نامهٔ پولُس به رومیان ۱۰‏:‏۱‏-‏۲۱

  • درستکار بودن از دید خدا ‏(‏۱-‏۱۵‏)‏

    • اعلام ایمانمان ‏(‏۱۰‏)‏

    • خواندن اسم خدا به مفهوم نجات است ‏(‏۱۳‏)‏

    • زیبایی پاهای کسانی که خبر خوش را اعلام می‌کنند ‏(‏۱۵‏)‏

  • رد کردن خبر خوش ‏(‏۱۶-‏۲۱‏)‏

۱۰  برادران من،‏ آرزوی قلبی و دعای من* برای یهودیان این است که آن‌ها نجات پیدا کنند؛‏ ۲  چون می‌توانم دربارهٔ آن‌ها شهادت بدهم که با غیرت زیاد به خدا خدمت می‌کنند،‏ ولی غیرتشان بر اساس شناخت دقیق نیست.‏ ۳  آن‌ها نمی‌دانستند که چطور می‌توانند از دید خدا درستکار شمرده شوند و به دنبال این بودند که درستکاری خودشان را ثابت کنند،‏ برای همین،‏ از معیارهای عادلانهٔ خدا* اطاعت نکردند.‏ ۴  در واقع،‏ مسیح تمام‌کنندهٔ شریعت است تا هر کسی که ایمانش را در عمل نشان دهد،‏ درستکار شمرده شود.‏ ۵  موسی در مورد این که شخص چطور از طریق شریعت درستکار شمرده می‌شود،‏ چنین می‌نویسد:‏ «کسی که به این قوانین عمل کند،‏ زنده می‌ماند.‏» ۶  اما کلام خدا در مورد این که شخص چطور بر اساس ایمانش درستکار شمرده می‌شود می‌گوید:‏ «در دلت نگو که چه کسی می‌تواند به آسمان‌ها برود تا مسیح را به زمین بیاورد،‏ ۷  یا این که چه کسی می‌تواند به اعماق زمین* برود تا مسیح را از بین مردگان برگرداند؟‏» ۸  نوشته‌های مقدّس چه می‌گوید؟‏ «این کلام به شما نزدیک است و در دهان و دل شما قرار دارد.‏» منظور از این «کلام» همان کلام ایمان است که ما درباره‌اش موعظه می‌کنیم.‏ ۹  در واقع،‏ اگر با زبانت جلوی دیگران* اعلام کنی که عیسی سَرور است و در دلت ایمان داشته باشی که خدا او را بعد از مرگ زنده کرد،‏ نجات پیدا خواهی کرد،‏ ۱۰  چون از طریق ایمان قلبی است که شخص از دید خدا درستکار شمرده می‌شود،‏ ولی برای این که نجات پیدا کند،‏ باید ایمانش را به دیگران اعلام کند.‏ ۱۱  نوشته‌های مقدّس می‌گوید:‏ «هر کسی که به او ایمان داشته باشد،‏ ناامید نخواهد شد.‏» ۱۲  پس هیچ فرقی بین یهودیان و یونانیان وجود ندارد.‏ همهٔ آن‌ها یک خداوند* دارند و او به همهٔ کسانی که او را می‌خوانند سخاوتمندانه برکت می‌دهد،‏ ۱۳  چون «هر کسی که نام یَهُوَه* را بخواند،‏ نجات پیدا خواهد کرد.‏» ۱۴  اما مردم چطور می‌توانند نام کسی را بخوانند که به او ایمان نیاورده‌اند؟‏ چطور به کسی ایمان بیاورند که درباره‌اش چیزی نشنیده‌اند؟‏ و چطور بشنوند،‏ اگر کسی به آن‌ها موعظه نکند؟‏ ۱۵  و چطور موعظه کنند،‏ اگر کسی آن‌ها را نفرستد؟‏ کلام خدا در این مورد می‌گوید:‏ «چه زیباست پاهای کسانی که خبر خوش را اعلام می‌کنند!‏»‏ ۱۶  ولی همهٔ کسانی که خبر خوش را شنیدند آن را قبول نکردند.‏* اِشَعْیا هم گفته است:‏ «ای یَهُوَه،‏ چه کسی به پیام ما ایمان آورده؟‏» ۱۷  پس ایمان،‏ از شنیدن پیام به وجود می‌آید و وقتی کسی دربارهٔ مسیح صحبت می‌کند،‏ آن پیام به گوش مردم می‌رسد.‏ ۱۸  اما سؤال من این است:‏ آیا یهودیان فرصت نداشتند پیام خدا را بشنوند؟‏ البته که داشتند،‏ چون نوشته‌های مقدّس می‌گوید:‏ «پیامشان در سراسر زمین پخش شده است و به دورافتاده‌ترین نقاط زمین رسیده است.‏» ۱۹  ولی باز می‌پرسم:‏ آیا قوم اسرائیل پیام را درک نکردند؟‏ موسی گفت:‏ «من از طریق قومی بیگانه،‏ غیرت شما را برمی‌انگیزم و از طریق ملتی نادان،‏ شما را به خشم می‌آورم.‏» ۲۰  بعدها اِشَعْیای نبی هم با جرأت از قول خدا گفت:‏ «کسانی که به دنبال من نبودند،‏ مرا پیدا کردند؛‏ من خودم را به کسانی که سراغم را نگرفته بودند،‏ آشکار کردم.‏» ۲۱  با این همه،‏ او دربارهٔ اسرائیل می‌گوید:‏ «آغوش من تمام روز به روی قوم سرکش و نافرمانم باز بود.‏»‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «دعای التماس‌آمیز من.‏»‏
یا:‏ «عدالت خدا؛‏ چیزهایی که از دید خدا درستکاری محسوب می‌شود.‏»‏
یا:‏ «چاه عمیق.‏» رجوع به واژه‌نامه.‏
یا:‏ «عموم.‏»‏
یا احتمالاً:‏ «سَرور.‏»‏
رجوع به ضمیمهٔ الف۵.‏
تحت‌اللفظی:‏ «از آن اطاعت نکردند.‏»‏