فصل ۷
یَهُوَه قادر است از ما مراقبت کند
۱، ۲. اسرائیلیان هنگام ورود به منطقهٔ سینا در سال ۱۵۱۳ ق.د.م. با چه خطراتی مواجه شدند، و یَهُوَه چگونه به آنان دلگرمی داد؟
ورود اسرائیلیان به منطقهٔ سینا در اوایل سال ۱۵۱۳ ق.د.م. با خطرات گوناگون همراه بود. آنان سفری هولناک از میان ‹بیابان ترسناک و بزرگی› که پر از «مارهای سمّی و عقرب‌ها» بود پیش رو داشتند. (تثنیه ۸:۱۵، ترجمهٔ تفسیری) از سوی دیگر بیم آن می‌رفت که ملت‌های مهاجم به ایشان حمله‌ور شوند. این یَهُوَه، خدایشان بود که آنان را در چنین موقعیتی قرار داده بود. حال زمان آن فرا رسیده بود که به آنان نشان دهد قدرت مراقبت از ایشان را دارد.
۲ یَهُوَه خطاب به قومش با لحنی دلگرم‌کننده گفت: «شما دیدید که من با مصری‌ها چه کردم و چطور مانند عقابی که بچه‌هایش را روی بال‌ها می‌برد، شما را برداشته، پیش خود آوردم.» (خروج ۱۹:۴، تفس.) این سخنان یَهُوَه برای قومش یادآور آن بود که او آنان را گویی به وسیلهٔ عقاب‌ها از چنگ مصریان رها کرد و به سلامت از مهلکه نجات بخشید. عبارت بال‌های عقاب از نظرات دیگر نیز بخوبی گویای مراقبتی است که یَهُوَه از خادمانش به عمل می‌آورد.
۳. چرا بال‌های عقاب تشبیه گویایی است از محافظتی که یَهُوَه از خادمانش به عمل می‌آورد؟
۳ عقاب از بال‌های نیرومند و فراخ خود فقط برای اوج گرفتن در آسمان استفاده نمی‌کند. برای مثال، عقاب ماده برای حفاظت از جوجه‌هایش در مقابل گرمای تند آفتاب، بال‌های خود را که گاهی طول آن‌ها به دو متر می‌رسد مانند چتری محافظ بالای سر جوجه‌ها می‌گسترد. و گاهی برای حفاظت از آن‌ها در مقابل باد سرد، بال‌هایش را دور آن‌ها حلقه می‌زند. یَهُوَه نیز همچون عقابی که از جوجه‌هایش نگاهداری می‌کند از قوم نوخاستهٔ اسرائیل حفاظت کرده بود. حالا نیز که افراد قوم در بیابان به سر می‌بردند اگر وفادار باقی می‌ماندند می‌توانستند زیر بال‌های نیرومند او پناه گیرند. (تثنیه ۳۲:۹-۱۱؛ مزمور ۳۶:۷) آیا یَهُوَه از ما نیز حفاظت و مراقبت می‌کند؟
وعدهٔ خدا
۴، ۵. چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه به وعدهٔ خود برای مراقبت و حفاظت از ما عمل خواهد کرد؟
۴ یَهُوَه یقیناً قدرت دارد از خادمانش حفاظت و مراقبت کند. او «خدای قادر مطلق» است؛ لقبی که نشانگر قدرت تزلزل‌ناپذیر اوست. (پیدایش ۱۷:۱) قدرت یَهُوَه در هنگام عمل، همچون سیلی توقف‌ناپذیر است که هیچ سدّی یارای مقاومت در برابر آن را ندارد. حال که می‌دانیم یَهُوَه قادر است هر آنچه اراده کند به عمل آورد شاید این پرسش برایمان مطرح شود که ‹آیا او مایل است از قومش محافظت و مراقبت کند؟›
۵ پاسخ این پرسش مثبت است! یَهُوَه به ما اطمینان می‌دهد که از قومش مراقبت و حفاظت خواهد کرد. مزمورنویس در بارهٔ او می‌گوید: «خدا پناهگاه و قوّت ماست! او مددکاری است که در سختی‌ها فوراً به کمک ما می‌شتابد.» (مزمور ۴۶:۱، تفس.) خدا دروغ نمی‌گوید، از این رو، می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که از قومش حفاظت خواهد کرد. (تیطُس ۱:۲) او برای آنکه نشان دهد چگونه از خادمانش مراقبت و حفاظت می‌کند از تشبیهات گوناگون استفاده کرده است که در ادامه به برخی از آن‌ها می‌پردازیم.
