مزمور ۱۳۸:۱-۸
مزمور داوود.
۱۳۸ ای خدا، تو را با تمام دلم ستایش می‌کنم.
جلوی چشم خدایان دیگر،برای ستایش تو سرود می‌خوانم.*
۲ به سمت معبد مقدّست تعظیم می‌کنم،و نام تو را به خاطر وفاداری و محبت پایدارت* ستایش می‌کنم،چون نشان داده‌ای که عظمت نام تو و ارزش وعده‌هایت،
از هر چیز دیگری بیشتر است.
۳ روزی که به درگاهت دعا کردم، به من جواب دادی،و به من شجاعت و قدرت بخشیدی.
۴ ای یَهُوَه، وقتی پادشاهان سراسر زمین وعده‌هایی را که داده‌ای بشنوند،تو را ستایش خواهند کرد.
۵ آن وقت، در وصف کارهایت ای یَهُوَه سرود می‌خوانند،چون تو ای یَهُوَه پرشکوه و باعظمت هستی.
۶ ای یَهُوَه، تو با وجود عظمت و جلالت، به افراد فروتن توجه می‌کنی،ولی از افراد مغرور و خودپسند فاصله می‌گیری.*
۷ حتی اگر جانم در خطر باشد، تو مرا زنده نگه می‌داری.
دستت را دراز می‌کنی و جلوی خشم دشمنانم را می‌گیری؛تو با دست راستت نجاتم می‌دهی.
۸ ای یَهُوَه، تو همهٔ کارهایی را که برایم در نظر داشتی، انجام خواهی داد.
ای یَهُوَه، محبت پایدارت جاودانی است؛قومی را که به وجود آورده‌ای ترک نکن!
پاورقی‌ها
^ یا: «ساز می‌زنم.»
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ یا: «ولی افراد مغرور و خودپسند را از دور می‌شناسی.»
