اِرْمیا ۲۹:۱-۳۲
۲۹ این نامه‌ای است که اِرْمیای نبی از اورشلیم به ریش‌سفیدانی که در تبعید بودند و همین طور به کاهنان، پیامبران و بقیهٔ کسانی فرستاد که نِبوکَدنَصَّر از اورشلیم به بابِل به تبعید برده بود.
۲ اِرْمیا آن نامه را موقعی نوشت که یِکُنیای پادشاه، مادرش،* درباریان و امیران یهودا و اورشلیم، به همراه صنعتگران و فلزکاران* از اورشلیم بیرون رفته بودند.
۳ اِرْمیا آن نامه را به وسیلهٔ اِلعاسه (پسر شافان) و جِمَریا (پسر حِلقیا) به بابِل فرستاد. این دو نفر کسانی بودند که قرار بود به دستور صِدِقیا پادشاه یهودا به حضور نِبوکَدنَصَّر، پادشاه بابِل بروند. متن نامه چنین بود:
۴ «یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است، به همهٔ شما که به خواست او از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید می‌گوید:
۵ ‹خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید. درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید.
۶ ازدواج کنید و صاحب پسران و دختران شوید؛ برای پسرانتان زن بگیرید و دخترانتان را شوهر بدهید تا آن‌ها هم صاحب پسران و دختران شوند. تعدادتان باید در آنجا زیاد شود، نه کم!
۷ برای شهر بابِل که شما را به آنجا تبعید کرده‌ام، خواهان صلح و آرامش باشید و برای آن به من که یَهُوَه هستم دعا کنید، چون اگر آن شهر در صلح و آرامش باشد، شما هم در صلح و آرامش خواهید بود.
۸ من که یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل هستم می‌گویم که نگذارید پیامبران و غیب‌گویانی که در میانتان هستند شما را فریب دهند؛ به خواب‌ها و رؤیاهای آن‌ها گوش ندهید.
۹ آن‌ها به نام من پیشگویی‌هایی می‌کنند که دروغ است! من آن‌ها را نفرستاده‌ام. این گفتهٔ یَهُوَه است.›
۱۰ «یَهُوَه می‌گوید: ‹وقتی ۷۰ سال در بابِل به پایان برسد، لطف من دوباره شامل حال شما خواهد شد و همان طور که قول داده‌ام، شما را به وطنتان برمی‌گردانم.›
۱۱ «یَهُوَه می‌گوید: ‹من خوب می‌دانم که چه چیزی برای شما می‌خواهم.* خواست من این است که شما در صلح و آرامش باشید، نه در مصیبت و بدبختی. من می‌خواهم به شما امید و آیندهٔ زیبایی بدهم.
۱۲ آن وقت، مرا صدا می‌کنید و با دعا به درگاه من می‌آیید و من هم به شما گوش خواهم داد.›
۱۳ «در آن موقع، شما دنبال من می‌گردید و مرا پیدا می‌کنید،* چون با تمام دلتان در جستجوی من خواهید بود.
۱۴ بله، من که یَهُوَه هستم اجازه می‌دهم مرا پیدا کنید. بعد، به اسارت شما پایان می‌دهم و شما را از همهٔ سرزمین‌هایی که در آنجا پراکنده کرده‌ام، جمع می‌کنم و به سرزمین خودتان که شما را از آنجا به تبعید فرستاده‌ام برمی‌گردانم. این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۵ «ولی شما می‌گویید، ‹یَهُوَه در بابِل پیامبرانی برای ما فرستاده است.›
۱۶ «یَهُوَه دربارهٔ پادشاهی که بر تخت داوود نشسته است و دربارهٔ تمام ساکنان شهر اورشلیم، یعنی برادرانتان که همراه شما به تبعید نرفته‌اند، می‌گوید:
۱۷ ‹من که یَهُوَه خدای لشکرها هستم می‌گویم که همهٔ آن‌ها را گرفتار جنگ، قحطی و بیماری* می‌کنم. من آن‌ها را مثل انجیرهای گندیده‌ای خواهم کرد که قابل خوردن نیستند.›
۱۸ «من با جنگ،* قحطی و بیماری،* آن‌ها را تعقیب خواهم کرد، طوری که تمام ملت‌های زمین از دیدن آن‌ها به وحشت بیفتند. در هر سرزمینی که آن‌ها را پراکنده کنم، مردم آنجا آن‌ها را سرزنش، مسخره و لعنت می‌کنند و از دیدنشان انگشت به دهان می‌مانند.