۶، ۷. الف) شبانان روزگار باستان چگونه از گوسفندان خود حفاظت می‌کردند؟ ب) کتاب مقدّس برای توصیف میل قلبی یَهُوَه به حفاظت و نگاهداری از گوسفندانش از چه تشبیهی استفاده می‌کند؟
۶ یَهُوَه شبان ماست، و «ما قوم او هستیم و گوسفندان چراگاه او.» (مزمور ۲۳:۱؛ ۱۰۰:۳، تفس.) کمتر حیوانی را می‌توان یافت که به ناتوانی گوسفند باشد. شبانان روزگار باستان برای حفاظت از گوسفندان خود باید شجاعانه با شیر و گرگ و خرس و گاهی دزدان روبرو می‌شدند. (۱سموئیل ۱۷:۳۴، ۳۵؛ یوحنّا ۱۰:۱۲، ۱۳) ولی بعضی اوقات حفاظت و مراقبت از گوسفندان مستلزم ملایمت و نرمی بود. شبان مهربان هنگامی که گوسفندی دور از گلّه می‌زایید، در آن دقایق ناتوانی و ضعف، از او نگهبانی می‌کرد و سپس برّهٔ بی‌دفاع را در آغوش می‌گرفت و پیش گلّه می‌برد.
یَهُوَه آن‌ها را «در آغوش خواهد گرفت»
۷ یَهُوَه وقتی خود را به شبان ما تشبیه می‌کند در واقع به ما اطمینان می‌دهد که از صمیم قلب حاضر به مراقبت و محافظت از ماست. (حِزْقِیال ۳۴:۱۱-۱۶) شاید به خاطر داشته باشید که در فصل ۲ این کتاب، توصیفی را که از یَهُوَه در کتاب اِشَعْیا شده است بررسی کردیم: «او مانند شبان، گلّهٔ خود را خواهد چرانید؛ برّه‌ها را در آغوش خواهد گرفت.» (اِشَعْیا ۴۰:۱۱، تفس.) برّه‌ها چگونه در «آغوش» شبان جای می‌گیرند؟ گاهی برّه خود به شبان نزدیک می‌شود و حتی به آرامی خود را به پای او می‌زند. اما شبان است که باید خم شود و برّه را از زمین بردارد و با لطافت در آغوش امن خود جای دهد. این تشبیه زیبا بخوبی نشانگر آن است که یَهُوَه یعنی شبان بزرگ ما، همیشه آمادهٔ حفاظت و دفاع از ماست!
۸. الف) یَهُوَه از چه کسانی حفاظت و مراقبت می‌کند و امثال ۱۸:۱۰ چگونه به این نکته اشاره می‌کند؟ ب) منظور از پناه گرفتن در نام خدا چیست؟
۸ باید در نظر داشت که خدا در صورتی از ما مراقبت خواهد کرد که به او نزدیک شویم. در امثال آمده است: «اسم خداوند قلعه‌ای است محکم که شخص درستکار به آن پناه می‌برد و در امان می‌ماند.» (امثال ۱۸:۱۰، تفس.) در روزگار کتاب مقدّس گاهی در بیابان به عنوان پناهگاه برجی می‌ساختند. ولی در صورت بروز خطر شخص باید با پای خود به داخل چنین برج‌هایی پناه می‌برد. پناه گرفتن در نام خدا نیز بستگی به خود ما دارد. البته منظور آن نیست که باید نام او را مثل وِرد جادوگران تکرار کنیم، بلکه مقصود آن است که باید کسی را که این نام را بر خود دارد بشناسیم و به او توکّل نماییم و مطابق معیارهای او زندگی کنیم. یَهُوَه با مهربانی تمام به ما اطمینان می‌دهد که اگر به او ایمان آوریم برای ما همچون برجی محافظ خواهد بود!
