فصل ۲۴

پوچی امید بستن به دنیا

اِشَعْیا ۳۱:‏⁠۱-‏۹

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا اهالی اورشلیم هراسانند؟‏ ب)‏ با توجه به وضعیت وخیم اورشلیم چه پرسشهایی مطرح می‌شود؟‏

اهالی اورشلیم وحشت‌زده و هراسانند و ترس ایشان بی‌جهت نیست!‏ زیرا آشور،‏ یعنی قدرتمندترین امپراتوری دوران،‏ ‹بر تمامی شهرهای حصاردار یَهُودا برآمده،‏ آنها را تسخیر نموده است.‏› ماشین جنگی آشور حال متوجه پایتخت یهودا شده است.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۸:‏۱۳،‏ ۱۷‏)‏ در چنین وضعیتی حِزْقیّای پادشاه و بقیهٔ اهالی اورشلیم چه خواهند کرد؟‏

^۲ چون شهرهای دیگر آن سرزمین سقوط کرده‌اند،‏ حِزْقیّا می‌داند که اورشلیم نیز یارای مقاومت در برابر نیروی نظامی عظیم آشور را نخواهد داشت.‏ از آن گذشته،‏ هیچ ملتی از لحاظ بی‌رحمی و خشونت به پای آشوریان نمی‌رسد.‏ ارتش آن کشور بقدری هولناک است که در برخی موارد دشمنان آنها بدون آنکه دست به اسلحه برند فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند!‏ با توجه به وضعیت وخیم اورشلیم،‏ اهالی آن شهر به کجا می‌توانند پناه ببرند؟‏ آیا می‌توانند از چنگ سپاهیان آشور بگریزند؟‏ اصلاً چرا باید قوم خدا به چنین وضعیتی دچار شود؟‏ برای پاسخگویی به این پرسشها باید نگاهی به گذشته انداخت و دید که رفتار یَهُوَه در آن سالها با قومِ عهد خود چگونه بوده است.‏

ارتداد در اسرائیل

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ چه وقت و چگونه قوم اسرائیل به دو پادشاهی مجزا تقسیم شد؟‏ ب)‏ یَرُبعام از همان ابتدای برپایی پادشاهیِ شمالیِ اسباط دهگانه دست به چه اعمال ناپسندی زد؟‏

^۳ از هنگامی که اسرائیلیان مصر را ترک گفتند تا زمان مرگ سلیمان پسر داود،‏ یعنی کمی بیش از ۵۰۰ سال،‏ دوازده سِبط اسرائیل ملت واحدی را  تشکیل می‌دادند.‏ پس از مرگ سلیمان،‏ یَرُبعام ده سِبط شمالی را به شورش بر ضد خاندان داود واداشت،‏ و در آن هنگام قوم به دو پادشاهی مجزا تقسیم گشت.‏ این وقایع در سال ۹۹۷ ق.‏د.‏م.‏ روی داد.‏

^۴ یَرُبعام نخستین پادشاه پادشاهی شمالی اسرائیل بود.‏ این مرد تابعان خویش را به ارتداد کشانید زیرا به جای کهانت هارونی و پرستش شرعی یَهُوَه،‏ کهانتی غیرقانونی و کیش گوساله‌پرستی را معمول ساخت.‏ (‏ ۱پادشاهان ۱۲:‏⁠۲۵-‏۳۳‏)‏ این عمل او در نظر یَهُوَه نفرت‌انگیز بود.‏ (‏ اِرْمیا ۳۲:‏۳۰،‏ ۳۵‏)‏ اعمالی از این قبیل سبب شد که یَهُوَه اجازه دهد آشور اسرائیل را زیر یوغ خویش درآورد.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۵:‏۲۹‏)‏ هوشَع پادشاه سعی کرد با مصر بر ضد آشور تبانی کند اما نقشه‌اش با شکست روبرو شد.‏ —‏ ۲پادشاهان ۱۷:‏⁠۴‏.‏

