فصل ۲۰

دست یَهُوَه کوتاه نشده است

اِشَعْیا ۵۹:‏۱-‏۲۱

۱.‏ اوضاع یهودا چگونه است،‏ و بسیاری از مردم در مورد چه موضوعی در حیرتند؟‏

ملت یهودا ادعا می‌کند که با یَهُوَه عهد بسته است.‏ اما در سراسر سرزمینشان ناآرامی موج می‌زند.‏ عدالت نایاب،‏ و جرم و جنایت و ظلم فراوان.‏ امیدی به بهبودی اوضاع نمی‌رود و روشن است که مشکلی اساسی وجود دارد.‏ بسیاری از مردم در حیرتند که آیا یَهُوَه روزی اوضاع را اصلاح خواهد ساخت یا نه؟‏ این است وضعیت یهودا در روزگار اِشَعْیا.‏ تاریخچه‌ای که اِشَعْیا از این دوران به دست می‌دهد فقط گزارشی درباره تاریخ باستان نیست بلکه در لابلای کلام وی برای همهٔ کسانی که مدعی پرستش خدا هستند اما به قوانین او بی‌اعتنایی می‌کنند،‏ هشدارهایی نبوی وجود دارد.‏ نبوّت وحی‌شده‌ای که در باب پنجاه و نهم کتاب اِشَعْیا درج شده است برای همهٔ کسانی که با وجود روزگار سخت و پرخطری که در آن به سر می‌بریم سعی می‌کنند به یَهُوَه خدمت نمایند،‏ مایهٔ دلگرمی بسیار است.‏

کناره‌گیری از خدای حقیقی

۲،‏ ۳.‏ چرا یَهُوَه از یهودا حمایت نمی‌کند؟‏

^۲ تصورش را بکن،‏ قومی که با خدا عهد بسته به ارتداد کشیده شده است!‏ آنان به آفرینندهٔ خویش پشت نموده‌اند،‏ و بدین سان خود را از زیر دست حمایتگر او خارج کرده،‏ به این تنگنا گرفتار ساخته‌اند.‏ حال،‏ آیا یَهُوَه را مسئول سختی‌هایشان می‌دانند؟‏ اِشَعْیا پاسخ می‌دهد:‏ ‏«هان دست خداوند کوتاه نیست تا نرهاند و گوش او سنگین نی تا نشنود.‏ لیکن  خطایای شما در میان شما و خدای شما حایل شده است و گناهان شما روی او را از شما پوشانیده است تا نشنود.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱،‏ ۲‏.‏

^۳ عبارات فوق صریح و صحیح است.‏ یَهُوَه همچنان خدای نجات باقی مانده است و دعاهای خادمان وفادارش را می‌شنود.‏ (‏ مزمور ۶۵:‏۲‏)‏ اما به خطاکاران برکت نمی‌رساند.‏ تقصیر از خود افراد قوم است که از یَهُوَه دور شده‌اند.‏ شرارت خود ایشان سبب شده است که خدا رویش را از آنان بپوشاند.‏

۴.‏ چه اتهاماتی به یهودا وارد شده است؟‏

^۴ واقعیت آن است که یهودا سابقه‌ای بسیار بد دارد.‏ در نبوّت اِشَعْیا به پاره‌ای از اتهامات وارده به قوم اشاره شده است:‏ ‏«دست‌های شما به خون و انگشت‌های شما به شرارت آلوده شده است.‏ لب‌های شما به دروغ تکلّم می‌نماید و زبان‌های شما به شرارت تنطق می‌کند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۳ ‏)‏ افراد قوم دروغ و سخن ناحق به زبان می‌آورند.‏ اشاره به ‹ دست‌های به خون آلوده شده› نشانگر آن است که برخی حتی مرتکب قتل شده‌اند.‏ براستی که اینها همه مایهٔ بدنامی خداست که در شریعت خود نه تنها قتل را ممنوع ساخته است بلکه گفته است که حتی «در دل خود» از برادرت تنفر نداشته باش!‏ (‏ لاویان ۱۹:‏۱۷‏)‏ گناهکاری افسارگسیختهٔ اهالی یهودا و عواقب اجتناب‌ناپذیر آن یادآور این امر است که امروزه فرد فرد ما نیز باید افکار و احساسات گناه‌آلود را از دل خود دور کنیم.‏ زیرا در غیر این صورت ممکن است دست به اَعمال شرارت‌آمیزی بزنیم که بین ما و خدا فاصله می‌افکند.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۹؛‏ غَلاطیان ۵:‏۱۵؛‏ یعقوب ۱:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۵.‏ فساد یهودا چه ابعادی یافته است؟‏