خدای ما قادر است ما را برهاند
۹. چرا می‌توان گفت که یَهُوَه فقط وعدهٔ حفاظت به ما نداده است؟
۹ یَهُوَه فقط وعدهٔ حفاظت نمی‌دهد بلکه در روزگار باستان با معجزات خود نشان داده است که عملاً قدرت مراقبت و حفاظت از قومش را دارد. او در طی تاریخ قوم اسرائیل بارها دشمنان نیرومند آن‌ها را بر جای خود نشانید. (خروج ۷:۴) او علاوه بر اینکه از قومش به طور گروهی حفاظت می‌کند، از فرد فرد آنان نیز حمایت و مراقبت می‌کند.
۱۰، ۱۱. کتاب مقدّس به کمک چه نمونه‌هایی نشان می‌دهد که یَهُوَه از قدرت خود برای حفاظت از یکایک خادمانش استفاده می‌کند؟
۱۰ هنگامی که سه جوان عبرانی به نام‌های شَدْرَک، میشَک و عَبِدْنَغو از سجده کردن به مجسمهٔ طلایی نَبُوکَدْنَصَّر پادشاه امتناع ورزیدند، نَبُوکَدْنَصَّر که قدرتمندترین حکمران جهان در آن زمان بود به خشم آمد و گفت که آن‌ها را به داخل کورهٔ آتش خواهد افکند و با تکبّر اضافه کرد: «کدام خدایی می‌تواند شما را از دست من برهاند.» (دانیال ۳:۱۵، تفس.) این سه جوان عبرانی با اینکه اطمینان کامل داشتند که خدا قدرت حفاظت از آنان را دارد، احتمال می‌دادند که شاید ارادهٔ او بر نجات آنان نباشد. (دانیال ۳:۱۷، ۱۸) کورهٔ آتش با وجود آنکه هفت برابر داغ‌تر از معمول بود هیچ مانعی در برابر خدای قادر متعال نبود. او از سه جوان مراقبت و حفاظت کرد و نَبُوکَدْنَصَّر پادشاه به اجبار اذعان داشت: «هیچ خدایی مانند خدای ایشان نمی‌تواند این چنین بندگانش را نجات دهد.»—دانیال ۳:۲۹، تفسیری.
۱۱ نمونهٔ دیگری از قدرت یَهُوَه برای حفاظت از خادمانش آن بود که زندگی پسر یگانهٔ خود را به رحم مریم، دوشیزهٔ یهودی منتقل ساخت. فرشته‌ای به مریم گفت: «تو بزودی باردار شده، پسری به دنیا خواهی آورد.» سپس در توضیح این معجزه اضافه کرد: «روح‌القدس بر تو نازل خواهد شد و قدرت خدا بر تو سایه خواهد افکند.» (لوقا ۱:۳۱، ۳۵، تفس.) به نظر می‌آمد که پسر خدا در طول هستی خود هیچ گاه تا این حد آسیب‌پذیر نبوده است. آیا هنگامی که هنوز در رحم مادرش بود، گناه و ناکاملی مادرش به او صدمه‌ای وارد می‌آورد؟ آیا شیطان قادر بود او را پیش از تولّد مجروح نماید یا بکشد؟ به هیچ وجه! یَهُوَه در واقع دیواری محافظ گرداگرد مریم کشید تا هیچ عاملی، چه ناکاملی و نیروهای مضر چه انسان‌های قاتل و دیوها، نتوانند از هنگام لقاح تا تولّد عیسی به جنینِ در حال رشد او صدمه‌ای برسانند و در طی دوران کودکی و نوجوانی او نیز همچنان حامی و محافظش بود. (متّیٰ ۲:۱-۱۵) خدا بود که معین کرد پسر عزیزش تا چه وقت آسیب‌ناپذیر باقی می‌ماند.
