درس ۱۸

بهبود بخشیدن به جوابهایت

۱،‏ ۲.‏ چرا باید همهٔ ما تلاش کنیم که جوابهای خوبی بدهیم؟‏

^۱ همهٔ مسیحیان باید توانایی دادن جوابهای خوب را در خود پرورش دهند.‏ پولس رسول نوشت:‏ «گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح شده به نمک،‏ تا بدانید هر کسی را چگونه جواب باید داد.‏» (‏ کولس‍.‏ ۴:‏۶‏)‏ و طبیعی است که سعی می‌کنیم جوابهایمان را بهبود ببخشیم.‏ وقتی خوب جواب می‌دهیم،‏ این کار شادی حقیقی به ما می‌دهد:‏ «برای انسانْ از جوابِ دهانش شادی حاصل می‌شود،‏ و سخنی که در محلّش گفته شود چه بسیار نیکو است.‏»—‏امثال ۱۵:‏۲۳‏.‏

^۲ آیا شخصاً نیاز بهبود بخشیدن به جوابهایت را احساس می‌کنی؟‏ آیا از شرکت در جلسات جماعت رضایت کامل داری؟‏ یا اینکه جای اصلاح وجود دارد که در صورت انجام آن،‏ واقعاً لذت زیادتری به تو دست می‌دهد؟‏ آیا در خدمت موعظه مواقعی پیش می‌آید که آرزو می‌کنی ای کاش طوری دیگر عمل می‌کردی؟‏ چنین چیزی در مورد همهٔ ما صدق می‌کند،‏ بنابراین مفید است تا با هم بررسی کنیم که چگونه می‌توانیم به جوابهایمان بهبود ببخشیم.‏

۳،‏ ۴.‏ چگونه ممکن است که در هنگام جلسهٔ جماعت،‏ پاسخهای مختلفی به یک سؤال داده شود؟‏

^۳ جلسات جماعت.‏ در بیشتر جماعات شاهدان یَهُوَه،‏ ملاحظه می‌شود که بعضی اشخاص همیشه برای دادن جواب به سؤالهایی که در مطالعهٔ برج دیده‌بانی،‏ در مطالعهٔ کتاب جماعت یا در مرور شفاهی در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک مطرح می‌شوند آماده هستند.‏ چنین چیزی تصادفی نیست.‏ این ممکن است به علت سالها مطالعه و معاشرت  آنها با امت یَهُوَه باشد؛‏ امّا در اکثر مواقع،‏ آمادگی قبلی نیز یک عامل بزرگ است.‏ حتی اشخاص جدید می‌توانند با عادت کردن به مطالعهٔ مطلب از قبل،‏ در جلسه جوابهای خوبی بدهند.‏—‏امثال ۱۵:‏۲۸‏.‏

^۴ چنانچه تو اولین نفری هستی که به سؤالی جواب می‌دهی،‏ معمولاً خوب است که جوابی مستقیم در رابطه با موضوع بدهی.‏ امّا اگر کسی به سؤال جواب داد،‏ احساس نکن که گفتگو در آنجا باید خاتمه یابد.‏ برای اینکه بتوانی توضیح یا جوابی اضافی برای همان سؤال بدهی،‏ می‌توانی یکی از این راهها را انتخاب کنی:‏ جواب را بیشتر بسط بده و نشان بده که چگونه آیه‌های ذکرشده در بند به جواب مربوط می‌شوند،‏ یا اینکه اشاره کن که چگونه موضوع مورد بحث بر روی زندگی ما اثر می‌گذارد.‏ چنانچه مطلب دربارهٔ اوضاع جهانی یا اَعمال مذهب کاذب است،‏ می‌توانی دربارهٔ یک تجربه یا وضعیت محلی صحبت کنی که بر حقیقی بودن آنچه بند می‌گوید،‏ تأکید کند.‏ این کار بحث را غنی می‌سازد.‏