^۵ بیماری گناه به مردم سرتاسر آن سرزمین سرایت کرده است.‏ در نبوّت آمده است:‏ ‏«احدی به عدالت دعوی نمی‌کند و هیچ کس به راستی داوری نمی‌نماید.‏ به بطالت توکّل دارند و به دروغ تکلّم می‌نمایند.‏ به ظلم حامله شده،‏ شرارت را می‌زایند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۴ ‏)‏ هیچ کس سخن حق نمی‌گوید.‏ حتی در دادگاه‌های قضایی بندرت می‌توان کسی را یافت که قابل اعتماد و  امین باشد.‏ یهودا به یَهُوَه پشت کرده و به کشورهای متحد خود و یا حتی بت‌های بی‌جان رو آورده است.‏ اینها همگی «بطالت» است و به هیچ نمی‌ارزد.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۱۷،‏ ۲۳؛‏ ۴۱:‏۲۹‏)‏ سخنان بسیاری رد و بدل می‌شود اما همگی پوچ و بی‌ارزش است.‏ طرح‌ها و نقشه‌های فراوانی ریخته می‌شود اما همگی به اغتشاش و ناراحتی منجر می‌گردد.‏

۶.‏ وجه تشابه سابقهٔ جهان مسیحیت و سابقهٔ یهودا چیست؟‏

^۶ بی‌عدالتی و خشونت یهودا را می‌توان به نحو شگرفی در جهان مسیحیت نیز مشاهده کرد.‏ (‏ به کادر صفحهٔ ۲۹۴ با عنوان «جهان مسیحیت همتای اورشلیم مرتد» مراجعه شود.‏)‏ دو جنگ جهانی خانمانسوز در بین کشورهای به اصطلاح مسیحی رخ داده است.‏ دینی که جهان مسیحیت ارائه می‌دهد تا کنون نتوانسته است جلوی پاکسازی‌های قومی و کشتارهای بین قبایل را در میان اعضای خود بگیرد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۵‏)‏ با این که عیسی به پیروانش تعلیم داده بود که به ملکوت خدا توکّل کنند،‏ کشورهای جهان مسیحیت همچنان امنیت خویش را در زرّادخانه‌های ارتش و معاهدات سیاسی می‌جویند.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۱۰‏)‏ واقعیت امر آن است که اغلب سازندگان بزرگ اسلحهٔ دنیا کشورهای جهان مسیحیت می‌باشند.‏ آری،‏ تا وقتی جهان مسیحیت برای دستیابی به آینده‌ای مطمئن به کوشش‌ها و سازمان‌های انسانی تکیه کند،‏ در واقع به «بطالت» تکیه کرده است.‏

عواقب تلخ

۷.‏ چرا نقشه‌های یهودا فقط به ضرر خودش تمام می‌شود؟‏

^۷ با بت‌پرستی و عدم صداقت نمی‌توان جامعه‌ای سالم پدید آورد.‏ یهودیان عهدشکن به دلیل متوسل شدن به چنین چیزهایی حال گرفتار تنگنایی شده‌اند که خود به وجود آورده‌اند.‏ در نبوّت آمده است:‏ ‏«از تخم‌های افعی بچه برمی‌آورند و پردهٔ عنکبوت می‌بافند.‏ هر که از تخم‌های ایشان بخورد می‌میرد و آن چون شکسته گردد افعی بیرون می‌آید.‏»  ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۵ ‏)‏ نقشه‌های یهودا از هنگام طراحی تا وقت اجرا هیچ تغییر اساسی به وجود نیاورده‌اند.‏ درست همانطور که از تخم‌های مار سمی فقط مار سمی سر بر می‌آورد،‏ شیوهٔ نادرست تفکّر آنان نیز حاصلی جز اَعمال غلط نداشته است و در نتیجه آن قوم به رنج و محنت دچار گشته است.‏

