لاویان ۲۴‏:‏۱‏-‏۲۳

  • روغن برای چراغ‌های خیمهٔ مقدّس ‏(‏۱-‏۴‏)‏

  • نان‌های تقدیمی ‏(‏۵-‏۹‏)‏

  • کسی به اسم خدا توهین می‌کند و سنگسار می‌شود ‏(‏۱۰-‏۲۳‏)‏

۲۴  یَهُوَه به موسی گفت:‏ ۲  ‏«به اسرائیلیان فرمان بده که روغن خالص از زیتونِ فشرده برای چراغ‌ها بیاورند تا چراغ‌ها همیشه روشن باشند.‏ ۳  هارون باید ترتیبی بدهد که چراغ‌ها در جلوی پردهٔ صندوق شهادت در خیمهٔ ملاقات،‏ دائماً از عصر تا صبح در حضور یَهُوَه روشن باشند.‏ این برای همهٔ نسل‌های شما قانونی همیشگی است.‏ ۴  او باید دائماً از چراغ‌های چراغدانی که در حضور یَهُوَه است نگهداری کند،‏ چراغدانی که از طلای خالص است.‏ ۵  ‏«با آرد مرغوب،‏ ۱۲ نان حلقه‌ای بپزید.‏ برای هر نان دو کیلو* آرد استفاده کنید.‏ ۶  آن‌ها را روی میز طلای خالص در حضور یَهُوَه بگذارید و در دو ردیف شش‌تایی روی هم بچینید.‏ ۷  روی هر ردیف نان،‏ کُندُر خالص بگذارید.‏ آن کُندُر باید به جای نان‌ها به عنوان نمونه‌ای* از آن هدیه،‏ روی آتش به یَهُوَه تقدیم شود.‏ ۸  او باید در هر شَبّات نان را در حضور یَهُوَه قرار دهد.‏ این عهدی جاودانی بین من و اسرائیلیان است.‏ ۹  آن نان‌ها سهم هارون و پسرانش است و باید آن‌ها را در مکان مقدّس بخورند،‏ چون از بین هدیه‌هایی که روی آتش به یَهُوَه تقدیم می‌شود،‏ آن‌ها برای کاهن بسیار مقدّس است.‏ این قانونی همیشگی است.‏»‏ ۱۰  در بین اسرائیلیان پسری بود که مادرش اسرائیلی و پدرش مصری بود.‏ روزی در اردوگاه بین او و یک مرد اسرائیلی دعوا شد ۱۱  و پسری که مادرش اسرائیلی بود،‏ به اسم خدا* توهین کرد و او را لعنت* کرد.‏ بنابراین او را پیش موسی بردند.‏ (‏اسم مادر او شِلومیت بود که دختر دِبری از طایفهٔ دان بود.‏)‏ ۱۲  آن‌ها تا زمانی که تصمیم یَهُوَه برایشان مشخص شود،‏ او را حبس کردند.‏ ۱۳  بعد یَهُوَه به موسی گفت:‏ ۱۴  ‏«کسی را که مرا لعنت کرد به بیرون اردوگاه ببرید.‏ همهٔ کسانی که صدای او را شنیدند باید دست‌هایشان را روی سر او بگذارند و بعد تمام جماعت سنگسارش کنند.‏ ۱۵  به اسرائیلیان بگو،‏ ‹اگر کسی خدایش را لعنت کند،‏ باید جوابگوی گناهش باشد.‏ ۱۶  هر کس به اسم یَهُوَه توهین کند،‏ باید حتماً کشته شود و تمام جماعت باید او را سنگسار کنند.‏ کسی که به اسم خدا توهین کند،‏ چه اسرائیلی باشد و چه غریبه‌ای که با شما زندگی می‌کند،‏ باید کشته شود.‏ ۱۷  ‏«‹اگر کسی جان انسانی را بگیرد،‏ باید حتماً کشته شود.‏ ۱۸  اگر کسی یک حیوان اهلی را طوری بزند که بمیرد،‏ باید عوض آن را بدهد،‏ یعنی جان در عوض جان.‏ ۱۹  اگر کسی به همنوعش آسیب برساند،‏ باید همان کار را با او انجام دهند؛‏ ۲۰  شکستگی در عوض شکستگی،‏ چشم در عوض چشم،‏ دندان در عوض دندان.‏ هر آسیبی که به شخص رسانده باشد،‏ باید همان آسیب را به او برسانند.‏ ۲۱  بنابراین اگر کسی حیوانی را طوری بزند که بمیرد،‏ باید عوض آن را بدهد،‏ اما اگر انسانی را طوری بزند که بمیرد،‏ باید حتماً کشته شود.‏ ۲۲  ‏«‹برای همهٔ شما یک حکم قضایی باید اجرا شود؛‏ هم برای شما و هم برای غریبه‌ای که با شما زندگی می‌کند،‏ چون من یَهُوَه خدایتان هستم.‏›»‏ ۲۳  بعد موسی با اسرائیلیان صحبت کرد و آن‌ها شخصی را که خدا را لعنت کرده بود به بیرون اردوگاه بردند و سنگسارش کردند.‏ بنابراین،‏ اسرائیلیان درست همان کاری را که یَهُوَه به موسی فرمان داده بود،‏ انجام دادند.‏

پاورقی‌ها

تحت‌اللفظی:‏ «دودهم ایفه.‏» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.‏
یا:‏ «یادبودی.‏»‏
بر اساس آیه‌های ۱۵ و ۱۶ منظور اسم یَهُوَه است.‏
یا:‏ «نفرین.‏»‏