Libro Segundo das Crónicas 25:1-28
25 Amasías tiña vintecinco anos cando subiu ó trono e reinou en Xerusalén vintenove anos. Súa nai chamábase Iehoadán e era natural de Xerusalén.
2 Fixo o que o Señor aproba, aínda que non de todo corazón.
3 Cando se afianzou no poder, matou ós ministros que asasinaran a seu pai.
4 Pero non matou a seus fillos, conforme o libro da Lei de Moisés promulgada polo Señor: —“Non serán executados os pais polas culpas dos fillos, nin os fillos polas culpas dos pais; cada un morrerá polo seu propio pecado”.
5 Amasías reuniu ós de Xudá e puxo a tódolos xudeus e benxaminitas, por familias, ás ordes de xefes e oficiais. Fixo o censo dos maiores de vinte anos; resultaron trescentos mil en idade militar e equipados de espada e escudo.
6 Recrutou en Israel cen mil mercenarios por cen pesos de prata.
7 Pero un profeta presentouse ante el e díxolle:
—“Maxestade, non leves contigo o destacamento de Israel, que o Señor non está cos efraimitas.
8 Se te apoias neles, Deus derrotarate fronte ós teus inimigos. Porque Deus pode da-la victoria e a derrota”.
9 Amasías preguntou ó profeta:
—“¿E que pasa cos cen pesos de prata que dei ó destacamento de Israel?”
O profeta contestoulle:
—“O Señor pódechos devolver superabundantemente”.
10 Amasías licenciou a tropa procedente de Efraím para que volvese á súa terra. Eles indignáronse con Xudá e volvéronse para os seus lugares, enfurecidos.
11 Amasías armouse de valor, tomou o mando da tropa, marchou ó Val do Sal e matou a dez mil seiritas.
12 A outros dez mil colleunos vivos, levounos ó cume da rocha e chimpounos desde ela. Morreron todos desfeitos.
13 Mentres, o destacamento que licenciara Amasías para que non loitase ó seu lado, dispersouse polas cidades de Xudá —desde Samaría ata Bethorón—, matando a tres mil persoas e capturando un gran botín.
14 Cando Amasías volveu de derrotar ós idumeos, trouxo consigo os deuses dos seiritas, adoptounos coma deuses propios, adorounos e queimoulles incenso.
15 O Señor indignouse con Amasías e mandoulle un profeta que lle dixo:
—“¿Por que serves a uns deuses que non puideron salva-lo seu pobo da túa man?”
16 Amasías cortouno en seco, dicíndolle:
—“¿Quen te fixo conselleiro do rei? Cala dunha vez, se non queres que te maten”.
O profeta terminou con estas palabras:
—“Polo que fixeches e por non escoitáre-lo meu consello, estou certo de que Deus aconsella a túa destrucción”.
17 Despois de se aconsellar, Amasías de Xudá mandou unha embaixada a Ioax, fillo de Ioacaz, de Iehú, rei de Israel, con esta mensaxe:
—¡Sae, que nos vexámo-las caras!
18 Pero Ioax de Israel mandou esta resposta a Amasías de Xudá:
—“O cardo do Líbano mandou dicir ó cedro do Líbano: Dáme a túa filla por esposa de meu fillo. Pero pasaron as feras e esmagaron o cardo.
19 Ti dis: Derrotei a Edom, e enchícheste de fachenda. Disfruta da túa gloria ficando na casa. ¿Por que te queres meter nunha guerra catastrófica provocando a túa caída e a de Xudá?”
20 Pero Amasías non fixo caso, porque Deus quería entregalo nas mans de Ioax por servi-los deuses de Edom.
21 Entón Ioax de Israel subiu ó encontro de Amasías de Xudá en Bet-Xémex de Xudá.
22 Israel derrotou ós xudeus, que fuxiron á desbandada.
23 En Bet-Xémex apreixou Ioax de Israel a Amasías de Xudá, fillo de Ioax de Ioacaz, e levouno a Xerusalén. Na muralla de Xerusalén abriu unha brecha de douscentos metros, desde a Porta de Efraím ata a porta do Ángulo.
24 Apoderouse do ouro, prata, os utensilios que se achaban no templo ó coidado de Obededom, os tesouros de palacio e os reféns, e volveu a Samaría.
25 Amasías de Xudá, fillo de Ioax, sobreviviu quince anos a Ioax de Israel, fillo de Ioacaz.
26 Para máis datos sobre Amasías, desde o principio ata a fin do seu reinado, véxase o libro dos Reis de Xudá e Israel.
27 Cando Amasías se apartou do Señor, tramaron contra el unha conspiración en Xerusalén; fuxiu a Láquix, pero perseguírono ata Láquix e matárono alí.
28 Cargárono sobre uns cabalos e enterrárono cos seus antepasados na capital de Xudá.