۸.‏ چه نکته‌ای نشانگر اشتباه بودن طرز تفکّر یهوداست؟‏

^۸ برخی از اهالی یهودا برای حفاظت از خود به خشونت متوسل می‌شوند،‏ اما این کار آنان بی‌فایده خواهد بود.‏ متوسل شدن به زور برای حفاظت از خود،‏ به جای توکّل کردن به یَهُوَه و درستکاری،‏ مانند آن است که به جای لباس،‏ تار عنکبوت به تن کنیم و انتظار داشته باشیم که در مقابل هوای بد محافظت شویم.‏ اِشَعْیا اعلام می‌کند:‏ ‏«پرده‌های ‏[عنکبوت] ایشان لباس نخواهد شد و خویشتن را از اَعمال خود نخواهند پوشانید زیرا که اَعمال ایشان اَعمال شرارت است و عمل ظلم در دست‌های ایشان است.‏ پای‌های ایشان برای بدی دوان و به جهت ریختن خون بی‌گناهان شتابان است.‏ افکار ایشان افکار شرارت است و در راه‌های ایشان ویرانی و خرابی است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۶،‏ ۷ ‏)‏ شیوهٔ تفکّر یهودا اشتباه است.‏ او برای حل مشکلاتش به خشونت متوسل می‌شود و بدین سان نشان می‌دهد که شیوهٔ رفتارش شیوهٔ رفتار خداپسندانه نیست.‏ او به این موضوع بی‌اعتناست که بسیاری از کسانی که قربانی طرز تفکّرش می‌شوند بی‌گناهند و حتی پاره‌ای از آنان خادمان حقیقی خدا می‌باشند.‏

۹.‏ چرا رهبران جهان مسیحیت هیچ گاه به صلح و آرامش حقیقی دست نخواهند یافت؟‏

^۹ این کلام وحی‌شده یادآور سابقهٔ خونین جهان مسیحیت است.‏ یَهُوَه بی‌تردید او را به دلیل تحریف مصیبت‌بار مسیحیت واقعی مسئول خواهد دانست.‏ جهان مسیحیت نیز مانند یهودیان روزگار اِشَعْیا به انحراف اخلاقی دچار گشته است،‏ زیرا رهبرانش معتقدند که تنها راه درست و عملی را در پیش گرفته‌اند.‏ از صلح سخن می‌گویند اما با بی‌عدالتی رفتار می‌کنند.‏ براستی که چه ریاکاری و تزویری!‏ رهبران جهان مسیحیت تا وقتی از این  ترفند دست برندارند،‏ به صلح و آرامش حقیقی دست نخواهند یافت.‏ همانطور که در نبوّت آمده است:‏ ‏«طریق سلامتی ‏[یا صلح] را نمی‌دانند و در راه‌های ایشان انصاف نیست.‏ جاده‌های کج برای خود ساخته‌اند و هر که در آنها سالک باشد سلامتی را نخواهد دانست.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۸‏.‏

سرگردانی در ظلمت روحانی

۱۰.‏ اِشَعْیا به نمایندگی از یهودا چه اعترافی می‌کند؟‏

^۱۰ یَهُوَه راه‌های منحرف و مخرّب یهودا را برکت نمی‌دهد.‏ (‏ مزمور ۱۱:‏۵‏)‏ از این رو،‏ اِشَعْیا به نمایندگی از تمام اهالی یهودا به گناهانشان اعتراف  کرده،‏ می‌گوید:‏ ‏«انصاف از ما دور شده است و عدالت به ما نمی‌رسد.‏ انتظار نور می‌کشیم و اینک ظلمت است و منتظر روشنایی هستیم،‏ اما در تاریکی غلیظ سالک می‌باشیم.‏ و مثل کوران برای دیوار تلمّس می‌نماییم و مانند بی‌چشمان کورانه راه می‌رویم.‏ در وقت ظهر مثل شام لغزش می‌خوریم و در میان تندرستان مانند مردگانیم.‏ جمیع ما مثل خرس‌ها صدا می‌کنیم و مانند فاخته‌ها ناله می‌نماییم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۹-‏۱۱الف ‏)‏ یهودیان کلام خدا را چراغ پای‌ها و نور راه خویش قرار نداده‌اند.‏ (‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏)‏ بنابراین در تاریکی و ظلمت به سر می‌برند.‏ حتی در وقت ظهر،‏ کورمال کورمال راه می‌روند،‏ گویی شب است.‏ آنان به مردگان می‌مانند.‏ در آرزوی خلاصی از این وضعیت همچون خرس گرسنه یا زخمی با آوای بلند خرناس می‌کشند.‏ برخی همچون فاخته‌های تنها ناله‌ای دلخراش سر می‌دهند.‏

