فصل ۲۶

‏«از آنچه من خواهم آفرید،‏ شادی کنید»‏

اِشَعْیا ۶۵:‏۱-‏۲۵

۱.‏ پِطْرُس چه عبارات دلگرم‌کننده‌ای به قلم آورده است،‏ و در این باره چه پرسشی مطرح می‌شود؟‏

آیا بی‌عدالتی و رنج روزی پایان خواهد یافت؟‏ بیش از ۱۹۰۰ سال پیش،‏ پِطْرُس رسول عبارات دلگرم‌کنندهٔ زیر را به قلم آورد:‏ «به حسب وعدهٔ او،‏ منتظر آسمان‌های جدید و زمین جدید هستیم که در آنها عدالت ساکن خواهد بود.‏» (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ پِطْرُس و بسیاری دیگر از خادمان وفادار خدا در طی قرون متمادی،‏ چشم‌انتظار روز عظیمی بوده‌اند که در آن قانون‌شکنی،‏ ظلم،‏ و خشونت پایان گیرد و عدالت برقرار شود.‏ آیا می‌توان اطمینان داشت که این وعده روزی تحقق یابد؟‏

۲.‏ کدام نبی در مورد «آسمان‌های جدید و زمین جدید» سخن گفته است،‏ و این نبوّت باستانی به چه شکل‌هایی تحقق یافته است و خواهد یافت؟‏

^۲ آری،‏ می‌توان!‏ آنچه پِطْرُس در مورد «آسمان‌های جدید و زمین جدید» مطرح می‌سازد موضوعی جدید نیست.‏ یَهُوَه حدود ۸۰۰ سال پیش از روزگار پِطْرُس،‏ از طریق اِشَعْیای نبی عبارات مشابهی را بیان داشته بود.‏ وعده‌ای که اِشَعْیا دریافت داشت در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ در ابعاد کوچک جامهٔ عمل پوشید زیرا در آن سال یهودیان از بند اسارت بابل آزاد شدند و امکان بازگشت به وطن برایشان به وجود آمد.‏ اما نبوّت اِشَعْیا در روزگار ما در ابعاد وسیعی تحقق یافته است،‏ و اگر به آینده بنگریم می‌بینیم که در دنیای جدیدِ خدا به نحو وسیع‌تر و شورانگیزتری باز هم تحقق خواهد یافت.‏ در واقع،‏ نبوّت دلنشینی که به اِشَعْیا الهام شده است گوشه‌ای از برکاتی است که خدا برای دوستداران خود در نظر دارد.‏

 درخواست یَهُوَه از ‹قوم متمرّد›‏

۳.‏ در باب شصت و پنجم کتاب اِشَعْیا به چه پرسشی پاسخ گفته می‌شود؟‏

^۳ اگر به یاد داشته باشیم اِشَعْیا ۶۳:‏۱۵–‏۶۴:‏۱۲ حاوی دعای نبوی اِشَعْیا برای تبعیدیان یهودی در بابل است.‏ سخنان اِشَعْیا روشن می‌سازد که بسیاری از یهودیان از صمیم قلب یَهُوَه را پرستش نمی‌کنند اما تعدادی از آنان توبه کرده و به سوی او بازگشته‌اند.‏ آیا یَهُوَه قوم را به خاطر این گروه کوچک توبه‌کار نجات خواهد داد؟‏ پاسخ این پرسش را می‌توان در باب شصت و پنجم کتاب اِشَعْیا یافت.‏ منتها یَهُوَه پیش از آن که به تعداد معدود ایمانداران وعدهٔ نجات بدهد داوریی را که در انتظار تعداد بی‌شمار بی‌ایمانان است توصیف می‌کند.‏

۴.‏ الف)‏ چه کسانی برخلاف قوم سرکش یَهُوَه او را خواهند جویید؟‏ ب)‏ پولُس رسول چگونه اِشَعْیا ۶۵:‏۱،‏ ۲ را توضیح می‌دهد؟‏

^۴ یَهُوَه سرکشی مداوم قومش را تا اینجا تحمّل کرده است.‏ اما زمانی خواهد رسید که آنان را به دشمنانشان خواهد سپرد و افراد دیگری را با مهربانی مورد لطف و عنایت خود قرار خواهد داد.‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«آنانی که مرا طلب ننمودند مرا جستند و آنانی که مرا نطلبیدند مرا یافتند.‏ و به قومی که به اسم من نامیده نشدند گفتم لبیک لبیک.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱ ‏)‏ براستی که این گفته در مورد قوم عهدِ یَهُوَه باعث تأسف است،‏ زیرا نشان می‌دهد که ملت‌های دیگر به سوی یَهُوَه خواهند آمد،‏ اما یهودای خودسر از این کار سر باز خواهد زد.‏ اِشَعْیا تنها نبی‌ای نیست که پیشگویی می‌کند خدا سرانجام قومی را که پیش از آن به اسم او نامیده نمی‌شدند،‏ انتخاب خواهد کرد.‏ (‏ هوشَع ۱:‏۱۰؛‏ ۲:‏۲۳‏)‏ پولُس رسول با نقلِ اِشَعْیا ۶۵:‏۱،‏ ۲ از روی ترجمهٔ «سَبْعینی» (‏ سِپتواِجینْت؛‏ یونانی)‏ ثابت کرد که مردم ملت‌های غیریهود به «عدالتی که از ایمان است» نایل می‌شوند در حالی که یهودی‌زادگان ایمان نمی‌آورند.‏ —‏ رومیان ۹:‏۳۰؛‏ ۱۰:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ یَهُوَه چگونه خواستِ قلبی خویش را نشان داده است،‏ اما واکنش قومش چه بوده است؟‏ ب)‏ از رفتار یَهُوَه با یهودا چه می‌توانیم بیاموزیم؟‏

