1. An samp-la den ghrá a chleacht-ann Ie-ho-va,

Múin-eann sé beal-ach Dé.

Trí gach gníomh dá chuid, tá rud-aí le fogh-laim

Faoi-na ghrá féin dúin-ne go léir.

Nár thug sé a Mhac—bhí cion a-gus luach air—

Thug seis-ean a bheo, le peac-aí a chlú-dach.

Nach mór é a ghrá—níl samp-la níos mó de!

Lean-aig-í é, mar sin é grá Dé.

2. Ag lean-úint a shlí, bíonn grá do na bráith-re

Ós ár gcóir, mar is cóir.

Ag tabhairt air-e dóibh le linn am an ghá-tair

Sean a-gus óg, beag a-gus mór.

Níl fíor-ghrá dár nDé gan fíor-ghrá dár mbráth-air,

Ní mór an dá ghrá a bheith ins an ái-reamh.

Níl bráith-re gan locht ach maith dóibh go fáil-tiúil.

Sin é an grá, sin a-gat fíor-ghrá.

3. Tá samp-la ghrá Dé dár gcoin-neáil le chéi-le,

Mar líon tí, te, teo-laí.

Ár nA-thair ar neamh a dúirt le gach éin-ne:

“Tar, féach-aig-í: aon-tas sa gcroí.”

Tá spio-rad Dé lán le lú-cháir is féi-le,

Is Bria-thar ár nDé do mhuin-tir na séi-mhe

Tá cui-diú ar fáil nuair nach mbíonn sé éas-ca.

Lean-aig-í é, mar sin é grá Dé.