Hvat sigur Bíblian um dinosaurar?
Bíblian svarar
Bíblian sigur einki ítøkiligt um dinosaurar. Men hon sigur, at Gud „hevur skapt alt“, so sjálvandi hevur hann eisini skapt teir. a (Opinberingin 4:11) Hóast Bíblian ikki beinleiðis nevnir dinosaurar, nevnir hon bólkar av dýrum, sum teir kundu hoyrt uppí:
„Stóru sjódýrini“, ella „sjóskrímslini“. – 1. Mósebók 1:21; New American Bible.
„Øll skriðdýrini á jørðini.“ – 1. Mósebók 1:25.
’Tey villu dýrini á jørðini.’ – 1. Mósebók 1:25.
Hava dinosaurar ment seg frá øðrum dýrum?
Dinosaurar vísa seg knappliga í steinrenningum, ikki so líðandi sum við eini menning. Hetta samsvarar við tað, sum Bíblian sigur um, at Gud hevur skapt øll dýrini. Til dømis stendur um Gud í Sálmi 146:6, at hann „skapti himmal, jørð, hav, og alt, sum teimum er í“.
Nær livdu dinosaurarnir?
Bíblian nevnir, at sjódýrini og landdýrini vórðu skapt fimta og sætta skapanardagin, ella skapanartíðarskeiðið. b (1. Mósebók 1:20-25, 31) Dinosaurar kunnu altso sambært Bíbliuni hava verið til í eitt longri tíðarskeið.
Vóru Behemot og Livjatan dinosaurar?
Nei. Hóast vit ikki við vissu kunnu siga, hvørji hesi dýrini eru, sum eru nevnd í Jobs bók, verður vanliga hildið, at Behemot sipar til áarrossið, og Livjatan til krokodilluna. Hetta passar væl við, hvussu hesi dýrini verða lýst í Bíbliuni. (Job 40:10-18; 40:20; 41:5-8, 22) Orðingarnar „Behemot“ og „Livjatan“ kunnu undir øllum umstøðum ikki sipa til dinosaurar, tí Gud bað Job eygleiða hesi dýrini, og Job livdi langt eftir, at dinosaurarnir vóru útdeyðir. – Job 40:11, 27.
Hvat hendi við dinosaurunum?
Bíblian nevnir einki um, hvussu og nær dinosaurarnir hvurvu. Men hon sigur, at alt bleiv skapt, „tí [Gud] vildi tað“, so Gud hevði eyðsæð eitt endamál við at skapa dinosaurarnar. (Opinberingin 4:11) Tá ið endamálið var rokkið, læt Gud dinosaurarnar doyggja út.
a Steinrenningar prógva, at dinosaurar hava livað. Í roynd og veru vísa steinrenningar, at tað í eina tíð vóru ógvuliga nógvir dinosaurar í ymiskum skapi og stødd.
b Í Bíbliuni kann orðið ’dagur’ sipa til tíðarskeið, sum vara fleiri túsund ár. – 1. Mósebók 1:31; 2:1-4; Hebrearabrævið 4:4, 11.