فصل ۲۱

گسترش پرستش حقیقی در سراسر دنیا

اِشَعْیا ۶۰:‏⁠۱-‏۲۲

۱.‏ باب شصت کتاب اِشَعْیا حاوی چه پیام دلگرم‌کننده‌ای است؟‏

باب شصت کتاب اِشَعْیا به صورت نمایشی شورانگیز نگاشته شده است.‏ آیه‌های آغازین این باب توجه ما را به صحنه‌ای رقّت‌انگیز جلب می‌کنند.‏ پس از آن یکسری رویدادها بسرعت یکی پس از دیگری به وقوع می‌پیوندند و سرانجام به شکلی باشکوه پایان می‌پذیرند.‏ در این باب برقراری مجدّد پرستش حقیقی در اورشلیم باستان و گسترش آن در سراسر دنیای امروز با شور و هیجان توصیف شده است.‏ علاوه بر این به برکاتی جاودانی که در انتظار همهٔ پرستندگان وفادار خداست نیز اشاره می‌شود.‏ هر یک از ما می‌تواند در تحقق بخشیدن این بخش جالب از نبوّت اِشَعْیا سهمی داشته باشد.‏ از این رو،‏ بگذار آن را با دقت مورد بررسی قرار دهیم.‏

نوری در تاریکی

۲.‏ به زنی که در تاریکی به خاک افتاده است چه فرمانی داده می‌شود،‏ و او چرا باید فوراً از این فرمان اطاعت کند؟‏

^۲ نخستین جملات این باب کتاب اِشَعْیا خطاب به زنی است که در وضعیت رقّت‌انگیزی به سر می‌برد.‏ او ظاهراً در تاریکی به خاک افتاده است.‏ اما به ناگاه،‏ نوری ظلمت را می‌شکافد؛‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا ندا سر داده می‌گوید:‏ ‏«‏‏[ ای زن ‏] برخیز و درخشان شو زیرا  نور تو آمده و جلال خداوند بر تو طالع گردیده است.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱ ‏)‏ آری،‏ آن «زن» باید برخیزد و جلال خدا را منعکس سازد!‏ اما دلیل فوریت این کار چیست؟‏ در ادامهٔ نبوّت آمده است:‏ ‏«زیرا اینک تاریکی جهان را و ظلمت غلیظ طوایف را خواهد پوشانید اما خداوند بر تو طلوع خواهد نمود و جلال وی بر تو ظاهر خواهد شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲ ‏)‏ ‏«زن» باید به خاطر آن دسته از اطرافیانش که هنوز در تاریکی سرگردانند ‹ درخشان شود.‏› نتیجهٔ آن کار چه خواهد بود؟‏ ‏«‏امّت‌ها به سوی نور تو و پادشاهان به سوی درخشندگی طلوع تو خواهند آمد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۳ ‏)‏ این جملات آغازین چکیده‌ای است از آنچه که در آیه‌های بعدی با جزئیات بیشتر توضیح داده خواهد شد؛‏ و آن اینکه پرستش حقیقی باید در سراسر جهان گسترش یابد!‏

۳.‏ الف)‏ «زن» کیست؟‏ ب)‏ چرا «زن» در تاریکی به خاک افتاده است؟‏

^۳ یَهُوَه با اینکه در مورد وقایع آینده سخن می‌گوید اما به «زن» می‌گوید که نور او «آمده» است.‏ این امر بر قطعیت تحقق این نبوّت تأکید می‌کند.‏ «زن» مذکور مظهر صهیون یا اورشلیم،‏ یعنی پایتخت یهوداست.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۲:‏⁠۱،‏ ۲؛‏ ۶۰:‏۱۴‏)‏ آن شهر نمایندهٔ کلّ ملت است.‏ هنگامی که این نبوّت برای نخستین بار تحقق می‌یابد،‏ «زن» در تاریکی دراز کشیده است؛‏ وضعیتی که از زمان نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ در آن قرار داشته است.‏ اما در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ باقی‌ماندهٔ یهودیان تبعیدی باایمان به اورشلیم باز می‌گردند و پرستش پاک را دوباره برقرار می‌کنند.‏ سرانجام،‏ یَهُوَه کاری می‌کند که نور بر «زن» وی بتابد و قوم رهاگشته‌اش در میان ملل ظلمانی به صورت منبع روشنگری درآید.‏

 تحققی عظیم‌تر

۴.‏ امروزه چه کسانی بر روی زمین مظهر «زن» می‌باشند،‏ و این نبوّت به چه کسان دیگری مربوط می‌شود؟‏

^۴ علاقهٔ ما به این کلام نبوی فقط به تحقق آن در مورد اورشلیم باستان محدود نمی‌شود.‏ در روزگار ما «اسرائیل خدا» نمایندهٔ «زن» آسمانیِ یَهُوَه بر روی زمین است.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏⁠۱۶‏)‏ تعداد کل افراد این امّت روحانی از هنگام تشکیل یافتنش در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ تا به حال به ۱۴۴٬۰۰۰ عضو مسح‌شده به روح رسیده است.‏ اینان ‹از جهان خریده شده‌اند› و امید دارند در کنار مسیح در آسمان حکومت کنند.‏ (‏ مکاشفه ۱۴:‏⁠۱،‏ ۳‏)‏ تحقق باب شصت کتاب اِشَعْیا در روزگار ما مربوط به آن دسته از ۱۴۴٬۰۰۰ نفر است که در طی «ایّام آخر» بر روی زمین زندگی می‌کنند.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱‏)‏ این نبوّت به یاران مسیحیان مسح‌شده یعنی ‹گروه عظیمِ› «گوسفندان دیگر» نیز مربوط می‌شود.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏۹؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۱،‏ ۱۶‏.‏

