74

Jehova, skjól okkara

(Sálmur 18:2, 3)

1. Nú má profetorð sannast, hetta síggja vit.

Á jørð og hav er vei, tí Satan roynir split.

Úr himli stýrir Kristus; vit rópa glað, hoyrið tað:

’Gud okkum verja má!’

(Niðurlag)

2. Vit trúgv á Gud Jehova prógva dag um dag,

tí tíðarandin ger, vit fáa mangt eitt slag.

Á atburði og tonkum vit hava vald, tamarhald.

Gud okkum verja vil!

(Niðurlag)

3. Skjótt fíggindin er bundin, tað er síðsta kríggj!

So jørðin rein og frí ei goymir neyð og skríggj;

sum eitt er jørð og himmal, øll skilja tá, stór og smá,

Gud okkum vardi væl!

(NIÐURLAG)

Jehova er kletturin, har vit kroka.

Óvikandi hann er okkum skjól mót fíggindum.

Boða treystur, at trygt sum eitt fjall stendur Guds navn,

har ein vardur kann náa tí sonnu frelsuhavn!