Gudsríkið veksur
53
Gudsríkið veksur
1. Stórveldi nýtt út um heimin seg breiðir,
Gud vár, hin einasti sanni á ferð.
Tigandi vitni um allan tín heiður,
veldigi Gud, alt í rúmdini er.
Fyrst var tað lítið og byrjað í smáum,
hinaferð frelsarin gekk her á fold,
nú kemur ótal av tegnum við gávum,
gevur seg Konginum stóra í vold.
2. Kristus í hásæti situr og dømir,
lítur út yvir ein fjølbroyttan flokk.
Heiður til Gud fyrst og fremst øllum sømir;
fíggindar tynnast úr fylginum nokk.
Ráðgevi vísur, ein ævigur Faðir,
Høvdingi friðar at jørðini leit.
Takk til Jehova, at Ríkið nú ræður;
rættferðarstýri er jørðini veitt.
3. Her meðan ótti og óndskapur herja,
Gudsríkið mennist, ger hjørtuni still.
Boða tí øllum: Jehova vil verja
øll tey, ið sanna, at verðin er vill.
Ávara tey, sum Guds navn vilja spotta:
Teknini vísa, at endin er nær!
Nú Harmageddon tað ónda man hótta,
sáldar so frá tey, sum Gud hevur kær.