پایان سختی‌ها نزدیک است!
پایان سختی‌ها نزدیک است!
شاید شما نیز بارها از خود پرسیده باشید، ‹چرا زندگی پر از درد و رنج است؟› هزاران سال است که جنگ، فقر، جنایت، بی‌عدالتی، مصیبت، بیماری و مرگ انسان‌ها را در چنگال خود فرو برده است. در صد سال گذشته بیش از هر زمان دیگر شاهد چنین صدماتی بوده‌ایم. آیا امکان دارد که روزی زمین از مصیبت و شرارت پاک شود؟
بله، مصیبت‌ها بزودی پایان خواهند یافت! خداوند در کتاب مقدّس این پیام تسلّی‌بخش را به ما می‌دهد که شریران نابود می‌شوند و زمین از آنِ اشخاص فروتن خواهد شد و از زندگی‌ای مملوّ از صلح و سلامتی لذّت خواهند برد. کلام خدا در ادامه می‌گوید: «صالحان وارث زمین خواهند بود و در آن تا به ابد سکونت خواهند نمود.» آری، زندگی‌ای ابدی در صلح و آرامش در انتظار صالحان است.—مزمور ۳۷:۱۰، ۱۱، ۲۹.
خداوند زمین را از بدی و شرارت و درد و رنج پاک خواهد کرد. دنیایی جدید آغاز می‌گردد، زمین بهشت خواهد شد! انسان‌ها قادر خواهند بود تا ابد در شادی و سلامتی جسمی و روحی زندگی کنند. رنج و سختی تنها به گذشته تعلّق خواهد داشت. کلام خدا چنین آینده‌ای را پیشگویی کرده است: ‹خدا هر اشکی را از چشمان انسان‌ها پاک خواهد کرد. و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.›—مکاشفه ۲۱:۴.
نوید امیدبخش دیگر در مورد این دنیای جدید رستاخیز مردگان است. رستاخیز این امکان را فراهم می‌آورد تا رفتگان نیز از برکات این دنیای جدید بهره‌مند شوند. در کتاب مقدّس آمده است که هم نیکان و هم بدان به زندگی بازگردانده خواهند شد. (اَعمال ۲۴:۱۵) به همین دلیل بود که عیسی مسیح به گناهکاری نادم که به وی ایمان آورد چنین اطمینان داد: «با من در فردوس خواهی بود.»—لوقا ۲۳:۴۳.
چرا درد و رنج آغاز شد؟
شاید از خود سؤال کنید اگر خداوند می‌خواست به رنج و مصیبت پایان دهد، چرا تا به حال این کار را نکرده است و اصلاً چرا رنج و مصیبت روی زمین آغاز شد؟
یَهُوَه آفریدگار عالَم، آدم و حوّا را بی‌نقص و از هر جهت کامل آفرید. به این معنی که آنان می‌توانستند با اطاعت از او تا ابد روی زمین زندگی کنند و پیر یا بیمار نشوند. خداوند آنان را در باغی زیبا قرار داد و به آنان این وظیفهٔ لذّت‌بخش را محوّل کرد که کل زمین را به باغ بهشت تبدیل کنند. کتاب مقدّس می‌گوید وقتی خدا به آفریده‌های خود نظر کرد آن را از هر لحاظ عالی یافت. (پیدایش ۱:۳۱) آدم و حوّا با اطاعت از خدا قادر بودند فرزندانی کامل مثل خود به دنیا آورند و به این شکل تا ابد در صلح و شادی در بهشت زندگی کنند.
خداوند آزادی و قدرت تصمیم‌گیری را به آدم و حوّا داد. او آنان را مثل ماشین نیافرید که از خود هیچ اختیاری نداشته باشند. با اتخاذ تصمیماتی در چهارچوب قوانین خدا سعادت ابدی آنان تضمین شده بود. خدا خود گفته است: «من یَهُوَه خدای تو هستم و تو را تعلیم می‌دهم تا سود ببری و تو را به راهی که باید بروی هدایت می‌نمایم.» (اِشَعْیا ۴۸:۱۷) اگرچه انسان آزاد است در هر مسیری گام بردارد اما تنها گام برداشتن در طریق الٰهی، سعادت و رضایت ابدی به همراه دارد و انتخاب مسیری دیگر می‌تواند فاجعه به بار آورد. در کتاب مقدّس آمده است که انسان قادر نیست مستقل از خدا راه سعادت را بیابد بلکه برای تشخیص این راه و گام برداشتن در آن نیاز به هدایت الٰهی دارد.—اِرْمیا ۱۰:۲۳.
متأسفانه اوّلین والدین ما، آدم و حوّا با تصوّر اینکه زندگی مستقل از خدا نیز می‌تواند به سعادت بینجامد به خدا پشت کردند. آنان با این عمل خود پشتیبانی خدا را از دست دادند که نتیجهٔ آن ناکاملی و در پی آن پیری و مرگشان بود. از آنجایی که ما فرزندان آنان هستیم، ناکاملی را از آنان به ارث برده‌ایم. به همین دلیل ما هم پیر می‌شویم و می‌میریم.—رومیان ۵:۱۲.