۵.‏ اعضای باقی‌ماندهٔ اسرائیل خدا چه وقت در تاریکی به خاک افتادند،‏ و یَهُوَه در چه تاریخی نور خویش را بر آنان تاباند؟‏

^۵ در اوایل قرن بیستم آن بخش از اسرائیل خدا که هنوز بر روی زمین به سر می‌بردند گویی برای مدت کوتاهی در تاریکی به خاک افتادند.‏ هنگامی که جنگ اوّل جهانی به پایان رسید آنان در وضعیتی قرار داشتند که در کتاب مکاشفه به صورت نمادی توصیف شده است.‏ در مکاشفه آمده است که جسدهای آنها «در شارعِ عامّ شهر عظیم که به معنی روحانی،‏ به سُدُوم و مصر مسمّیٰ است» خواهد افتاد.‏ (‏ مکاشفه ۱۱:‏⁠۸‏)‏ اما در سال ۱۹۱۹،‏ یَهُوَه نور خویش را بر آنان تابانید و آنها در پاسخ به آن برخاستند و با شهامت بشارت ملکوت را اعلام داشتند و بدین ترتیب نور خدا را منعکس ساختند.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏⁠۱۴-‏۱۶؛‏ ۲۴:‏۱۴‏.‏

۶.‏ دنیا به طور کلّی در مقابل اعلامیهٔ حضور ملوکانهٔ عیسی مسیح چه واکنشی نشان داده است،‏ اما نور یَهُوَه چه کسانی را جذب کرده است؟‏

 ^۶ انسان‌ها عموماً تحت تأثیر شیطان،‏ رئیس «جهان‌داران این ظلمت» اعلامیهٔ حضور ملوکانهٔ عیسی مسیح یعنی «نورِ عالَم» را رد کرده‌اند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏⁠۱۲؛‏ یوحنّا ۸:‏⁠۱۲؛‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏⁠۳،‏ ۴‏)‏ با وجود این،‏ میلیون‌ها نفر منجمله «پادشاهان» (‏ وارثان مسح‌شدهٔ ملکوت آسمانی)‏ و «امّت‌ها» (‏ گروه عظیمِ گوسفندان دیگر)‏ به سوی نور یَهُوَه جذب شده‌اند.‏

گسترشی شادی‌آور

۷.‏ «زن» با چه منظرهٔ دلنشینی روبرو می‌گردد؟‏

^۷ یَهُوَه در حالی که موضوع ذکرشده در اِشَعْیا ۶۰:‏۳ را بسط می‌دهد به «زن» فرمان دیگری داده،‏ می‌گوید:‏ ‏«چشمان خود را به اطراف خویش برافراز!‏» هنگامی که «زن» چنین می‌کند با منظرهٔ دلنشینی روبرو می‌گردد.‏ او فرزندانش را می‌بیند که به وطن باز می‌گردند!‏ ‏«جمیع آنها جمع شده،‏ نزد تو می‌آیند.‏ پسرانت از دور خواهند آمد و دخترانت را در آغوش خواهند آورد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۴ ‏)‏ اعلام ملکوت در سراسر جهان در سال ۱۹۱۹ آغاز گشت و سبب شد که هزاران نفر دیگر از ‹پسران› و ‹ دختران› مسح‌شده به اسرائیل خدا بپیوندند.‏ بدین ترتیب یَهُوَه کاری کرد که شمار افرادی که در کنار مسیح حکومت خواهند کرد به ۱۴۴٬۰۰۰ نفر یعنی تعداد پیشگویی‌شده برسد.‏ —‏ مکاشفه ۵:‏⁠۹،‏ ۱۰‏.‏

۸.‏ اسرائیل خدا از سال ۱۹۱۹ چه دلیلی برای شادمانی در دست دارد؟‏

^۸ این افزایشِ تعداد موجب شادمانی فراوان شد.‏ ‏«آنگاه خواهی دید و خواهی درخشید و دل تو لرزان شده،‏ وسیع خواهد گردید،‏ زیرا که توانگری دریا به سوی تو گردانیده خواهد شد و دولت امّت‌ها نزد تو خواهد آمد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۵ ‏)‏ گردآمدن مسح‌شدگان در طی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ مایهٔ خوشحالی بسیار اسرائیل خدا گشت.‏ اما شادی آنها  بدینجا ختم نشد.‏ بویژه از اواسط دههٔ ۱۹۳۰،‏ کسانی که زمانی بخشی از ‹ دریای› انسان‌های بیگانه از خدا بودند از میان همهٔ ملل بیرون آمده،‏ برای پرستش یَهُوَه به اسرائیل خدا پیوستند.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۷:‏۲۰؛‏ حَجِّی ۲:‏⁠۷‏)‏ این افراد هر یک به شیوهٔ خود به خدا خدمت نمی‌کنند بلکه نزد «زن» خدا آمده،‏ بخشی از گلّهٔ متحد خدا را تشکیل می‌دهند.‏ در نتیجه،‏ همهٔ خادمان خدا در گسترش پرستش حقیقی سهیم می‌گردند.‏

