اعداد ۱۵:۱-۴۱
۱۵ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
۲ «بنی‌اسرائیل را بگو: چون به سرزمینی که برای سکونت به شما می‌دهم داخل شوید،
۳ و بخواهید از گله یا رمه هدیهٔ اختصاصی* به خداوند تقدیم کنید تا رایحهٔ خوشایند* برای خداوند باشد، خواه قربانی‌تمام‌سوز، خواه قربانی جهت ادای نذر یا برای هدیهٔ اختیاری و یا اعیاد،
۴ در این صورت، آن که هدیهٔ خود را تقدیم می‌کند باید هدیهٔ آردی شامل یک‌دهم ایفَه* آردِ مرغوب نیز که با یک‌چهارمِ هین* روغن آمیخته شده باشد، به خداوند تقدیم نماید.
۵ همچنین همراه با قربانی تمام‌سوز و یا قربانی دیگر، برای هر بره یک‌چهارمِ هین شراب به جهت هدیهٔ ریختنی تدارک ببیند.
۶ و یا برای یک قوچ، دو دهمِ ایفَه آردِ مرغوب، آمیخته با یک‌سومِ هین روغن، به جهت هدیهٔ آردی،
۷ و یک‌سوّمِ هین شراب به جهت هدیهٔ ریختنی. و این را به عنوان رایحهٔ خوشایند به خداوند تقدیم کند.
۸ هرگاه گاو نری به عنوان قربانی تمام‌سوز یا قربانی نذری یا قربانی رفاقت برای خداوند تدارک می‌بیند،
۹ همراه گاو، سه دهمِ ایفَه آردِ مرغوب، آمیخته با نیم هین روغن به جهت هدیهٔ آردی تقدیم کند،
۱۰ و نیم هین شراب به جهت هدیهٔ ریختنی. این است هدیهٔ اختصاصی و رایحهٔ خوشایند برای خداوند.
۱۱ «پس برای هر گاو نر یا قوچ، یا برای هر برهٔ نرینه یا بزغاله بدین‌گونه عمل شود.
۱۲ بر حسب تعدادی که تدارک می‌بینید، برای هر کدام فراخور تعدادشان، بدین‌گونه عمل کنید.
۱۳ هر اسرائیلی بومی که هدیهٔ اختصاصی به عنوان رایحهٔ خوشایند به خداوند تقدیم می‌کند، باید این دستورالعملها را بدین‌گونه به جا آورد.
۱۴ و اگر طی قرون آینده، غریبی در میان شما ساکن باشد، و یا هر کس دیگری در میان شما باشد که بخواهد هدیهٔ اختصاصی به عنوان رایحهٔ خوشایند به خداوند تقدیم کند، باید همان‌گونه که شما عمل می‌کنید، عمل کند.
۱۵ در خصوص جماعت اسرائیل، برای شما و برای غریبی که در میان شما ساکن است، یک فریضه باشد، که فریضه‌ای ابدی در تمامی نسلهای شما خواهد بود؛ شما و شخص غریب در پیشگاه خداوند یکسانید.
۱۶ شما و غریبی را که در میان شما ساکن است، یک حکم و یک قانون خواهد بود.»
۱۷ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
۱۸ «بنی‌اسرائیل را بگو: چون به سرزمینی که شما را بدان‌جا می‌آورم، داخل شوید،
۱۹ و از نانِ آن سرزمین بخورید، هدیه‌ای از آن به خداوند تقدیم کنید.
۲۰ از نخستین خمیر خود، قرص نانی هدیه کنید؛ آن را به عنوان هدیهٔ خرمن، تقدیم کنید.
۲۱ در تمامی نسلهای خود، از نخستین خمیر خویش، هدیه‌ای به خداوند بدهید.
قربانیهای گناهان ناخواسته
۲۲ «هرگاه شماری از شما ناخواسته خطا ورزیده، یکی از تمامی این فرامین را که خداوند به موسی امر فرموده است، به جا نیاوردید،
۲۳ یعنی از هرآنچه خداوند به واسطهٔ موسی به شما فرمان داده است، از روزی که خداوند آنها را امر فرمود و از آن پس در تمامی نسلهای شما،
۲۴ اگر این کار، ناخواسته و بدون آگاهی جماعت انجام شده باشد، آنگاه تمامی جماعت باید گاو نری به جهت قربانی تمام‌سوز، به عنوان رایحهٔ خوشایند برای خداوند تقدیم کنند، همراه با هدیهٔ آردی و هدیهٔ ریختنیِ آن، مطابق دستورالعملهای مقرره، و نیز یک بز نر به جهت قربانی گناه.