۱۲. چرا یَهُوَه به شکلی اعجازآمیز از برخی از خادمانش در روزگار باستان حفاظت می‌کرد؟
۱۲ در بسیاری از موارد دلیل اینکه یَهُوَه از برخی انسان‌ها به این شکل اعجازآمیز حمایت و حفاظت نموده، آن است که مقصودش به انجام برسد. برای مثال زنده نگاه داشتن عیسی در طفولیت برای انجام مقصود خدا واجب بود. مقصودی که در نهایت به نفع همهٔ انسان‌ها تمام می‌شد. در بسیاری از قسمت‌های کتاب مقدّس می‌بینیم که یَهُوَه چگونه از قدرت خود برای حفاظت از خادمانش استفاده نموده است. این‌ها همگی به ما صبر و دلگرمی عطا می‌کند و ایمانمان را به خدای متعال قوی‌تر می‌سازد. (رومیان ۱۵:۴) ولی پرسشی که مطرح می‌شود آن است که خدا در حال حاضر تا چه حد از ما مراقبت و محافظت می‌کند؟
مراقبت الٰهی به چه معنایی است
۱۳. آیا یَهُوَه به ما وعدهٔ معجزه داده است، چرا؟
۱۳ وعدهٔ یَهُوَه در مورد حفاظت از ما به معنای آن نیست که برای ما معجزه خواهد کرد. خیر، خدا به ما ضمانت نمی‌دهد که در این سیستم کهنه و پوسیده زندگی‌ای فارغ از غم و سختی خواهیم داشت. بسیاری از خادمان وفادار یَهُوَه با مشکلات عظیمی همچون فقر، جنگ، بیماری و مرگ روبرو هستند. عیسی با صراحت به شاگردانش گفت که تعدادی از آن‌ها به خاطر ایمانشان کشته خواهند شد و به همین دلیل تأکید کرد که باید تا به آخر از خود تحمّل و بردباری نشان دهند. (متّیٰ ۲۴:۹، ۱۳) اگر یَهُوَه با استفاده از قدرت خود همهٔ دشواری‌ها را با معجزه از پیش روی ما برمی‌داشت، شیطان ادعا می‌کرد که وفاداری ما به یَهُوَه از روی صداقت نیست.—ایّوب ۱:۹، ۱۰.
۱۴. چرا می‌توان گفت که یَهُوَه همیشه از خادمانش به یک شکل حفاظت نمی‌کند؟
۱۴ حتی در روزگار باستان نیز یَهُوَه همهٔ خادمانش را از مرگ زودرس نرهانید. برای مثال، یعقوب رسول حدود سال ۴۴ د.م. به دست هیرودیس به قتل رسید در حالی که اندکی بعد یَهُوَه پِطْرُس را «از دست هیرودیس» رها ساخت. (اَعمال ۱۲:۱-۱۱) و عمر یوحنّا، هم از برادرش یعقوب، و هم از پِطْرُس طولانی‌تر بود. واضح است که نمی‌توان انتظار داشت خدا از همهٔ خادمانش به یک شکل حفاظت کند. علاوه بر این باید در نظر داشت که برای همهٔ ما اتفاقات غیرمنتظره رخ می‌دهد. (جامعه ۹:۱۱) با توجه به مطالب فوق یَهُوَه در حال حاضر چگونه از ما حفاظت می‌کند؟
مراقبت جسمانی
۱۵، ۱۶. الف) چرا می‌توان گفت که یَهُوَه از قومش مراقبت جسمانی کرده است؟ ب) چرا می‌توان مطمئن بود که یَهُوَه از خادمانش در حال حاضر و در طی مصیبت عظیم حفاظت خواهد کرد؟
۱۵ ابتدا می‌پردازیم به اینکه یَهُوَه چگونه از قومش مراقبت جسمانی به عمل می‌آورد. بدیهی است که او از قوم خود به طور کلّی حفاظت می‌کند زیرا در غیر این صورت، براحتی طعمهٔ شیطان می‌شدند. شیطان یعنی «رئیس این جهان» آرزو دارد پرستش حقیقی را از میان بردارد. (یوحنّا ۱۲:۳۱؛ مکاشفه ۱۲:۱۷) برخی از قدرتمندترین دولت‌های روی زمین کار موعظه را ممنوع ساخته و سعی کرده‌اند ما را بکلّی نابود سازند. اما قوم یَهُوَه استوار باقی مانده و بی‌وقفه به کار موعظه ادامه داده‌اند! چرا حکومت‌های قدرتمند نتوانستند فعالیت‌های این گروه مسیحی نسبتاً کوچک و ظاهراً بی‌دفاع را متوقف سازند؟ زیرا یَهُوَه آنان را زیر بال‌های نیرومند خویش حفاظت کرده است!—مزمور ۱۷:۷، ۸.