گردآمدن ملت‌ها در اورشلیم

۹،‏ ۱۰.‏ چه کسانی در اورشلیم گرد می‌آیند،‏ و یَهُوَه چگونه از آنان استقبال می‌کند؟‏

^۹ یَهُوَه با استفاده از تشبیهاتی که برای معاصران اِشَعْیا آشناست گسترش پرستش حقیقی را توصیف می‌کند.‏ «زن» از موضع مساعد خود بر روی کوه صهیون ابتدا افق شرق را از نظر می‌گذراند.‏ او چه می‌بیند؟‏ ‏«کثرت شتران و جمازگان مدیان و عیفه تو را خواهند پوشانید.‏ جمیع اهل شبع خواهند آمد و طلا و بخور آورده،‏ به تسبیح خداوند بشارت خواهند داد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۶ ‏)‏ کاروان شترانِ تاجرانِ مسافر که از طوایف گوناگون هستند خرامان در جاده‌هایی که به اورشلیم منتهی می‌شوند راه می‌پیمایند.‏ (‏ پیدایش ۳۷:‏۲۵،‏ ۲۸؛‏ داوران ۶:‏⁠۱،‏ ۵؛‏ ۱پادشاهان ۱۰:‏⁠۱،‏ ۲‏)‏ شتران همه جا را همچون سیل پوشانیده‌اند!‏ آمدن این کاروان‌ها با هدایای ارزشمندشان نشانگر آن است که بازرگانان منظوری صلح‌جویانه دارند.‏ آنها می‌خواهند یَهُوَه را بپرستند و تمام تلاش خود را در این راه به کار می‌گیرند.‏

^۱۰ این بازرگانان تنها کسانی نیستند که در راهند.‏ ‏«جمیع گلّه‌های قیدار نزد تو جمع خواهند شد و قوچ‌های نَبایوت تو را خدمت خواهند نمود.‏» آری طوایف دامدار نیز عازم اورشلیم می‌باشند.‏ آنان ارزشمندترین دارایی‌های خود یعنی گلّه‌های گوسفندشان را پیشکش کرده،‏ خود حاضر به خدمتگزاری هستند.‏ یَهُوَه چگونه از آنها استقبال  خواهد کرد؟‏ او می‌گوید:‏ ‏«به مذبح من با پذیرایی برخواهند آمد و خانهٔ جلال خود را زینت خواهم داد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۷ ‏)‏ یَهُوَه هدایای آنها را که صرف پرستش پاک خواهد شد،‏ می‌پذیرد.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۶:‏۷؛‏ اِرْمیا ۴۹:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ «زن» در افق غرب با چه منظرهٔ دلنشینی روبرو می‌شود؟‏ ب)‏ چرا تعداد بسیاری از مردم با شتاب به سوی اورشلیم سرازیر می‌شوند؟‏

^۱۱ یَهُوَه حال توجه «زن» را به سوی افق غرب جلب می‌کند و می‌پرسد:‏ ‏«اینها کیستند که مثل ابر پرواز می‌کنند و مانند کبوتران به روزن‌های خود؟‏» سپس یَهُوَه خود در پاسخ می‌گوید:‏ ‏«جزیره‌ها و کشتی‌های تَرْشیش اوّل انتظار مرا خواهند کشید تا پسران تو را از دور و نقره و طلای ایشان را با ایشان بیاورند،‏ به جهت اسم یَهُوَه خدای تو و به جهت قدّوس اسرائیل زیرا که تو را زینت داده است.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۰:‏⁠۸،‏ ۹‏.‏

^۱۲ تصوّر کن تو نیز در کنار «زن» در افق دریای بزرگ به سوی غرب می‌نگری.‏ چه می‌بینی؟‏ ابری از دانه‌های سفید که در دوردست‌ها بر روی آب می‌لغزند.‏ در ابتدا به پرنده می‌مانند،‏ اما وقتی نزدیک‌تر می‌آیند می‌بینی که کشتی‌هایی با بادبان‌های افراشته هستند که «از جای دور» می‌آیند.‏ * (‏ اِشَعْیا ۴۹:‏۱۲‏)‏ این کشتی‌ها با شتاب به سوی صهیون می‌آیند و شمار آنها بقدری است که به دسته‌ای کبوتر می‌مانند که به سوی لانه پر می‌زنند.‏ چرا این ناوگان کشتی‌ها شتاب می‌کنند؟‏ زیرا مشتاقند مسافرانشان را که پرستندگان یَهُوَه بوده و از بنادر دوردست آمده‌اند پیاده کنند.‏ همهٔ این تازه‌واردان چه اسرائیلی چه غیراسرائیلی،‏ از شرق  و غرب،‏ از سرزمین‌های دور و نزدیک شتابان به اورشلیم می‌آیند تا هر چه دارند نثار نام یَهُوَه،‏ خدایشان کنند.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۵‏.‏

۱۳.‏ در دوران ما،‏ «پسران» و «دختران» و «دولت [یا منابع] امّت‌ها» چه کسانی هستند؟‏