۱۱.‏ چرا امیدهای یهودا برای دستیابی به عدالت و رهایی واهی است؟‏

^۱۱ اِشَعْیا بخوبی واقف است که مصیبت اهالی یهودا به دلیل سرکشی و خودسری آنان در مقابل خداست.‏ لذا می‌گوید:‏ ‏«برای انصاف انتظار می‌کشیم و نیست و برای نجات و از ما دور می‌شود.‏ زیرا که خطایای ما به حضور تو بسیار شده و گناهان ما به ضدّ ما شهادت می‌دهد چونکه خطایای ما با ما است و گناهان خود را می‌دانیم.‏ مرتد شده،‏ خداوند را انکار نمودیم.‏ از پیروی خدای خود انحراف ورزیدیم به ظلم و فتنه تکلّم کردیم و به سخنان کذب حامله شده،‏ از دل آنها را تنطق نمودیم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۱ ب-‏۱۳ ‏)‏ چون اهالی یهودا توبه نکرده‌اند،‏ سنگینی گناهانشان را هنوز بر دوش دارند.‏ عدالت از سرزمینشان رخت بربسته،‏ زیرا یَهُوَه را ترک کرده‌اند.‏ در بدی غرق شده و تا آنجا پیش رفته‌اند که حتی به برادرانشان ستم می‌کنند.‏ براستی که اَعمالشان همچون اَعمال جهان مسیحیت در روزگار ماست!‏ بسیاری از آنان نه تنها عدالت را زیر پا می‌گذارند بلکه فعالانه شاهدان وفادار یَهُوَه را که در پی انجام ارادهٔ خدا هستند آزار می‌دهند.‏

 اجرای داوری به دست یَهُوَه

۱۲.‏ کسانی که مسئول رسیدگی به امور قضایی در یهودا هستند چگونه رفتار می‌کنند؟‏

^۱۲ اثری از انصاف و عدالت و راستی در یهودا نیست.‏ ‏«انصاف به عقب رانده شده و عدالت از ما دور ایستاده است زیرا که راستی در کوچه‌ها افتاده است و استقامت نمی‌تواند داخل شود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۴ ‏)‏ پشت دروازه‌های شهرهای یهودا،‏ میدان‌هایی وجود دارد که مردان پیر برای رسیدگی به امور قضایی در آنها گرد می‌آیند.‏ (‏ روت ۴:‏۱،‏ ۲،‏ ۱۱‏)‏ چنین مردانی باید با عدالت داوری کنند و انصاف را بجویند و از دریافت رشوه خودداری  نمایند.‏ (‏ تثنیه ۱۶:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ اما آنان مطابق عقاید خودپسندانهٔ خود به داوری می‌پردازند.‏ بدتر از آن،‏ هر شخصی را که بخواهد با صداقت رفتار کند براحتی به دام می‌اندازند.‏ در نبوّت چنین آمده است:‏ ‏«راستی مفقود شده است و هر که از بدی اجتناب نماید خود را به یغما می‌سپارد.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۵الف‏.‏

۱۳.‏ یَهُوَه به دلیل اهمال‌کاری داوران یهودا در انجام وظایفشان،‏ چه خواهد کرد؟‏

^۱۳ کسانی که در مقابل این فساد اخلاق مُهر سکوت بر لب زده‌اند،‏ فراموش کرده‌اند که خدا نه نابیناست،‏ نه نادان و ناتوان.‏ اِشَعْیا می‌نویسد:‏ ‏«چون خداوند این را دید در نظر او بد آمد که انصاف وجود نداشت.‏ و او دید که کسی نبود و تعجب نمود که شفاعت‌کننده‌ای وجود نداشت؛‏ از این جهت بازوی وی برای او نجات آورد و عدالت او وی را دستگیری نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۵ب،‏ ۱۶ ‏)‏ چون داوران منتخب در انجام وظیفه اهمال می‌کنند،‏ یَهُوَه با عدالت و قدرت وارد عمل خواهد شد.‏