تابعیت از خدا تنها راه سعادت بشر
چرا خدا آدم و حوّا را نابود نکرد و انسان‌های کامل دیگری را جایگزین آنان نساخت؟ خداوند راه سعادت را پیش پای اوّلین والدین ما قرار داد. اما آنان راه خدا را رد کردند و طریق خودشان را پیش گرفتند. در اینجا این سؤال مطرح می‌شود: آیا راهی که آدم و حوّا برگزیدند نیز به سعادت می‌انجامد؟ زمان، پاسخگوی این سؤال است. خداوند زمان و آزادی کامل را در اختیار فرزندان آدم و حوّا قرار داد. زمانی که گذشته کافی بوده است تا انسان‌ها شکل‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی را امتحان کنند. به این ترتیب یک بار برای همیشه این موضوع به اثبات می‌رسد که واقعاً راه سعادت بشر کدام است و انسان‌ها با رعایت قوانین چه کسی سعادتمند خواهند بود، قوانین خود یا قوانین خدا؟ به عبارت دیگر چه کسی حق حاکمیت و قانون‌گذاری دارد؟
هزاران سال تاریخ بشر گویای این حقیقت است که درد و رنج انسان‌ها همواره بیشتر و بیشتر شده است. در صد سال گذشته انسان‌ها بدترین مصیبت‌ها و مشقّات را به خود دیده‌اند. میلیون‌ها نفر در طی جنگ جهانی دوّم کشته شدند. ده‌ها میلیون نفر هر ساله از گرسنگی و بیماری تلف می‌شوند. بیش از صد میلیون نفر در جنگ‌ها از بین رفته‌اند. جنایت و خشونت گسترشی بی‌سابقه داشته است. استعمال مواد مخدّر تا حد نگران کننده‌ای شیوع یافته است. اصول اخلاقی و خانواده ارزش واقعی خود را از دست داده است. افراد بیشتری به بیماری‌های مقاربتی دچار می‌شوند. آیا حکومت‌های بشری توانسته‌اند راه‌حلی برای چنین مشکلاتی ارائه دهند؟ کدام قدرت است که بتواند بیماری، کهولت و مرگ را ریشه کن کند؟
کلام خدا این «زمان‌های سخت» را پیشگویی کرده بود؛ روزهای سختی که مردمانِ شریر و حیله‌گر از بد هم بدتر می‌شوند. این روزها «ایّام آخر» نامیده شده است چرا که روزهای آخرِ سختی‌ها و زشتی‌های دنیا می‌باشد.—۲تیموتاؤس ۳:۱-۵، ۱۳.
پایان درد و رنج نزدیک است
نشانه‌های بسیاری حکایت از این دارد که پایان رنج و عذاب بشر نزدیک است. تاریخ نتایج تلخ پشت کردن به خدا را آشکار ساخته است. به وضوح ثابت شده است که حکومت‌های انسانی هیچ گاه موفق نخواهند شد سعادت ابدی را به همراه آورند. تنها حکومت خداست که می‌تواند صلح، شادی، سلامتی کامل و زندگی ابدی را برای انسان‌ها به ارمغان آورد. یَهُوَه، خداوند یکتا فقط تا مدتی محدود اجازهٔ وجود بدی و شرارت را داده است و بزودی به آن پایان خواهد داد. بلی، او بزودی در امور انسان‌ها دخالت خواهد کرد و شرارت و بدی را از روی زمین پاک خواهد ساخت.
در کتاب مقدّس پیشگویی شده است: «در ایّام این پادشاهان [حکومت‌های موجود] خدای آسمان‌ها سلطنتی را [در آسمان] که تا ابدالآباد زایل نشود، برپا خواهد نمود . . . تمامی آن سلطنت‌ها [حکومت‌های وقت] را خرد کرده، مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.» (دانیال ۲:۴۴) اثبات این موضوع که تنها خداوند حق حکومت دارد و حکومتی پادشاهی را در آسمان برقرار می‌کند، از تعالیم اصلی کتاب مقدّس است. وقتی که عیسی وقایع «ایّام آخر» را پیشگویی می‌کرد به موضوعی مهم اشاره کرد. او گفت که مژدهٔ این حکومت آسمانی در سراسر عالَم اعلام خواهد شد تا گواهی برای همهٔ ملت‌ها باشد سپس پایان فرا خواهد رسید.—متّیٰ ۲۴:۱۴.
در آن زمان چه کسی نجات خواهد یافت؟ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که راستان و کاملان در زمین باقی خواهند ماند اما شریران از زمین ریشه‌کن خواهند شد. (امثال ۲:۲۱، ۲۲) راستان کسانی هستند که خواسته‌های یَهُوَه خداوند یکتا را فرا می‌گیرند و به آن عمل می‌کنند. کتاب مقدّس در این خصوص می‌گوید: «حیات جاودانی این است که تو را خدای واحدِ حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند.» (یوحنّا ۱۷:۳) در کلام خدا صریحاً آمده است که دنیا گذراست، اما کسی که خواست خدا را به جا آورد تا ابد باقی می‌ماند.—۱یوحنّا ۲:۱۷.
تمام آیات از کتاب مقدس فارسی چاپ ۱۹۰۴ هستند، در غیر این صورت نام ترجمهٔ مورد نظر قید شده است.