۵.‏ چرا خوب است که شخص مختصراً و با کلمات خود جواب دهد؟‏

^۵ معمولاً جوابها وقتی که مختصر و مربوط به موضوع باشند،‏ عمیقتر به خاطر شنوندگان می‌نشینند.‏ چنین جوابهایی برای اکثر موارد توصیه می‌شود.‏ وقتی کسی تمام افکار یک بند را مطرح کند،‏ هیچ نکته‌ای برجسته نمی‌ماند و شنوندگان نیز بخوبی نخواهند فهمید که جواب دقیق سؤال چیست.‏ جوابهایی که شخصِ تفسیردهنده می‌دهد معمولاً مفیدترین جوابها برای خود او هستند.‏ جواب دادن به خود شخص کمک می‌کند تا اطلاعات را خوب به خاطر بسپارد،‏ و اغلب به سایرین کمک می‌کند تا افکاری را جذب کنند که احتمالاً قبلاً دستگیرشان نشده بود.‏ گفتارهای تو در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک به تو کمک می‌کند تا این توانایی را در خود پرورش دهی.‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم به حاضر جواب بودنمان هنگامی که سؤال پرسیده می‌شود بهبود ببخشیم؟‏

^۶ آیا می‌توانی به حاضر جواب بودنت نیز بهبود ببخشی؟‏ چنین چیزی شامل آمادگی قبلی است.‏ امّا این آمادگی را هنگامی که بندی خوانده می‌شود یا سایرین تفسیر می‌دهند انجام نده،‏ زیرا در آن صورت فواید جلسه را از دست خواهی داد.‏ عادت کن که جوابها را از قبل علامتگذاری کنی.‏ در عوض اینکه زیر عبارات و جوابهای طولانی خط بکشی،‏ می‌توانی فقط زیر چند کلمهٔ اصلی خط بکشی،‏ که یک نگاه سریع به آن کلمات،‏ فکر مورد نظر را به ذهن تو خواهد برگرداند و برای جواب دادن آماده خواهی بود.‏ چنانچه سؤال یک بند به قسمتهای « الف » و « ب » تقسیم می‌شود،‏ یک علامت در حاشیه برای مشخص کردن اینکه کدام قسمت از مطلب مربوط به سؤال « الف » و کدام قسمت مطلب مربوط به سؤال « ب » است،‏ به تو کمک خواهد کرد تا جلوتر از هدایت‌کنندهٔ جلسه جواب یا تفسیر ندهی.‏ حتی اگر برای مطلبی،‏ سؤالی برای اظهارنظر حضار وجود ندارد،‏ مفید است آنچه را که احساس می‌کنی  نکات اصلی هستند علامت بگذاری.‏ این کار باعث می‌شود تا بتوانی فی‌البَداهه جواب بدهی،‏ و بنابراین به یک بحث زنده کمک خواهد کرد.‏ بعد از یکبار جواب دادن در جلسه،‏ خود را عقب نکش و این نتیجه را نگیر که جوابهای دیگر را باید به سایرین واگذار کنی.‏ مایل باش تا آزادانه جواب بدهی.‏

۷.‏ چرا همهٔ ما باید مسئولیت جواب دادن در جلسات را احساس کنیم؟‏

^۷ بعضی در جواب دادن ممکن است کمرو باشند و احساس کنند که دیگران می‌توانند بهتر جواب دهند.‏ امّا کتاب مقدس ما را تشویق می‌کند که به مسئولیت فردی خود در سهیم کردن دیگران در آنچه یاد گرفته و می‌گوییم واقف باشیم.‏ پولس رسول نوشت:‏ «اعتراف امید را محکم نگاه داریم .‏ .‏ .‏ و ملاحظهٔ یکدیگر را بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.‏ و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است،‏ بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم.‏» (‏ عبر.‏ ۱۰:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ با جواب دادن،‏ دیگران را به محبّت و اعمال نیکو ترغیب می‌کنیم،‏ دلگرمی به آنها می‌دهیم و آنها را تشویق می‌کنیم.‏ علاوه بر این،‏ خودمان نیز از آن فایده می‌بریم زیرا شاد کردن دیگران را تجربه می‌کنیم و بدین صورت سبب تشویق خود می‌شویم.‏

۸-‏۱۲.‏ دربارهٔ اینکه چگونه با اعتراضات در خدمت موعظه برخورد کنیم چند پیشنهاد بده؟‏

