مزامیر ۱۳:۱-۶
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.
۱۳ تا به کی، خداوندا؟ آیا مرا تا ابد فراموش خواهی کرد؟تا به کی روی خود را از من خواهی پوشانید؟
۲ تا به کی با اندیشه‌هایم دست به گریبان باشم،و همهٔ روز در دلم غم باشد؟تا به کی دشمنم بر من سرافراز شود؟
۳ ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و اجابتم فرما.به چشمانم روشنایی بخش، مبادا به خواب مرگ بخسبم؛
۴ مبادا دشمنم گوید: «بر او چیره شدم»،و خصمانم از تزلزلم شادمان شوند.
۵ و اما من، بر محبت تو توکل می‌دارم؛دلم در نجات تو شادی خواهد کرد.
۶ برای خداوند خواهم سرایید،زیرا مرا سزای نیکو داده است.
