اعداد ۱۳:۱-۳۳
۱۳ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
۲ «مردانی بفرست تا سرزمین کنعان را که به بنی‌اسرائیل می‌دهم، تجسس کنند؛ از هر قبیلهٔ اجدادی، یکی را که از رهبران ایشان باشد، بفرستید.»
۳ پس موسی به فرمان خداوند، ایشان را از صحرای فاران فرستاد. ایشان همگی از سران بنی‌اسرائیل بودند.
۴ این است نامهای ایشان:
از قبیلهٔ رِئوبین، شَمّوعا پسر زَکّور؛
۵ از قبیلهٔ شمعون، شافاط پسر حوری؛
۶ از قبیلهٔ یهودا، کالیب پسر یِفُنّه؛
۷ از قبیلهٔ یِساکار، یِجال پسر یوسف؛
۸ از قبیلهٔ اِفرایِم، هوشع پسر نون؛
۹ از قبیلهٔ بِنیامین، فَلْطی پسر رافو؛
۱۰ از قبیلهٔ زِبولون، جَدّیئیل پسر سودی؛
۱۱ از قبیلهٔ یوسف، یعنی از قبیلهٔ مَنَسی، جَدّی پسر سوسی؛
۱۲ از قبیلهٔ دان، عَمّیئیل پسر جِمَلّی؛
۱۳ از قبیلهٔ اَشیر، سِتور پسر میکائیل؛
۱۴ از قبیلهٔ نَفتالی، نَخبی پسر وُفسی؛
۱۵ از قبیلهٔ جاد، جِاوئیل پسر ماکی.
۱۶ این بود نامهای مردانی که موسی برای تجسس زمین فرستاد. و موسی، هوشع پسر نون را یوشَع نام نهاد.
۱۷ چون موسی ایشان را به تجسس سرزمین کنعان می‌فرستاد، به آنها گفت: «به نِگِب و به کوهستان برآیید.
۱۸ ببینید آن سرزمین چگونه است، و آیا مردمانی که در آن ساکنند نیرومندند یا ضعیف، اندکند یا پرشمار.
۱۹ و سرزمینی که در آن زندگی می‌کنند چگونه است؟ نیک است یا بد؟ و در چه قسم شهرهایی ساکنند، بی‌حصار یا حصاردار؟
۲۰ خاک آن چگونه است، غنی یا فقیر؟ درخت دارد یا نه؟ و قوی‌دل شده، قدری از میوهٔ آن سرزمین بیاورید.» و آن هنگام، موسم نوبر انگور بود.
۲۱ پس ایشان برآمده، از صحرای صین تا رِحوب، نزد لِبوحَمات،* آن سرزمین را تجسس کردند.
۲۲ آنان از میان نِگِب برآمده، به حِبرون رسیدند. اَخیمان، شیشای و تِلمای، نسل عَناق در آنجا ساکن بودند. حِبرون هفت سال پیش از صوعَنِ مصر بنا شده بود.
۲۳ چون به وادی اِشکول* رسیدند، از آنجا شاخه‌ای که یک خوشه انگور بر آن بود، بریدند و دو تن از ایشان آن را بر تیرکی چوبی با قدری انار و انجیر حمل کرده، آوردند.
۲۴ آن مکان به سبب خوشهٔ انگوری که بنی‌اسرائیل از آنجا بریده بودند، وادی اِشکول نامیده شد.
گزارش جاسوسان
۲۵ در پایان چهل روز، آنان از تجسس زمین بازگشتند.
۲۶ و نزد موسی و هارون و تمامی جماعت بنی‌اسرائیل به قادِش در صحرای فاران آمدند و برای ایشان و برای تمامی جماعت خبر آورده، میوه‌های آن سرزمین را بدیشان نشان دادند.
۲۷ آنان به او چنین گزارش دادند: «به سرزمینی که ما را بدان فرستادی، رفتیم. به درستی که شیر و شهد در آن جاری است، و میوه‌اش این است.
۲۸ اما مردمانی که در آن زمین ساکنند نیرومندند، و شهرها حصاردار است و بسیار عظیم. افزون بر این، بنی‌عَناق* را نیز در آنجا دیدیم.
۲۹ عَمالیقیان در زمین نِگِب ساکنند؛ حیتّیان و یِبوسیان و اَموریان در کوهستان زندگی می‌کنند؛ و کنعانیان نزد دریا و بر کنارهٔ اردن سکونت دارند.»
۳۰ آنگاه کالیب در حضور موسی قوم را ساکت کرده، گفت: «بی‌درنگ برویم و آن را تصرف کنیم، زیرا به‌یقین می‌توانیم بر آن غالب شویم.»
۳۱ اما مردانی که همراه او رفته بودند، گفتند: «ما را توان مقابله با آن مردمان نیست، زیرا از ما نیرومندترند.»
۳۲ و دربارهٔ سرزمینی که تجسس کرده بودند، اخبار بد میان بنی‌اسرائیل منتشر ساخته، می‌گفتند: «سرزمینی که برای تجسس از آن گذشتیم، سرزمینی است که ساکنانش را فرو می‌بلعد، و تمامی اقوامی که در آنجا دیدیم، غول‌پیکر بودند.
۳۳ نِفیلیان را در آنجا دیدیم. بنی‌عَناق از نِفیلیانند. ما در نظر خود همچون ملخ بودیم و در نظر ایشان نیز همچنین.»
پاورقی‌ها
^ ۱۳:۲۱ یا: ”مدخلِ حَمات“.
^ ۱۳:۲۳ ”اِشکول“ یعنی ”خوشه“؛ همچنین در آیهٔ ۲۴.
^ ۱۳:۲۸ ”عَناقیان“ مردانی عظیم‌الجثه بودند.
