Vitni hins sanna Guds
113
Vitni hins sanna Guds
1. Teir, ið dýrka træ og stein,
vita teir, at Gud er ein,
markleyst er hans veldi, verk hans uttan mein?
Aðrir gudar kenna ei
framtíð ella fortíð, nei,
aldri eitt vitni hava teir havt,
einki ið prógvar gudakraft.
(Niðurlag)
2. ’Vitni míni, óttist ei
gudamynd um stór og vreið.
Eina eg, Jehova, kenni tíð og leið,
boðaði og frelsti við,
eingin gud er mær við lið!
Kunngerið navn mítt foldini á,
roynist sum vitni trúgv og kná.’
(Niðurlag)
3. Dýrd og prís Jehova fær,
tá vit boða fjart og nær.
Fíggindar tó harmir kenna orðið slær.
Men Jehova goymir ei
vreiði, um teir broyta leið.
Gudsorðið gleðir hjartað og ber
lívsæla vón um friðarverð.
(NIÐURLAG)
Vitni Guds, hins sanna, øll,
farið fús um fjørð og fjøll!
Kunngerið tað, ið Gud hevur sagt,
tí at hans orð eigur makt.