پناهگاه بی‌دوام اسرائیل

۵.‏ اسرائیل برای دریافت کمک به کجا روی می‌آورد؟‏

^۵ یَهُوَه می‌خواهد اسرائیلیان را به خود آورد.‏ * از اینرو اِشَعْیای نبی را با این پیام هشداردهنده نزد آنها می‌فرستد:‏ ‏«وای بر آنانی که به جهت اعانت به مصر فرود آیند و بر اسبان تکیه نمایند و بر ارابه‌ها زانرو که کثیرند و بر سواران زانرو که بسیار قوّی‌اند توکّل کنند امّا بسوی قدّوس اسرائیل نظر نکنند و خداوند را طلب ننمایند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۱ ‏)‏ براستی که تأثرانگیز است!‏ اسرائیل به اسبها و ارابه‌های جنگی بیش از یَهُوَه خدای زنده اطمینان می‌کند.‏ طرز فکر دنیوی اسرائیل سبب می‌شود که در نظرش اسبهای مصر کثیر و قوی بنمایند.‏ بی‌شک مصر متحد خوبی برای مقابله با سپاهیان آشور خواهد بود!‏ اما اسرائیلیان بزودی در خواهند یافت که اتحاد دنیویشان با مصر بی‌ثمر و بیهوده است.‏

۶.‏ چرا روی آوردن اسرائیل به مصر نشانگر بی‌ایمانی فاحش آنها نسبت به یَهُوَه است؟‏

 ^۶ اهالی اسرائیل و یهودا از طریق عهد شریعت،‏ به یَهُوَه وقف شده‌اند.‏ (‏ خروج ۲۴:‏⁠۳-‏۸؛‏ ۱تواریخ ۱۶:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ اسرائیل با روی آوردن به مصر،‏ بی‌ایمانی خود را به یَهُوَه و بی‌اعتنایی خود را به قوانینی که بخشی از آن عهد مقدس را تشکیل می‌دهند،‏ آشکار ساخته است.‏ به چه دلیل؟‏ به دلیل اینکه یکی از شرایط ذکرشده در عهد،‏ وعدهٔ یَهُوَه است که می‌گوید قومش در صورتی که منحصراً او را عبادت کنند مورد حمایت او خواهند بود.‏ (‏ لاویان ۲۶:‏⁠۳-‏۸‏)‏ مطابق این وعده،‏ یَهُوَه بارها ثابت کرده است که ‹ در وقت تنگی قلعهٔ ایشان است.‏› (‏ مزمور ۳۷:‏۳۹؛‏ ۲تواریخ ۱۴:‏⁠۲،‏ ۱۰-‏۱۳؛‏ ۱۷:‏⁠۳-‏۵،‏ ۱۰‏)‏ علاوه بر این یَهُوَه از طریق موسی یعنی واسط عهدِ شریعت،‏ به پادشاهان آیندهٔ اسرائیل گفت که برای خود اسبهای بسیار نگیرند.‏ (‏ تثنیه ۱۷:‏۱۶‏)‏ تابعیت از این قاعده نشانگر آن است که این پادشاهان برای حفاظت خود به «قدّوس اسرائیل» نظر کرده‌اند.‏ اما متأسفانه حاکمان اسرائیل از چنین ایمانی برخوردار نیستند.‏

۷.‏ مسیحیان امروز می‌توانند چه درسی از بی‌ایمانی اسرائیل بگیرند؟‏

^۷ مسیحیان امروز می‌توانند از این موضوع درس بگیرند.‏ اسرائیل به مصر روی آورد زیرا حمایت آن را به چشم می‌دید اما به یَهُوَه که می‌توانست حامی بسیار نیرومندتری باشد پشت کرد.‏ به همین ترتیب امروزه نیز شاید وسوسهٔ تکیه بر منابع دنیوی از قبیل حساب بانکی،‏ موقعیت اجتماعی،‏ رفاقت با افراد بانفوذ و واسطه‌های دنیا در دل مسیحیان بیدار شود و به یَهُوَه توکل نکنند.‏ البته مسیحیانی که سرپرستی خانواده خود را بر عهده دارند به مسئولیت خویش با جدیت عمل کرده،‏ احتیاجات مادی اعضای خانواده خویش را برآورده می‌سازند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۸‏)‏ اما در عین حال به چیزهای مادی ایمان ندارند و از هر نوع «طمع» پرهیز می‌نمایند.‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۱۳-‏۲۱‏)‏ تنها «قلعهٔ بلند در زمانهای تنگی» یَهُوَه خداست.‏ —‏ مزمور ۹:‏۹؛‏ ۵۴:‏۷‏.‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ با اینکه نقشه‌های اسرائیل از لحاظ نظامی صحیح به نظر می‌رسند،‏ نتیجهٔ آنها چه خواهد بود و چرا؟‏ ب)‏ تفاوت بین وعده‌های انسانها و وعده‌های یَهُوَه در چیست؟‏