^۸ جواب دادن به اعتراضات در خدمت موعظه.‏ اگر تو مطالعهٔ شخصی و حضور در جلسات را به طور مرتب انجام دهی،‏ درخواهی یافت که جواب دادن به سؤالها در خدمت خانه به خانه برایت آنچنان مشکل نخواهد بود.‏ امّا اگر جواب آنچه را که از تو پرسیده می‌شود نمی‌دانی،‏ از گفتن آن به اهل خانه تردید نکن.‏ سپس پیشنهاد کن که اطلاعات را به دست خواهی آورد و برخواهی گشت.‏ اگر شخص صادق باشد،‏ خوشحال خواهد شد که تو چنین کاری می‌کنی.‏

^۹ علاوه بر چنین سؤالهایی ممکن است مواقعی پیش آید که با اعتراضاتی روبرو شوی.‏ چگونه با آنها برخورد می‌کنی؟‏ قبل از اینکه به اعتراضات جواب دهی،‏ بهتر است بدانی که آن شخص چگونه فکر می‌کند.‏ می‌توانی بپرسی که چه چیزی باعث اعتراض او می‌شود.‏ برای مثال،‏ یک شخص ممکن است اعتراض کند که شنیده است تو به مسیح معتقد نیستی،‏ امّا در واقع او فقط به علت تعلیمات تثلیث در اشتباه است.‏ اعتراضات زیادی در نتیجهٔ چنین سوءتفاهماتی به وجود می‌آیند.‏ قبل از اینکه به بحثی مبادرت کنیم مهم است که به درک متقابل مفهوم اصطلاحات عمده برسیم.‏ همین در واقع ممکن است جوابی برای اعتراض و جلوگیری از بحث اضافی بر روی موضوع غیرضروری باشد.‏

^۱۰ همچنین خوب است وقتی که اعتراضی مطرح می‌شود در صورت امکان با موضوع به عنوان یک مسئلهٔ مورد علاقهٔ طرفین برخورد شود نَه به عنوان چیزی که  شما را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد.‏ بنابراین،‏ بجای تلقی کردن یک اعتراض به عنوان چیزی ناخوشایند یا نامطبوع،‏ آن را به عنوان نکته‌ای بنگر که واقعاً مورد علاقهٔ اهل خانه است.‏ با در نظر داشتن این موضوع،‏ می‌توانی به او بگویی که خوشحال هستی که او موضوع را مطرح کرده است.‏ آن را کلیدی برای ادامهٔ مکالمه و به عنوان چیزی که ممکن است ذهن شخص را برای دریافت حقایق کتاب مقدس باز کند،‏ در نظر بگیر.‏ چرا این موضوع را در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک تمرین نکنی،‏ به این صورت که در گفتارهایت وضعیتهایی را بگنجانی که لازم است از عهدهٔ اعتراضات برآیی؟‏

^۱۱ بعضی اوقات،‏ هنگامی که با یک فرد علاقه‌مند صحبت می‌کنی،‏ شخص دیگری اعتراضاتی را مطرح می‌کند تا بحث شما را متوقف سازد.‏ در چنین وضعیتی،‏ می‌توانی بارِ اثبات عکس موضوع را بر دوش اعتراض‌کننده بگذاری.‏ عیسی مسیح از سؤالهای متقابلی استفاده کرد تا مخالفانی را ساکت کند که سعی کردند در موعظهٔ او مداخله کنند.‏ (‏ متی ۲۲:‏۴۱-‏۴۶‏)‏ بنابراین خوب است در نظر داشته باشی که مناسب است بارِ اثبات بر دوش شخصی باشد که ادعایی دربارهٔ موضوعی می‌کند.‏ برای مثال،‏ اگر صاحبخانه‌ای به تو بگوید:‏ «شما به تثلیث معتقد نیستید» و آنهم با لحنی که نشان می‌دهد چنین عقیده‌ای برای مسیحیان لازم است،‏ می‌توانی بگویی:‏ «من به هر چیزی که کتاب مقدس تعلیم می‌دهد معتقد هستم.‏ آیا ممکن است از روی کتاب مقدس به من نشان دهید که چرا من باید به تعلیمات تثلیث معتقد باشم؟‏» سپس بارِ اثبات بر دوش طرف مقابل است تا از آنچه ادعا می‌کند حقیقت است،‏ پشتیبانی کند.‏

