درس ۶

وقت خود را صرف قرائت برای عموم بنما

۱،‏ ۲.‏ در چه مواقعی فرصت قرائت برای عموم را داریم؟‏

^۱ پولس رسول تیموتاؤس را ترغیب کرد و گفت:‏ ‹وقت خود را صرف .‏ .‏ .‏ قرائت کلام خدا برای عموم بنما.‏› و به دنبال این،‏ تیموتاؤس را امر کرد تا این شرط و شرایط دیگرِ موعظه کردن را به خادمان مسیحی تعلیم دهد.‏ (‏ ۱ تیمو.‏ ۴:‏۱۳)‏ امروزه نیز آن نصیحت الهام‌شده برای هر یک از خادمان خدا بجا است،‏ و خوب است که آن را مدّ نظر داشته باشیم.‏

^۲ اغلب لازم می‌شود که خادم تئوکراتیک برای عموم قرائت کند.‏ در مطالعهٔ برج دیده‌بانی و مطالعهٔ کتاب جماعت،‏ آیه‌ها و بندها باید خوانده شوند.‏ در جلسات خدمت و مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک و نیز خدمت موعظه،‏ متنهایی خوانده می‌شوند.‏ بنابراین،‏ هم به نفع خادم و هم به نفع شنوندگان است که او بتواند بخوبی برای عموم قرائت کند.‏

۳.‏ چرا آماده کردن مهم است؟‏

^۳ قرائت برای عموم یعنی خواندن با صدای بلند تا دیگران فایده ببرند.‏ امّا،‏ اگر خواننده به هنگام قرائت،‏ بر روی کلمات توقف کرده کُند پیش رود،‏ عبارات را اشتباه بخواند،‏ یا بر جای نامناسب جمله تأکید کند به طوری که معنی جمله را مبهم سازد،‏ آیا شنوندگان واقعاً از آن استفاده خواهند برد؟‏ چگونه ممکن است شنوندگان  به او توجه داشته باشند اگر قرائت او یکنواخت و فاقد شور و شوق باشد؟‏ بنابراین،‏ قرائت برای جمعی از مردم نیازمند آمادگی است.‏ بهتر است انجام تکلیفی را که مطلب آن را از قبل نخوانده‌ایم هرگز به عهده نگیریم،‏ حتی اگر قرائت در جلسهٔ مطالعهٔ کتاب جماعت باشد.‏ چون در غیر این صورت حضار فایدهٔ لازم را نخواهند برد،‏ و حتی ممکن است که از خواننده تلفظ کلمه‌ای را اشتباه بیاموزند.‏ بله،‏ بر هر خادم واجب است که در قرائت برای عموم مجرب شود.‏—‏حبق‍.‏ ۲:‏۲‏.‏

۴،‏ ۵.‏ برای اینکه قرائت حضار را برانگیزاند و به آسانی فهمیده شود،‏ چه خصوصیاتی لازم است؟‏

^۴ خصوصیات لازم.‏ هنگام قرائت،‏ حتماً با شور و شوق بخوان.‏ در خواندن خود گرمی بگنجان،‏ و سعی کن احساسات تشریح‌شده در کلمات را در بیان خود منعکس نمایی.‏ بدین طریق از یک قرائت سرد و مرده پرهیز خواهی کرد.‏ احتیاط کن که قدرت صدایت آنقدر پائین نیاید که حضار از شنیدن قسمتهای مهم گفتار عاجز بمانند.‏ قدرت صدایت باید به اندازهٔ کافی بلند باشد تا به تمام قسمتهای اطاق یا سالن برسد،‏ و کسی مجبور نباشد برای بهتر شنیدن تقلا کند.‏

^۵ واجب است که کلمات را بوضوح تلفظ کنی،‏ بدون اینکه بخشی از کلمه حذف یا معنی آن مبهم شود.‏ از سوی دیگر،‏ خوب نیست آنقدر دقیق باشی که تلفظ کلمات باعث کاستن از معنی پیام شود.‏ قرائتی که در بیان روشن باشد،‏ هرگز در فکر شنوندگان در مورد معنای کلمات اداشده شکی به وجود نمی‌آورد.‏ واضح نبودن کلمات اغلب به این دلیل است که صدای سخنران به سوی حضار منعکس نمی‌شود،‏ پس عادت کن هنگام قرائت سر خود را بالا نگاه داری.‏ دهان را طوری باز کن که صدا از آن بدون هیچ مانعی بیرون بیاید.‏

۶.‏ چگونه محل تأکید بجا را معین می‌کنیم،‏ و مکث به چه ترتیبی به تأکید کمک می‌کند؟‏