 ^۵ یَهُوَه در توضیح این که چرا اجازه می‌دهد قومش دچار مصیبت شود می‌گوید:‏ ‏«تمامی روز دست‌های خود را به سوی قوم متمرّدی که موافق خیالات خود به راه ناپسندیده سلوک می‌نمودند دراز کردم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲ ‏)‏ دست‌ها را به سوی کسی دراز کردن نشانهٔ دعوت نمودن از آن شخص یا درخواست چیزی از اوست.‏ یَهُوَه فقط مدتی کوتاه دست‌هایش را به سوی قومش دراز نمی‌کند بلکه تمام روز به این حالت باقی می‌ماند.‏ خواست قلبی او آن است که یهودا به سوی او بازگردد.‏ اما دریغا که این مردم خودسر دعوتش را نمی‌پذیرند.‏

^۶ براستی که سخنان یَهُوَه درسی تشویق‌آمیز به ما می‌آموزد!‏ یَهُوَه از ما می‌خواهد که به او نزدیک شویم زیرا خدایی پذیرا و مهربان است.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۸‏)‏ این سخنان همچنین نشانگر تواضع یَهُوَه می‌باشد.‏ (‏ مزمور ۱۱۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ با وجود خودسری قومش که مایهٔ رنجش اوست،‏ همچنان دست‌های خویش را به سوی آنان دراز می‌نماید و از ایشان درخواست می‌کند که به سوی او بازگردند.‏ (‏ مزمور ۷۸:‏۴۰،‏ ۴۱‏)‏ صدها سال به این حالت می‌گذرد تا اینکه سرانجام آنان را به دشمنانشان می‌سپارد.‏ اما حتی در آن وقت نیز در را به روی تعداد معدودی که از خود تواضع نشان می‌دهند باز می‌گذارد.‏

۷،‏ ۸.‏ قوم خودسر یَهُوَه به چه طریق‌هایی او را به غضب آورده‌اند؟‏

^۷ یهودیان خودسر با رفتار زشت خود بارها یَهُوَه را رنجانیده‌اند.‏ او اَعمال ناخوشایند ایشان را چنین توصیف می‌کند:‏ ‏«قومی که پیش رویم غضب مرا همیشه به هیجان می‌آورند،‏ که در باغات قربانی می‌گذرانند و بر آجرها بخور می‌سوزانند.‏ که در قبرها ساکن شده،‏ در مَغاره‌ها منزل دارند،‏ که گوشت خِنزیر می‌خورند و خورش نجاسات در ظروف ایشان است.‏ که می‌گویند:‏ ‹ در جای خود بایست و نزدیک من میا زیرا که من از تو مقدّس‌تر هستم.‏› اینان دود در بینی من می‌باشند و آتشی که تمامی  روز مشتعل است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۳-‏۵ ‏)‏ چنین افراد عابدنمایی ‹پیش روی› یَهُوَه او را به غضب می‌آورند.‏ عبارت ‹پیشی روی› یَهُوَه می‌تواند به معنای آن باشد که آنان وقیحانه و توهین‌آمیز عمل می‌کنند و حتی به خود زحمت نمی‌دهند که اَعمال زشتشان را پنهان نمایند.‏ آیا ارتکاب گناه بخصوص در حضور کسی که باید به او حرمت گذاشت و از او اطاعت کرد کاری نکوهیده و شرم‌آور نیست؟‏

^۸ این گناهکاران پارسانما در واقع به یهودیان دیگر می‌گویند:‏ «نزدیک من میا زیرا که من از تو مقدّس‌تر هستم.‏» چه ریاکاری و تزویری!‏ این «عابدان» برای خدایان کاذب قربانی تقدیم می‌کنند و بخور می‌سوزانند در حالی که چنین کاری در شریعت خدا ممنوع شده است.‏ (‏ خروج ۲۰:‏۲-‏۶‏)‏ آنان در میان قبرها نشسته‌اند.‏ از این رو،‏ بر طبق شریعت ناپاک می‌باشند.‏ (‏ اعداد ۱۹:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ و گوشت خِنزیر (‏ یا خوک)‏ که غذایی ناپاک است تناول می‌کنند.‏ * (‏ لاویان ۱۱:‏۷‏)‏ با این همه،‏ به خاطر فعالیت‌های مذهبی‌شان خود را از یهودیان دیگر مقدّس‌تر می‌دانند و نمی‌خواهند که کسی به ایشان نزدیک شود مبادا از معاشرت با آنها یهودیان دیگر نیز تقدّس یابند یا به عبارت دیگر پاک گردند.‏ اما خدا که غیور است و می‌خواهد که بندگانش فقط او را بپرستند در این باره دیدگاهی کاملاً متفاوت دارد!‏ —‏ تثنیه ۴:‏۲۴‏.‏

۹.‏ یَهُوَه به گناهکاران پارسانما چگونه می‌نگرد؟‏

^۹ یَهُوَه چنین پارسانمایانی را مقدّس نمی‌داند لذا می‌گوید:‏ «اینان دود در بینی من می‌باشند.‏» در عبری واژهٔ «بینی» یا «سوراخ بینی» اغلب برای توصیف خشم به کار می‌رود.‏ دود نیز خشم سوزان یَهُوَه را تداعی می‌کند.‏ (‏ تثنیه ۲۹:‏۲۰‏)‏ بت‌پرستی تنفرانگیزی که قوم یَهُوَه بدان دچار شده‌اند خشم سوزان او را برانگیخته است.‏

