحیان مسح‌شده و یارانشان نیز امروزه به همین شکل هدف حمله‌های بدخواهانه قرار دارند،‏ با وجود این با شهامت همچنان به پیش می‌تازند!‏ آنان از آشور امروزی یعنی دنیای شیطان،‏ بیرون آمده‌اند،‏ و دیگران را نیز برای بیرون آمدن از آن یاری می‌کنند.‏ آنها می‌دانند که پرستش پاک توفیق یافته و شکوفا خواهد شد.‏ موفقیت آن به دست بشر نبوده بلکه به دست خدا خواهد بود.‏

شادی بی‌پایان برای تابعان مسیح!‏

۲۴،‏ ۲۵.‏ قوم یَهُوَه برای ابراز تمجید و قدردانی خود چه فریادی برمی‌آورد؟‏

^۲۴ اِشَعْیا،‏ حال به زبانی شادی‌بخش سُرور قوم یَهُوَه را به دلیل به تحقق پیوستن کلام یَهُوَه توصیف می‌کند و می‌گوید:‏ ‏«در آن روز خواهی گفت که ‹ای خداوند تو را حمد می‌گویم زیرا به من غضبناک بودی امّا غضبت برگردانیده شده،‏ مرا تسلّی می‌دهی.‏› » ‏(‏ اِشَعْیا ۱۲:‏۱ ‏)‏ یَهُوَه قوم منحرفش را به شدت تأدیب می‌کند،‏ اما به هدف خود این تأدیب که ترمیم رابطهٔ قوم با او و برقراری مجدد پرستش پاک است،‏ نائل می‌گردد.‏ یَهُوَه به پرستندگان وفادارش اطمینان می‌دهد که آنها را سرانجام نجات خواهد داد.‏ جای تعجب نیست که آنها سپاسگزاری خود را از این بابت ابراز می‌کنند!‏

^۲۵ اطمینان اسرائیلیان بازگشته به یَهُوَه کاملاً تثبیت شده است،‏ از اینرو فریاد برمی‌آورند:‏ ‏« ‹اینک خدا نجات من است بر او توکّل نموده،‏ نخواهم ترسید.‏ زیرا یاه یَهُوَه قوّت و تسبیح من است و نجات من گردیده است.‏› بنابراین با شادمانی از چشمه‌های نجات آب خواهید کشید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۱۲:‏⁠۲،‏ ۳ ‏)‏ واژهٔ عبری که در آیهٔ دوم «قوّت» ترجمه شده در ترجمهٔ سپتواجینت ‏(‏ سبعینی)‏ به صورت «حمد» برگردانده شده است.‏ پرستندگان یَهُوَه سرودهای حمد دربارهٔ نجاتشان به دست «یاه یَهُوَه» سر می‌دهند.‏ در کتاب مقدس «یاه» به صورت مخفف نام یَهُوَه و برای تمجید و ابراز قدردانی  عمیق استفاده می‌شود.‏ ذکر عبارت «یاه یَهُوَه» یعنی دو بار تکرار نام الهی،‏ به عمق تمجید از خدا می‌افزاید.‏

۲۶.‏ امروزه چه کسانی اعمال خدا را برای ملتها روشن می‌سازند؟‏

^۲۶ پرستندگان حقیقی یَهُوَه مایلند که دیگران را نیز در شادی و سرور خود شریک سازند.‏ اِشَعْیا پیشگویی می‌کند:‏ ‏«در آن روز خواهید گفت:‏ ‏‹خداوند را حمد گویید و نام او را بخوانید و اعمال او را در میان قوم‌ها اعلام کنید و ذکر نمایید که اسم او متعال می‌باشد.‏ برای خداوند بسرایید  زیرا کارهای عظیم کرده است و این در تمامی زمین معروف است.‏› » ‏(‏ اِشَعْیا ۱۲:‏⁠۴،‏ ۵ ‏)‏ از سال ۱۹۱۹،‏ مسیحیان مسح‌شده —‏ و بعدها به کمک یاران خود،‏ «گوسفندان دیگر» —‏ ‹فضایل او را که آنها را از ظلمت،‏ به نور عجیب خود خوانده است،‏ اعلام نموده‌اند.‏› آنان ‹قبیلهٔ برگزیده و امّت مقدّسی› هستند که به انجام این کار اختصاص دارند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹‏)‏ مسح‌شدگان اعلام می‌کنند که نام مقدس یَهُوَه جلال یافته است و در کار شناساندن آن به همهٔ جهانیان شرکت دارند.‏ آنها هدایت همهٔ پرستندگان یَهُوَه را بر عهده دارند و در کنار آنها از اینکه یَهُوَه موجبات نجات همگی آنها را فراهم ساخته است،‏ مسرورند؛‏ درست همانطور که اِشَعْیا ندا سر می‌دهد:‏ ‏«ای ساکنهٔ صهیون صدا را برافراشته،‏ بسرای زیرا قدّوس اسرائیل در میان تو عظیم است»!‏ ‏(‏ اِشَعْیا ۱۲:‏۶ ‏)‏ قدّوس اسرائیل کسی نیست جز یَهُوَه خدا.‏

با اطمینان به آینده بنگریم!‏

۲۷.‏ مسیحیان در حالیکه در انتظار تحقق یافتن امید خود هستند،‏ به چه چیزی اطمینان دارند؟‏

^۲۷ امروزه میلیونها نفر به دور «عَلَمِ قوم‌ها» یعنی عیسی مسیح که بر تخت ملکوت خدا نشسته است،‏ گرد آمده‌اند.‏ آنان از اینکه تابع آن ملکوت هستند شادمانند و از اینکه یَهُوَه خدا و پسرش را می‌شناسند غرق در سرورند.‏ (‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ آنان از اتحاد مسیحی خود بسیار خرسندند و سخت تلاش می‌کنند صلح و آرامش را که علامت مشخصهٔ خادمان حقیقی یَهُوَه است،‏ حفظ کنند.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۱۳‏)‏ آنان اطمینان دارند که یاه یَهُوَه خدایی است که به وعده‌های خود عمل می‌کند.‏ این افراد به امید خود اعتقاد راسخ دارند و از اینکه می‌توانند آن را با دیگران در میان نهند بسیار خوشحالند.‏ باشد که تک تک پرستندگان یَهُوَه کماکان همهٔ نیروی خود را برای خدمت به خدا به کار اندازند و دیگران را نیز در این کار یاری کنند.‏ بیا سخنان اِشَعْیا را در دل بسپاریم و از نجاتی که از طریق مسیحِ یَهُوَه فراهم آمده است شاد و مسرور باشیم!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۵۸]‏

مسیح «نهالی» است که از طریق داود پادشاه از یَسِّی روییده است

 ‏[تصویر تمام‌صفحه در صفحهٔ ۱۶۲]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷۰]‏

متن اِشَعْیا ۱۲:‏⁠۴،‏ ۵ آن طوری که در طومارهای بحرالمیّت دیده می‌شود (‏ نام خدا مشخص شده است)‏