 ^۸ اِشَعْیا رهبران اسرائیلی را که با مصر پیمان منعقد ساخته‌اند به باد استهزا می‌گیرد و می‌گوید:‏ ‏«او نیز حکیم است و بلا را می‌آورد و کلام خود را بر نخواهد گردانید و به ضدّ خاندان شریران و اعانت بدکاران خواهد برخاست.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۲ ‏)‏ رهبران اسرائیلی شاید خود را حکیم بدانند.‏ اما آیا حکمت  لایزال از آنِ آفریدگار عالم نیست؟‏ نقشهٔ اسرائیل برای درخواست کمک از مصر از لحاظ نظامی کاملاً صحیح به نظر می‌رسد.‏ با وجود این،‏ یَهُوَه انعقاد چنین پیمان سیاسیی را زنای روحانی می‌شمارد.‏ (‏ حِزْقِیال ۲۳:‏⁠۱-‏۱۰‏)‏ به همین جهت است که اِشَعْیا می‌گوید یَهُوَه «بلا را می‌آورد.‏»‏

^۹ وعده‌های انسانها بسیار غیرقابل‌اعتماد و حمایت آنها ناپایدار است.‏ اما یَهُوَه نیازی ندارد که ‹کلام خود را برگرداند.‏› او بدون تردید به وعده‌های خود عمل می‌کند.‏ کلام او بی‌ثمر نزد او باز نمی‌گردد.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ ۱۴:‏۲۴‏.‏

۱۰.‏ چه بر سر مصر و اسرائیل خواهد آمد؟‏

^۱۰ آیا مصریان حامی قابل‌اعتمادی برای اسرائیل خواهند بود؟‏ خیر،‏ زیرا اِشَعْیا به اسرائیل می‌گوید:‏ ‏«امّا مصریان انسانند و نه خدا و اسبان ایشان جسدند و نه روح و خداوند دست خود را دراز می‌کند و اعانت‌کننده را لغزان و اعانت کرده شده را افتان گردانیده هر دوی ایشان هلاک خواهند شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۳ ‏)‏ هم مصر اعانت‌کننده و هم اسرائیل اعانت‌شونده هنگامی که یَهُوَه از طریق آشور دست خود را برای اجرای داوری دراز کند،‏ خواهند لغزید و هلاک خواهند شد.‏

سقوط سامره

۱۱.‏ اسرائیل چه گناهانی مرتکب شده است،‏ و نتیجهٔ آن چیست؟‏

^۱۱ یَهُوَه از روی رحمت خود بارها انبیایی برای اسرائیل می‌فرستد تا آن ملت را به توبه و بازگشت به سوی پرستش پاک دعوت کند.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۷:‏۱۳‏)‏ با وجود این،‏ اسرائیل علاوه بر گناه گوساله‌پرستی دست به گناهانی از قبیل غیبگویی،‏ و پرستش فاسد بَعْل می‌زنند و برای خود اشیره و مکانهای بلند بنا می‌کنند.‏ اسرائیلیان حتی «پسران و دختران خود را از آتش» می‌گذرانند و بدین ترتیب جگرگوشه‌های خویش را قربانی خدایان دیوسیرت می‌کنند.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۷:‏⁠۱۴-‏۱۷؛‏ مزمور ۱۰۶:‏۳۶-‏۳۹؛‏ عاموس  ۲:‏۸‏)‏ یَهُوَه برای آنکه به شرارت اسرائیل پایان دهد چنین حکم می‌کند:‏ «پادشاه سامره مثل تکه چوبی روی امواج دریا،‏ ناپدید خواهد شد.‏» (‏ هوشَع ۱۰:‏⁠۱،‏ ۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ در سال ۷۴۲ ق.‏د.‏م.‏،‏ نیروهای آشور به سامره،‏ پایتخت اسرائیل حمله‌ور می‌شوند.‏ پس از یک محاصرهٔ سه‌ساله سامره سقوط می‌کند و در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏،‏ پادشاهی اسباط دهگانه نابود می‌گردد.‏