۲۵ و کاهن برای تمامی جماعت بنی‌اسرائیل کفّاره به جا آورَد و ایشان آمرزیده خواهند شد، زیرا آن کار ناخواسته بوده است و ایشان قربانی خویش را به عنوان هدیهٔ اختصاصی برای خداوند آورده و قربانی گناه خود را به جهت عمل ناخواستهٔ خویش به حضور خداوند تقدیم کرده‌اند.
۲۶ و تمامی جماعت بنی‌اسرائیل و غریبی که در میان ایشان ساکن است، آمرزیده خواهند شد، زیرا که تمامیِ قوم مشمول آن بوده‌اند.
۲۷ «امّا اگر فردی واحد ناخواسته گناه ورزد، باید بز ماده‌ای یک ساله به جهت قربانی گناه تقدیم کند.
۲۸ کاهن در پیشگاه خداوند برای کسی که ناخواسته گناه ورزیده، کفّاره به جا آورد تا به جهت وی کفّاره شود، و او آمرزیده خواهد شد.
۲۹ هر کسی را که ناخواسته گناه کند، خواه بومی خواه غریبی که در میان ایشان ساکن است، یک قانون خواهد بود.
۳۰ اما کسی که به عمد* گناه کند، خواه بومی خواه غریب، به خداوند کفر ورزیده است و باید از میان قوم خود منقطع شود.
۳۱ چون او کلام خداوند را خوار شمرده و فرمان او را زیر پا نهاده است، باید قطعاً منقطع شود و تقصیرش بر گردنش خواهد بود.»
مجازات زیر پا گذاشتن شَبّات
۳۲ هنگامی که بنی‌اسرائیل در صحرا بودند، مردی را یافتند که در روز شَبّات هیزم جمع می‌کرد.
۳۳ کسانی که آن مرد را در حال جمع‌آوری هیزم یافتند، او را نزد موسی و هارون و تمامی جماعت آوردند.
۳۴ آنان او را در حبس نگاه داشتند، زیرا بر ایشان معلوم نبود که با او چه باید کرد.
۳۵ خداوند به موسی گفت: «این مرد قطعاً باید کشته شود؛ تمامی جماعت او را بیرون از اردوگاه به سنگها سنگسار کنند.»
۳۶ پس تمامی جماعت آن مرد را از اردوگاه بیرون برده، به سنگها سنگسار کردند که بمرد، چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود.
آویزه‌های جامه‌ها
۳۷ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
۳۸ «بنی‌اسرائیل را بگو که در همهٔ نسلهایشان، بر گوشه‌های* جامهٔ خود آویزه‌ها* بدوزند و بر آویزهٔ گوشه‌ها، رشته‌ای آبی رنگ قرار دهند.
۳۹ این آویزه‌ها برای شماست تا به آنها بنگرید و همهٔ فرامین خداوند را به یاد آورده، آنها را به جا آورید و از پی شهوات دلها و چشمان خود که شما را به هرزگی می‌کشند، مروید،
۴۰ و تا تمامی فرمانهای مرا به یاد آورده، به جا آورید، و برای خدای خود مقدس باشید.
۴۱ من یهوه، خدای شما هستم که شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. من یهوه، خدای شما هستم.»
پاورقی‌ها
^ ۱۵:۳ رجوع کنید به لاویان ۱:۱۷.
^ ۱۵:۳ این واژهٔ عبری می‌تواند حاوی مفهوم ”تسکین بخشیدن“ و ”آرام کردن“ هم باشد؛ همچنین در بقیهٔ کتاب.
^ ۱۵:۴ یک ”ایفَه“ تقریباً معادل ۲۲ لیتر است؛ همچنین در بقیهٔ باب.
^ ۱۵:۴ یک ”هین“ تقریباً معادل ۵/۳ لیتر است؛ همچنین در بقیهٔ باب.
^ ۱۵:۳۰ در عبری: «اما کسی که با دستی بلند عمل کند».
^ ۱۵:۳۸ یا ”دامن“ و یا ”لبهٔ“.
^ ۱۵:۳۸ در عبری: ”صیصیت“.