۱۴.‏ الف)‏ طرز رفتار بسیاری از مردم امروزه چگونه است؟‏ ب)‏ یَهُوَه چگونه خود را برای عمل مهیا می‌سازد؟‏

^۱۴ امروزه نیز اوضاع به همین گونه است.‏ در دنیای امروز بسیاری از مردم همهٔ مرزهای اخلاقی را شکسته‌اند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۹‏)‏ تعداد اندکی معتقدند که یَهُوَه برای از میان برداشتن پلیدی از روی زمین روزی وارد عمل خواهد شد.‏ اما نبوّت اِشَعْیا نشانگر آن است که یَهُوَه از نزدیک امور انسان‌ها را زیر نظر دارد.‏ او داوری می‌کند،‏ و در زمانی که خود صلاح بداند،‏ مطابق این داوری عمل خواهد کرد.‏ آیا داوری‌های وی منصفانه است؟‏ اِشَعْیا نشان می‌دهد که پاسخ این پرسش مثبت است.‏ او دربارهٔ داوری اهالی یهودا می‌نویسد:‏ ‏«پس ‏[ یَهُوَه ‏] عدالت را مثل زره پوشید و خود نجات را بر سر خویش نهاد.‏ و جامهٔ انتقام را به جای لباس در بر کرد و غیرت را مثل ردا پوشید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۷ ‏)‏ این کلام نبوی،‏ یَهُوَه را به صورت جنگجویی ترسیم می‌نماید که لباس رزم به تن می‌کند تا مقصود خویش را به انجام رساند یا به عبارت دیگر قومش را «نجات» بخشد.‏ او از عدالت مطلق و خدشه‌ناپذیر خویش اطمینان  کامل دارد.‏ و با غیرت و بی‌باکی داوری‌اش را به انجام می‌رساند.‏ تردیدی نیست که بدین شکل پیروزی با عدالت خواهد بود.‏

۱۵.‏ الف)‏ هنگامی که یَهُوَه داوری خویش را به اجرا می‌گذارد مسیحیان حقیقی چگونه عمل می‌کنند؟‏ ب)‏ در مورد داوری‌های یَهُوَه چه می‌توان گفت؟‏

^۱۵ امروزه در برخی از کشورها،‏ دشمنان حقیقت سعی می‌کنند با تبلیغات دروغ و افتراآمیز مانع کار خادمان یَهُوَه شوند.‏ مسیحیان حقیقی بی‌درنگ به دفاع از حقیقت می‌پردازند اما هیچ گاه در پی انتقامجویی شخصی برنمی‌آیند.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۱۹‏)‏ هیچ یک از پرستندگان یَهُوَه در نابودی جهان مرتد مسیحیت دستی نخواهد داشت،‏ بلکه یَهُوَه خود جزای این سازمان مرتد را خواهد داد.‏ پرستندگانش می‌دانند که یَهُوَه انتقام را از آن خود می‌داند و به موقع،‏ خود دست به عمل مناسب خواهد زد.‏ نبوّت اِشَعْیا به این شکل اطمینان‌بخش ادامه می‌یابد:‏ ‏«بر وفق اَعمال ایشان،‏ ایشان را جزا خواهد داد.‏ به خصمان خود حدّت خشم را و به دشمنان خویش مکافات و به جزایر پاداش را خواهد رسانید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۸ ‏)‏ داوری‌های خدا درست همانند روزگار اِشَعْیا منصفانه و کامل خواهد بود و  دامنهٔ آن حتی تا «جزایر» یا به عبارت دیگر مناطق دوردست نیز گسترده خواهد شد.‏ داوری یَهُوَه در مورد همهٔ انسان‌ها حتی کسانی که در مناطق بسیار دور و خارج از دسترس به سر می‌برند به اجرا در خواهد آمد.‏

۱۶.‏ چه کسانی هنگامی که یَهُوَه داوری خویش را به اجرا می‌گذارد نجات خواهند یافت و از نجات خویش چه خواهند آموخت؟‏