^۱۳ براستی که اِشَعْیا ۶۰:‏⁠۴-‏۹ تصویر زنده‌ای از عالَمگیر شدن پرستش پاک ارائه می‌دهد.‏ این گسترش از زمانی که «زن» یَهُوَه شروع به درخشیدن در ظلمت این دنیا کرد آغاز گشت!‏ ابتدا «پسران» و ‹ دختران› صهیون آسمانی یعنی کسانی که به مسیحیان مسح‌شده مبدّل شدند پیش آمدند و در سال ۱۹۳۱ خود را به عموم،‏ به نام شاهدان یَهُوَه معرفی نمودند.‏ سپس ابری از صالحان یعنی «دولت [یا منابع] امّت‌ها» و «توانگری دریا» با عجله به باقی‌ماندهٔ برادران مسیح پیوستند.‏ * امروزه همهٔ این خادمان یَهُوَه که از چهار گوشهٔ دنیا و از اقشار گوناگون می‌باشند به اسرائیل خدا می‌پیوندند و سلطان تعالی خداوند یَهُوَه را تمجید می‌کنند و نام او را به عنوان والاترین نام در سراسر عالَم ستایش می‌نمایند.‏

۱۴.‏ معنای اینکه تازه‌واردان ‹به مذبح [خدا] برمی‌آیند› چیست؟‏

^۱۴ اما منظور از اینکه این تازه‌واردان امّت‌ها ‹به مذبح [خدا] برمی‌آیند› چیست؟‏ منظور این است که قربانی بر مذبح گذارده می‌شود.‏ پولُس رسول با استفاده از عبارتی در مورد قربانی می‌نویسد:‏ «شما را .‏ .‏ .‏ استدعا می‌کنم که بدن‌های خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱‏)‏ مسیحیان حقیقی حاضرند جد و جهد کنند.‏ (‏ لوقا ۹:‏⁠۲۳،‏ ۲۴‏)‏ آنان وقت،‏ نیرو،‏ و مهارت‌های خویش را در راه پیشبرد پرستش پاک صرف می‌کنند.‏ (‏ رومیان ۶:‏⁠۱۳‏)‏ بدین ترتیب قربانی‌های پسندیدهٔ تسبیح (‏ یا ستایش)‏ به خدا تقدیم می‌کنند.‏ (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏)‏ حقیقتاً که امروزه مشاهدهٔ میلیون‌ها نفر از پرستندگان پیر و جوان یَهُوَه که به منافع ملکوت خدا بیش از دلبستگی‌های شخصی  خویش اهمیت می‌دهند باعث دلگرمی بسیار است!‏ این عمل آنان نشانگر روحیهٔ ایثارگرانه ایشان است.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏⁠۳۳؛‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏⁠۱۵‏.‏

سهم تازه‌واردان در گسترش پرستش پاک

۱۵.‏ الف)‏ در دوران باستان،‏ ترحّم یَهُوَه در مورد غریبان چگونه ابراز شد؟‏ ب)‏ در حال حاضر،‏ «غریبان» چگونه در کار بنای پرستش حقیقی سهیم هستند؟‏

^۱۵ تازه‌واردان اموال و نیروی جسمی و فکری خود را برای حمایت از «زن» یَهُوَه تقدیم می‌کنند.‏ ‏«غریبان،‏ حصارهای تو را بنا خواهند نمود و پادشاهان ایشان تو را خدمت خواهند کرد زیرا که در غضب خود تو را زدم لیکن به لطف خویش تو را ترحّم خواهم نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۰ ‏)‏ ترحّم یَهُوَه در قرن ششم ق.‏د.‏م.‏ یعنی هنگامی که غریبان (‏ غیراسرائیلیان)‏ در کار ساختمان اورشلیم شرکت کردند ابراز شد.‏ (‏ عَزْرا ۳:‏۷؛‏ نَحَمِیا ۳:‏⁠۲۶‏)‏ این نبوّت امروزه تحققی وسیع‌تر یافته،‏ «غریبان» یعنی گروه عظیم،‏ برای بنای پرستش پاک از باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان حمایت می‌کنند.‏ آنها به شاگردان خود کمک می‌کنند تا خصوصیات مسیحی را در خود بنا سازند و بدین ترتیب جماعت مسیحی بنا می‌شود و «حصارهای» سازمان یَهُوَه که همچون یک شهر است تقویت می‌یابد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏⁠۱۰-‏۱۵‏)‏ آنها به کار ساختن بناهای حقیقی نیز مشغولند و در کار بنای سالن‌های ملکوت،‏ سالن‌های مجمع و تأسیسات بیت‌ئیل بشدّت تلاش می‌کنند.‏ بدین شکل در راه برآورده ساختن نیازهای سازمان رو به گسترشِ یَهُوَه به برادران مسح‌شدهٔ خود ملحق می‌شوند.‏ —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۵‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت که «دروازه‌های» سازمان خدا باز نگاه داشته شده است؟‏ ب)‏ «پادشاهان» چگونه به صهیون خدمت کرده‌اند؟‏ پ)‏ بر سر کسانی که بخواهند ‹ دروازه‌هایی› را که یَهُوَه مایل است باز نگاه دارد ببندند چه خواهد آمد؟‏