۱۹ یَهُوَه می‌گوید، ‹این اتفاقات برای آن‌ها می‌افتد، چون به پیام من گوش نداده‌اند؛ پیامی که بارها توسط خادمانم یعنی پیامبران برایشان فرستادم.›
«اما شما گوش نداده‌اید!» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۰ «پس همگی شما که به خواست من از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید، به پیام من که یَهُوَه هستم گوش بدهید.
۲۱ من که یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل هستم، دربارهٔ اَخاب (پسر قُلایا) و صِدِقیا (پسر مَعَسیا) که به نام من به دروغ پیشگویی می‌کنند، چنین می‌گویم: ‹من آن‌ها را در اختیار نِبوکَدنَصَّر،* پادشاه بابِل می‌گذارم تا جلوی چشمان شما کشته شوند.
۲۲ عاقبتِ آن‌ها برای همهٔ تبعیدیان یهودا که در بابِل هستند ضرب‌المثل می‌شود، طوری که وقتی بخواهند کسی را لعنت کنند، خواهند گفت: «یَهُوَه عاقبتِ تو را مثل عاقبتِ صِدِقیا و اَخاب کند که پادشاه بابِل آن‌ها را در آتش سوزاند!»
۲۳ چون آن‌ها در اسرائیل کارهای زشتی انجام داده‌اند و با زنان همسایگانشان* زنا کرده‌اند و به نام من به مردم دروغ گفته‌اند و از چیزهایی صحبت کرده‌اند که هیچ وقت فرمان نداده بودم.
«‹«من شاهد کارهایشان هستم و می‌دانم که چه کارهایی کرده‌اند. این گفتهٔ یَهُوَه است.»›»
۲۴ «به شِمَعیای نَحَلامی بگو:
۲۵ ‹یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «تو نامه‌ای به اسم خودت به همهٔ مردم اورشلیم و به صَفَنیای کاهن (پسر مَعَسیا) و بقیهٔ کاهنان فرستاده‌ای. در آن نامه گفتی:
۲۶ ‹ای صَفَنیا، یَهُوَه تو را به جای یِهویاداعِ کاهن تعیین کرده تا در معبد یَهُوَه کاهن باشی و بر آن نظارت کنی. وظیفهٔ تو این است که هر دیوانه‌ای را که ادعا می‌کند پیامبر خداست، بگیری و او را به کُنده* و زنجیرها ببندی.
۲۷ پس چرا این کار را با اِرْمیای عَناتوتی نکرده‌ای* که ادعا می‌کند در بین شما پیامبر است؟
۲۸ چون او برای ما که در بابِل هستیم نامه فرستاده و گفته است: «دوران تبعیدتان طولانی خواهد بود! خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید. درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید …»›»›»*
۲۹ وقتی صَفَنیای کاهن این نامه را برای اِرْمیای نبی خواند،
۳۰ یَهُوَه به اِرْمیا گفت:
۳۱ «نامه‌ای برای همهٔ تبعیدیان بفرست و به آن‌ها بگو، ‹یَهُوَه دربارهٔ شِمَعیای نَحَلامی می‌گوید: «شِمَعیا برای شما به دروغ پیشگویی کرده و تلاش می‌کند که دروغ‌هایش را باور کنید، ولی من او را نفرستاده‌ام.
۳۲ برای همین، من که یَهُوَه هستم می‌گویم، ‹من شِمَعیای نَحَلامی و نسل او را مجازات می‌کنم، طوری که هیچ کس از خانواده‌اش بین این قوم باقی نماند. او خوبی‌هایی را که می‌خواهم در حق قومم بکنم نخواهد دید، چون دیگران را ترغیب کرده تا علیه من که یَهُوَه هستم سرکشی کنند. این گفتهٔ یَهُوَه است.›»›»
پاورقی‌ها
^ یا: «ملکهٔ مادر.»
^ یا احتمالاً: «سازندگان حصار.»
^ یا: «چه فکرهای خوبی برای شما دارم.»
^ یا: «شما به سوی من برمی‌گردید و مرا می‌پرستید.»
^ یا: «طاعون.»
^ تحت‌اللفظی: «شمشیر.»
^ یا: «طاعون.»
^ تحت‌اللفظی: «نِبوکَدرَصَّر.» املای دیگر اسم نِبوکَدنَصَّر.
^ یا: «همنوعانشان.»
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ یا: «چرا اِرْمیای عَناتوتی را توبیخ نکرده‌ای.»
^ ظاهراً این بخشی از نامهٔ قبلی است که در آیهٔ ۵ به آن اشاره شده است.
