حِزقیال ۳۶:۱-۳۸
۳۶ «ای پسر انسان، دربارهٔ کوه‌های اسرائیل پیشگویی کن و بگو:› ای کوه‌های اسرائیل، سخنان یَهُوَه را بشنوید.
۲ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «دشمن علیه شما گفته، ‹چه خوب! حتی تپه‌های بلند قدیمی هم مال ما شده!›»›
۳ «پس پیشگویی کن و بگو،› یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «آن‌ها از هر طرف به شما حمله کردند و ویرانتان کردند. در نتیجه شما به دست بازماندگان* ملت‌ها افتاده‌اید و مردم مرتب دربارهٔ شما غیبت و بدگویی می‌کنند.
۴ پس ای کوه‌های اسرائیل، حرف‌های یَهُوَه را بشنوید! یَهُوَه حاکم متعال با کوه‌ها، تپه‌ها، نهرها، درّه‌ها، و با ویرانه‌ها و شهرهای متروک و غارت‌شده که مایهٔ تمسخر بازماندگان ملت‌های اطراف هستند صحبت می‌کند؛
۵ یَهُوَه حاکم متعال به همهٔ این‌ها می‌گوید: ‹من به خاطر غیرت زیادم* به ضدّ بازماندگان ملت‌ها و تمام اَدوم صحبت می‌کنم؛ یعنی به ضدّ کسانی که تمسخرکنان و با شادی زیاد سرزمین مرا تصرّف کردند تا آن را غارت کنند و چراگاه‌هایش را تصاحب کنند.»›»
۶ «پس دربارهٔ سرزمین اسرائیل پیشگویی کن و به کوه‌ها و تپه‌ها و نهرها و درّه‌ها بگو، ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «من از روی خشم و غیرتم صحبت می‌کنم، چون ملت‌ها شما را تحقیر کردند.›»
۷ «بنابراین یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من به نشانهٔ سوگند دستم را بلند می‌کنم و قسم می‌خورم که ملت‌های اطرافتان خودشان شرمنده و تحقیر خواهند شد.
۸ اما ای کوه‌های اسرائیل، درختان شما پرشاخ و برگ می‌شوند و برای قومم اسرائیل میوه به بار می‌آورند، چون آن‌ها به‌زودی پیش شما برمی‌گردند.
۹ من با شما هستم و لطفم را شامل حالتان می‌کنم. کشاورزان روی شما کشت و کار می‌کنند و بذرهای زیادی در شما می‌کارند.
۱۰ من تعداد مردم شما یعنی تعداد افراد قوم* اسرائیل را بیشتر خواهم کرد. شهرهای ویرانتان بازسازی و پر از جمعیت می‌شود.
۱۱ من هم تعداد مردم و هم تعداد دام‌هایتان را بیشتر خواهم کرد و آن‌ها بارور و زیاد می‌شوند. کاری می‌کنم که مثل گذشته پر از جمعیت شوید و بیشتر از گذشته برکت پیدا کنید. آن وقت می‌فهمید که من یَهُوَه هستم.
۱۲ من کاری می‌کنم که مردم، یعنی قومم اسرائیل روی شما ساکن شوند و شما را تصاحب کنند. شما میراث آن‌ها خواهید شد و دیگر نخواهم گذاشت که فرزندانشان به خاطر شما بمیرند.›»
۱۳ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹درست است که مردم به تو می‌گویند، «تو سرزمینی هستی که انسان‌ها را می‌خورد و قوم‌های ساکنش را داغدار فرزندانشان می‌کند.»›
۱۴ اما یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹تو دیگر ساکنانت را نخواهی خورد و قوم‌های ساکنت را داغدار فرزندانشان نخواهی کرد.
۱۵ من دیگر نمی‌گذارم که ملت‌های دیگر تحقیرت کنند یا به تو طعنه بزنند. تو دیگر باعث نمی‌شوی که قوم‌های ساکنت مصیبت بکشند.›* این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.»
۱۶ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:
۱۷ «ای پسر انسان، وقتی قوم اسرائیل در سرزمین خودشان زندگی می‌کردند، آنجا را با کارها و رفتار بدشان ناپاک کردند. رفتار آن‌ها در نظر من مثل ناپاکیِ زنی در دوران عادت ماهانه‌اش بود.
۱۸ آن‌ها خون‌های زیادی در آن سرزمین ریختند و آنجا را با بت‌های نفرت‌انگیزشان* ناپاک کردند، برای همین من خشمم را بر سرشان خالی کردم.
۱۹ پس آن‌ها را در سرزمین‌های دیگر بین ملت‌ها پراکنده کردم و بر اساس کارها و رفتارشان داوری‌شان کردم.
۲۰ اما وقتی بین ملت‌ها پراکنده شدند، مردم دربارهٔ آن‌ها می‌گفتند، ‹این‌ها قوم یَهُوَه هستند ولی مجبور شدند سرزمینشان را ترک کنند!› آن‌ها به این شکل اسم مقدّس مرا بی‌حرمت کردند.