۱۲.‏ یَهُوَه امروزه چه کاری را بر عهده ما نهاده است،‏ و چه بر سر کسانی که به هشدار او بی‌توجهی کنند می‌آید؟‏

^۱۲ در روزگار ما یَهُوَه کار موعظهٔ جهانی را ترتیب داده است تا به ‹تمام خلق در هر جا حکم بفرماید که توبه کنند.‏› (‏ اعمال ۱۷:‏۳۰؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ کسانی که نمی‌خواهند وسیلهٔ نجاتی را که یَهُوَه فراهم آورده بپذیرند،‏ مانند یک ‹تکه چوب› خواهند بود و درست همانند ملت مرتد اسرائیل نابود خواهند گشت.‏ از سوی دیگر کسانی که به یَهُوَه امید می‌بندند «وارث زمین خواهند بود و در آن تا به ابد سکونت خواهند نمود.‏» (‏ مزمور ۳۷:‏۲۹‏)‏ پس چقدر حکیمانه است که از تکرار اشتباهات پادشاهی باستانی اسرائیل پرهیز کنیم!‏ باشد که همگی ما برای نجات خود فقط به یَهُوَه تکیه کنیم.‏

نیروی نجات‌بخش یَهُوَه

۱۳،‏ ۱۴.‏ یَهُوَه چه سخنان دلگرم‌کننده‌ای به صهیون می‌گوید؟‏

^۱۳ اورشلیم،‏ پایتخت یهودا در چند کیلومتری مرز جنوبی اسرائیل واقع است.‏ اهالی اورشلیم بخوبی از آنچه بر سامره رفته است آگاهند.‏ حال،‏ آنها نیز با همان دشمن سهمگینی روبرو هستند که همسایهٔ شمالی‌شان را از میان برد.‏ آیا سرنوشت سامره سرمشقی برای آنان خواهد بود؟‏

^۱۴ سخنان بعدی اِشَعْیا برای اهالی اورشلیم مایهٔ تسلّی‌خاطر است.‏ او به آنها اطمینان می‌دهد که یَهُوَه هنوز قومِ عهد خود را دوست می‌دارد و می‌گوید:‏ ‏«خداوند به من چنین گفته است چنانکه شیر و شیر ژیان بر شکار خود غرّش می‌نماید هنگامی که گروه شبانان بر وی جمع شوند و از صدای ایشان نترسیده از غوغای ایشان سر فرو نمی‌آورد همچنان یَهُوَه صبایوت  نزول می‌فرماید تا برای کوه صهیون و تلّ آن مقاتله نماید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۴ ‏)‏ یَهُوَه همچون شیر جوانی که بر طعمه ایستاده است،‏ غیورانه از شهر مقدس خود صهیون حمایت خواهد کرد.‏ نه لاف‌زنیها،‏ نه سخنان تهدیدآمیز و نه هیاهوی سپاهیان آشور هیچیک نخواهد توانست مقصود یَهُوَه را تغییر دهد.‏

۱۵.‏ یَهُوَه با چه شیوهٔ مهرآمیز و رحیمانه‌ای با اهالی اورشلیم رفتار می‌کند؟‏

 ^۱۵ حال به شیوهٔ مهرآمیز و رحیمانه‌ای که یَهُوَه با اهالی اورشلیم پیش می‌گیرد دقت کنیم:‏ ‏«مثل مرغان که در طیران باشند همچنان یَهُوَه صبایوت اورشلیم را حمایت خواهد نمود و حمایت کرده،‏ آن را رستگار خواهد ساخت و از آن درگذشته،‏ خلاصی خواهد داد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۵ ‏)‏ یک مرغ مادر همیشه آمادهٔ دفاع از جوجه‌هایش است.‏ او با بالهای گسترده بالای سر آنها پرواز می‌کند و با چشمان باز هر گونه نشانهٔ خطر را دنبال می‌کند.‏ اگر دشمنی نزدیک آید بسرعت فرود می‌آید تا از جوجه‌هایش دفاع کند.‏ به همین شکل،‏ یَهُوَه نیز با مهربانی از اهالی اورشلیم در مقابل تهاجم آشوریان مراقبت خواهد نمود.‏