^۱۶ هر ساله در نتیجهٔ برنامهٔ بنای روحانی،‏ صدها هزار نفر از «غریبان» به سازمان یَهُوَه می‌پیوندند و راه هنوز برای بسیاری دیگر باز است.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ ‏«دروازه‌های تو نیز دائماً باز خواهد بود و شب و  روز بسته نخواهد گردید تا دولت ‏[ یا منابع ‏] امّت‌ها را نزد تو بیاورند و پادشاهان ایشان همراه آورده شوند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۱ ‏)‏ منظور از «پادشاهان» که منابع و ثروت ملت‌ها را به صهیون می‌آورند چه کسانی است؟‏ یَهُوَه در روزگار باستان در دل برخی از حکمرانان انداخت تا صهیون را ‹خدمت کنند.‏› به عنوان مثال کورش یهودیان را به اورشلیم بازگرداند تا معبد را بازسازی کنند.‏ بعدها اَرْتَحْشَسْتا (‏ اردشیر)‏ امکاناتی  در اختیار نَحَمِیا گذارد و او را برای بازسازی دیوارهای اورشلیم گسیل داشت.‏ (‏ عَزْرا ۱:‏⁠۲،‏ ۳؛‏ نَحَمِیا ۲:‏⁠۱-‏۸‏)‏ براستی که «دل پادشاه مثل نهرهای آب در دست خداوند است.‏» (‏ امثال ۲۱:‏۱‏)‏ خدای ما قادر است حتی حکمرانان نیرومند را وادارد تا مطابق ارادهٔ وی عمل کنند.‏

^۱۷ در دوران ما بسیاری از «پادشاهان،‏» یا به عبارت دیگر مراجع دولتی سعی کرده‌اند «دروازه‌های» سازمان یَهُوَه را ببندند.‏ اما مراجع دولتی  دیگر با تصمیم‌گیری‌های خود «دروازه‌ها» را همچنان باز نگاه داشته‌اند و بدین ترتیب به صهیون خدمت کرده‌اند.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏۴‏)‏ در سال ۱۹۱۹،‏ مراجع دولتی جوزِف اِف.‏ راترفورد و یارانش را که بی‌دلیل به زندان افتاده بودند آزاد ساختند.‏ (‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۳‏)‏ حکومت‌های بشری سیل آزار و اذیتی را که شیطان پس از سقوطش از آسمان آغاز کرده بود ‹فرو بردند.‏› (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۶‏)‏ برخی از دولت‌ها آزادی ادیان را گاهی فقط به خاطر شاهدان یَهُوَه ترویج داده‌اند.‏ این نوع خدمتگزاری بسیاری از صالحان را یاری کرده است تا با سهولت بیشتری بتوانند از «دروازه‌های» گشودهٔ سازمان یَهُوَه عبور کنند.‏ در مورد مخالفانی که تلاش می‌کنند آن ‹ دروازه‌ها› را ببندند چه می‌توان گفت؟‏ تلاش‌های آنها هیچ گاه به جایی نخواهد رسید.‏ یَهُوَه دربارهٔ آنها می‌گوید:‏ ‏«زیرا هر امّتی و مملکتی که تو را خدمت نکند تلف خواهد شد و آن امّت‌ها تماماً هلاک خواهند گردید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۲ ‏)‏ همهٔ افراد یا سازمان‌هایی که بر ضدّ «زن» خدا بجنگند در طی یا پیش از جنگ آتی حارمَجِدّون نابود خواهند گشت.‏ —‏ مکاشفه ۱۶:‏⁠۱۴،‏ ۱۶‏.‏

۱۸.‏ الف)‏ مفهوم این وعده که درختان در اسرائیل شکوفا خواهند شد چیست؟‏ ب)‏ امروزه ‹جای پای‌های یَهُوَه› کجاست؟‏

^۱۸ در این نبوّت پس از هشدار در مورد داوری،‏ دوباره به وعده‌های تمجید و رفاه اشاره می‌شود.‏ یَهُوَه خطاب به «زن» خود می‌گوید:‏ ‏«جلال لبنان با درختان صنوبر و کاج و چنار با هم برای تو آورده خواهند شد تا مکان مقدّس مرا زینت دهند و جای پای‌های خود را تمجید خواهم نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۳ ‏)‏ درختان باشکوه نماد زیبایی و ثمربخشی می‌باشند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۱:‏۱۹؛‏ ۵۵:‏۱۳‏)‏ منظور از عبارات «مکان مقدّس» و «جای پای‌های خود» در این آیه معبد اورشلیم است.‏ (‏ ۱تواریخ ۲۸:‏۲؛‏ مزمور ۹۹:‏۵‏)‏ اما پولُس رسول توضیح می‌دهد که معبد اورشلیم بازنمایی است از یک معبد روحانی عظیم‌تر.‏ در این معبد روحانی می‌توان  بر اساس قربانی مسیح،‏ یَهُوَه را پرستش کرد و به او نزدیک شد.‏ (‏ عبرانیان ۸:‏⁠۱-‏۵؛‏ ۹:‏⁠۲-‏۱۰،‏ ۲۳‏)‏ امروزه یَهُوَه «جای پای‌های خود» یعنی صحن‌های زمینی این معبد روحانی عظیم را جلال می‌بخشد.‏ این صحن‌ها بقدری دلپذیرند که افراد بسیاری را از همهٔ ملت‌ها برای شرکت در پرستش حقیقی به سوی خود جلب می‌کنند.‏ —‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۱-‏۴؛‏ حَجِّی ۲:‏۷‏.‏

