Iób 20:1-29
20 Ansin d’fhreagair Zófar ó Namát agus dúirt:
2 Tá fonn ar mo smaointe freagra a thabhairt ar an méid sin;Agus ní ionadh mé a bheith do mo shuaitheadh go mífhoighneach;
3 Is beag orm an teagasc a fuaireas,Ach thug spiorad as mo thuiscint freagra orm:
4 Is eol [dom] seo ó na cianta,Ó cuireadh an duine ar talamh:
5 Gur gearr í caithréim an urchóidigh,Agus nach bhfuil ach gal soip i lúcháir an pheacaigh.
6 Fág go mbeadh sé chomh hard leis an spéirAgus go sroichfeadh a cheann na néalta,
7 Rachaidh sé ar ceal go brách dála an chátha;Déarfaidh an mhuintir a chonaic é: “Cá bhfuil sé?”
8 Baileoidh sé leis ar nós brionglóide agus ní bheidh fáil air.Imeoidh sé leis dála aisling oíche.
9 An tsúil a chonaic é, ní luífidh sí air a thuilleadh,Agus ní bhfaighfear radharc air níos mó ina áit dhúchais.
10 Beidh a mhic faoi leatrom le barr bochtanais,Agus déanfaidh a chlann a mhaoin a aisíoc.
11 Tá lúth na hóige ag borradh ina chnámha,Ach luífidh sé leis sa chré
12 Ba mhilis é blas na hurchóide ina bhéal,Agus chuir sé i bhfolach í faoina theanga.
13 Níor mhian leis scaoileadh léiAch moill a chur uirthi ina bhéal.
14 Ach téann athrú ar a chuid bia ina ghoile,Déanann nimh nathrach de ina bholg.
15 An mhaoin a shlog sé, ní foláir dó í a aiseag;Déanfaidh Dia iad a dhíbirt as a bholg.
16 Déanann sé nimh nathrach a dhiúl;Is í teanga na nathrach nimhe a mharóidh é.
17 Ní fhéachfaidh sé ar aibhneacha ola,Ar shlaoda meala agus ime.
18 Tá deireadh leis an aoibh ar a cheannaithe de bharr a shochair;Ní bheidh sásamh a thuilleadh aige as borradh a mhaoine.
19 Óir réab sé botháin na mbocht,Agus thóg seilbh ar theach duine eile in áit teach a thógáil dó féin.
20 Níorbh fhéidir saint a chroí a shásamh,Agus anois [ní shábhálfaidh a thoice é].
21 Ní dheachaigh aon ní slán óna ampla,Agus anois ní bheidh a chonách buan.
22 Luífidh an ghannchúis air agus flúirse ina thimpeall.Tiocfaidh gach sort anró sa mhullach air.
23 (Nuair a líon sé a bholg . . .)Scaoilfidh Dia fraoch loiscneach a fheirge go léir air,Agus fearfaidh sé neascóidí ar a chorp.
24 Má theitheann sé ón arm iarainn,Aimseoidh an bogha cré-umha go paiteanta é.
25 Tiocfaidh an crann amach trína dhroim,Agus an rinn trí mháilín a dhomlais.Tá stór uafas i ndán dó.
26 Agus tá an dorchadas go léir ar a thí.Tá tine gan bhoilg lena alpadh;Agus sloigfidh sí a bhfuil fágtha ina bhoth.
27 Nochtfaidh na flaithis a urchóid,Agus éireoidh an talamh ina choinne.
28 Scuabfaidh díle a theach ar shiúl,Mar thuile lá na feirge.
29 Sin é cuid roinne an urchóidigh ó láimh DéAgus oidhreacht a uaille ó Dhia.
