مزمور ۱۲۲:۱-۹
یکی از سرودهایی که در راه اورشلیم، موقع بالا رفتن از کوه خوانده می‌شد. مزمور داوود.
۱۲۲ چقدر شاد می‌شدم وقتی به من می‌گفتند،
«بیا به خانهٔ یَهُوَه برویم.»
۲ ای اورشلیم، از دروازه‌های تو وارد شده‌ایم،و حالا در شهر ایستاده‌ایم.
۳ اورشلیم شهری یکپارچه است؛شهری که همهٔ خانه‌هایش به هم وصلند.
۴ طایفه‌های اسرائیل به اورشلیم می‌روند؛طایفه‌های یاه* به آنجا می‌روندتا طبق قانونی که خدا به اسرائیل داد،*نام یَهُوَه را ستایش کنند و او را شکر و سپاس گویند،
۵ چون تخت‌های داوری در آنجا قرار دارد؛تخت‌های پادشاهانِ نسل داوود!
۶ برای برقراری صلح و آرامش در اورشلیم، دعا کنید!
ای شهر اورشلیم، کسانی که دوستت دارند در امنیت خواهند بود.
۷ ای اورشلیم، صلح و امنیت در داخل حصارهایت،*و در برج‌های مستحکمت همیشه برقرار باشد!
۸ به خاطر عشق و محبتی که به برادران و دوستانم دارم می‌گویم:
«ای اورشلیم، همیشه صلح و آرامش در تو برقرار باشد.»
۹ به خاطر عشق و محبتی که به خانهٔ خدایمان یَهُوَه دارم،خواهان خوبی و رفاه تو هستم.