۱۰.‏ یَهُوَه چگونه گناهکاران یهودا را جزا خواهد داد؟‏

 ^۱۰ یَهُوَه به دلیل عدالتش نمی‌تواند اجازه دهد کسانی که تعمداً دست به گناه می‌زنند بی‌مجازات باقی بمانند.‏ اِشَعْیا در این باره می‌نویسد:‏ ‏«همانا این پیش من مکتوب است.‏ پس ساکت نخواهم شد بلکه پاداش خواهم داد و به آغوش ایشان مکافات خواهم رسانید.‏ خداوند می‌گوید دربارهٔ گناهان شما و گناهان پدران شما با هم که بر کوه‌ها بخور سوزانیدید و مرا بر تلّ‌ها اهانت نمودید پس جزای اَعمال شما را اوّل به آغوش شما خواهم رسانید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۶،‏ ۷ ‏)‏ این یهودیان به پرستش کاذب روی آورده و در نتیجه به یَهُوَه توهین کرده‌اند.‏ آنان طوری رفتار می‌کنند که گویی پرستش خدای حق،‏ آیینی همتراز آیین‌های پرستش ملت‌های مجاور آنهاست.‏ از این رو،‏ یَهُوَه به دلیل گناهانشان از جمله بت‌پرستی و ارتباط با ارواح،‏ ‹به آغوش ایشان مکافات خواهد رسانید.‏› منظور از واژهٔ «آغوش» ظاهراً چین بالاتنهٔ لباس است که مثل جیب عمل می‌کند و فروشندگان،‏ کالای مشتری را پس از وزن کردن در آن می‌ریزند.‏ (‏ لوقا ۶:‏۳۸‏)‏ یهودیان مرتد منظور یَهُوَه را بخوبی درک می‌کنند و می‌دانند که قصد دارد «مکافات» آنان را تعیین کند.‏ خدای عدالت آنان را کیفر خواهد داد.‏ (‏ مزمور ۷۹:‏۱۲؛‏ اِرْمیا ۳۲:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه تغییرناپذیر است،‏ از این رو،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم در زمانی که مناسب بداند سیستم پلید کنونی را نیز جزا خواهد داد.‏ —‏ مَلاکی ۳:‏۶‏.‏

‏‹به خاطر بندگانم›‏

۱۱.‏ یَهُوَه چگونه نشان می‌دهد که افراد باایمان را نجات خواهد بخشید؟‏

^۱۱ آیا یَهُوَه به مؤمنانی که در میان قومش وجود دارد رحمت نشان خواهد داد؟‏ می‌توان پاسخ این پرسش را در ادامهٔ سخنان اِشَعْیا یافت:‏ ‏«‏خداوند چنین می‌گوید:‏ ‹چنانکه شیره در خوشه یافت می‌شود و می‌گویند آن را فاسد مساز زیرا که برکت در آن است،‏ همچنان به خاطر بندگان خود عمل خواهم نمود تا ‏(‏ ایشان را ‏)‏ بالکل هلاک نسازم.‏ بلکه نسلی از یعقوب و وارثی برای کوه‌های خویش از یهودا به ظهور خواهم  آورد.‏ و برگزیدگانم ورثهٔ آن و بندگانم ساکن آن خواهند شد.‏› » ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۸،‏ ۹ ‏)‏ یَهُوَه قومش را به خوشهٔ انگور تشبیه می‌کند،‏ تشبیهی که بخوبی آن را درک می‌کنند زیرا انگور بفراوانی در آن سرزمین یافت می‌شود،‏ و شراب انگور یکی از برکاتی است که انسان‌ها از آن برخوردارند.‏ (‏ مزمور ۱۰۴:‏۱۵‏)‏ منظور از این تشبیه ممکن است یک خوشهٔ انگور باشد که در میان دانه‌های ناسالم آن چند دانهٔ سالم وجود دارد،‏ یا شاید مقصود یک خوشهٔ سالم در میان خوشه‌های نارس یا خراب باشد.‏ در هر حال،‏ کارگر تاکستان انگورهای خوب را دور نمی‌ریزد.‏ از این رو،‏ یَهُوَه به قومش اطمینان می‌دهد که قوم را کاملاً نابود نخواهد ساخت و افراد باایمان باقی خواهند ماند.‏ او اظهار می‌دارد که این بازماندگان مورد لطف،‏ «کوه‌های» او را به میراث خواهند برد.‏ منظور از کوه‌هایش منطقهٔ پر از پستی و بلندی اورشلیم و سرزمین یهوداست که یَهُوَه از آن خود می‌داند.‏

۱۲.‏ چه برکاتی در انتظار ایمانداران است؟‏

^۱۲ چه برکاتی در انتظار این افراد باایمان است؟‏ یَهُوَه در این باره می‌گوید:‏ ‏«شارون،‏ مرتع گلّه‌ها و وادی عاکور،‏ خوابگاه رمه‌ها به جهت قوم من که مرا طلبیده‌اند،‏ خواهد شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۰ ‏)‏ رمه‌ها در زندگی بسیاری از یهودیان اهمیت بسیار دارد و چراگاه‌های وسیع در دوران صلح به زندگی آنان رونق می‌بخشد.‏ یَهُوَه با اشاره به دو نقطهٔ آن سرزمین که در سرحدّات آن قرار دارند تصویری از صلح و رفاه آن سرزمین به دست می‌دهد.‏ در غرب،‏ جلگهٔ شارون قرار دارد که در امتداد سواحل دریای مدیترانه گسترده شده است و زیبایی و خاک حاصلخیزش شهرت دارد.‏ و درهٔ عاکور (‏ عَخور)‏ بخشی از منطقهٔ مرزی شمال شرقی آن سرزمین می‌باشد.‏ (‏ یوشَع ۱۵:‏۷‏)‏ در طی دوران تبعید یهودیان،‏ سراسر آن سرزمین از جمله این مناطق،‏ متروک باقی خواهند ماند.‏ اما یَهُوَه وعده می‌دهد که این مناطق پس از بازگشت باقی‌ماندهٔ یهودیان از تبعید به چراگاه‌های زیبا مبدّل خواهد گشت.‏ —‏ اِشَعْیا ۳۵:‏۲؛‏ هوشَع ۲:‏۱۵‏.‏

 اعتماد به «بخت»‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ کدام اَعمال قوم یَهُوَه نشانگر آن است که او را ترک کرده‌اند،‏ و عاقبت این کار آنان چه خواهد بود؟‏

^۱۳ نبوّت اِشَعْیا سپس دوباره به کسانی می‌پردازد که یَهُوَه را ترک کرده با خودسری به بت‌پرستی خود ادامه می‌دهند.‏ در این نبوّت می‌خوانیم:‏ ‏«شما که خداوند را ترک کرده و کوه مقدّس مرا فراموش نموده‌اید،‏ و مائده‌ای به جهت بخت مهیا ساخته و شراب ممزوج به جهت اتفاق ریخته‌اید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۱‏؛‏ چاپ ۱۹۹۶ ‏)‏ این یهودیان منحرف به بت‌پرستی ملت‌های کافر دچار شده‌اند و برای خدای «بخت» و خدای «اتفاق» مائده یا سفرهٔ غذا و نوشیدنی می‌گسترند.‏ * چه بر سر کسانی می‌آید که با ساده‌لوحی به چنین خدایانی توکّل می‌کنند؟‏

