رومیان ۳:۱-۳۱
۳ پس مزیّت یهودی بودن چیست و ختنه را چه ارزشی است؟
۲ بسیار از هر لحاظ. نخست آنکه کلام خدا بدیشان به امانت سپرده شده است.
۳ امّا اگر برخی از آنان امین نبودند، چه باید گفت؟ آیا امین نبودن آنها، امانت خدا را باطل می‌سازد؟
۴ به هیچ روی! حتی اگر همهٔ انسانها دروغگو باشند، خدا راستگو است! چنانکه نوشته شده است:
«از این رو، چون سخن می‌گویی، برحقی،و چون داوری می‌کنی، غالب می‌آیی.»
۵ امّا اگر نادرستی ما درستی خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه باید گفت؟ آیا خدا ظالم است آنگاه که بر ما غضب می‌کند؟ به شیوهٔ انسان سخن می‌گویم.
۶ به‌یقین چنین نیست. وگرنه خدا چگونه می‌توانست دنیا را داوری کند؟
۷ زیرا ممکن است کسی استدلال کند که «اگر با ناراستیِ من راستیِ خدا آشکارتر می‌گردد و او بیشتر جلال می‌یابد، دیگر چرا من به عنوان گناهکار محکوم می‌شوم؟»
۸ و چرا نگوییم: «بیایید بدی کنیم تا نیکویی حاصل آید»، چنانکه بعضی بر ما افترا زده، ادعا می‌کنند که چنین می‌گوییم؟ محکومیت اینان بس منصفانه است.
کسی پارسا نیست
۹ پس چه باید گفت؟ آیا وضع ما بهتر* از دیگران است؟ به هیچ روی! زیرا پیشتر ادعا وارد آوردیم که یهود و یونانی هر دو زیر سلطهٔ گناهند.
۱۰ چنانکه نوشته شده است:
«پارسایی نیست، حتی یکی.
۱۱ هیچ‌کس فهیم نیست،هیچ‌کس جویای خدا نیست.
۱۲ همه گمراه گشته‌اند،و با هم باطل گردیده‌اند.نیکوکاری نیست،حتی یکی.»
۱۳ «گلویشان گوری است گشادهو زبانشان به فریب سخن می‌گوید.»«زهر افعی زیر لبهایشان است؛»
۱۴ «دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.»
۱۵ «پاهایشان برای ریختن خون شتابان است؛
۱۶ هر کجا می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند،
۱۷ و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند.»
۱۸ «ترس خدا در چشمانشان نیست.»
۱۹ اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود.
۲۰ زیرا هیچ بشری با به جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعتْ گناه را به ما می‌شناساند.
پارسا شمرده شدن از طریق ایمان
۲۱ امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست* به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند.
۲۲ این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همهٔ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند.* در این باره هیچ تفاوتی نیست.
۲۳ زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند.
۲۴ امّا به فیض او و به واسطهٔ آن بهای رهایی* که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند.
۲۵ خدا او را چون کفّارهٔ گناهان* عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت* خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود.
۲۶ او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل* باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.
۲۷ پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایهٔ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایهٔ قانون ایمان.
۲۸ زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود.
۲۹ آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست.
۳۰ زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایهٔ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایهٔ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد.
۳۱ پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.
پاورقی‌ها
^ ۳:۹ یا ”بدتر“.
^ ۳:۲۱ یا: ”امانت خدا“، یا ”عمل پارساشمارندهٔ خدا“.
^ ۳:۲۲ یا: «این امانت خدا (عمل پارساشمارندهٔ خدا) از راه ایمانِ (امانتِ) عیسی مسیح است و معطوف به همهٔ کسانی است که ایمان می‌آورند».
^ ۳:۲۴ ”بهای رهایی“ یا ”فدیه“.
^ ۳:۲۵ منظور از میان برداشتنِ گناه و برگردانیدن غضب خدا از شخص گناهکار است. عبارت ”کفارهٔ گناهان“ را می‌توان ”تخت رحمت“ نیز ترجمه کرد.
^ ۳:۲۵ یا: ”امانت“، یا ”عمل پارساشمارندهٔ“؛ همچنین در آیهٔ ۲۶.
^ ۳:۲۶ یا ”امین“.
