۱قُرِنتیان ۸:۱-۱۳
۸ و امّا در خصوص خوراک تقدیمی به بتها: می‌دانیم که «همهٔ ما اشخاص دانایی هستیم.» امّا دانش مایهٔ تکبّر است، حال آنکه محبت، بنا می‌کند.
۲ آن که گمان می‌کند چیزی می‌داند، هنوز چنانکه باید نمی‌داند.
۳ امّا آن که خدا را دوست می‌دارد، نزد او شناخته شده است.
۴ پس در خصوص خوردن خوراک تقدیمی به بتها، می‌دانیم که در این جهان «بت چیزی نیست،» و «به‌جز یک خدا، خدایی دیگر نیست.»
۵ زیرا هرچند هستند آنان که خدایان خوانده می‌شوند، چه در زمین و چه در آسمان - چنانکه به‌واقع نیز مردمان را ’خدایانِ‘ بسیار و ’خداوندانِ‘ بسیار است -
۶ امّا ما را تنها یک خداست، یعنی پدر، که همه چیز از اوست و ما برای او هستیم؛ و تنها یک خداوند است، یعنی عیسی مسیح، که همه چیز به واسطهٔ او پدید آمده و ما به واسطهٔ او هستیم.
۷ امّا همه را این معرفت نیست. زیرا بعضی تا کنون چنان به بتها خو کرده‌اند که هنوز هم اگر چنین خوراکهایی بخورند، می‌پندارند آن خوراک به‌واقع تقدیم بتها شده است؛ و از آنجا که وجدانشان ضعیف است، مُلَوّث می‌شود.
۸ «خوراک، ما را به خدا نزدیک نمی‌سازد»؛ نه با نخوردن بدتر می‌شویم، نه با خوردن بهتر.
۹ امّا مواظب باشید اختیار شما باعث لغزش ضعیفان نشود.
۱۰ زیرا اگر کسی که وجدانی ضعیف دارد، تو را که در این باره از معرفت برخورداری، نشسته به غذا در بتخانه‌ای ببیند، آیا او نیز ترغیب نمی‌شود خوراک تقدیمی به بتها را بخورد؟
۱۱ بدین‌گونه، معرفت تو باعث هلاکت آن برادر ضعیف می‌شود که مسیح به‌خاطرش مرد.
۱۲ وقتی این چنین به برادران خود گناه می‌کنید و به وجدان ضعیفشان صدمه می‌رسانید، همانا به مسیح گناه می‌کنید.
۱۳ از این رو، اگر خوراک سبب لغزش برادرم می‌شود، تا ابد گوشت نخواهم خورد تا باعث لغزش او نشوم.