۱۹.‏ مخالفان مجبور به اذعان چه موضوعی می‌شوند،‏ و حداکثر تا چه وقت؟‏

^۱۹ یَهُوَه سپس در مورد مخالفان می‌گوید:‏ ‏«پسران آنانی که تو را ستم می‌رسانند خم‌شده،‏ نزد تو خواهند آمد و جمیع آنانی که تو را اهانت می‌نمایند نزد کف پای‌های تو سجده خواهند نمود و تو را شهر یَهُوَه و صهیونِ قدّوسِ اسرائیل خواهند نامید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۴ ‏)‏ آری،‏ مشاهدهٔ افزایش عظیم در میان قوم خدا و شیوهٔ برتر زندگی آنها به موهبت برکات خدا،‏ سبب شده است که برخی از مخالفان ناگزیر سر فرود آورده،‏ اسم «زن» را با صدای بلند بخوانند.‏ این عمل آنان بدان معناست که حداکثر تا حارمَجِدّون مجبور می‌شوند اذعان کنند که باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان و یارانشان حقیقتاً نمایندهٔ سازمان آسمانی خدا یعنی «شهر یَهُوَه و صهیونِ قدّوسِ اسرائیل» می‌باشند.‏

استفاده از منابع قابل دسترس

۲۰.‏ چه دگرگونی عظیمی در وضعیت «زن» ایجاد می‌شود؟‏

^۲۰ براستی که وضعیت «زن» یَهُوَه بکلّی دگرگون می‌شود!‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ ‏«به عوض آنکه تو متروک و مبغوض بودی و کسی از میان تو گذر نمی‌کرد.‏ من تو را فخر جاودانی و سُرور دهرهای بسیار خواهم گردانید.‏ و شیر امّت‌ها را خواهی مکید و پستان‌های پادشاهان را خواهی مکید و خواهی فهمید که من یَهُوَه نجات‌دهندهٔ تو هستم و من قدیر اسرائیل،‏ ولیّ تو می‌باشم.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۲۱.‏ الف)‏ اورشلیم باستان چگونه مایهٔ «فخر جاودانی» می‌شود؟‏ ب)‏ خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه از سال ۱۹۱۹ از چه برکاتی بهره‌مند بوده‌اند،‏ و منظور از اینکه «شیر امّت‌ها» را مکیده‌اند چیست؟‏

 ^۲۱ هفتاد سال است که اورشلیم باستان از صحنهٔ روزگار محو گردیده،‏ ‹کسی از میان آن گذر نمی‌کند.‏› یَهُوَه از سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ دوباره شهر را مسکونی ساخته،‏ آن را مایهٔ «فخر جاودانی» می‌گرداند.‏ به همین شکل،‏ در اواخر جنگ جهانی اوّل اسرائیلِ خدا به یک دورهٔ ویرانی دچار شد و در طی آن خود را کاملاً «متروک» احساس کرد.‏ اما در سال ۱۹۱۹ یَهُوَه خادمان مسح‌شدهٔ خویش را فدیه داده از بردگی آزاد ساخت،‏ و از آن زمان تا کنون رشد و ثروت روحانی بی‌سابقه‌ای به آنان عطا کرده است.‏ قوم او «شیر امّت‌ها» را مکیده‌اند،‏ بدین معنا که منابع ملت‌ها را برای پیشبرد پرستش حقیقی به کار گرفته‌اند.‏ برای مثال،‏ استفادهٔ معقولانه از تکنولوژی جدید کار ترجمه و چاپ کتاب مقدّس و نشریات مبتنی بر کتاب مقدّس را به صدها زبان گوناگون ممکن ساخته است.‏ در نتیجه،‏ صدها هزار نفر هر ساله کتاب مقدّس را با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کنند و درمی‌یابند که یَهُوَه به وسیلهٔ مسیح،‏ نجات‌دهنده و فدیه‌دهندهٔ آنهاست.‏ —‏ اَعمال ۵:‏⁠۳۱؛‏ ۱یوحنّا ۴:‏⁠۱۴‏.‏

پیشرفت در امور سازمانی

۲۲.‏ یَهُوَه وعدهٔ چه نوع پیشرفتی می‌دهد؟‏

^۲۲ افزایش تعداد قوم یَهُوَه با پیشرفت در امور سازمانی همراه بوده است.‏ یَهُوَه اظهار می‌دارد:‏ ‏«به جای برنج،‏ طلا خواهم آورد و به جای آهن،‏ نقره و به جای چوب،‏ برنج و به جای سنگ،‏ آهن خواهم آورد و سلامتی را ناظران تو و عدالت را حاکمان تو خواهم گردانید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۷ ‏)‏ طلا را جایگزین برنج کردن نشانهٔ پیشرفت است و همین امر در مورد مصالح دیگری نیز که در اینجا ذکر شده‌اند صدق می‌کند.‏ قوم یَهُوَه بر طبق این نبوّت در طی ایّام آخر شاهد پیشرفت‌هایی در زمینهٔ تشکیلات سازمانی خود می‌باشند.‏

۲۳،‏ ۲۴.‏ قوم یَهُوَه از سال ۱۹۱۹ شاهد چه اصلاحاتی در زمینهٔ سازماندهی بوده است؟‏