ای قوم «بازگشت نمایید»‏

۱۶.‏ الف)‏ یَهُوَه چه درخواست مهرآمیزی از قوم خود می‌کند؟‏ ب)‏ عصیان اهالی یهودا چه وقت به نحو بارزی نمایان می‌شود؟‏ توضیح داده شود.‏

^۱۶ یَهُوَه حال به قومش یادآوری می‌کند که گناه کرده‌اند و آنان را دعوت می‌کند تا از خطاکاریهای خویش دست بردارند:‏ ‏«ای بنی‌اسرائیل بسوی آن کس که بر وی بینهایت عصیان ورزیده‌اید بازگشت نمایید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۶ ‏)‏ فقط پادشاهی اسباط دهگانهٔ اسرائیل نیست که به سرکشی پرداخته است.‏ اهالی یهودا نیز که بخشی از «بنی‌اسرائیل» هستند ‹بینهایت عصیان ورزیده‌اند.‏› این امر بویژه هنگامی آشکار می‌گردد که اندکی پس از آنکه اِشَعْیا پیام نبوی خود را به پایان می‌برد،‏ مَنَسّی پسر حِزْقیّا بر تخت پادشاهی می‌نشیند.‏ بر طبق گزارش کتاب مقدس،‏ «مَنَسّی،‏ یهودا و ساکنان اورشلیم را اغوا نمود تا از امّت‌هایی که خداوند پیش بنی‌اسرائیل هلاک کرده بود،‏ بدتر رفتار نمودند.‏» (‏ ۲تواریخ ۳۳:‏۹‏)‏ آیا حیرت‌انگیز نیست؟‏ یَهُوَه ملتهای بت‌پرست را به دلیل قباحت و فسادشان نابود می‌سازد،‏ اما اهالی یهودا با وجود اینکه با یَهُوَه عهد بسته‌اند،‏ از مردم این ملتها بدتر رفتار می‌نمایند.‏

۱۷.‏ وضعیت کنونی دنیا از چه جهاتی با وضعیت یهودا در روزگار مَنَسّی شباهت دارد؟‏

 ^۱۷ در روزگار ما یعنی در سپیده‌دم قرن بیست و یکم،‏ وضعیت دنیا از بسیاری جهات با وضعیت یهودا در روزگار مَنَسّی شباهت دارد.‏ تنفر مذهبی،‏ نژادی و قومی به طور روزافزونی دنیا را به تفرقه می‌کشاند.‏ قتلها و شکنجه‌ها و تجاوزها و به اصطلاح،‏ پاکسازیهای قومی فجیعی میلیونها نفر را قربانی  خود ساخته‌اند.‏ هیچ تردیدی وجود ندارد که ملتها بخصوص ملل جهان مسیحیت ‹بینهایت عصیان ورزیده‌اند.‏› با این حال می‌توان حتم داشت که یَهُوَه اجازه نخواهد داد که شرارت تا ابد ادامه یابد.‏ چرا می‌توان از این امر اطمینان داشت؟‏ به دلیل آنچه در روزگار اِشَعْیا رخ داد.‏

اورشلیمِ نجات‌یافته

۱۸.‏ رَبْشاقی چه هشداری به حِزْقیّا می‌دهد؟‏

^۱۸ پادشاهان آشور خدایانشان را عامل پیروزیهای خویش می‌دانستند.‏ کتاب «متون باستانی خاور نزدیک» (‏ انگل‍.‏)‏ حاوی نوشته‌های آشوربانی‌پال یکی از شهریاران آشور است که ادعا می‌کند «آشور،‏ بِل،‏ نَبُو،‏ خدایان کبیر،‏ سروران [او] که (‏ همیشه)‏ در کنار [وی] گام برمی‌دارند،‏ [هنگامی که] سربازان جنگ‌آزموده را .‏ .‏ .‏ در نبردی عظیم شکست داد» راهنمای وی بودند.‏ در روزگار اِشَعْیا،‏ رَبْشاقی،‏ نمایندهٔ سَنْخاریب،‏ پادشاه آشور،‏ نیز هنگامی که با حِزْقیّای پادشاه سخن می‌گوید نشان می‌دهد که به دخالت خدایان در نبردهای انسانها معتقد است.‏ او به پادشاه یهودی هشدار می‌دهد که نباید برای نجات کشورش به یَهُوَه متوسل شود و می‌گوید که خدایان ملتهای دیگر قادر به حمایت از آنها در مقابل تسلیحات نظامی آشور نبوده‌اند.‏ —‏ ۲پادشاهان ۱۸:‏۳۳-‏۳۵‏.‏

