داوران ۱۴:۱-۲۰
۱۴ و اما شَمشون به تِمنَه فرود آمد، و در آنجا یکی از دختران فلسطینی را دید.
۲ پس رفته، به پدر و مادر خود گفت: «یکی از دختران فلسطینی را در تِمنَه دیده‌ام. پس اکنون او را برای من به زنی بگیرید.»
۳ پدر و مادرش به او گفتند: «آیا در میان دختران خویشانت و یا در میان تمامی قوم ما زنی یافت نمی‌شود که تو باید بروی و از فلسطینیان ختنه‌ناشده زن بگیری؟» شَمشون به پدرش گفت: «او را برای من بگیر، زیرا در نظرم پسند آمده است.»
۴ اما پدر و مادر شَمشون نمی‌دانستند که این امر از جانب خداوند است، زیرا خداوند در پی فرصتی علیه فلسطینیان بود، از آن سبب که فلسطینیان در آن هنگام بر اسرائیل فرمان می‌راندند.
۵ پس شَمشون با پدر و مادرش به تِمنَه فرود آمد. چون به تاکستانهای تِمنَه رسیدند، اینک شیری جوان، غرّش‌کنان به جانب شَمشون آمد.
۶ آنگاه روح خداوند بر او وزیدن گرفت و با اینکه چیزی در دست نداشت، شیر را چونان بزغاله‌ای پاره پاره کرد. اما دربارهٔ آنچه کرده بود، به پدر و مادر خود چیزی نگفت.
۷ سپس رفت و با آن زن سخن گفت، و آن زن در نظر شَمشون پسند آمد.
۸ چندی بعد، چون شَمشون برای ازدواج با آن زن بازمی‌گشت، راه خود را کج کرد تا به لاشهٔ شیر نظری بیفکند. و اینک در لاشهٔ شیر، انبوهی زنبور و عسل بود.
۹ پس عسل را از لاشه تراشید و به دست خود برگرفته، روانه شد و در راه می‌خورد. چون به پدر و مادر خود رسید، قدری از عسل را بدیشان نیز داد و آنان خوردند. اما نگفت آن را از لاشهٔ شیر تراشیده است.
۱۰ پدر شَمشون نزد آن زن رفت، و شَمشون چنانکه رسم مردان جوان بود، ضیافتی در آنجا ترتیب داد.
۱۱ چون فلسطینیان او را دیدند، سی رفیق به او دادند تا با او باشند.
۱۲ شَمشون به ایشان گفت: «بگذارید معمایی برایتان بگویم. اگر توانستید طی هفت روزِ جشن پاسخش را به من بگویید و آن را حل کنید، سی دست کتان و سی دست لباس به شما خواهم داد.
۱۳ اما اگر نتوانستید پاسخش را بگویید، آنگاه شما سی دست کتان و سی دست لباس به من بدهید.» آنان گفتند: «معمایت را بگو تا بشنویم.»
۱۴ پس شَمشون به ایشان گفت:
«از خورَنده، خوردنی بیرون آمد،و از زورآور، شیرینی.»
سه روز گذشت و نتوانستند معما را حل کنند.
۱۵ روز چهارم* به زن شَمشون گفتند: «شوهرت را اغوا کن تا پاسخ معما را به ما بگوید، وگرنه تو را و خانهٔ پدرت را به آتش خواهیم سوزانید. آیا ما را دعوت کرده‌اید تا لُختمان کنید؟»
۱۶ پس زن شَمشون بر او گریسته، گفت: «بدرستی که تو از من بیزاری و مرا دوست نمی‌داری. زیرا برای پسران قوم من معمایی گفته‌ای، اما پاسخش را به من نگفته‌ای.» شَمشون به او گفت: «پاسخش را به پدر و مادرم نیز نگفته‌ام. آیا به تو بگویم؟»
۱۷ پس آن زن در آن هفت روز که ضیافت ایشان بر پا بود، نزد وی بگریست. روز هفتم شَمشون پاسخ معما را به او گفت، زیرا بدو اصرار بسیار می‌ورزید. آنگاه او نیز معما را به پسران قوم خود بازگفت.
۱۸ روز هفتم پیش از غروب آفتاب، مردان شهر به شَمشون گفتند:
«چیست شیرین‌تر از عسلو چیست زورآورتر از شیر؟»
شَمشون بدیشان گفت:«اگر با ماده گوسالهٔ من خیش نمی‌زدید،پاسخ معمای مرا درنمی‌یافتید.»
۱۹ آنگاه روح خداوند بر او وزیدن گرفت، و او به اَشقِلون رفته، سی تن از مردان آن شهر را کشت، و اموالشان را گرفته، جامه‌هایشان را به آنانی داد که پاسخ معما را گفته بودند. سپس با خشم بسیار به خانهٔ پدر خود بازگشت.
۲۰ و زن شَمشون را به یکی از رفیقانش که ساقدوش او بود، به زنی دادند.
پاورقی‌ها
^ ۱۴:۱۵ در نسخه‌های ترجمهٔ یونانی هفتادتَنان و سریانی؛ در عبری: ”هفتم“.