^۱۴ یَهُوَه با صراحت به آنان چنین هشدار می‌دهد:‏ ‏«شما را به جهت شمشیر مقدّر ساختم و جمیع شما برای قتل خم خواهید شد زیرا که چون خواندم جواب ندادید و چون سخن گفتم نشنیدید و آنچه را که در نظر من ناپسند بود به عمل آوردید و آنچه را که نخواستم برگزیدید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۲ ‏)‏ یَهُوَه در حالی که با نام خدای اتفاق یا تقدیر در زبان عبری بازی می‌کند،‏ می‌گوید که پرستندگان این خدای دروغین «به جهت شمشیر مقدّر» خواهند شد یا به عبارت دیگر هلاک خواهند گشت.‏ او به وسیلهٔ انبیایش بارها این اشخاص را به توبه فرا خوانده است،‏ اما آنان به او اعتنایی نکرده‌اند و با خودسری دست به اَعمالی می‌زنند که در نظر او ناپسند است.‏ چه بی‌حرمتی بزرگی به خدا!‏ سرانجام همانطور که یَهُوَه هشدار داده بود قوم دچار مصیبت می‌شود،‏ زیرا در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ یَهُوَه اجازه می‌دهد  که بابلیان اورشلیم و معبدش را نابود سازند.‏ در آن وقت،‏ خدای «بخت» به کمک پیروان خود در یهودا و اورشلیم نخواهد آمد.‏ —‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۱۷‏.‏

۱۵.‏ مسیحیان حقیقیِ امروز چگونه طبق هشداری که در اِشَعْیا ۶۵:‏۱۱،‏ ۱۲ آمده است عمل می‌کنند؟‏

^۱۵ امروزه مسیحیان حقیقی به اخطاری که در اِشَعْیا ۶۵:‏۱۱،‏ ۱۲ آمده است توجه می‌کنند.‏ آنان به «بخت» به صورت نیرویی فوق‌طبیعی که می‌تواند به نفع شخص وارد عمل شود،‏ نمی‌نگرند.‏ از این رو،‏ از هر گونه قمار پرهیز می‌کنند و دارایی خود را برای خوشنود ساختن خدای «بخت» هدر نمی‌دهند.‏ مسیحیان حقیقی اطمینان دارند که اشخاصی که خود را وقف خدای بخت می‌کنند سرانجام همه چیز خود را از دست می‌دهند زیرا یَهُوَه در مورد ایشان می‌گوید:‏ «شما را به جهت شمشیر مقدّر ساختم.‏»‏

‏«همانا بندگانم شادی خواهند کرد»‏

۱۶.‏ یَهُوَه از چه راه‌هایی خادمان باایمان خویش را برکت خواهد داد،‏ اما چه بر سر کسانی خواهد آمد که او را ترک کرده‌اند؟‏

^۱۶ در ادامهٔ نبوّت برای ملامت کسانی که یَهُوَه را ترک کرده‌اند تضاد بین وضعیت پرستندگان صادق و ریاکار بدین شکل توصیف می‌شود:‏ ‏«بنابراین خداوند یَهُوَه می‌گوید:‏ هان بندگان من خواهند خورد اما شما گرسنه خواهید بود اینک بندگانم خواهند نوشید اما شما تشنه خواهید بود.‏ همانا بندگانم شادی خواهند کرد اما شما خجل خواهید گردید.‏ اینک بندگانم از خوشی دل،‏ ترنّم خواهند نمود،‏ اما شما از کدورت دل،‏ فریاد خواهید نمود و از شکستگی روح،‏ ولوله خواهید کرد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴ ‏)‏ یَهُوَه خادمان باایمان خویش را برکت خواهد داد و آنان از فرط شادی فریاد برخواهند آورد.‏ خوردن و نوشیدن و شادی کردن عباراتی است نشانگر آن که یَهُوَه احتیاجات پرستندگانش را کاملاً برآورده خواهد ساخت.‏ در مقابل،‏ کسانی که یَهُوَه را ترک کرده‌اند از لحاظ روحانی گرسنه و تشنه خواهند ماند.‏ احتیاجات آنان برآورده نخواهد  شد و از فرط اضطراب و درماندگی فریاد بر خواهند آورد و ناله سر خواهند داد.‏

۱۷.‏ دلیل فریاد شادمانی قوم خدا در دوران ما چیست؟‏

^۱۷ کلام یَهُوَه بخوبی توصیف‌کنندهٔ وضعیت روحانی کسانی است که فقط مدعی خدمت به خدا هستند.‏ میلیون‌ها نفر در جهان مسیحیت دلشکسته و پریشانند اما فریاد شادی پرستندگان یَهُوَه به آسمان بلند است و باید هم چنین باشد زیرا از لحاظ خوراک روحانی کمبودی ندارند.‏ یَهُوَه از طریق نشریات مبتنی بر کتاب مقدّس و جلسات مسیحی غذای روحانی ایشان را به وفور تأمین می‌کند.‏ براستی که حقایق آموزنده و وعده‌های تسلّی‌بخش کلام خدا موجب «خوشی دل» ماست!‏

۱۸.‏ از کسانی که یَهُوَه را ترک کرده‌اند چه چیز باقی خواهد ماند،‏ و منظور از این که نامشان برای لعنت کردن به کار می‌رود احتمالاً چیست؟‏

^۱۸ یَهُوَه در ادامه خطاب به کسانی که او را ترک کرده‌اند می‌گوید:‏ ‏«نام خود را برای برگزیدگان من به جای لعنت،‏ ترک خواهید نمود پس خداوند یَهُوَه تو را به قتل خواهد رسانید و بندگان خویش را به اسم دیگر خواهد نامید.‏ پس هر که خویشتن را بروی زمین برکت دهد،‏ خویشتن را به خدای حقّ برکت خواهد داد؛‏ و هر که بروی زمین قَسم خورد به خدای حقّ قَسم خواهد خورد.‏ زیرا که تنگی‌های اوّلین فراموش شده و از نظر من پنهان گردیده است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۵،‏ ۱۶ ‏)‏ از کسانی که یَهُوَه را ترک کنند فقط نامشان باقی می‌ماند و آن هم برای لعنت کردن.‏ این گفته احتمالاً به این معناست که وقتی کسی قسمی یاد می‌کند در واقع می‌گوید:‏ ‹اگر به عهدم وفا نکنم،‏ همان بلایی بر سرم بیاید که بر سر آن مرتدان آمد.‏› شاید حتی نام ایشان مانند سُدُوم و غَمورَه به صورت تمثیل درآید و سمبل مجازاتی شود که خدا بر شریران می‌آورد.‏