۱۶ هنگام وقوع مصیبت عظیم یَهُوَه چگونه خادمانش را از صدمات جسمی مصون نگاه خواهد داشت؟ ما نباید از اینکه داوری خدا به اجرا گذارده می‌شود هراسی به دل راه دهیم. زیرا یَهُوَه می‌داند چگونه نیک‌دلان را از وسوسه و آزمایش رهایی بخشد و ظالمان را در روز داوری نابود سازد. (مکاشفه ۷:۱۴؛ ۲پِطْرُس ۲:۹) وانگهی ما می‌توانیم همیشه از دو چیز مطمئن باشیم. اول آنکه یَهُوَه هرگز اجازه نخواهد داد همهٔ خادمان وفادارش از صفحهٔ زمین پاک شوند و دوم آنکه اگر صداقت خویش را حفظ کنند، به آنان زندگی جاودانی عطا خواهد کرد. حتی اگر در این راه جان خود را از دست بدهند آنان را رستاخیز خواهد داد. برای مردگان جایی امن‌تر از حافظهٔ خدا وجود ندارد.—یوحنّا ۵:۲۸، ۲۹.
۱۷. یَهُوَه چگونه با کتاب مقدّس از ما حفاظت می‌کند؟
۱۷ در حال حاضر نیز یَهُوَه از ما محافظت می‌کند زیرا کلام زندهٔ او قدرت دارد دل‌های ما را شفا بخشد و مسیر درست زندگی را پیش رویمان گذارد. (عبرانیان ۴:۱۲) با به جا آوردن اصول کلام خدا می‌توان تا اندازه‌ای از صدمات جسمی مصون ماند. یَهُوَه خود می‌گوید: «من یَهُوَه . . . هستم و تو را تعلیم می‌دهم تا سود ببری.» (اِشَعْیا ۴۸:۱۷) تردیدی نیست که زندگی مطابق اصول کلام خدا به تندرستی و طول عمر فرد کمک می‌کند. برای مثال، چون ما بنا به توصیهٔ کتاب مقدّس از زنا و آلوده ساختن بدن خود پرهیز می‌کنیم، از عواقب اَعمال غیراخلاقی و عادات مضر که موجب آشفتگی زندگی بسیاری از افراد بی‌ایمان می‌شود نیز مصون می‌مانیم. (اَعمال ۱۵:۲۹؛ ۲قُرِنتیان ۷:۱) براستی از اینکه خدا کلامش را برای ما محفوظ نگاه داشته است سپاسگزاریم!
مراقبت روحانی
۱۸. یَهُوَه چگونه از ما از لحاظ روحانی مراقبت می‌کند؟
۱۸ از همه مهم‌تر آنکه یَهُوَه، خدای مهربانمان از لحاظ روحانی از ما مراقبت می‌کند. بدین شکل که هر آنچه برای تحمّل مصایب و حفظ رابطه‌مان با او نیاز داریم در اختیارمان قرار می‌دهد. با این کار در واقع زندگی ما را نه فقط برای چند سال بلکه تا ابد تضمین می‌کند. حال به برخی از امکاناتی که خدا برای مراقبت روحانی در اختیار ما قرار داده است می‌پردازیم.
۱۹. روح یَهُوَه به چه شکلی می‌تواند ما را در راه مقابله با مشکلات یاری کند؟
۱۹ یَهُوَه به دعاهای ما گوش می‌دهد. (مزمور ۶۵:۲) وقتی مشکلات زندگی از حد تحمّل ما خارج می‌شود، درددل با خدا آرامش فراوانی به ما می‌بخشد. (فیلِپّیان ۴:۶، ۷) او شاید مشکلات ما را به نحوی معجزه‌آسا از میان نبرد، اما در جواب دعاهایمان می‌تواند حکمت و درایت لازم را برای مقابله با آن‌ها در اختیارمان بگذارد. (یعقوب ۱:۵، ۶) علاوه بر این، اگر روح‌القدسش را از او بطلبیم آن را به ما عطا می‌کند. (لوقا ۱۱:۱۳) روح قدرتمند او می‌تواند به ما کمک کند تا در مقابل مشکلات و آزمایش‌های گوناگون ایستادگی کنیم. یَهُوَه در دنیای جدید که در آستانهٔ آن قرار داریم، همهٔ دشواری‌ها را از میان برخواهد داشت. اما تا فرا رسیدن آن روز به ما قدرتی فوق معمول می‌بخشد تا بتوانیم مصایب را تحمّل کنیم.—۲قُرِنتیان ۴:۷.