^۱۶ یَهُوَه کسانی را که در راه درستکاری تلاش می‌کنند عادل می‌خواند.‏ چنین افرادی به پیشگویی اِشَعْیا از مشرق تا مغرب در هر کجای این کرهٔ خاکی که باشند نجات خواهند یافت و پس از مشاهدهٔ حمایتی که یَهُوَه از آنها به عمل خواهد آورد،‏ حرمت و احترامی را که به او می‌گذارند بسیار عمیق‌تر خواهد ساخت.‏ (‏ مَلاکی ۱:‏۱۱‏)‏ در ادامهٔ نبوّت می‌خوانیم:‏ ‏«از طرف مغرب از نام یَهُوَه و از طلوع آفتاب از جلال وی خواهند ترسید زیرا که او مثل نهر سرشاری که باد خداوند آن را براند خواهد آمد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۱۹ ‏)‏ روح یَهُوَه همچون توفان شدیدی که دیوار مخرّبی از آب در جلوی آن در حرکت است هر آنچه بر سر راهش است می‌شوید و کنار می‌زند،‏ بدین مفهوم که همهٔ موانعی را که بر سر راه تحقق یافتن اراده‌اش وجود دارد از میان خواهد برد.‏ روح او قوی‌تر از همهٔ نیروهای انسانی است.‏ هنگامی که برای اجرای داوری بر افراد و ملت‌ها روح خود را به کار گیرد،‏ پیروزی‌اش حتمی و کامل خواهد بود.‏

برکت و امید برای توبه‌کاران

۱۷.‏ بازخریدکننده یا نجات‌دهندهٔ صهیون کیست،‏ و چه زمانی صهیون را نجات خواهد داد؟‏

^۱۷ بر طبق شریعت موسی،‏ یک نجات‌دهنده یا بازخریدکننده می‌تواند یک اسرائیلی را که خود را به بردگی فروخته است از بردگی آزاد سازد.‏ پیش از این در کتاب نبوی اِشَعْیا،‏ یَهُوَه به صورت ولی یا بازخریدکنندهٔ توبه‌کاران معرفی شده است.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷‏)‏ حال او دوباره به صورت نجات‌دهنده یا بازخریدکنندهٔ توبه‌کاران توصیف می‌شود.‏ اِشَعْیا با نقل وعدهٔ یَهُوَه می‌نویسد:‏ ‏«خداوند می‌گوید که نجات‌دهنده‌ای برای صهیون و برای آنانی که در  یعقوب از معصیت بازگشت نمایند خواهد آمد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۲۰ ‏)‏ این وعدهٔ امیدبخش در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ تحقق می‌یابد.‏ اما تحقق آن به آنجا ختم نمی‌شود.‏ پولُس رسول این عبارات را از ترجمهٔ «سَبْعینی» (‏ سِپتواِجینْت؛‏ یونانی)‏ نقل‌قول کرد و آنها را در مورد مسیحیان صادق دانست.‏ او نوشت:‏ «همچنین همگی اسرائیل نجات خواهند یافت،‏ چنانکه مکتوب است که ‹از صهیون نجات‌دهنده‌ای ظاهر خواهد شد و بی‌دینی را از یعقوب خواهد برداشت؛‏ و این است عهد من با ایشان در زمانی که گناهانشان را بردارم.‏› » (‏ رومیان ۱۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ حقیقتاً که نبوّت اِشَعْیا کاربردی بسیار وسیع‌تر دارد و دامنهٔ آن به دوران ما رسیده حتی آینده را نیز شامل می‌گردد.‏ چگونه؟‏

۱۸.‏ چه وقت و چگونه یَهُوَه «اسرائیل خدا» را به وجود آورد؟‏

^۱۸ در قرن اوّل،‏ گروه کوچکی از ملت اسرائیل عیسی را به عنوان مسیح پذیرفتند.‏ (‏ رومیان ۹:‏۲۷؛‏ ۱۱:‏۵‏)‏ در روز پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ یَهُوَه روح مقدّس خویش را بر حدود ۱۲۰ نفر از ایمانداران ریخت و به وساطت عیسی مسیح با آنان عهدی جدید منعقد ساخت.‏ (‏ اِرْمیا ۳۱:‏۳۱-‏۳۳؛‏ عبرانیان ۹:‏۱۵‏)‏ در آن روز «اسرائیل خدا،‏» یعنی ملتی جدید که اعضای آن اخلاف جسمانی ابراهیم نبودند بلکه از روح خدا مولود شده بودند،‏ به وجود آمد.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۶‏)‏ پس از پیوستن کُرنیلیوس به این ملت جدید غیریهودیان نامختون دیگر نیز به آنان پیوستند.‏ (‏ اَعمال ۱۰:‏۲۴-‏۴۸؛‏ مکاشفه ۵:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ یَهُوَه خدا آنان را به فرزندی پذیرفت و بدین ترتیب ایشان فرزندان روحانی وی و هم‌ارث عیسی گردیدند.‏ —‏ رومیان ۸:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۱۹.‏ یَهُوَه چه عهدی با اسرائیل خدا بسته است؟‏

