110

Fyrigevið hvør øðrum

(Efesusbrævið 4:32)

1. Endurloysing Gud Jehova gav við Harrans Jesu blóð.

Sonur Guds, hin reini, góði, dømdur fyri okkum stóð.

Angra vit av heilum hjarta, tá er fyrigeving vís;

hjálp er tøk í Jesu navni, greitt hann hevur fullan prís.

2. Gud vil strika skuld hjá teimum, grøða sár ið syndin sló,

sum við kærleika til onnur fyrigeva hjartans góð.

Vit, sum eru full av brekum, traðka ofta niður av

lívsins illa gongda vegi; náðiríkt Gud fyrigav.

3. Mangar beiskar løtur blíva spardar, um vit fyrimynd

taka eftir Gud Jehova, hann sum fjaldi arvasynd.

Eingin skyldar øðrum nakað, kristin sita væl um sátt;

sinnið búnast, fløvar hjørtu, friður gevur vinum mátt.

4. Ven teg nú at fyrigeva øðrum upp í saman, royn.

Skola burt alt agg og vreiði, yvir næstans mistøk loyn.

Royn at vera sum Jehova, Gud, ið altíð gleðir seg

um at fyrigeva syndir, bæði fyri teg og meg.