۱۹.‏ حِزْقیّا چه واکنشی در مقابل طعنه‌های رَبْشاقی از خود نشان می‌دهد؟‏

^۱۹ حِزْقیّا چه واکنشی نشان می‌دهد؟‏ در کتاب مقدس آمده است:‏ ‹چون حِزْقیّای پادشاه این را می‌شنود،‏ لباس خود را چاک زده،‏ و پلاس پوشیده،‏ به خانهٔ خداوند داخل می‌شود.‏› (‏ ۲پادشاهان ۱۹:‏۱‏)‏ حِزْقیّا می‌داند که فقط یک نفر می‌تواند او را از این وضعیت هولناک برهاند.‏ از اینرو با فروتنی از یَهُوَه تقاضای راهنمایی می‌کند.‏

۲۰.‏ یَهُوَه چگونه به نفع اهالی یهودا وارد عمل خواهد شد،‏ و آنها باید چه درسی از این موضوع بگیرند؟‏

^۲۰ یَهُوَه به تقاضای او عمل کرده،‏ او را راهنمایی می‌کند و از طریق اِشَعْیای نبی می‌گوید:‏ ‏«در آن روز هر کدام از ایشان بتهای نقره و بتهای  طلای خود را که دستهای شما آنها را به جهت گناه خویش ساخته است ترک خواهند نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۷ ‏)‏ هنگامی که یَهُوَه به نفع قومش وارد نبرد شود هویت واقعی و بی‌ارزش خدایان سَنْخاریب مشخص خواهد شد.‏ این درسی است که اهالی یهودا باید به دل بسپارند.‏ با وجود ایمان حِزْقیّای پادشاه،‏ سرزمین یهودا نیز همچون سرزمین اسرائیل از بت پر شده است.‏ (‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۵-‏۸‏)‏ اهالی یهودا برای آنکه بتوانند دوباره با یَهُوَه مناسبات خوب برقرار کنند باید از گناهانشان توبه کنند و «بتهای» بی‌فایدهٔ خویش را طرد نمایند.‏ —‏ به خروج ۳۴:‏۱۴ مراجعه شود.‏

۲۱.‏ اِشَعْیا چگونه اعمال یَهُوَه را بر ضد آشور به صورت نبوی توصیف می‌کند؟‏

^۲۱ اِشَعْیا حال نبوت کرده،‏ توصیف می‌کند که یَهُوَه چگونه بر ضد دشمن هراس‌انگیز یهودا وارد عمل می‌شود:‏ ‏«آنگاه آشور به شمشیری که از انسان نباشد خواهد افتاد و تیغی که از انسان نباشد او را هلاک خواهد ساخت و او از شمشیر خواهد گریخت و جوانانش خراج‌گذار خواهند شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۸ ‏)‏ در وقت رویارویی نهایی،‏ لزومی نخواهد داشت که اهالی اورشلیم حتی شمشیرهایشان را از غلاف بیرون آورند.‏ سپاهیان نخبهٔ آشور نه به شمشیر انسان بلکه به شمشیر یَهُوَه هلاک می‌گردند.‏ سَنْخاریب،‏ پادشاه آشور خود «از شمشیر خواهد گریخت.‏» او پس از آنکه فرشتهٔ یَهُوَه ۰۰۰‏,‏۱۸۵ نفر از جنگجویانش را به هلاکت می‌رساند،‏ به وطنش باز می‌گردد.‏ بعدها هنگام عبادت خدایش،‏ نِسْروک،‏ به دست پسران خود کشته می‌شود.‏ —‏ ۲پادشاهان ۱۹:‏۳۵-‏۳۷‏.‏