 ^۲۳ تا سال ۱۹۱۹،‏ جماعت‌ها دارای پیران و شمّاسانی شدند که با رأی اکثریت انتخاب می‌شدند.‏ از آن سال به بعد،‏ برای هر جماعت یک مدیر خدمت به شکل تئوکراتیک منصوب شد تا بر فعالیت‌های موعظه در جماعت نظارت کند،‏ اما در برخی موارد بعضی از پیران انتخاب‌شده از پذیرفتن مدیر خدمت امتناع ورزیدند.‏ در سال ۱۹۳۲،‏ اوضاع تغییر یافت.‏ جماعت‌ها از طریق مجلهٔ برج دیده‌بانی مطلع شدند که باید انتخاب پیران و شمّاسان را متوقف کنند و در عوض آن یک کمیتهٔ خدمتی انتخاب نمایند تا در کنار مدیر خدمت به کار پردازد.‏ این تصمیم،‏ پیشرفت عظیمی به همراه داشت.‏

^۲۴ در سال ۱۹۳۸،‏ ‹طلای› بیشتری آورده شد زیرا در آن سال مقرّر شد که همهٔ خادمان جماعت‌ها باید به شکل تئوکراتیک منصوب شوند.‏ ادارهٔ جماعت بر عهدهٔ خادم جمع (‏ که بعدها خادم جماعت نامیده شد)‏ و خادمان مختلف دیگر که او را یاری می‌کردند گذارده شد.‏ این افراد همگی تحت نظارت «غلام امین و دانا» منصوب می‌شدند.‏ * (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ اما در سال ۱۹۷۲ مراقبت به عمل آمد تا یک هیئت از پیران،‏ کار نظارت بر جماعت را مطابق اصول کتاب مقدّس به دست گیرد،‏ نه یک نفر به تنهایی.‏ (‏ فیلِپّیان ۱:‏۱‏،‏ انجیل شریف ‏)‏ تغییرات دیگری نیز در سطح جماعت و هیئت اداره‌کننده ایجاد شد.‏ یک نمونه از این تغییرات در تاریخ هفتم اکتبر سال ۲۰۰۰ صورت پذیرفت.‏ در آن تاریخ اعلام شد که اعضای هیئت اداره‌کننده که پیش از آن سِمَت مدیران انجمن برج دیده‌بانی پنسیلوانیا و شرکت‌های وابسته را بر عهده داشتند از این سِمَت به طور داوطلبانه کناره‌گیری کرده‌اند.‏ بدین ترتیب هیئت اداره‌کننده که نمایندهٔ غلام امین و داناست قادر خواهد بود توجه بیشتری به نظارت روحانی بر «جماعت خدا» و یارانشان یعنی گوسفندان دیگر مبذول دارد.‏ (‏ اَعمال  ۲۰:‏۲۸‏،‏ د ج ‏)‏ همهٔ این ترتیبات نشانهٔ پیشرفت بوده،‏ سازمان یَهُوَه را تقویت نموده،‏ و برای پرستندگانش پربرکت بوده‌اند.‏

۲۵.‏ عامل پیشرفت‌های سازمانی قوم یَهُوَه چه کسی بوده است،‏ و چه فوایدی نصیب آن قوم گشته است؟‏

^۲۵ عامل این پیشرفت‌ها چه کسی بوده است؟‏ آیا آنها نتیجهٔ قدرت سازماندهی یا نبوغ انسانی می‌باشند؟‏ خیر،‏ زیرا یَهُوَه می‌گوید:‏ «طلا خواهم آورد.‏» همهٔ این پیشرفت‌ها حاصل راهنمایی‌های الٰهی است.‏ قوم یَهُوَه با پیروی از راهنمایی‌های او و انجام اصلاحات لازم فایده برده است.‏ در میان آنان آرامش و صلح وجود دارد و عشق به عدالت آنان را وا می‌دارد تا کمر خدمت به یَهُوَه ببندند.‏

۲۶.‏ یکی از نشانه‌های بارز مسیحیت را که حتی دشمنانشان تشخیص می‌دهند کدام است؟‏

^۲۶ صلح خداداد دارای تأثیری دگرگون‌کننده است.‏ یَهُوَه وعده می‌دهد:‏ ‏«بار دیگر ظلم در زمین تو و خرابی و ویرانی در حدود تو مسموع نخواهد شد و حصارهای خود را نجات و دروازه‌های خویش را تسبیح خواهی نامید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۸ ‏)‏ براستی که این سخنان حقیقت دارند!‏ حتی مخالفان اقرار می‌کنند که صلح‌جویی یکی از نشانه‌های بارز مسیحیان حقیقی است.‏ (‏ میکاه ۴:‏۳‏)‏ این حالت صلح‌آمیز بین شاهدان یَهُوَه و خدا،‏ و همینطور در میان خودشان موجب می‌شود که تک تک جلسات مسیحی در این دنیای ظالم به صورت واحه‌ای فرح‌بخش درآید.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏⁠۱۷‏)‏ این صلح و آرامش پیش‌درآمدی است بر صلح و آرامش در زمانی که همهٔ اهالی زمین ‹از خداوند تعلیم می‌یابند.‏› —‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۹؛‏ ۵۴:‏۱۳‏.‏