۱۹.‏ منظور از این که خادمان خدا به نامی دیگر خوانده خواهند شد چیست،‏ و چرا به خدای حق اطمینان خواهند داشت؟‏ (‏ به پاورقی نیز مراجعه شود.‏)‏

^۱۹ وضعیت خادمان خدا چقدر متفاوت خواهد بود!‏ آنان به نامی دیگر  خوانده خواهند شد.‏ این نام نشانگر اوضاع مطلوب و احترامی است که پس از بازگشت به وطنشان از آنها برخوردار خواهند شد.‏ آنان به هیچ یک از خدایان دروغین دعا نمی‌کنند و به هیچ یک از بت‌های بی‌جان قَسم نمی‌خورند بلکه همیشه به نام خدای حق دعا می‌کنند و قَسم می‌خورند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۶‏)‏ یَهُوَه ثابت خواهد کرد که به همهٔ وعده‌هایش عمل می‌کند.‏ از این رو،‏ اهالی آن سرزمین می‌توانند کاملاً به خدا اطمینان داشته باشند.‏ * این یهودیان در سرزمین امن خود به سرعت سختی‌های گذشته را فراموش خواهند نمود.‏

‏«من آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید»‏

۲۰.‏ چگونه وعدهٔ یَهُوَه دربارهٔ «آسمانی جدید و زمینی جدید» در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ به حقیقت پیوست؟‏

^۲۰ یَهُوَه حال وعده‌اش را دربارهٔ بهبود وضع توبه‌کاران به دنبال بازگشت از تبعید از بابل با جزئیات بیشتری شرح می‌دهد.‏ او از زبان اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«اینک من آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید و چیزهای پیشین به یاد نخواهد آمد و به خاطر نخواهد گذشت.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۷ ‏)‏ وعده‌ای که یَهُوَه دربارهٔ بهبودی اوضاع می‌دهد بی‌شک تحقق می‌یابد.‏ از این رو،‏ طوری در مورد این بهبودی آتی سخن می‌گوید که گویی در حال انجام است.‏ این نبوّت برای نخستین بار در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ یعنی هنگامی که باقی‌ماندهٔ یهودیان به اورشلیم بازگشتند،‏ تحقق یافت.‏ منظور از «آسمانی جدید» در آن زمان چه بود؟‏ منظور از این عبارت حکومت زَرُبّابِل به حمایت یَهُوشَع کاهن اعظم بود که مرکز آن در اورشلیم قرار داشت.‏ یهودیانی که به وطن خود بازگشتند ‹زمین جدید› را تشکیل می‌دادند زیرا جامعه‌ای  پاک‌شده و تابع چنین حکومتی بودند و کمک می‌کردند تا پرستش پاک دوباره در آن سرزمین برقرار شود.‏ (‏ عَزْرا ۵:‏۱،‏ ۲‏)‏ شادی ناشی از بهبودی اوضاع همهٔ دردها و دشواری‌های پیشین را تحت‌الشعاع قرار داد و نگرانی‌های گذشته از یادها رفت.‏ —‏ مزمور ۱۲۶:‏۱،‏ ۲‏.‏

۲۱.‏ در سال ۱۹۱۴ چه آسمان‌های جدیدی به وجود آمد؟‏

^۲۱ اما به خاطر آور که پِطْرُس با اشاره به نبوّت اِشَعْیا نشان داد که این وعده در آینده نیز تحقق خواهد یافت.‏ این رسول نوشت:‏ «به حسب وعدهٔ او،‏ منتظر آسمان‌های جدید و زمین جدید هستیم که در آنها عدالت ساکن خواهد بود.‏» (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ در سال ۱۹۱۴ سرانجام آسمان‌های جدید که چشم‌انتظار آن بوده‌ایم به وجود آمد.‏ ملکوت مسیحایی که در آن سال تولّد یافت از آسمان حکمروایی می‌کند،‏ و یَهُوَه اختیار تمامی زمین را به آن سپرده است.‏ (‏ مزمور ۲:‏۶-‏۸‏)‏ این حکومت ملکوتی تحت حکمرانی مسیح و ۱۴۴٬۰۰۰ حکمرانان همراه او،‏ همان آسمان‌های جدید است.‏ —‏ مکاشفه ۱۴:‏۱‏.‏

۲۲.‏ چه کسانی زمین جدید را تشکیل خواهند داد،‏ و افرادی که هستهٔ اصلی آن خواهند بود چگونه در حال حاضر آماده می‌شوند؟‏

^۲۲ منظور از زمین جدید چیست؟‏ به همان شکل که این نبوّت در دوران باستان تحقق یافت هنگام تحقق آیندهٔ آن نیز منظور از زمین جدید مردمی خواهند بود که با اشتیاق از حکومت آسمانی جدید تبعیت می‌کنند.‏ حتی در حال حاضر نیز میلیون‌ها انسان مستعد تابعیت این حکومت را پذیرفته‌اند و تلاش می‌کنند تا از قوانین آن که مبتنی بر کتاب مقدّس است پیروی کنند.‏ این افراد از همهٔ ملیت‌ها،‏ زبان‌ها،‏ و نژادهای روی زمین می‌باشند و با همکاری یکدیگر به عیسی مسیح،‏ پادشاه خود که در حال سلطنت است خدمت می‌نمایند.‏ (‏ میکاه ۴:‏۱-‏۴‏)‏ پس از نابود شدن سیستم شریر کنونی،‏ این گروه،‏ هستهٔ اصلی زمین جدید را تشکیل خواهد داد که سرانجام گسترش پیدا کرده،‏ به جامعه‌ای جهانی متشکل از  انسان‌های خداترس که وارث قلمرو زمینی ملکوت خدا می‌باشند،‏ مبدّل خواهد شد.‏ —‏ متّیٰ ۲۵:‏۳۴‏.‏