^۶ تأکید بجا مهم است،‏ و در واقع کلید درک مطلبی است که برای دیگران می‌خوانی.‏ بخوبی می‌دانیم که تغییر در تأکید کلمات می‌تواند مفهوم کاملاً متفاوتی را به ذهن حضار برساند.‏ بعضی مواقع باید بر یک کلمه تأکید بخصوصی شود،‏ ولی اغلب جمعی از کلمات،‏ یا یک عبارت باید تأکید گردد.‏ در این موارد محل تأکید به وسیلهٔ مفهوم جمله مشخص می‌گردد،‏ و این به نوبهٔ خود صرفاً نَه تنها توسط باقی جمله،‏ بلکه توسط کلّ موضوع تعیین می‌شود.‏ مکثهای بجا بخش مهم تأکید است.‏ مکثهای کوتاه به معنای گروهی از کلمات کمک می‌کند و توجه را به افکار اصلی متمرکز می‌نماید؛‏ در عوض مکثهای بلند،‏ گویای پایان یک قسمت اصلی از موضوع است.‏

۷.‏ چه چیزی کمک می‌کند تا قرائت مانند مکالمه باشد؟‏

^۷ برای قرائت خوب باید تغییرات زیر و بم صدا و سرعت خواندن را نیز در نظر داشت،‏ زیرا در غیر این صورت قرائت کسل‌کننده و ناپسند خواهد بود.‏ امّا اگر  تغییرات زیر و بم صدا و سرعت قرائت بجا باشد،‏ خواندن بیشتر حالت مکالمه،‏ طبیعی و زنده به خود خواهد گرفت.‏

۸.‏ در چه زمانی می‌توان گفتاری را از روی نسخه (‏ متنِ نوشته‌شده)‏ ارائه داد؟‏

^۸ قرائت از روی نسخه (‏ متنِ نوشته‌شده)‏.‏ یکی از موارد مهمی که شامل قرائت برای عموم می‌شود،‏ ارائهٔ گفتار از روی نسخه است.‏ این نوع گفتار در موارد بخصوصی ارائه می‌شود.‏ مثلاً،‏ انجمن گهگاهی ممکن است ترتیبی دهد تا همهٔ جماعتهای امّتِ خدا در یک سرزمین،‏ همزمان اطلاعات بخصوصی را بشنوند.‏ در برنامه‌های کنگره نیز،‏ که این امکان وجود دارد که بخشی از برنامه توسط وسایل ارتباط‌جمعی و خبری گزارش شود،‏ و یا مطالبِ پیچیده باید بدقت ارائه گردند،‏ از گفتارهایی استفاده می‌شود که انجمن از قبل نوشته است.‏

۹،‏ ۱۰.‏ مشکل اصلی در ارائهٔ گفتار از روی نسخه چیست،‏ و چگونه می‌توان آن را برطرف نمود؟‏

^۹ مشکل اصلی قرائت از روی نسخه این است که باید کلمات و عبارات طوری بیان شوند که گفتار حالت یک مکالمه را داشته باشد.‏ امّا در عین حال زیر و بم یا تُن صدا باید به اندازهٔ قابل‌ملاحظه‌ای گسترش یابد.‏ معمولاً،‏ انشاء گفتارهایی اینچنین با آنچه خود تو معمولاً به کار می‌بری متفاوت است؛‏ جمله‌ها شاید طولانی‌تر و پیچیده‌تر باشند.‏ ممکن است گزینش کلمه‌ها و وزن جمله‌ها طوری باشد که در مقایسه با سخن عادی تو غیرطبیعی به نظر آید.‏ شاید احساس کنی اگر مطالب را با کلمات خودت بیان نمایی ارائهٔ گفتار بهتر خواهد بود.‏ امّا،‏ تمرین و تجربه تو را قادر خواهد ساخت تا در ارائهٔ گفتارهای نسخه‌ای پیشرفت شایانی کنی.‏

^۱۰ کلید موفقیت در این است که خودت را از قبل آماده کنی.‏ باید وقت صرف کنی و با مطالب نسخه آشنا گردی.‏ باید آن را چندین مرتبه بخوانی تا افکار اصلی آن در فکرت بخوبی روشن گردد.‏ اگر با کلمات ناشناخته‌ای برخورد می‌کنی به یک فرهنگ خوب لغات مراجعه نما و تلفظ دقیق آنها را بر روی نسخه یادداشت کن.‏ سپس،‏ با صدای بلند ارائهٔ گفتار را تمرین کن تا خود را با سبک نویسندهٔ اصلی آن آشنا سازی.‏ برخی از سخنرانان دریافته‌اند که تمرین با صدای بلند در مقابل یک آئینه برای بهبود تماس با حضار مفید است،‏ بخصوص اگر گفتار در سالنی کوچک ارائه شود.‏