۲۲.‏ مسیحیان امروز از وقایع مربوط به حِزْقیّا و سپاهیان آشور چه می‌آموزند؟‏

^۲۲ هیچ کس منجمله حِزْقیّا،‏ نمی‌توانست پیش‌بینی کند که یَهُوَه چگونه اورشلیم را از چنگال سپاه آشور رها خواهد کرد.‏ با این همه،‏ طرز عمل حِزْقیّا در مقابل این وضعیت بحرانی نمونهٔ بسیار خوبی است برای کسانی که امروزه با مشکلات و دشواریها روبرو هستند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏⁠۱۶-‏۱۸‏)‏ ترس حِزْقیّا در  هنگام به مخاطره افتادن اورشلیم،‏ با توجه به سابقهٔ بی‌رحمیهای آشوریان بی‌جهت نبود.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۹:‏۳‏)‏ با این حال،‏ او به یَهُوَه ایمان داشت و از او بود که طلب راهنمایی کرد،‏ نه از انسانها.‏ براستی که طرز عمل وی برای اورشلیم موهبت بزرگی به همراه آورد!‏ مسیحیان خداترس امروز نیز ممکن است تحت شرایط دشوار دچار تشویش و اضطراب شدید شوند.‏ بسیاری از اوقات ترسشان بحق است.‏ با وجود این،‏ اگر ‹تمام اندیشهٔ خود را به یَهُوَه واگذاریم،‏› او از ما مراقبت خواهد کرد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏⁠۷‏)‏ یَهُوَه دست ما را خواهد گرفت تا بر ترس خود فایق آییم و تقویتمان خواهد کرد تا بتوانیم با موقعیت دشواری که باعث تشویش ما شده است مدارا کنیم.‏

۲۳.‏ چرا در آخر،‏ سَنْخاریب است که دچار وحشت شدید می‌شود نه حِزْقیّا؟‏

^۲۳ در آخر،‏ سَنْخاریب است که دچار وحشت شدید می‌شود نه حِزْقیّا.‏ سَنْخاریب به چه کسی می‌تواند روی آورد؟‏ اِشَعْیا پیشگویی می‌کند:‏ ‏«صخرهٔ او از ترس زایل خواهد شد و سرورانش از عَلَم مبهوت خواهند گردید.‏ یَهُوَه که آتش او در صهیون و کورهٔ وی در اورشلیم است این را می‌گوید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۳۱:‏۹ ‏)‏ خدایان سَنْخاریب یعنی «صخرهٔ او» که به آن پناه برده است عاجز مانده‌اند.‏ آنها گویی ‹از ترس زایل شده‌اند.‏› علاوه بر این،‏ حتی از دست سروران سَنْخاریب نیز کاری ساخته نیست زیرا که وحشت و هراس بر ایشان نیز مستولی شده است.‏

۲۴.‏ از آنچه بر سر آشور آمد براحتی می‌توان چه نتیجه‌ای گرفت؟‏

^۲۴ این بخش از نبوت اِشَعْیا پیام روشنی است به همهٔ کسانی که هوای مخالفت با خدا را در سر دارند.‏ هیچ اسلحه‌ای،‏ هیچ قدرتی و هیچ تدبیری نمی‌تواند تغییری در مقصود یَهُوَه ایجاد کند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ در عین حال،‏ کسانی که مدعی خدمت به خدا هستند ولی برای حفظ امنیت خود به او پشت کرده و به ترفندهای جسمانی روی می‌آورند سرخورده خواهند گشت.‏ هر شخصی که ‹بسوی قدّوس اسرائیل نظر نکند› خواهد دید که یَهُوَه «بلا را می‌آورد.‏» (‏ اِشَعْیا ۳۱:‏⁠۱،‏ ۲‏)‏ براستی که تنها پناهگاه حقیقی و دیرپا،‏ یَهُوَه خداست.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۵‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱۹]‏

کسانی که به مادیات تکیه کنند مأیوس و سرخورده خواهند گشت

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲۲]‏

یَهُوَه همچون شیری که از طعمهٔ خود نگهبانی می‌کند،‏ از شهر مقدس خویش حمایت خواهد کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲۴]‏

تنفر مذهبی،‏ نژادی و قومی دنیا را به تفرقه کشانیده است

 ‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲۶]‏

حِزْقیّا برای درخواست کمک به خانهٔ یَهُوَه رفت