اول تِسالونیکیان ۳‏:‏۱‏-‏۱۳

  • پولُس در آتن می‌ماند ‏(‏۱-‏۵‏)‏

  • گزارش دلگرم‌کنندهٔ تیموتائوس ‏(‏۶-‏۱۰‏)‏

  • دعا برای تِسالونیکیان ‏(‏۱۱-‏۱۳‏)‏

۳  سرانجام وقتی دیدیم* که دیگر تحمّلش را نداریم از شما بی‌خبر باشیم،‏ صلاح دیدیم که در آتن تنها بمانیم.‏ ۲  پس برادرمان تیموتائوس را که به عنوان خادم* خدا مشغول اعلام خبر خوش دربارهٔ مسیح است،‏ پیشتان فرستادیم که برای تقویت ایمانتان به شما دلداری و قوّت‌قلب دهد ۳  تا ایمان هیچ کدام از شما به خاطر این سختی‌هایی که می‌کشید ضعیف نشود؛‏ چون خودتان می‌دانید که ما نمی‌توانیم از این سختی‌ها فرار کنیم.‏ ۴  وقتی ما با شما بودیم،‏ بارها به شما گفتیم که سختی‌های فراوانی در انتظارمان است و همان طور که می‌دانید،‏ به آن سختی‌ها گرفتار شدیم.‏ ۵  به همین دلیل،‏ وقتی دیگر تحمّلش را نداشتم که از شما بی‌خبر باشم،‏ تیموتائوس را پیش شما فرستادم تا از ایمان و وفاداری‌تان باخبر شوم و ببینم مبادا آن وسوسه‌کننده شما را وسوسه کرده باشد و در نتیجه تمام زحمات ما به هدر رفته باشد.‏ ۶  اما حالا تیموتائوس از پیش شما برگشته و به ما این خبر خوب را داده که وفاداری و محبتتان را حفظ کرده‌اید و همیشه از ما به‌خوبی یاد می‌کنید و همان طور که ما مشتاق دیدار شما هستیم،‏ شما هم مشتاقید ما را ببینید.‏ ۷  پس برادران عزیز،‏ با وجود همهٔ نگرانی‌ها و سختی‌هایی که داریم،‏* به خاطر شما و ایمانی که در عمل نشان می‌دهید،‏ تسلّی و دلگرمی پیدا کرده‌ایم.‏ ۸  استواری و پایداری شما در خدمت به سَرورمان،‏ به ما جان و نیروی تازه می‌دهد.‏ ۹  واقعاً چطور می‌توانیم برای وجود شما و شادی زیادی که به خاطر شما در حضور خدا داریم،‏ از خدا تشکر کنیم؟‏ ۱۰  شب و روز از صمیم دل در دعا به خدا التماس می‌کنیم که اجازه دهد دوباره شخصاً شما را ببینیم و به شما کمک کنیم تا هر نقصی را که در ایمانتان وجود دارد برطرف کنید.‏ ۱۱  امیدواریم که پدرمان خدا و سَرورمان عیسی راهی برای ما باز کنند تا بتوانیم به دیدنتان بیاییم.‏ ۱۲  به علاوه،‏ آرزوی ما این است که سَرورمان عشق و علاقهٔ شما را به همدیگر و به دیگران آنقدر زیاد کند که دلتان از محبت لبریز شود،‏ درست مثل عشق و علاقه‌ای که ما به شما داریم.‏ ۱۳  به این ترتیب،‏ او دل‌های شما را قوی می‌کند* تا در دورانی که سَرورمان عیسی همراه همهٔ مقدّسانش حضور* پیدا می‌کند،‏ در مقابل پدرمان خدا بی‌عیب و مقدّس باشید.‏

پاورقی‌ها

ظاهراً پولُس در آیه‌های ۱ و ۲ موقع اشاره به خودش،‏ از ضمیر «ما» استفاده کرد.‏
یا احتمالاً:‏ «همکار.‏»‏
یا:‏ «با وجود این که محتاجیم و مصیبت می‌بینیم.‏»‏
یا:‏ «استوار می‌کند.‏»‏
رجوع به واژه‌نامه.‏