^۱۲ معتبرترین جواب به هر کسی که ادعا می‌کند که نوشته‌های مقدس را می‌پذیرد،‏ جوابی است که مستقیماً از خود کلام خدا گرفته شده باشد.‏ این جواب بسیار قانع‌کننده‌تر از هر جوابی است که ممکن است شخصاً بگوییم.‏ البته،‏ وقتی که جواب می‌دهی،‏ صرف‌نظر از رفتار سؤال‌کننده،‏ آرام و مؤدب باش.‏ این کار شایستهٔ یک خادم خداست.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ در مطالعات کتاب مقدس در منزل،‏ نسبت به سؤالها از طرف شاگرد چگونه باید برخورد کنیم؟‏

^۱۳ هنگام مطالع‍هٔ کتاب مقدس.‏ در مطالعات کتاب مقدس،‏ معمولاً یک جوّ دوستانه و آرام وجود دارد که موجب استدلال کردن بر روی موضوعها می‌شود.‏ بنابراین بعد از اینکه به سؤال شاگرد جواب دادی،‏ عادت خوبی است از وی بپرسی که آیا قانع شده است؟‏ ممکن است که هنوز بعضی نکات در ذهنش واضح نباشند.‏ چنانچه تو از جواب بخصوصی مطمئن نیستی،‏ پیشنهاد بده که دربارهٔ آن برای او تحقیق خواهی کرد.‏ اگر به کمک بیشتری نیاز است،‏ می‌توانی از یک مبشر باتجربه‌تر  بپرسی.‏ به خاطر داشته باش،‏ وقتی به کسی کمک می‌کنی تا بینش عمیق‌تری از پیام کتاب مقدس کسب کند،‏ احتمالاً او را به راه زندگی هدایت می‌کنی،‏ درست همانطور که فِیلِپُّس مبشر با جواب دادن به سؤالهای خواجه سرای حبشی،‏ به او کمک کرد.‏—‏اعمال ۸:‏۲۶-‏۳۹‏.‏

^۱۴ گاهی بهتر است که به تمام سؤالهایی که در یک مطالعهٔ کتاب مقدس مطرح می‌شود جواب نداد،‏ بلکه بعضی سؤالها را نگاه داشت تا در مطالعهٔ بعدی پاسخ آنها داده شود.‏ همچنین،‏ با توجه به پیشرفت خود شاگرد،‏ بهتر است به او نشان دهیم که با تحقیق چگونه می‌تواند پاسخی را پیدا کند.‏ می‌توانی او را به کمکهای مطالعه‌ای کتاب مقدس مانند فهرست نشریات انجمن یا به فصل مناسبی در کتاب شما میتوانید تا ابد در بهشت روی زمین زندگی کنید،‏ ارجاع دهی.‏ سپس از او بپرس که در آنجا چه اطلاعاتی را پیدا کرده و از آن چه فهمیده است.‏ رشد روحانی او را در نظر داشته باش،‏ نَه اینکه صرفاً به سؤالهای او جواب دهی.‏

۱۵-‏۱۸.‏ وقتی برای جواب دادن به سؤالهای مقامات فراخوانده می‌شویم،‏ چه رفتاری باید داشته باشیم؟‏

^۱۵ هنگام احضار به نزد مقامات.‏ پطرس رسول وقتی دربارهٔ ترس و اضطراب بحث می‌کرد،‏ گفت:‏ «خداوند مسیح را در دل خود تقدیس نمایید و پیوسته مستعّد باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد،‏ او را جواب دهید،‏ لیکن با حلم و ترس.‏» (‏ ۱ پطر.‏ ۳:‏۱۴،‏ ۱۵)‏ مواقعی پیش می‌آید که احضار می‌شویم تا در حضور دادگاههای قانونی یا نمایندگان قانون از خود دفاع کنیم،‏ یعنی کسانی که صاحب اختیار هستند تا در مورد هر آنچه معتقد هستیم و دلیل اعتقاد به این طریق را از ما سؤال کنند.‏ پطرس رسول پند می‌دهد:‏ «خداوند مسیح را در دل خود تقدیس نمایید.‏» باید حتماً در اعماق دل خود برای سَرْوَر،‏ عیسی مسیح یک مقام مقدس و بالاترین احترام را قایل شویم.‏ مقامی که نباید بی‌حرمت شود.‏ آنگاه هیچ دلیلی برای اضطراب وجود نخواهد داشت.‏ چنانچه ما فرد مسح‌شدهٔ خدا را که به عنوان پادشاه بر روی تمام زمین تعیین شده است خشنود سازیم،‏ هیچ دلیلی وجود ندارد در مورد چگونگی عکس‌العمل مقامات بالا نگران باشیم.‏

