Ní scriosfar an domhan go deo, ná ní chuirfear trí thine é ná ní thiocfaidh domhan eile ina áit. Múineann an Bíobla gur chruthaigh Dia an domhan ionas go mbeadh daoine in ann maireachtáil air go deo.

•   “Tiocfaidh na fíréin in oidhreacht an talaimh agus mairfidh siad ann go brách.”​—Salm 37:29.

•   “Chuir [Dia] an talamh ina sheasamh ar a bhonn, ní dhéanfar a bhogadh go brách na breithe.”​—Salm 104:5.

•   “Fanann an domhan ann go deo.”​—Cóheilit 1:4.

•   “Arb é Dia é, arb é a dhealbhaigh an talamh agus a rinne é, a chuir bun faoi agus nár chruthaigh in anord é ach a rinne áit chónaithe de.”​—Íseáia 45:18.

 Ní ligfidh Dia cead don duine an domhan a scriosadh go hiomlán trí thruailliú, nó cogaidh, ná ar aon bhealach eile. Mar cuirfidh sé deireadh le “lucht scriosta an domhain.” (Apacailipsis 11:18) Cén chaoi a ndéanfaidh sé é seo?

 Gheobhaidh Dia réidh le rialtais dhaonna, dream nach raibh in ann an domhan a chosaint, agus cuirfidh sé Rialtas foirfe neamhaí ina n-áit. (Dainéil 2:​44; Matha 6:​9, 10) Beidh Íosa Críost Mac Dé, ina Rí ar an Ríocht seo. (Íseáia 9:​5, 6 [9:6,7 i mBíoblaí eile]) Nuair a bhí Íosa ar an talamh, léirigh sé lena chuid míorúiltí go raibh gach ní faoina smacht. (Marcas 4:​35-​41) Beidh smacht iomlán ag Íosa ar an domhan nuair a bheidh Ríocht Dé ag rialú na talún. Cruthóidh sé in athuair, nó déanfaidh sé as an nua gach rud, ionas go mbeidh an talamh cosúil leis an gcaoi a raibh gairdín Éidin.​—Matha 19:28; Lúcás 23:43.

 Ní mhúineann. Is minic a bhaintear an chiall chontráilte as an scrioptúr i 2 Peadar 3:7, a deir: “Na spéartha agus an domhan atá anois ann, tá siad á gcaomhnú don tine.” Breathnóidh muid ar dhá phointe tábhachtach a chabhróidh linn brí na bhfocal seo a thuiscint:

1.   Úsáideann an Bíobla téarmaí ar nós “spéartha,” “domhan,” agus “tine” chun tagairt a dhéanamh do níos mó ná rud amháin. Mar shampla, deir sé i Salm 33:8“Bíodh eagla an Tiarna ar an domhan uile.” Tá an focal “domhan” anseo, ag tagairt don chine daonna.

2.   Cuireann an comhthéacs i 2 Peadar 3:7 an bhrí atá leis na focail spéartha, domhan agus an tine ar a súile dúinn. Tá ceangal idir a bhfuil ag tarlú i véarsa 5 agus 6 le gach ar tharla le linn na díleann in aimsir Naoi. Ag an am sin, scriosadh domhan ársa, ach níor scriosadh an pláinéad ar a maireann muid. A mhalairt ar fad a tharla, fuair an Díle réidh le “domhan” nó an tsochaí daonna foréigneach a bhí ann ag an am. (Geineasas 6:​11) Scriosadh freisin cineál eile “spéartha”​—nó daoine a bhí ag rialú an domhan ag an am. Mar sin, scriosadh na daoine urchóideach, ach níor scriosadh an domhan. Tháinig Naoi agus a chlann slán ón domhan a scriosadh agus chónaí siad ar an talamh tar éis na Díleann.​—Geineasas 8:​15-​18.

 Mar an gcéanna le huiscí na Díleann, cuirfidh an “tine” atá luaite i 2 Peadar 3:7 deireadh leis na drochdhaoine atá ar an domhan inniu, ach ní scriosfar an talamh. Geallann Dia ‘spéartha nua agus domhan nua’ ina “lonnóidh an fhíréantacht.” (2 Peadar 3:​13) Beidh an “domhan nua,” nó na daoine a bheidh ina gcónaí air á rialú ag na “spéartha nua” a bheidh faoi cheannaireacht nua​—Ríocht Dé. Faoi réimeas na Ríochta seo, beidh an talamh ina pharthas síochánta.​—Apacailipsis 21:​1-4.