Libro Segundo das Crónicas 28:1-27
28 Cando subiu ó trono Ahaz tiña vinte anos e reinou en Xerusalén dezaseis anos. Non fixo, coma o seu antepasado David, o que o Señor aproba.
2 Imitou ó rei de Israel, facendo estatuas ós baales.
3 Queimaba incenso no val de Ben-Hinnom e incluso sacrificou a seu fillo na fogueira, segundo costume aborrecible das nacións que o Señor expulsara ante os israelitas.
4 Sacrificaba e queimaba incenso nos outeiros, nas colinas e baixo as árbores frondosas.
5 O Señor, seu Deus, entregouno nas mans do rei sirio, que o derrotou, capturou numerosos prisioneiros e levounos a Damasco. Tamén o entregou nas mans do rei de Israel, que lle inflixiu unha gran derrota.
6 Pécah, fillo de Romelías, matou nun só día a cento vinte mil xudeus, pois abandonaron o Señor, Deus de seus pais.
7 E Zicrí, un soldado de Efraím, matou a Maseías, fillo do rei, a Azricam, maiordomo do palacio, e ó primeiro ministro Elcanah.
8 Entre mulleres, fillos e fillas, os israelitas colleron a seus irmáns douscentos mil prisioneiros; apoderáronse tamén dun gran botín e levárono a Samaría.
9 Había alí un profeta do Señor, chamado Oded. Cando o exército volvía a Samaría, saíu ó seu encontro e díxolles:
—“O Señor, Deus de vosos pais, indignado con Xudá, púxoo nas vosas mans. Pero a saña con que os matastes clama ó ceo.
10 E por riba propódesvos converter en escravos e escravas os habitantes de Xudá e Xerusalén. ¿Non pecastes xa bastante contra o Señor, voso Deus?
11 Facédeme caso e devolvede os vosos irmáns que collestes prisioneiros, porque vos ameaza a ardente cólera do Señor”.
12 Algúns xefes efraimitas —Azarías, fillo de Iohanán, Berequías, fillo de Mexilemot, Ezequías, fillo de Xalum, e Amasá, fillo de Hadlai—, puxéronse tamén en contra do exército que volvía,
13 e dixéronlles:
—“Non metades aquí eses prisioneiros, porque seriamos reos ante o Señor. Bastante pecamos xa para que vos dediquedes a aumenta-las nosas faltas e culpas irritando ó Señor contra Israel”.
14 Entón os soldados deixaron os prisioneiros e o botín á disposición das autoridades e da comunidade.
15 Designaron expresamente a algúns para que se fixesen cargo dos cativos. Ós que estaban espidos vestíronos con traxes e sandalias do botín; logo déronlles de comer e beber, unxíronos, montaron en burros ós que non podían camiñar e leváronos a Iericó, a cidade das palmeiras, cos seus irmáns. A continuación volvéronse a Samaría.
16 Por entón, o rei Ahaz mandou unha embaixada ó rei de Asiria para pedirlle axuda.
17 Os idumeos fixeran unha nova incursión, derrotando a Xudá e collendo prisioneiros.
18 Os filisteos saquearon as cidades da Xefelah e do Négueb de Xudá, apoderándose de Bet-Xémex, Aiabón, Guederot, Socó e a súa comarca, Timnah e a súa comarca, Guimzó e a súa comarca, establecéndose nelas.
19 O Señor humillaba a Xudá por culpa de Ahaz, que trouxera o desenfreo a Xudá, e mostrábase rebelde ó Señor.
20 Pero Teglat Peléser, rei de Asiria, en vez de axudalo, marchou contra el e sitiouno.
21 E aínda que Ahaz espoliou o templo, o palacio e as casas das autoridades para gaña-la vontade do rei, non lle serviu de nada.
22 Incluso durante o asedio seguiu rebelándose contra o Señor.
23 Ofreceu sacrificios ós deuses de Damasco que o derrotaran, pensando:
—“Os deuses de Siria si que axudan ós seus reis. Ofrecereilles sacrificios para que me axuden a min”. Pero foron a súa ruína e a de Israel.
24 Ahaz reuniu os obxectos do templo e fíxoos pedazos; pechou as portas do templo, construíu altares en tódolos recantos de Xerusalén
25 e levantou ermidas en tódalas cidades de Xudá para queimar incenso a deuses estraños, irritando ó Señor, Deus de seus pais.
26 Para as súas restantes actividades e empresas, do principio á fin do seu reinado, véxase o libro dos Reis de Xudá e Israel.
27 Cando Ahaz morreu, non o levaron ó panteón real de Xudá, senón que o enterraron na cidade, en Xerusalén. O seu fillo Ezequías sucedeuno no trono.