۲۳.‏ کتاب مکاشفه چه اطلاعاتی دربارهٔ «آسمانی جدید و زمینی جدید» در اختیار ما قرار می‌دهد،‏ و این نبوّت چه وقت تحقق خواهد یافت؟‏

^۲۳ یوحنّای رسول در کتاب مکاشفه رؤیایی را در مورد آمدن روز یَهُوَه یعنی زمانی که سیستم کنونی برچیده می‌شود توصیف می‌کند.‏ پس از برچیده شدن سیستم کنونی شیطان به هاویه انداخته می‌شود.‏ (‏ مکاشفه ۱۹:‏۱۱–‏۲۰:‏۳‏)‏ یوحنّا سپس کلام نبوی اِشَعْیا را تکرار می‌کند و می‌گوید:‏ «دیدم آسمانی جدید و زمینی جدید.‏» به دنبال شرح این رؤیای باشکوه از زمانی سخن می‌رود که یَهُوَه خدا به طور بنیادی اوضاع دنیا را بهبود خواهد بخشید.‏ (‏ مکاشفه ۲۱:‏۱،‏ ۳-‏۵‏)‏ بروشنی می‌توان مشاهده کرد که وعدهٔ اِشَعْیا دربارهٔ «آسمانی جدید و زمینی جدید» در دنیای جدید خدا به شکلی شگرف تحقق خواهد یافت!‏ جامعهٔ بشری جدید بر روی زمین تحت حکمرانی حکومت آسمانی از بهشتی روحانی و جسمانی برخوردار خواهد شد.‏ حقیقتاً وعدهٔ خدا دربارهٔ این که «چیزهای پیشین [یعنی بیماری،‏ رنج،‏ و سختی‌های بسیار دیگری که انسان‌ها بدانها دچارند] به یاد نخواهد آمد و به خاطر نخواهد گذشت،‏» بسیار دلنشین است.‏ در آن وقت هر خاطره‌ای که از این سختی‌ها به یادمان مانده باشد درد عمیقی را که بسیاری از ما امروزه در دل حس می‌کنیم در ما ایجاد نخواهد کرد.‏

۲۴.‏ چرا یَهُوَه از بازسازی اورشلیم شاد خواهد شد،‏ و چه صدایی دیگر در خیابان‌های شهر شنیده نخواهد شد؟‏

^۲۴ نبوّت اِشَعْیا چنین ادامه می‌یابد‏:‏ «از آنچه من خواهم آفرید،‏ شادی کنید و تا به ابد وجد نمایید زیرا اینک اورشلیم را محلّ وجد و قوم او را محلّ شادمانی خواهم آفرید.‏ و از اورشلیم وجد خواهم نمود و از قوم خود شادی خواهم کرد و آواز گریه و آواز ناله بار دیگر در او شنیده نخواهد شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۸،‏ ۱۹ ‏)‏ فقط یهودیان از بازگشت به وطن  شادی نخواهند کرد بلکه یَهُوَه نیز از این بابت شاد خواهد گشت زیرا اورشلیم را زیبا خواهد ساخت بدین معنا که بار دیگر آن را مرکز پرستش حقیقی بر روی زمین قرار خواهد داد.‏ صدای گریهٔ ناشی از مصیبت‌ها که ده‌ها سال پیش در خیابان‌های شهر شنیده می‌شد،‏ خاموش خواهد گشت.‏

۲۵،‏ ۲۶.‏ الف)‏ یَهُوَه در روزگار ما،‏ چگونه اورشلیم را «محلّ وجد» ساخته است؟‏ ب)‏ یَهُوَه به وسیلهٔ اورشلیم جدید چه خواهد کرد،‏ و چگونه موجبات شادی ما در حال حاضر فراهم آمده است؟‏

^۲۵ امروز نیز یَهُوَه اورشلیم را «محلّ وجد» ساخته است.‏ به چه شکل؟‏ همانطور که دیدیم،‏ آسمان‌های جدید که در سال ۱۹۱۴ به وجود آمد،‏ عاقبت صاحب ۱۴۴٬۰۰۰ نفر حکمران خواهد شد که با مشارکت یکدیگر دولت آسمانی را تشکیل می‌دهند.‏ نام این افراد به زبان نبوی «اورشلیم جدید» است.‏ (‏ مکاشفه ۲۱:‏۲‏)‏ خدا در مورد اورشلیم جدید است که می‌گوید:‏ «اینک اورشلیم را محلّ وجد و قوم او را محلّ شادمانی خواهم آفرید.‏» خدا به وسیلهٔ همین اورشلیم جدید به انسان‌های مطیع برکات بی‌شماری خواهد بخشید.‏ دیگر صدای گریه و ناله شنیده نخواهد شد زیرا یَهُوَه ‹مسئلت دل ما را به ما خواهد داد.‏› —‏ مزمور ۳۷:‏۳،‏ ۴‏.‏

^۲۶ براستی که امروز موجبات شادی ما به نحو احسن فراهم آمده است!‏ دیری نخواهد گذشت که یَهُوَه با نابود کردن همهٔ مخالفانش نام پرجلال خویش را تقدیس خواهد نمود.‏ (‏ مزمور ۸۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ سپس آسمان‌های جدید به طور کامل ادارهٔ امور را به عهده خواهند گرفت.‏ آیا اینها همه موجب وجد و شادی همیشگی ما از آنچه یَهُوَه می‌آفریند،‏ نیست؟‏

وعدهٔ آینده‌ای مطمئن

۲۷.‏ اِشَعْیا امنیتی را که یهودیان پس از بازگشت به وطن از آن برخوردار می‌گردند،‏ چگونه توصیف می‌کند؟‏

