Sambært Bíbliuni er Jehova hin sanni Gud, sum hevur skapt alt. (Opinberingin 4:11) Profetarnir Ábraham og Móses tilbóðu hann, og tað gjørdi Jesus eisini. (1. Mósebók 24:27; 2. Mósebók 15:1, 2; Jóhannes 20:17) Hann er Gud „yvir allari jørðini“, ikki bara hjá einari tjóð. – Sálmur 47:3.

 Sambært Bíbliuni eitur Gud Jehova. a (2. Mósebók 3:15; Sálmur 83:19) Navnið kemur frá einum hebraiskum sagnorði, sum merkir „at verða“, og fleiri bíbliugranskarar halda, at tað merkir „Hann fær at verða“. Henda lýsingin hóskar væl til leiklutin hjá Jehova sum skaparin og sum tann, ið fullførir sína ætlan. (Esaias 55:10, 11) Bíblian hjálpir okkum eisini at skilja, hvussu Jehova er sum persónur og fremst av øllum, hvussu stóran kærleika hann hevur. – 2. Mósebók 34:5-7; Lukas 6:35; 1. Jóhannesarbræv 4:8.

 Á hebraiskum verður Guds navn skrivað við fýra bókstavum יהוה (JHVH), eisini kent sum tetragrammið. Mann veit ikki akkurát, hvussu Guds navn varð úttalað á fornhebraiskum. Men á føroyskum er tað vanligt at siga „Jehova“.

Hví vita vit ikki, hvussu Guds navn varð úttalað á fornhebraiskum?

 Fornhebraiskt varð bara skrivað við hjáljóðum. Hjá teimum, sum tosaðu hebraiskt, var tað einki fyri at seta tey røttu sjálvljóðini inn, tá ið tey lósu ein tekst. Men eftir at Hebraisku skriftirnar (Gamla testamenti) vóru lidnar, hildu nakrir jødar vegna pátrúgv, at tað var skeivt at úttala Guds navn. Tá ið teir lósu upp úr Skriftunum og komu fram á Guds navn, søgdu teir eitt nú „Harrin“ ella „Gud“ í staðin. Henda siðvenjan bleiv vanlig millum fólk, og sum árini gingu bleiv upprunaliga úttalan av Guds navni gloymd. b

 Summi halda, at Guds navn skal úttalast „Jahve“, meðan onnur halda nakað annað. Í eini deyðahavsrullu eru partar av Triðju Mósebók á grikskum, og har verður navnið umstavað Jao. Nakrir av teimum fyrstu griksku bíbliuskrivarunum skrivaðu eisini Jae, Jabe og Jaue. Men einki prógv er fyri, at navnið bleiv úttalað soleiðis á fornhebraiskum. c

Misskiljingar um Guds navn í Bíbliuni

 Misskiljing: Guds navn eigur ikki at standa í Bíbliuni, tí eingin veit akkurát, hvussu tað skal úttalast á hebraiskum.

 Sannroynd: Hetta argumentið sigur í veruleikanum, at Gud væntar, at øll skulu úttala hansara navn akkurát líka, uttan mun til hvat mál tey tosa. Men Bíblian vísir, at tey, sum tilbóðu Gud í forðum og tosaðu ymisk mál, úttalaðu nøvn upp á ymiskar mátar.

 Eitt dømi er navnið á einum ísraelitiskum dómara, sum æt Josva. Tey fyrstu kristnu, sum tosaðu hebraiskt, úttalaðu navnið Jehosjua, meðan tey, sum tosaðu grikskt, søgdu Iesous. Bíblian brúkar griksku umsetingina av hebraiska navninum hjá Josva, sum vísir, at tey kristnu brúktu tann formin av sernøvnum, sum var vanligur á teirra máli. – Ápostlasøgan 7:45; Hebrearabrævið 4:8.

 Tað sama er galdandi, tá ið Guds navn skal umsetast. Tað týdningarmesta er, at Guds navn stendur í Bíbliuni, ikki at tað skal úttalast akkurát sum á fornhebraiskum.