۲۰. یَهُوَه از چه طریق دیگری از ما مراقبت می‌کند؟
۲۰ گاهی اوقات، یَهُوَه از طریق هم‌ایمانانمان از ما مراقبت می‌کند. او قومش را در یک کانون برادری جهانی گرد آورده است. (۱پِطْرُس ۲:۱۷؛ یوحنّا ۶:۴۴) این کانون گرم برادری، گواه زنده‌ای است از قدرت روح‌القدس خدا برای اصلاح ما انسان‌ها. روح خدا در ما خصوصیات زیبا و پرارزشی همچون محبت و مهربانی و نیکویی به وجود می‌آورد. (غَلاطیان ۵:۲۲، ۲۳) وقتی غصه‌دار هستیم و برادر یا خواهری به ما توصیه‌ای مفید می‌کند و یا سخنی دلگرم‌کننده به زبان می‌آورد، یَهُوَه را شکر می‌کنیم چرا که به این طریق نیز از ما مراقبت می‌کند.
۲۱. الف) یَهُوَه از طریق غلام امین و دانا چه خوراک روحانی‌ای برایمان فراهم می‌آورد؟ ب) ما چگونه از امکاناتی که یَهُوَه برای حفاظت از روحانیت ما در اختیارمان قرار داده است فایده می‌بریم؟
۲۱ وسیلهٔ دیگری که یَهُوَه برای مراقبت از ما فراهم آورده است، خوراک بموقع روحانی است. یَهُوَه «غلام امین و دانا» را مأمور توزیع خوراک روحانی ساخته است تا ما بتوانیم از آن نیرو بگیریم. غلام امین به کمک نشریاتی از قبیل مجلّه‌های برج دیده‌بانی و «بیدار شوید!» همچنین از طریق جلسه‌ها، مجمع‌ها و کنگره‌ها، «خوراک» روحانی مورد نیاز ما را تأمین می‌نماید. (متّیٰ ۲۴:۴۵) آیا تا به حال پیش آمده است که در یکی از جلسات مسیحی برای مثال در یک سخنرانی یا دعا و یا هنگامی که کسی به سؤالی پاسخ می‌دهد، نکته‌ای را بشنوید که موجب تقویت روحیه و دلگرمی‌تان شده باشد؟ آیا تا به حال پیش آمده است که مطالب یکی از مجلّات تأثیری عمیق بر شما گذارده باشد؟ به خاطر داشته باشید که یَهُوَه همهٔ این امکانات را در اختیارمان قرار می‌دهد تا از لحاظ روحانی در امان باشیم.
۲۲. یَهُوَه از قدرت خود همیشه به چه منظوری استفاده می‌کند، و چرا این کار وی به صلاح ماست؟
۲۲ تردیدی نیست که یَهُوَه برای «کسانی که به او پناه می‌برند» سپری محافظ است. (مزمور ۱۸:۳۰، تفس.) اما باید در نظر داشت که او با اینکه همهٔ دشواری‌ها را از پیش پای ما برنمی‌دارد، همیشه قدرت خود را برای نیل به مقصودش به کار می‌گیرد، که البته در درازمدت، به صلاح همهٔ ما خادمانش است. اگر ما به یَهُوَه نزدیک شویم و در محبت او باقی بمانیم، او به ما زندگی کامل جاودانی عطا خواهد کرد. این امید سبب می‌شود که همهٔ سختی‌ها و زحماتی که در این سیستم متحمّل می‌شویم در نظرمان ناچیز و زودگذر جلوه کند.—۲قُرِنتیان ۴:۱۷.
