Primera Carta ós Corintios 1:1-31
1 Paulo, chamado a ser apóstolo de Cristo Xesús pola vontade de Deus, así coma o irmán Sóstenes:
2 á Igrexa de Deus que está en Corinto, ós que están santificados en Cristo Xesús, chamados a ser santos cos que en calquera lugar invocan o nome do noso Señor Xesús Cristo, Señor deles e noso,
3 desexámosvos gracia e paz de parte de Deus, noso Pai, e do Señor Xesús Cristo.
4 Non paro de lle dar gracias a Deus por vós, pola gracia de Deus que se vos deu por medio de Cristo Xesús.
5 Porque por medio del quedastes ricos en todo, nos dons da palabra e do coñecemento:
6 e así confirmouse solidamente entre vós o testemuño en favor de Cristo.
7 De xeito que non carecedes de ningún don, mentres agardáde-la revelación do noso Señor Xesús Cristo.
8 El é quen vos manterá firmes deica á fin, para que ninguén vos poida acusar de nada no día do noso Señor Xesús Cristo.
9 Deus é fiel e foi El quen vos chamou á comunidade do seu Fillo Xesús Cristo, noso Señor.
10 Irmáns, polo nome do noso Señor Xesús Cristo: rógovos que vos poñades todos de acordo e que non haxa divisións entre vós; ó contrario, axeitádevos todos nun mesmo espírito e nun mesmo pensamento.
11 Pois, irmáns, polos de Cloe cheguei a saber que hai discordias entre vós.
12 Refírome a que cada un de vós anda a dicir: “eu son de Paulo, eu de Apolo, eu de Cefas, eu de Cristo”.
13 ¿Pero é que Cristo está dividido? ¿É que foi Paulo a quen crucificaron por vós? ¿Ou é Paulo o nome no que vos bautizaron?
14 Dou gracias a Deus de non ter eu bautizado a ningún de vós fóra de Crispo e de Caio;
15 así ninguén poderá dicir que vos bautizaron no meu nome.
16 (Ai si, tamén bauticei a familia do Estevo; pero do resto, que eu acorde non bauticei a ninguén).
17 Porque non me mandou Cristo a bautizar, senón a predica-lo Evanxeo; e isto sen habilidades retóricas, para que non quede desvirtuada a eficacia da cruz de Cristo.
18 Porque a palabra da cruz é loucura para os que se perden, pero para nós, os que nos salvamos, é poder de Deus.
19 Pois está escrito:Desmontarei a sabedoría dos sabiose derrubarei a intelixencia dos intelixentes.
20 ¿Onde está o sabio? ¿Onde o letrado? ¿Onde está o investigador conforme ós criterios deste mundo?
¿É que non mostrou Deus que a sabedoría do mundo é unha parvada?
21 Mirade, xa que o mundo con todo o seu saber non recoñeceu a Deus na súa Sabedoría, tivo Deus a ben salvar coa loucura da predicación ós que teñen fe.
22 Así os xudeus piden signos e os gregos buscan a sabedoría;
23 pero nós predicamos un Mesías crucificado: e isto para os xudeus é un escándalo e para os pagáns é unha loucura.
24 Pero para os chamados, tanto xudeus coma gregos, el é Cristo, marabilla do poder e da sabedoría de Deus.
25 Porque a loucura de Deus é máis sabia ca toda a sabedoría dos homes e a debilidade de Deus é máis forte ca toda a fortaleza dos homes.
26 E, se non, irmáns, reparade en quen sóde-los chamados: entre vós, mirando as cousas con criterios deste mundo, non hai moitos sabios, nin moitos poderosos, nin moitos da nobreza.
27 Ó contrario, o que hai de parvo no mundo, iso foi escoller Deus para desconcerta-los sabios; e o que hai de débil no mundo, iso foi escoller Deus para desconcerta-lo poder;
28 o plebeo e mailo desprezado, iso foi escoller Deus: o que non é, para anula-lo que é;
29 de xeito que ningún mortal poida campar diante de Deus.
30 Por El é por quen existides vós en Cristo Xesús, quen se fixo para nós a sabedoría e maila xustiza, a santificación e maila redención que veñen de Deus.
31 E así, como está escrito, “quen está orgulloso, que o estea do Señor”.