^۱۹ یَهُوَه سپس عهدی با اسرائیل خدا می‌بندد.‏ در ادامهٔ نبوّت می‌خوانیم:‏ ‏«‏خداوند می‌گوید:‏ اما عهد من با ایشان این است که روح من که بر تو است و کلام من که در دهان تو گذاشته‌ام از دهان تو و از دهان ذریّت تو و از دهان ذریّت ذریّت تو دور نخواهد شد.‏ خداوند می‌گوید:‏ از الآن و تا ابدالآباد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۵۹:‏۲۱ ‏)‏ حتی اگر این عبارات در مورد اِشَعْیا  مصداق پیدا نکند مسلّماً در مورد عیسی که اطمینان یافته بود که «ذریّت خود را خواهد دید،‏» تحقق یافته است.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۳:‏۱۰‏)‏ عیسی مطالبی را که از یَهُوَه آموخته بود به زبان می‌آوَرْد،‏ و روح یَهُوَه بر او سایه افکنده بود.‏ (‏ یوحنّا ۱:‏۱۸؛‏ ۷:‏۱۶‏)‏ از این رو،‏ برادران و هم‌میراثان وی یعنی اعضای اسرائیل خدا نیز روح‌القدس یَهُوَه را دریافت داشته و پیامی را که از پدر آسمانی‌شان آموخته‌اند موعظه می‌کنند.‏ آنان همگی «از خداوند تعلیم» گرفته‌اند.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۱۳؛‏ لوقا ۱۲:‏۱۲؛‏ اَعمال ۲:‏۳۸‏)‏ یَهُوَه حال از طریق اِشَعْیا یا عیسی که اِشَعْیا تصویری نبوی از اوست،‏ با آنها عهد می‌بندد که هیچ گاه کسی را جایگزین آنان نسازد و از آنان به عنوان شاهدان خویش تا ابد استفاده کند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰‏)‏ اما «ذریّت» یا فرزندان آنان را که این عهد شامل حالشان می‌شود،‏ چه کسانی تشکیل می‌دهند؟‏

۲۰.‏ وعدهٔ یَهُوَه به ابراهیم چگونه در قرن اوّل تحقق یافت؟‏

^۲۰ یَهُوَه در روزگار باستان به ابراهیم چنین قول داده بود:‏ «از ذریّت تو،‏ جمیع امت‌های زمین برکت خواهند یافت.‏» (‏ پیدایش ۲۲:‏۱۸‏)‏ مطابق این عهد،‏ جمع کوچکی از یهودی‌نژادان که مسیح را پذیرفتند برای موعظهٔ بشارت دربارهٔ مسیح به میان ملت‌های بسیار رفتند.‏ با پیوستن کُرنیلیوس به جمع آنان بسیاری از نامختونان غیریهودی به وسیلهٔ عیسی یعنی ذریّت ابراهیم ‹برکت یافتند.‏› آنان بدین سان به صورت بخشی از اسرائیل خدا و بخش ثانوی ذریّت ابراهیم درآمدند.‏ این افراد قسمتی از «امّت مقدّس» را تشکیل می‌دهند که مأموریت دارد ‹تا فضایل او را که [آنان] را از ظلمت،‏ به نور عجیب خود خوانده است،‏ اعلام نمایند.‏› —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹؛‏ غَلاطیان ۳:‏۷-‏۹،‏ ۱۴،‏ ۲۶-‏۲۹‏.‏

۲۱.‏ الف)‏ اسرائیل خدا در دوران ما چه ‹ذریّتی› تولید نموده است؟‏ ب)‏ «ذریّت» از عهد یا قراردادی که یَهُوَه با اسرائیل خدا بسته است چه تسلّی‌خاطری می‌یابند؟‏

