دوم تواریخ ۲۹:۱-۳۶
۲۹ حِزِقیا ۲۵ ساله بود که پادشاه شد و ۲۹ سال در اورشلیم حکمرانی کرد. مادرش اَبیّا نام داشت و دختر زَکَریا بود.
۲ حِزِقیا مثل جدّش داوود کارهایی را که در نظر یَهُوَه درست بود، انجام می‌داد.
۳ او در همان ماه اول حکمرانی‌اش، درهای خانهٔ یَهُوَه را دوباره باز کرد و آن‌ها را تعمیر کرد.
۴ بعد کاهنان و لاویان را آورد و در میدان شرقی جمع کرد.
۵ او به آن‌ها گفت: «ای لاویان به من گوش دهید. خودتان را برای پرستش آماده کنید* و خانهٔ یَهُوَه خدای پدرانتان را هم پاک و مقدّس کنید. هر چه را که ناپاک است، از آن مکان مقدّس بیرون ببرید،
۶ چون پدران ما وفادار نبودند و کارهایی را که در نظر یَهُوَه بد بود، انجام دادند. آن‌ها او را ترک کردند و روی خود را از خیمهٔ مقدّس* یَهُوَه برگرداندند و به او پشت کردند.
۷ به علاوه، آن‌ها درهای ایوان معبد را بستند و چراغ‌ها را خاموش کردند. آن‌ها دیگر در آن مکان مقدّس برای خدا بخور نسوزاندند و قربانی تقدیم نکردند.
۸ در نتیجه، یَهُوَه از یهودا و اورشلیم خیلی خشمگین شد و آن‌ها را به بلا دچار کرد، طوری که دیگران با دیدن وضعیتشان به وحشت افتادند، حیرت کردند و انگشت به دهان ماندند؛* درست همان طور که خودتان هم می‌توانید ببینید.
۹ به این دلیل بود که پدران ما با شمشیر کشته شدند و پسران و دختران و زنان ما به اسارت برده شدند.
۱۰ حالا آرزوی قلبی من این است که عهدی با یَهُوَه خدای اسرائیل ببندم تا او دیگر از ما خشمگین نباشد.
۱۱ ای پسران من، حالا وقت آن نیست که کوتاهی کنید،* چون یَهُوَه شما را انتخاب کرده تا در حضورش بایستید و خادمانش باشید و برایش قربانی بسوزانید.»*
۱۲ پس این لاویان آمادهٔ کار شدند: از قُهاتیان، مَحَت پسر عَماسای و یوئیل پسر عَزَریا؛ از مِراریان، قِیس پسر عَبدی و عَزَریا پسر یِهَلِل‌ئیل؛ از جِرشونیان، یوآخ پسر زِمّه و عدن پسر یوآخ؛
۱۳ از نوادگان اِلیصافان، شِمری و یِعوئیل؛ از نوادگان آساف، زَکَریا و مَتَّنیا؛
۱۴ از نوادگان هیمان، یِحی‌ئیل و شِمعی؛ از نوادگان یِدوتون، شِمَعیا و عُزّی‌ئیل.
۱۵ آن‌ها لاویان دیگر* را آوردند و خودشان را برای پرستش آماده کردند* و شروع به پاکسازی خانهٔ یَهُوَه کردند، درست همان طور که پادشاه طبق کلام یَهُوَه فرمان داده بود.
۱۶ کاهنان برای پاکسازی خانهٔ یَهُوَه وارد آن شدند و هر چیز ناپاک را که در معبد یَهُوَه پیدا کردند، از آنجا بیرون آوردند و به صحن خانهٔ یَهُوَه بردند. بعد لاویان آن‌ها را از آنجا به درّهٔ قِدرون بردند.
۱۷ به این ترتیب، آن‌ها در روز اولِ ماه اول، پاکسازی* معبد را شروع کردند و در روز هشتم همان ماه به ایوان معبد یَهُوَه رسیدند. آن‌ها هشت روز دیگر برای پاکسازی خانهٔ یَهُوَه کار کردند و در روز شانزدهم ماه اول، کار را تمام کردند.
۱۸ آن‌ها به خانهٔ حِزِقیای پادشاه رفتند و گفتند: «ما تمام خانهٔ یَهُوَه، از جمله مذبح قربانی‌های سوختنی و میز نان تقدیمی و همهٔ وسایلشان را پاکسازی کردیم.
۱۹ همچنین کار پاکسازی* تمام وسایلی را که آحاز، پادشاه خیانتکار، در زمان حکمرانی‌اش بیرون ریخته بود، تمام کردیم و حالا این وسایل در مقابل مذبح یَهُوَه هستند.»
۲۰ حِزِقیای پادشاه صبح زود بلند شد و تمام امیران شهر را جمع کرد و به خانهٔ یَهُوَه رفتند.
۲۱ آن‌ها هفت گاو نر، هفت قوچ، هفت برّهٔ نر و هفت بز نر آوردند تا برای اهل خانهٔ پادشاه، برای مکان مقدّس و برای یهودا به عنوان قربانی گناه تقدیم کنند. پس او به کاهنان، یعنی نوادگان هارون گفت که آن‌ها را روی مذبح یَهُوَه تقدیم کنند.