^۲۷ در زمان تحقق نخستین این نبوّت زندگی یهودیانی که به وطن بازگشته‌اند تحت حکومت آسمانی جدید چگونه است؟‏ یَهُوَه در این  باره می‌گوید:‏ ‏«بار دیگر طفلِ کم‌روز از آنجا نخواهد بود و نه مرد پیر که عمر خود را به اتمام نرسانیده باشد؛‏ زیرا که طفل در سنّ صد سالگی خواهد مرد لیکن گناهکار صد ساله ملعون خواهد بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۰ ‏)‏ براستی امنیتی که تبعیدیان پس از بازگشت به وطن بازیافته‌شان از آن برخوردار می‌شوند در این سخنان به زیبایی ترسیم شده است!‏ دیگر خطر مرگ زودرس برای نوزادان که فقط چند روز از عمرشان می‌گذرد یا مردان پیر که هنوز چندین سال امید زندگی دارند وجود نخواهد داشت.‏ * براستی که سخنان اِشَعْیا برای یهودیانی که به یهودا بازمی‌گردند بسیار دلگرم‌کننده است!‏ آنان در امنیت به سر خواهند برد و نگران نخواهند بود که دشمنان قصد ربودن نوزادان و یا قتل عام مردانشان را داشته باشند.‏

۲۸.‏ کلام یَهُوَه دربارهٔ زندگی در دنیای جدید و تحت حکمرانی ملکوت او به ما چه می‌آموزد؟‏

^۲۸ کلام یَهُوَه دربارهٔ زندگی در دنیای جدید آینده چه می‌گوید؟‏ در ملکوت خدا،‏ همهٔ کودکان از آینده‌ای مطمئن برخوردار خواهند شد.‏ هیچ فرد خداترسی در عنفوان جوانی به کام مرگ فرو نخواهد رفت بلکه انسان‌های مطیع در امن و امان از زندگی لذّت خواهند برد.‏ اما اگر کسی در مقابل خدا گردنکشی کند چه عاقبتی خواهد داشت؟‏ چنین کسی از نعمت زندگی محروم خواهد گشت.‏ این گناهکار گردنکش حتی اگر «صد ساله» باشد خواهد مرد.‏ مرگ در چنین سنی برای کسانی که امکان زندگی ابدی برایشان وجود دارد مانند آن است که در طفولیت بمیرند.‏

۲۹.‏ الف)‏ قوم مطیع خدا در سرزمین بازسازی‌شدهٔ یهودا از چه خوشی‌هایی برخوردار خواهند شد؟‏ ب)‏ چرا درختان سمبل خوبی برای عمر طولانی هستند؟‏ (‏ به پاورقی رجوع شود.‏)‏

^۲۹ یَهُوَه همچنان وضعیت سرزمین بازسازی‌شدهٔ یهودا را توصیف کرده،‏ می‌گوید:‏ ‏«خانه‌ها بنا کرده،‏ در آنها ساکن خواهند شد و تاکستان‌ها غَرْس  نموده،‏ میوهٔ آنها را خواهند خورد.‏ بنا نخواهند کرد تا دیگران سکونت نمایند و آنچه را که غَرْس می‌نمایند دیگران نخواهند خورد.‏ زیرا که ایّام قوم من مثل ایّام درخت خواهد بود و برگزیدگان من از عمل دست‌های خود تمتّع خواهند برد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۱،‏ ۲۲ ‏)‏ قوم مطیع خدا پس از بازگشت به سرزمین یهودا که متروک باقی مانده است و خانه و تاکستانی در آن وجود ندارد،‏ خانه‌ها بنا خواهند کرد و تاکستان‌ها خواهند کاشت و به این ترتیب از نعمت زندگی در خانه‌ها و خوردن میوهٔ تاکستان‌هایی که متعلّق به خود ایشان است برخوردار خواهند شد.‏ خدا به کارشان برکت خواهد داد،‏ و به آنان عمری طولانی همانند عمر درختان خواهد بخشید تا بتوانند از ثمرهٔ زحماتشان لذّت ببرند.‏ *

۳۰.‏ خادمان یَهُوَه در حال حاضر از چه وضعیت خوشایندی برخوردارند،‏ و در دنیای جدید از چه نعماتی برخوردار خواهند شد؟‏

^۳۰ در دوران ما نیز این نبوّت بار دیگر تحقق یافته است.‏ قوم یَهُوَه در سال ۱۹۱۹ از تبعید روحانی بازگشتند و بازسازی «زمین» خود یا به عبارت دیگر قلمرو فعالیت و پرستش خود را آغاز نمودند.‏ آنان جماعت‌های متعدد بنا کردند و میوه‌های روحانی به ثمر آوردند.‏ در نتیجه قوم یَهُوَه حتی در حال حاضر نیز در بهشت روحانی به سر می‌برند و از آرامشی خداداد برخوردارند.‏ تردیدی نیست که این آرامش تا وقتی بهشت حقیقی بر روی زمین برقرار شود و پس از آن نیز همچنان ادامه خواهد یافت.‏ ما حتی نمی‌توانیم تصوّر کنیم که یَهُوَه به وسیلهٔ دست‌ها و دل‌های پراشتیاق پرستندگانش در دنیای جدید چه‌ها خواهد کرد!‏ براستی چقدر خوشایند خواهد بود که انسان خانهٔ خود را خود بنا کند و در آن سکنیٰ گزیند!‏ تحت حکمرانی ملکوت همه از کاری رضایت‌بخش برخوردار خواهند شد.‏ چقدر پرارج است که آدمی همیشه به خاطر زحماتش «نیکویی بیند.‏» (‏ جامعه  ۳:‏۱۳‏)‏ آیا فرصت کافی خواهیم داشت که از دسترنجمان کاملاً بهره‌مند شویم؟‏ آری،‏ زیرا عمر بی‌پایان انسان‌های باایمان «مثل ایّام درخت» هزاران سال و یا حتی بیش از آن خواهد بود!‏

۳۱،‏ ۳۲.‏ الف)‏ تبعیدیان بازگشته به وطن از چه برکاتی برخوردار خواهند شد؟‏ ب)‏ انسان‌های باایمان در دنیای جدید می‌توانند از چه برکاتی برخوردار شوند؟‏