^۱۶ با وجود این،‏ در هماهنگی با نصیحتی که در رومیان ۱۳:‏۱-‏۷ آمده است،‏ به کسانی که در قدرت هستند احترام بگذار.‏ حتی،‏ وقتی به نظر می‌رسد که سؤال‌کننده‌ای انگیزه‌های غلطی را به تو نسبت می‌دهد یا خودش را به عنوان مخالف شاهدان یَهُوَه ابراز می‌کند،‏ با یک جواب خشن انتقام نگیر.‏ (‏ روم‍.‏ ۱۲:‏۱۷،‏ ۲۱‏؛‏ ۱ پطر.‏ ۲:‏۲۱-‏۲۳)‏ در نظر داشته باش که تو آنجا هستی که شهادت بدهی.‏ آیا ممکن نیست یکی از این مقامات عکس‌العمل مثبتی نشان دهد؟‏ آیا ممکن نیست حداقل به یک  رفتار مطلوب‌تری نسبت به کار موعظه منتج گردد؟‏ بگذار رفتار و صحبت تو ارائهٔ خوبی از طریق حقیقت باشد.‏—‏متی ۱۰:‏۱۸-‏۲۰‏.‏

^۱۷ همچنین ممکن است مواقعی پیش بیاید که عاقلانه باشد حداقل مطلب گفته شود.‏ ممکن است صرفاً بخواهی بارِ اثبات را بر دوش مخالفان بیندازی.‏ همانطور که پولس رسول در هنگام محاکمه این کار را کرد.‏ (‏ اعمال ۲۴:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ یا اینکه حتی ممکن است تصمیم بگیری که ساکت باشی.‏ این ممکن است بهترین راه باشد چنانچه مردان شرور بدون داشتن میل حقیقی برای یافتن پاسخ پرسشهایشان می‌کوشند تو را در تله بیندازند یا مورد تمسخر قرار دهند.‏ (‏ لوقا ۲۳:‏۸،‏ ۹‏)‏ یا،‏ ممکن است فرض کنی عاقلانه است که ساکت باشی زیرا آنها در صدد هستند تا به وسیلهٔ تو باعث اذیّت یا ناراحتی شاهدان دیگر بشوند.‏ داوود مزمورنویس گفت:‏ «دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت،‏ مادامی که شریر پیش من است.‏» (‏ مز.‏ ۳۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ مخصوصاً در سرزمینهایی که مخالفت شدیدی با مسیحیت حقیقی وجود دارد،‏ لازم است که قادر به تشخیص فرق میان «وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن» باشیم.‏—‏جامعه ۳:‏۷‏.‏

^۱۸ طی تفسیری دربارهٔ توانایی شاهدان یَهُوَه برای جواب دادن به سؤالها،‏ یک روزنامهٔ بریتانیایی ناگزیر شد که بگوید:‏ «در پس هر چیزی که یک شاهد انجام می‌دهد یک دلیل روحانی وجود دارد.‏ در واقع یک اصل اساسی عقیدهٔ ایشان به رسمیت شناختن کتاب مقدس تماماً،‏ کلمه به کلمه،‏ و منحصراً به عنوان حقیقت می‌باشد.‏ به نظر می‌رسد که قدرت دوم آنها در این نهفته است که برای هر سؤالی می‌توانند جوابی فراهم آورند.‏» آن کلام خداست و اطمینان ما به آن،‏ این توانایی را به ما می‌دهد که به سؤالهای پیچیدهٔ مردم جواب دهیم.‏ کل اعتبار و افتخار از آن او است.‏ امّا با تلاش برای بهبود بخشیدن به جوابهایمان،‏ جلال بیشتری برای یَهُوَه می‌آوریم،‏ و به خوشی ما افزوده می‌شود و سایرین را در راه صلح با خدا هدایت می‌کنیم.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