۲۱ اما من به خاطر اسم مقدّسم که قوم اسرائیل هر جا رفتند آن را بین ملت‌ها بی‌حرمت کردند، دست به کار خواهم شد.»
۲۲ «پس به قوم اسرائیل بگو، ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «ای قوم اسرائیل، من دست به کار می‌شوم، اما نه به خاطر شما! بلکه به خاطر اسم مقدّسم که شما هر جا رفتید آن را بین ملت‌ها بی‌حرمت کردید!»›
۲۳ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹با این که شما اسم باشکوه مرا بین ملت‌ها بی‌حرمت کردید، من حتماً کاری می‌کنم که مردم بدانند اسمم مقدّس است. وقتی جلوی چشم ملت‌ها ثابت کنم که خدای پاک و مقدّسم، آن‌ها می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.
۲۴ من شما را از بین ملت‌ها و سرزمین‌های دیگر جمع می‌کنم و به سرزمین خودتان برمی‌گردانم.
۲۵ من روی شما آب تمیز می‌ریزم تا پاک شوید. شما را از همهٔ ناپاکی‌هایتان پاک خواهم کرد و همهٔ بت‌های نفرت‌انگیزتان را از بین می‌برم.
۲۶ به شما دلی تازه می‌دهم و روحیه‌ای تازه در وجودتان می‌گذارم. دل سنگی را از بدنتان برمی‌دارم و دلی نرم و مطیع* به شما خواهم داد.
۲۷ من از روح خودم به شما می‌دهم* و شما را برمی‌انگیزم که به قوانینم عمل کنید و از احکام قضایی‌ام اطاعت کنید.
۲۸ آن وقت شما در سرزمینی که به اجدادتان دادم زندگی خواهید کرد؛ شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.›
۲۹ «‹من شما را از شرّ ناپاکی‌هایتان خلاص خواهم کرد. کاری می‌کنم که غلّات شما به فراوانی رشد کند و دیگر دچار قحطی نشوید.
۳۰ میوهٔ درختان و محصول زمینتان را زیاد خواهم کرد تا دیگر هیچ وقت بین ملت‌های دیگر به خاطر قحطی حقیر و شرمنده نشوید.
۳۱ آن وقت کارهای شریرانه و رفتار اشتباه گذشته‌تان را به یاد می‌آورید و به خاطر گناهان و کارهای نفرت‌انگیزتان از خودتان متنفر و بیزار می‌شوید.
۳۲ اما بدانید که من این کارها را به خاطر شما نمی‌کنم! پس ای قوم اسرائیل بابت کارهایی که کرده‌اید سرافکنده و شرمنده باشید!› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.
۳۳ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹وقتی من شما را از گناهانتان پاک کنم، کاری می‌کنم که شهرهای ویرانتان بازسازی شود و دوباره در آن‌ها زندگی کنید.
۳۴ در زمین‌هایی که همهٔ رهگذران می‌دیدند چقدر خشک و بایر است، دوباره کشت و کار خواهد شد.
۳۵ در آن زمان مردم خواهند گفت: «آن سرزمین که ویران شده بود، مثل باغ عدن شده! شهرهایش که خراب و ویران و با خاک یکسان شده بودند، حالا مستحکم و پر از جمعیت هستند!»
۳۶ آن وقت تمام ملت‌های اطرافتان که باقی مانده‌اند، می‌فهمند من که یَهُوَه هستم، خودم خرابه‌ها را بازسازی کرده‌ام و زمین‌های خشک و بایر را حاصلخیز کرده‌ام.* من که یَهُوَه هستم خودم این را گفته‌ام و انجام داده‌ام.›
۳۷ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹همین طور اجازه می‌دهم قوم اسرائیل از من بخواهند که آن‌ها را مثل گلهٔ گوسفندان زیاد کنم و من این کار را برایشان خواهم کرد.
۳۸ من آن‌ها را زیاد خواهم کرد؛ مثل جمعیتی بزرگ از مقدّسان و مثل جمعیتی که در عیدها اورشلیم را پر می‌کنند.* به این ترتیب شهرهایی که ویران شده بودند، پر از جمعیت خواهند شد. آن وقت می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.›»
پاورقی‌ها
^ یا: «نجات‌یافتگان.»
^ یا: «آتش غیرتم.»
^ یا: «کل قوم.»
^ یا: «بلغزند.»
^ ظاهراً در عبری این کلمه با کلمهٔ «مدفوع» ارتباط دارد؛ در اینجا به نشانهٔ انزجار و تنفر به کار رفته است.
^ منظور دلی است که آمادهٔ اطاعت از راهنمایی‌های خداست.
^ یا: «روح خودم را در وجود شما می‌گذارم.»
^ یا: «در زمین‌های خشک و بایر بذر کاشته‌ام.»
^ یا احتمالاً: «مثل گلهٔ گوسفندان قربانی در اورشلیم.»