^۲۱ امروزه ظاهراً تعداد اعضای اسرائیل خدا کامل شده است.‏ با این حال،‏ ملت‌ها همچنان برکت می‌یابند و آن هم در ابعادی بسیار وسیع.‏ به چه شکل؟‏ به این شکل که اسرائیل خدا دارای «ذریّت» یا فرزندانی شده است  که در واقع آن دسته از شاگردان عیسی هستند با امید زندگی جاودانی در بهشت روی زمین.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۱۱،‏ ۲۹‏)‏ این «ذریّت» یا فرزندان نیز از یَهُوَه آموزش می‌گیرند و از طریق‌های او تعلیم می‌گیرند.‏ (‏ اِشَعْیا ۲:‏۲-‏۴‏)‏ آنان با اینکه با روح‌القدس تعمید نگرفته‌اند و یا در عهد جدید شریک نیستند،‏ به وسیلهٔ روح‌القدس یَهُوَه تقویت می‌شوند تا بر همهٔ موانعی که شیطان بر سر راه کار موعظهٔ آنان قرار می‌دهد فایق آیند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ تعداد آنان حال به میلیون‌ها نفر بالغ می‌شود و همچنان رو به افزایش است زیرا این افراد نیز خود دارای فرزند می‌شوند.‏ عهد یا قراردادی که یَهُوَه با مسح‌شدگان منعقد ساخته است به این «ذریّت» یا فرزندان اطمینان می‌دهد که یَهُوَه تا ابد از آنان به عنوان سخنگویان خود استفاده خواهد نمود.‏ —‏ مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴،‏ ۷‏.‏

۲۲.‏ چه اطمینانی می‌توان به یَهُوَه داشت،‏ و چنین اطمینانی چه تأثیری باید بر ما داشته باشد؟‏

^۲۲ باشد که همهٔ ما ایمان خویش را به یَهُوَه حفظ کنیم.‏ او هم قدرت نجات ما را دارد و هم خواهان انجام این کار است!‏ دست او هیچ گاه کوتاه نخواهد بود،‏ و همیشه قوم وفادار خویش را نجات خواهد بخشید.‏ همهٔ کسانی که به او توکّل کنند کلام نیکوی وی را «از الآن و تا ابدالآباد» بر لب خواهند داشت.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۹۴]‏

جهان مسیحیت همتای اورشلیم مرتد

اورشلیم یعنی پایتخت قوم منتخب خدا،‏ مظهر سازمان آسمانی متشکل از مخلوقات روحی او و همچنین مظهر هیئت مسیحیان مسح‌شده و رستاخیزیافته به آسمان می‌باشد که به شکل عروس مسیح درآمده‌اند.‏ (‏ غَلاطیان ۴:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۲‏)‏ اما در غالب موارد،‏ اهالی اورشلیم از اطاعت یَهُوَه سر باز زدند،‏ و لذا این شهر به صورت یک زن روسپی و زناکار توصیف شده است.‏ (‏ حِزْقِیال ۱۶:‏۳،‏ ۱۵،‏ ۳۰-‏۴۲‏)‏ اورشلیم را در این وضعیت بخوبی می‌توان با جهان مسیحیت مرتد یکی دانست.‏

عیسی اورشلیم را «قاتل انبیا و سنگسارکنندهٔ مرسلین خود» خواند.‏ (‏ لوقا ۱۳:‏۳۴؛‏ متّیٰ ۱۶:‏۲۱‏)‏ جهان مسیحیت نیز همچون اورشلیم نافرمان ادعا می‌کند که به خدای حقیقی خدمت می‌کند،‏ اما در واقع از راه‌های عادلانهٔ خدا فرسنگ‌ها فاصله دارد.‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه جهان مسیحیت را با همان معیارهای عادلانه که اورشلیم مرتد را داوری نمود داوری خواهد کرد.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹۶]‏

قاضی باید با عدل داوری کند،‏ انصاف را بجوید،‏ و از پذیرفتن رشوه پرهیز کند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹۸]‏

داوری‌های یَهُوَه همچون سیلاب همهٔ موانعی را که بر سر راه انجام ارادهٔ خدا قرار دارد با خود خواهد برد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰۲]‏

یَهُوَه عهد بسته است که قومش همیشه شاهد وی باقی خواهند ماند و هیچ گاه از این موهبت محروم نخواهند شد