نور پرجلال رضایت الٰهی

۲۷.‏ چه نور مداومی بر «زن» یَهُوَه می‌تابد؟‏

^۲۷ یَهُوَه شدّت نوری را که بر اورشلیم می‌تابد بدین گونه توصیف می‌کند:‏ ‏«بار دیگر آفتاب در روز نور تو نخواهد بود و ماه با درخشندگی  برای تو نخواهد تابید زیرا که یَهُوَه نور جاودانی تو و خدایت زیبایی تو خواهد بود.‏ و بار دیگر آفتاب تو غروب نخواهد کرد و ماه تو زوال نخواهد پذیرفت زیرا که یَهُوَه برای تو نور جاودانی خواهد بود و روزهای نوحه‌گری تو تمام خواهد شد.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۱۹،‏ ۲۰ ‏)‏ یَهُوَه همچنان برای «زن» خود ‹نوری جاودانی› خواهد بود.‏ او هرگز مانند آفتاب «غروب» نخواهد کرد و مانند ماه «زوال» نخواهد پذیرفت.‏ * نور دائمی رضایت خدا بر سر مسیحیان مسح‌شده یعنی نمایندهٔ انسانی «زن» او می‌تابد.‏ آنها در کنار گروه عظیم،‏ از چنان نور روحانی درخشانی برخوردارند که هیچ ظلمتی بر صحنهٔ سیاسی یا اقتصادی جهان نمی‌تواند از درخشش آن بکاهد و به آیندهٔ درخشانی که یَهُوَه در مقابلشان قرار داده است اطمینان کامل دارند.‏ —‏ رومیان ۲:‏۷؛‏ مکاشفه ۲۱:‏⁠۳-‏۵‏.‏

۲۸.‏ الف)‏ در مورد بازگشت اهالی اورشلیم چه وعده‌ای داده می‌شود؟‏ ب)‏ مسیحیان مسح شده در سال ۱۹۱۹ چه چیزی را متصرف شدند؟‏ پ)‏ صالحان،‏ زمین را تا چه مدت در اختیار خواهند داشت؟‏

^۲۸ یَهُوَه در مورد اهالی اورشلیم در ادامه می‌گوید:‏ ‏«‏جمیع قوم تو عادل خواهند بود و زمین را تا ‏[ ‏«زمان نامعین،‏» د ج] متصرف خواهند شد.‏ شاخهٔ مغروس من و عمل دست من،‏ تا تمجید کرده شوم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲۱ ‏)‏ قوم اسرائیل پس از بازگشت از بابل ‹زمین را متصرف› شد.‏ اما در آن وقت،‏ «تا زمان نامعین» به معنای تا قرن اوّل د.‏م.‏ بود یعنی تا هنگامی که لشکریان روم اورشلیم و دولت یهود را نابود ساختند.‏ در سال ۱۹۱۹ باقی‌ماندهٔ مسیحیان مسح‌شده از اسارت روحانی بیرون آمدند و زمین روحانی را متصرف شدند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۸‏)‏ علامت مشخصهٔ این زمین یا به عبارت دیگر قلمرو فعالیت،‏ بهشت روحانی مرفهی است که هیچ‌گاه  پژمرده نمی‌گردد.‏ اسرائیل روحانی در مجموع برخلاف اسرائیل باستان وفادار باقی خواهد ماند.‏ علاوه بر این،‏ هنگامی که زمین واقعاً به بهشتی که علامت مشخصهٔ آن «فراوانیِ سلامتی» یا صلح خواهد بود مبدّل شود،‏ نبوّت اِشَعْیا از لحاظ مادی نیز تحقق یافته است.‏ سپس صالحان،‏ زمین را تا به ابد در اختیار خواهند داشت.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۱۱،‏ ۲۹‏.‏

۲۹،‏ ۳۰.‏ چگونه «صغیر هزار نفر» شده است؟‏

^۲۹ در پایان باب شصت کتاب اِشَعْیا به وعدهٔ خطیری برمی‌خوریم که یَهُوَه به نام خود آن را تضمین کرده است.‏ او اظهار می‌دارد:‏ ‏«صغیر هزار نفر خواهد شد و حقیر امّت قوی خواهد گردید.‏ من یَهُوَه در وقتش تعجیل در آن خواهم نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲۲ ‏)‏ هنگامی که مسح‌شدگانِ پراکنده،‏ در سال ۱۹۱۹ فعالیت خود را از سر گرفتند،‏ «صغیر» یا کوچک بودند.‏ * اما تعداد آنها با گردآوری باقی‌ماندهٔ اسرائیلیان روحانی فزونی یافت و هنگامی که گردآوری گروه عظیم آغاز گشت افزایش خارق‌العاده‌ای صورت گرفت.‏

^۳۰ چیزی نگذشت که صلح و عدالتی که در میان قوم خدا وجود داشت راست‌دلان بسیاری را به سوی آنان جلب کرد و بدین ترتیب «صغیر» حقیقتاً ‹امّتی قوی› شد.‏ در حال حاضر شمار آنها از جمعیت تعداد چشمگیری از کشورهای مستقل دنیا بیشتر است.‏ واضح است که یَهُوَه از طریق عیسی مسیح کار ملکوت را هدایت کرده و سرعت بخشیده است.‏ براستی مشاهدهٔ گسترش جهانی پرستش حقیقی و سهیم بودن در این گسترش مایهٔ شادی و سُرور بسیار است!‏ آری،‏ مایهٔ شادمانی است که می‌بینیم این رشد موجب جلال یَهُوَه است؛‏ او بود که مدت‌ها پیش چنین وقایعی را نبوّت کرد!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

 ‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰۵]‏

به «زن» فرمان داده می‌شود که ‹برخیزد›‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱۲‏،‏ ۳۱۳]‏

‏«کشتی‌های تَرْشیش» پرستندگان یَهُوَه را با خود حمل می‌کنند