Jehova segði við Ezekias, at hann ikki fór at blíva frískur aftur (2Kg 20:1; ip-1-D 394 stk. 23)

Ezekias bønaði Jehova um at minnast, at hann hevði verið trúfastur (2Kg 20:2, 3; w17.03-D 21 stk. 16)

Bønin hjá Ezekiasi fekk Jehova at leggja uppí (2Kg 20:4-6; g01-D 22/7 13 stk. 4)

Okkara bønir kunnu fáa Jehova at gera nakað, sum hann annars ikki hevði gjørt. Gevur henda frásøgan tær ikki hug at blíva við at biðja?