۱۱.‏ چه نوع علامتگذاریهایی بر روی نسخه مفید می‌باشد؟‏

^۱۱ بهتر است بر روی کلماتی که می‌خواهی تأکید کنی علامت تکیهٔ صدا بگذاری یا زیر آنها را خط بکشی،‏ بعضی از سخنرانان،‏ عبارات را بر روی نسخه با خطی عمودی از هم جدا می‌کنند.‏ به علاوه،‏ کلماتی را که در گروههای پیچیده یا غیرعادی قرار دارند و باید با هم خوانده شوند،‏ می‌توانی با خطوط منحنی به هم متصل کنی تا یادآوری شود که تا آخر عبارت مکث نکنی.‏ این عمل مانع غیرطبیعی بودن تلفظ  و ابهام معنای آن خواهد شد.‏ می‌توانی در هر جایی از گفتار که مکثهای طولانی بجا است،‏ آن را علامتگذاری کنی.‏ مکث می‌تواند موجب انتظار و تأکید شود و برای جذب مطالب وقت به اندازهٔ کافی فراهم آورد.‏ همچنین مهم است که نکات برجستهٔ گفتار را مشخص نمایی.‏ این نکات را می‌توانی علامتگذاری کنی تا قادر باشی در موقع لزوم آنها را به اوج برسانی و سپس سرعت کلام را تغییر دهی.‏

۱۲-‏۱۵.‏ چرا آمادگی از قبل،‏ بخصوص در مورد قرائت از روی کتاب مقدس مهم است؟‏

^۱۲ قرائت از روی کتاب مقدس.‏ خواندن کتاب مقدس،‏ برای پیر و جوان بسیار مهم است.‏ اغلب مواردی پیش می‌آید که به خواندن از کتاب مقدس با صدای بلند نیاز داریم.‏ ممکن است گهگاهی چنین تکلیفی در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک به ما محول شود.‏ همهٔ ما آیه‌های کتاب مقدس را در خدمت موعظه هنگام صحبت با مردم می‌خوانیم.‏ امّا آیا خواندن ما خوب است؟‏ آیا آنقدر تمرین کرده‌ایم که در حین خواندن دچار مشکل نشویم و قسمتهایی را تأکید کنیم که هماهنگ با گفتگوی ما باشند،‏ و در نتیجه قرائت ما طبیعی و حالت مکالمه داشته باشد؟‏

^۱۳ برای قرائت از روی کتاب مقدس حتماً آمادگی لازم است.‏ به خاطر داشته باش که این کلام خدا است،‏ و مملو از قطعات زیبا و عاطفی خارق‌العاده بوده و دقیق و منطقی است.‏ بنابراین،‏ باید آن را برای شنوندگان به طور ارزشمندی ارائه دهیم.‏ اگر از قبل می‌دانیم که باید مقداری از کتاب مقدس را بخوانیم،‏ باید خودمان را با دقت آماده کنیم تا در حین قرائتِ کلمات،‏ عبارات و یا سبکی غیرعادی دچار مشکل نشویم.‏

^۱۴ آن مورد هیجان‌انگیزی را در نظر بگیر که اسرائیلیانِ بازگشته از تبعید،‏ در میدان شهر مقابل دروازهٔ آب اورشلیم اجتماع کردند تا توجه کاملی به کلام خدای خود بکنند.‏ آیا لاویان مسئولِ قرائت،‏ به هنگام خواندن بی‌دقت و فاقد آمادگی بودند؟‏ گزارش پاسخ می‌دهد:‏ «پس کتاب تورات خدا را به صدای روشن خواندند و تفسیر کردند تا آنچه را که می‌خواندند،‏ بفهمند.‏» (‏ نحمیا ۸:‏۸‏)‏ این خوانندگان کتاب مقدس برای خدای تعالی،‏ که کلام او را برای همنوعان خود می‌خواندند،‏ احترامی عمیق قائل بودند.‏

^۱۵ قرائت یا خواندن با صدای بلند می‌تواند برای فایدهٔ شخصی،‏ در محیط‍ خانواده،‏ در سالن ملکوت،‏ یا برای کسی دیگر در جلوی درب خانه‌اش باشد،‏ امّا بگذار هدف این باشد که مطالب را دوباره به حالت اصلی خود درآوریم،‏ آنهم با همهٔ احساسات و نیروی ایمان‌ساز آن.‏ یوحنای رسول بر این نیروی برانگیزانندهٔ قرائت از روی کتاب مقدس برای عموم چنین تأکید می‌کند:‏ «خوشابحال کسی که می‌خواند و آنانی که  می‌شنوند کلام این نبوّت را،‏ و آنچه در این مکتوب است نگاه می‌دارند،‏ چونکه وقت نزدیک است.‏»—‏مکا.‏ ۱:‏۳‏.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