لاویان ۸:۱-۳۶
۸ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
۲ «هارون و پسرانش را با جامه‌ها و روغنِ مسح و گوسالهٔ نرِ قربانی گناه و دو قوچ و سبد نانِ بی‌خمیرمایه بیاور،
۳ و همهٔ جماعت را به در خیمهٔ ملاقات گرد آور.»
۴ پس موسی چنانکه خداوند به او فرمان داده بود به عمل آورد، و جماعت به در خیمهٔ ملاقات گرد آمدند.
۵ موسی به جماعت گفت: «این است آنچه خداوند به انجامش فرمان داده است.»
۶ آنگاه موسی هارون و پسرانش را نزدیک آورد و آنها را به آب غسل داد.
۷ پیراهن را بر هارون پوشانید، شال را بر کمر وی بست، و او را به ردا ملبس ساخت. سپس ایفود* را بر او نهاد و کمربند* ایفود را بر وی بسته، ایفود را بر او ثابت گردانید.
۸ آنگاه پیش‌سینه را بر او قرار داد و اوریم و تُمّیم* را در پیش‌سینه گذاشت.
۹ سپس دستار را بر سر او نهاد، و لوح زرین، یعنی نیمتاجِ مقدس را روی دستار در جلوی آن قرار داد، چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود.
۱۰ آنگاه موسی روغن مسح را برگرفت و مسکن و هرآنچه را در آن بود مسح کرده، تقدیس نمود.
۱۱ سپس مقداری از روغن مسح را هفت بار بر مذبح پاشید، و مذبح و تمام اسباب آن و حوض و پایه‌اش را مسح کرد تا آنها را تقدیس نماید.
۱۲ او مقداری از روغن مسح را بر سر هارون ریخت و او را مسح کرد تا تقدیسش نماید.
۱۳ موسی پسران هارون را نزدیک آورد و پیراهن بر آنان پوشانیده، شال بر کمرشان بست و کلاه بر سرشان نهاد، چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود.
۱۴ سپس گوسالهٔ قربانی گناه را نزدیک آورد، و هارون و پسرانش دستان خود را بر سر گوسالهٔ قربانی گناه نهادند.
۱۵ آنگاه موسی گوساله را ذبح کرد، و خون را گرفته، با انگشت خود بر شاخهای دور مذبح مالید و مذبح را تطهیر نمود. سپس باقی خون را به پای مذبح ریخت و آن را تقدیس نمود تا بر آن کفّاره به جا آورد.
۱۶ آنگاه تمامی چربی روی اندرونی و زائدهٔ روی جگر و هر دو قلوه را با چربی‌شان برگرفت و آنها را بر مذبح سوزانید.
۱۷ اما گوساله را با پوست و گوشت و فضولات آن بیرون از اردوگاه به آتش سوزانید، چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود.
۱۸ آنگاه قوچ قربانیِ تمام‌سوز را نزدیک آورد، و هارون و پسرانش دستان خود را بر سر قوچ نهادند.
۱۹ سپس موسی آن را ذبح کرد و خون را بر دورتادور مذبح پاشید.
۲۰ قوچ را قطعه‌قطعه کرد و سر، قطعه‌ها و چربی را سوزانید.
۲۱ اندرونی و پاچه‌ها را به آب شست، و قوچ را به تمامی بر مذبح سوزانید. این بود قربانی تمام‌سوز، رایحهٔ خوشایند، و هدیهٔ اختصاصی برای خداوند، چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود.
۲۲ سپس قوچ دیگر، یعنی قوچ انتصاب را نزدیک آورد، و هارون و پسرانش دستان خود را بر سر قوچ نهادند.
۲۳ آنگاه قوچ را ذبح کرد و مقداری از خون آن را گرفته، بر نرمهٔ گوش راست هارون و شَست دست راست و شَست پای راست او مالید.
۲۴ سپس پسران هارون را نزدیک آورد و مقداری از خون را بر نرمه‌های گوش راست آنان، و بر شَست دست راست و شَست پای راستشان مالید، و باقی خون را بر دورتادور مذبح پاشید.
۲۵ آنگاه چربی، دُنبه، و تمامی چربی روی اندرونی، زائدهٔ روی جگر، هر دو قلوه با چربی‌شان و ران راست را برگرفت،
۲۶ و از سبدِ نانِ بی‌خمیرمایه نیز که در حضور خداوند بود یک قرص نان، یک قرص نان روغنی و یک گِردهٔ نازک برداشته، آنها را بر تکه‌های چربی و بر ران راست قرار داد.
۲۷ موسی این همه را بر دست هارون و بر دست پسرانش نهاد، و آنها را به عنوان هدیهٔ تکان‌دادنی به حضور خداوند تکان داد.
۲۸ سپس آنها را از دستهای ایشان برگرفت، و با قربانی تمام‌سوز بر مذبح سوزانید. این بود قربانی انتصاب، رایحهٔ خوشایند و هدیهٔ اختصاصی برای خداوند.
۲۹ موسی همچنین سینه را برگرفت و آن را به عنوان هدیهٔ تکان‌دادنی به حضور خداوند تکان داد. این بود سهم موسی از قوچ انتصاب، چنانکه خداوند به او فرمان داده بود.
۳۰ سپس موسی مقداری از روغن مسح و خونی را که بر مذبح بود برگرفت و آن را بر هارون و جامهٔ او و بر پسران هارون و جامههایشان پاشید. بدین‌گونه، او هارون و جامهٔ او و پسران هارون و جامههایشان را تقدیس کرد.
۳۱ آنگاه موسی به هارون و پسرانش گفت: «گوشت را نزد درِ خیمهٔ ملاقات بپزید و آن را در آنجا با نانی که در سبدِ قربانیِ انتصاب است بخورید، چنانکه فرمان یافته،* گفتم: ”هارون و پسرانش از آن بخورند.“
۳۲ باقی گوشت و نان را به آتش بسوزانید.
۳۳ هفت روز از درِ خیمهٔ ملاقات بیرون نروید، تا روزهای انتصاب شما تکمیل شود، زیرا انتصاب شما هفت روز به طول خواهد انجامید.
۳۴ آنچه امروز انجام شد، به فرمان خداوند به انجام رسید تا برای شما کفّاره به جا آورده شود.
۳۵ باید هفت شبانه روز نزد دَرِ خیمهٔ ملاقات بمانید و آنچه را خداوند فرمان داده است انجام دهید تا نمیرید، زیرا من چنین فرمان یافته‌ام.»
۳۶ پس هارون و پسرانش هرآنچه را که خداوند به واسطهٔ موسی فرمان داده بود، انجام دادند.
پاورقی‌ها
^ ۸:۷ ”ایفود“ جلیقهٔ مخصوصی بود که کاهن روی جامه‌های خویش می‌پوشید.
^ ۸:۷ رجوع کنید به خروج ۲۸:۸.
^ ۸:۸ ماهیت ”اوریم و تُمّیم“ کاملاً روشن نیست، اما احتمالاً دو سنگ بودند که کاهنان از طریق آنها ارادهٔ خدا را تشخیص می‌دادند.
^ ۸:۳۱ یا: «چنانکه فرمان داده، گفتم».