۲۲ بعد گاوها را سر بریدند و کاهنان، خون آن‌ها را روی مذبح پاشیدند؛ بعد قوچ‌ها را سر بریدند و خونشان را بر مذبح پاشیدند و بعد هم برّه‌های نر را سر بریدند و خونشان را روی مذبح پاشیدند.
۲۳ بعد از آن، بزهای نر را برای قربانی گناه به حضور پادشاه و مردم* آوردند و دستشان را روی آن‌ها گذاشتند.
۲۴ کاهنان، آن‌ها را سر بریدند و با خون آن‌ها قربانی گناه را برای کفّارهٔ گناه تمام اسرائیل، بر مذبح تقدیم کردند، چون پادشاه گفته بود که قربانی سوختنی و قربانی گناه باید برای تمام اسرائیل تقدیم شود.
۲۵ در این میان، پادشاه طبق فرمان داوود و جاد که رؤیابینِ پادشاه بود و همچنین طبق فرمان ناتان نبی، از لاویان خواست تا با سِنج‌ها، سازهای زِهی و چنگ‌ها در خانهٔ یَهُوَه بایستند، چون یَهُوَه این فرمان را از طریق انبیایش داده بود.
۲۶ پس لاویان با سازهای داوود و کاهنان با شیپورهای خود آماده ایستادند.
۲۷ حِزِقیا فرمان داد که قربانی‌های سوختنی بر مذبح تقدیم شود. هم‌زمان با تقدیم قربانی‌ها، سرودی برای یَهُوَه خوانده شد و شیپورها با همراهی سازهای داوود، پادشاه اسرائیل، به صدا درآمد.
۲۸ تمام مردم در حالی که سرودها خوانده می‌شد و شیپورها نواخته می‌شد، تعظیم کردند. همهٔ این‌ها تا پایان تقدیم قربانی‌های سوختنی ادامه داشت.
۲۹ وقتی تقدیم قربانی‌ها به پایان رسید، پادشاه و تمام همراهانش تعظیم کردند و به خاک افتادند.
۳۰ حِزِقیای پادشاه و تمام امیران به لاویان گفتند که یَهُوَه را با سرودهای داوود و آسافِ رؤیابین ستایش کنند. آن‌ها با شادی بسیار خدا را ستایش کردند و تعظیم کردند و به خاک افتادند.
۳۱ بعد حِزِقیا گفت: «حالا که شما به یَهُوَه وقف شده‌اید،* به خانهٔ یَهُوَه بیایید و قربانی‌ها و هدایای شکرگزاری بیاورید.» پس مردم، قربانی‌ها و هدایای شکرگزاری آوردند و هر کسی که دوست داشت،* قربانی سوختنی آورد.
۳۲ تعداد قربانی‌های سوختنی‌ای که مردم آوردند، ۷۰ گاو، ۱۰۰ قوچ و ۲۰۰ برّهٔ نر بود. همهٔ این‌ها هدایای سوختنی برای یَهُوَه بود.
۳۳ تعداد هدایای مقدّس، ۶۰۰ گاو و ۳۰۰۰ گوسفند بود.
۳۴ اما تعداد کاهنان برای کندن پوست تمام قربانی‌های سوختنی، کافی نبود. برای همین برادران لاوی‌شان به آن‌ها کمک کردند تا کار تمام شود و بقیهٔ کاهنان بتوانند خودشان را برای پرستش آماده کنند؛* چون لاویان نسبت به کاهنان، مراسم پاکسازی خودشان را جدّی‌تر گرفته بودند.
۳۵ به علاوه تعداد قربانی‌های سوختنی، تکه‌های چربی قربانی‌های شراکت و مقدار هدایای ریختنی که با قربانی‌های سوختنی تقدیم می‌شد، خیلی زیاد بود. به این ترتیب، خانهٔ یَهُوَه دوباره برای پرستش آماده شد.
۳۶ حِزِقیا و تمام قوم خیلی شاد بودند، چون خدای حقیقی به آن‌ها کمک کرده بود تا همهٔ این کارها را به سرعت انجام دهند.
پاورقی‌ها
^ تحت‌اللفظی: «خودتان را تقدیس کنید.»
^ یا: «مکان پرستش.»
^ تحت‌اللفظی: «سوت زدند.»
^ یا: «استراحت کنید.»
^ یا: «قربانی بسوزانید تا بوی خوش آن برایش بلند شود.»
^ یا: «برادرانشان.»
^ تحت‌اللفظی: «خودشان را تقدیس کردند.»
^ تحت‌اللفظی: «تقدیس.»
^ تحت‌اللفظی: «تقدیس.»
^ تحت‌اللفظی: «جماعت.»
^ تحت‌اللفظی: «دستتان را پر کرده‌اید.»
^ یا: «از دل راغب بود.»
^ تحت‌اللفظی: «خودشان را تقدیس کنند.»
