نِحِمیا ۱۰:۱-۳۹
۱۰ این‌ها کسانی هستند که با مُهر خودشان آن عهدنامه را تأیید کردند:
نِحِمیای فرماندار* پسر حَکَلیا،همچنین صِدِقیا،
۲ سِرایا، عَزَریا، اِرْمیا،
۳ فَشحور، اَمَریا، مَلکیا،
۴ حَطّوش، شِبَنیا، مُلوک،
۵ حاریم، مِرِموت، عوبَدیا،
۶ دانیال، جِنِتون، باروک،
۷ مِشُلّام، اَبیّا، میامین،
۸ مَعَزیا، بِلجای و شِمَعیا که جزو کاهنان هستند.
۹ لاویان: یِشوعا پسر اَزَنیا، بِنّوی از پسران حیناداد، قَدمی‌ئیل
۱۰ و برادران آن‌ها شِبَنیا، هودیا، قِلیطا، فِلایا، حانان،
۱۱ میکا، رِحوب، حَشَبیا،
۱۲ زَکّور، شِرِبیا، شِبَنیا،
۱۳ هودیا، بانی و بِنینو.
۱۴ سران قوم: فَرعوش، فَحَت‌موآب، عیلام، زَتّو، بانی،
۱۵ بونّی، عَزجَد، بِبای،
۱۶ اَدونیا، بِغوای، عادین،
۱۷ آطیر، حِزِقیا، عَزّور،
۱۸ هودیا، حاشوم، بیصای،
۱۹ حاریف، عَناتوت، نِبای،
۲۰ مَجفیعاش، مِشُلّام، حِزیر،
۲۱ مِشیزَب‌ئیل، صادوق، یَدّوعا،
۲۲ فِلَطیا، حانان، عَنایا،
۲۳ هوشِع، حَنَنیا، حَشّوب،
۲۴ هَلّوحیش، فِلحا، شوبیق،
۲۵ رِحوم، حَشَبنا، مَعَسیا،
۲۶ اَخیّا، حانان، عَنان،
۲۷ مُلوک، حاریم و بَعَنه.
۲۸ بقیهٔ قوم، یعنی کاهنان، لاویان، نگهبانان دروازه‌ها، خوانندگان، خادمان معبد* و همهٔ کسانی که برای پیروی از شریعت خدای حقیقی، خودشان را از قوم‌های دیگر جدا کرده بودند، به همراه زنان، پسران و دخترانشان، یعنی همهٔ کسانی که صاحب شناخت و درک و فهم بودند،*
۲۹ در آن عهد به برادران خود یعنی بزرگانشان پیوستند. آن‌ها قسم خوردند که مطابق شریعت خدای حقیقی که از طریق موسی، خادم خدای حقیقی داده شده بود، رفتار کنند و کاملاً مطابق تمام فرمان‌های یَهُوَه خداوند ما و بر طبق احکام و مقرّرات او عمل کنند؛ در غیر این صورت خدا لعنتشان کند.
۳۰ ما قول می‌دهیم که دخترانمان را به مردان قوم‌های دیگر ندهیم و دخترانشان را برای پسرانمان نگیریم.
۳۱ اگر قوم‌های این سرزمین در روز شَبّات هر نوع غلّه یا چیزی دیگر برای فروش بیاورند، ما در روز شَبّات یا در روزهای مقدّسِ دیگر، هیچ چیز از آن‌ها نمی‌خریم. همچنین هر هفت سال از محصولات زمین و از تمام بدهی‌ها چشم‌پوشی خواهیم کرد.
۳۲ ما عهد می‌بندیم که هر سال هر کدام از ما چهار گرم* نقره برای خدماتی که در خانهٔ* خدایمان انجام می‌شود بدهیم،
۳۳ یعنی برای نان‌های تقدیمی، هدیهٔ غلّه‌ای روزانه، قربانی سوختنی شَبّات و ماه نو، عیدهای مقرّر، هدایای مقدّس، قربانی‌های گناه برای کفّارهٔ گناهان اسرائیل و همچنین برای تمام کارهای خانهٔ خدایمان.
۳۴ همچنین قرعه می‌اندازیم تا تعیین کنیم هر کدام از خاندان کاهنان، لاویان و مردم، هر سال چه موقع باید مطابق قوانین شریعت، هیزم برای سوزاندن روی مذبح یَهُوَه خدایمان، به خانهٔ او اهدا کند.
۳۵ همین طور، قول می‌دهیم که هر سال نوبر محصول زمینمان و نوبر انواع درختان میوه‌مان را به خانهٔ یَهُوَه بیاوریم.
۳۶ به علاوه، عهد می‌بندیم که طبق نوشته‌های شریعت از میان پسران، حیوانات، رمه‌ها و گله‌هایمان نخست‌زادگان را به خانهٔ خدایمان و پیش کاهنانی که آنجا خدمت می‌کنند بیاوریم.
۳۷ ما قول می‌دهیم که نوبر غلّهٔ خردشده،* هدایا، میوهٔ انواع درختان، شراب نو و روغن خود را پیش کاهنان به انبارهای* خانهٔ خدایمان بیاوریم. به علاوه، یک‌دهم* محصول زمینمان را به لاویان بدهیم، چون لاویان مسئول جمع‌آوری یک‌دهمِ محصول همهٔ شهرهایی هستند که در آن‌ها کشاورزی می‌شود.
۳۸ وقتی لاویان آن یک‌دهم‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، کاهنی از نسل هارون باید حضور داشته باشد. لاویان باید یک‌دهم از آن یک‌دهم‌ها را به خانهٔ خدایمان به انبارها* بیاورند.
۳۹ اسرائیلیان و لاویان باید هدایای خود، یعنی غلّات، شراب نو و روغن را به انبارها* بیاورند؛ جایی که وسایل معبد نگهداری می‌شود و کاهنانی که خدمت می‌کنند، نگهبانان دروازه‌ها و خوانندگان در آنجا هستند. ما قول می‌دهیم که به خانهٔ خدایمان بی‌توجهی نکنیم.
پاورقی‌ها
^ یا: «تیرشاتا،» عنوانی برای فرمانداران استان‌های پارس.
^ یا: «نِتینیم.» تحت‌اللفظی: «کسانی که تقدیم شده‌اند.»
^ یا احتمالاً: «به سنی رسیده بودند که می‌فهمیدند.»
^ تحت‌اللفظی: «یک‌سوم شِکِل.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
^ یا: «معبد.»
^ غلّه‌ای که کاملاً آسیاب نشده است.
^ یا: «سالن‌های غذاخوری.»
^ یا: «عُشر.»
^ یا: «سالن‌های غذاخوری.»
^ یا: «سالن‌های غذاخوری.»