^۳۱ یَهُوَه سپس برکات دیگری را که در انتظار تبعیدیان بازگشته به وطن است برشمرده،‏ می‌گوید:‏ ‏«زحمت بی‌جا نخواهند کشید و اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید زیرا که اولاد برکت‌یافتگان خداوند هستند و ذریّت ایشان با ایشانند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۳ ‏)‏ یَهُوَه یهودیان بازگشته به وطن را برکت خواهد داد.‏ از این رو،‏ زحمات آنان بی‌اجر نخواهد ماند.‏ فرزندان این تبعیدیان سابق دیگر دچار مرگ زودرس نخواهند شد و در کنار والدینشان از برکات سرزمین بازسازی‌شدهٔ خویش بهره‌مند خواهند گشت.‏ خدا به قدری مشتاق برطرف کردن نیازهای قومش است که وعده می‌دهد:‏ ‏«قبل از آنکه بخوانند من جواب خواهم داد،‏ و پیش از آنکه سخن گویند من خواهم شنید.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۴‏.‏

^۳۲ چگونه یَهُوَه این وعده‌ها را در دنیای جدید آینده عملی خواهد ساخت؟‏ باید صبر کنیم و ببینیم زیرا یَهُوَه جزئیات موضوع را در اختیار ما نگذارده است.‏ اما،‏ امر مسلّم این است که انسان‌های باایمان دیگر هیچ گاه «زحمت بی‌جا نخواهند کشید.‏» گروه عظیم بازماندگان حارمَجِدّون و فرزندانشان که احتمالاً پس از آن تولّد می‌یابند می‌توانند از زندگی رضایت‌بخش و عمر بسیار طولانی یعنی زندگی جاودانی برخوردار شوند!‏ کسانی که رستاخیز می‌یابند و معیارهای خدا را برای زندگی می‌پذیرند نیز از بودن در دنیای جدید لذّت خواهند برد.‏ یَهُوَه نیازهای آنان را حتی پیش از آن که به زبان آورند می‌شنود و برآورده می‌سازد.‏ آری،‏ یَهُوَه براستی دست خود را می‌گشاید و «آرزوی [معقول] همهٔ زندگان» را برآورده می‌سازد.‏ —‏ مزمور ۱۴۵:‏۱۶‏.‏

۳۳.‏ وقتی یهودیان به وطنشان باز می‌گردند،‏ از چه نظر می‌توان گفت که بین حیوانات صلح برقرار می‌شود؟‏

 ^۳۳ آرامش و امنیت موعود تا چه حد برقرار خواهد شد؟‏ یَهُوَه این بخش از نبوّت را بدین شکل پایان می‌بخشد:‏ ‏«گرگ و برّه با هم خواهند چرید و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد و خوراک مار خاک خواهد بود.‏ خداوند می‌گوید که در تمامی کوه مقدّس من،‏ ضرر نخواهند رسانید و فساد نخواهند نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۵ ‏)‏ وقتی که یهودیان باایمان به وطنشان باز گردند،‏ تحت مراقبت یَهُوَه به سر خواهند برد.‏ شیر حقیقتاً مثل گاو کاه خواهد خورد زیرا دیگر به یهودیان یا حیوانات اهلی‌شان صدمه نخواهد زد.‏ این وعده بی‌شک تحقق می‌یابد زیرا گفتهٔ خداوند یَهُوَه است و گفته‌های او همیشه جامهٔ حقیقت می‌پوشند!‏ —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۳۴.‏ سخنان یَهُوَه در حال حاضر و در دنیای جدید چگونه تحققی شگرف می‌یابد؟‏

^۳۴ سخنان یَهُوَه در دوران ما به شکل حیرت‌آوری در مورد پرستندگان حقیقی‌اش در حال تحقق یافتن است.‏ از سال ۱۹۱۹ خدا سرزمین روحانی قومش را برکت داده و آن را به بهشت روحانی مبدّل ساخته است.‏ کسانی که به این بهشت روحانی قدم می‌گذارند تغییرات شگرفی در شیوهٔ زندگی خویش به وجود می‌آورند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ افرادی که زمانی خوی حیوانی داشتند یعنی شاید همنوعان خویش را استثمار می‌کردند یا به اَشکال دیگر آزار می‌دادند،‏ به کمک روح خدا موفق می‌شوند خصلت‌های ناخوشایند را در خود فرو نشانند.‏ در نتیجه بین آنها و هم‌ایمانانشان آشتی و صلح برقرار می‌گردد و می‌توانند در کنار هم با یکدلی یَهُوَه را بپرستند.‏ موهباتی که قوم یَهُوَه حالا در بهشت روحانی‌شان از آنها برخوردارند تا هنگام برقراری بهشت حقیقی بر روی زمین و پس از آن همچنان باقی خواهد ماند.‏ در بهشت آینده آرامش و صلح بین انسان‌ها و همینطور بین آنها و حیوانات وجود خواهد داشت.‏ خدا در ابتدا به انسان‌ها مأموریت داد تا ‹ در [زمین] تسلّط نمایند،‏ و بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و همهٔ حیواناتی که بر زمین می‌خزند،‏ حکومت کنند.‏› می‌توانیم اطمینان داشته  باشیم در وقتی که خدا معین می‌کند این مأموریت بخوبی به انجام خواهد رسید.‏ —‏ پیدایش ۱:‏۲۸‏.‏

۳۵.‏ چرا می‌توانیم با اطمینان کامل تا ابد ‹شادی کنیم›؟‏

^۳۵ براستی چقدر از وعدهٔ یَهُوَه دربارهٔ آفریدن «آسمانی جدید و زمینی جدید» سپاسگزاریم!‏ این وعده یکبار در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ تحقق یافت و در حال حاضر نیز تحقق دوبارهٔ آن در جریان است.‏ این تحقق دوگانه راه رسیدن به آینده‌ای پرشکوه را به انسان‌های مطیع نشان می‌دهد.‏ یَهُوَه با مهربانی از طریق نبوّت اِشَعْیا گوشه‌ای از موهباتی را که برای دوستداران خود در نظر دارد به ما نشان می‌دهد.‏ حقیقتاً که می‌توانیم با اطمینان کامل سخن یَهُوَه را به کار بندیم که می‌گوید:‏ «از آنچه من خواهم آفرید،‏ شادی کنید.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۸‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۸۹]‏

در دنیای جدیدِ خدا فرصت کافی در اختیار خواهیم داشت تا از دسترنج خود بهره‌مند شویم